Transcript B*YOMALZEMELER*N UYUMLULUK TESTLER*

BİYOMALZEMELERİN
UYUMLULUK
TESTLERİ
Biyouyumluluk, bir materyalin uygulandığı
bölgede uygun biyolojik cevabı
oluşturabilmesine denir.
Biyouyumluluğu en yüksek olan malzemeler,
seramikler, doğal maddeler ve kompozitlerdir.
Bir biyomateryalin biyouyumluluğunun
belirlenmesi için yapılması önerilen testler:
1. Fizikokimyasal ve mekanik testler
2. Biyolojik testler
1. Fizikokimyasal ve mekanik testler
2. Biyolojik testler




2.1 Hücre toksisitesi:
Agara yayma yöntemi
Doğrudan temas yöntemi
Hücre büyümesinin önlenmesi yöntemi
Hücre büyümesi yöntemi
2.2 Sistemik toksisite
2.3 Tromboz oluşumu:
Tromboz ve hemoliz, materyallerin kan ile
uyumsuzluklarının en açık ve bilinen
göstergesidir.
2.4 Osmotik kırılganlık:
Eritrosit membranları ile temasta olan
komponentlerin etkileşimlerinin ölçümüdür.
Genellikle tavşan kanından elde edilen
eritrosit süspansiyonu, materyal ekstresi ile
karıştırıldıktan sonra kalan sağlam hücreler
sayılarak etkileşim derecesi belirlenmektedir.
• 2.5 Öldürücülük:
Materyalin öldürücülük değeri, onun mikrop
hücrelerin mutasyonuna sebep olan
potansiyeli olarak belirtilir. Ames testinden
modifiye edilmiştir. İn vitro (laboratuar
ortamında ya da yapay koşullarda) olarak
uygulanır ve en sık kullanılan metottur.
2.6 İntracutan (deri içi)Toksisite:
Test materyali ve toksisitesi bilinen madde
tavşana enjekte edilir. Enjeksiyon bölgesi
enjeksiyondan 24, 48, 72 saat sonra doku
kızarıklığı ve ödem yönünden gözlenir.
2.7 Deri İrritasyonu:
Biyomateryalin irritan (tahriş edici) özelliğinin
olup olmadığı onun tavşan derisine temasıyla
belirlenebilmektedir.
2.8 Hemoliz:
Alyuvarların büyük boyutlarda yıkımına
hemoliz denir. Materyalin toksik etkisine bağlı
olarak hemolitik aktivitelerinin belirlenmesidir.
KAYNAKLAR
Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi
Protetik Diş Tedavisi ABD Prof. Dr. İsmail Hakkı
Uzun.
Park J.B. “Biomaterials An İntroduction” Plenum
Press, NY.
ÖZDEN ÖZZEYBEK - 1311110005
EMİN TAN - 1311110037
AHMET DURAN HIZLI - 1311110006