Transcript Δείτε τις διαφάνειες

ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΙΑΒΗΤΙΚΗΣ
ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΙΜΗΝΗΣ ΕΚΒΑΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗ
ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΞΥ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΟ
ΣΥΝΔΡΟΜΟ.
1Α.
Κουτσοβασίλης, 1Σ. Ηρακλειανού, 1Π. Κουκούλη,
1Δ. Λεβισιανού, 1Ι. Πρωτοψάλτης, 1Ι. Σταύρου,
2Φ. Τρυποσκιάδης, 1Α. Μελιδώνης
1Διαβητολογικό Κέντρο, 2 Πανεπιστημιακή Καρδιολογική
Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΗ ΝΟΣΟΣ

Η καρδιαγγειακή νόσος είναι υπεύθυνη για το 80%
των θανάτων των ατόμων με ΣΔ





75% εξ’ αυτών οφείλονται στη Στεφανιαία Νόσο
25% εξ’ αυτών οφείλονται στην περιφερική αγγειοπάθεια
και το ΑΕΕ
75% των νοσοκομειακών νοσηλειών των διαβητικών
ασθενών οφείλονται σε καρδιαγγειακά συμβάματα
50% των νεοδιαγνωσμένων διαβητικών έχουν ήδη
καρδιαγγειακή νόσο
Οι διαβητικοί παρουσιάζουν τον ίδιο κίνδυνο
στεφανιαίας νόσου με τους μη διαβητικούς που είναι
μεγαλύτεροι κατά 15 χρόνια
Καλύτερος έλεγχος
Λιγότερες επιπλοκές
(UKPDS)

Μείωση της HbA1c κατά 1% οδηγεί σε





μείωση των θανάτων από ΣΔ κατά 21%
μείωση των καρδιακών επεισοδίων κατά 14%
μείωση των καρδιαγγειακών επιπλοκών κατά 37%
μείωση της περιφερικής αγγειοπάθειας κατά 43%
Η αναλογία των ασθενών που απαιτούν συνδυαστική
αγωγή αυξάνει με τον χρόνο αγωγής


50% των ασθενών στα 3 χρόνια αγωγής
75% των ασθενών στα 9 χρόνια αγωγής
Κατηγορίες αντιδιαβητικών φαρμάκων
Φάρμακο
Αποτελεσματικότητα
μονοθεραπείας: μείωση HbA1C
ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ
≥2.5
1.5
ΣΟΥΛΦΟΝΥΛΟΥΡΙΑ
ΜΠΙΓΟΥΑΝΙΔΗ
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ Α-ΓΛΥΚΟΖΙΔΑΣΗΣ
1.5
0.5 -0.8
ΘΕΙΑΖΟΛΙΔΙΝΕΔΙΟΝΕΣ
0.8 -1.0
Μετφορμίνη
Τρογλιταζόνες
Ροσιγλιταζόνη
Πιογλιταζόνη
ΓΛΙΝΙΔΕΣ
ΑΝΑΛΟΓΑ GLP1
ΑΝΑΛΟΓΑ ΑΜΥΛΙΝΗΣ
ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ DPPIV
1.0 -1.5
0.6
0.6
0.5 – 0.9
 Παρά την ανεπαρκή γλυκαιμική ρύθμιση (HbA1c>8%)
οι διαβητικοί παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα
σε μονοθεραπεία (Brown JB Diabetes Care 2004)
 14,5 μήνες σε μετφορμίνη
 20,5 μήνες σε σουλφονυλουρία
 Στην βιβλιογραφία αναφέρεται κατά αμφιλεγόμενο
τρόπο ότι το είδος της προηγούμενης αντιδιαβητικής
αγωγής επηρεάζει την πορεία των Οξέων Στεφανιαίων
Συνδρόμων στους διαβητικούς ασθενείς
ΣΚΟΠΟΣ
Σκοπός της παρούσας μελέτης, η διερεύνηση
πιθανής συσχέτισης μεταξύ του είδους της
προηγούμενης αντιδιαβητικής αγωγής και
της παρουσίας καρδιοαγγειακών επιπλοκών
σε διαβητικούς ασθενείς κατά τους πρώτους
τρεις μήνες μετά από Οξύ Στεφανιαίο
Σύνδρομο.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ (1)

158 διαδοχικοί διαβητικοί ασθενείς ηλικίας
66,45±11,52 έτη οι οποίοι νοσηλεύθηκαν στη
ΜΕΘ της Καρδιολογικής Κλινικής μετά από ΟΣΣ
εντάχθηκαν στη μελέτη σε διάστημα 10
μηνών.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ

Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας καταγράφηκαν:











οι τιμές σακχάρου (νηστείας και μεταγευματικές)
η HbA1c
η ινσουλίνη ορού (για τον καθορισμό του δείκτη ΗΟΜΑ)
το λιπιδαιμικό προφίλ (ολική χοληστερόλη, HDL,
τριγλυκερίδια, LDL)
hs-CRP
WBC
TnI
KΕ %
ο τύπος του Σακχαρώδη Διαβήτη
διάρκεια Σακχαρώδη Διαβήτη
η αντιδιαβητική αγωγή
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ


Έγινε καταγραφή κλασσικών παραγόντων
κινδύνου από το ιστορικό των ασθενών
(δυσλιπιδαιμία, αρτηριακή υπέρταση,
στεφανιαία νόσος, κάπνισμα).
Έγινε καταγραφή των παραγόντων του
Μεταβολικού συνδρόμου (ΜΣ) κατά NCEP ATP
III (Περίμετρος μέσης, HDL, Τριγλυκερίδια,
Αρτηριακή πίεση)
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ

Ως τελικά σημεία κατά την τρίμηνη
παρακολούθηση των ασθενών αυτών
καθορίστηκαν ο θάνατος, οι
αρρυθμιολογικές επιπλοκές, επανέφραγμα
ή στηθάγχη και η κλινική εκδήλωση
καρδιακής ανεπάρκειας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ (3)







Οι ασθενείς, χωρίστηκαν σε 6 ομάδες
ανάλογα με την αντιδιαβητική τους αγωγή:
Ομάδα Α (δίαιτα),
Ομάδα Β (σουλφονυλουρία),
Ομάδα Γ (μετφορμίνη),
Ομάδα Δ (μετφορμίνη + σουλφονυλουρία),
Ομάδα Ε (TZDs)
Ομάδα ΣΤ (ινσουλίνη).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ομάδα Α (δίαιτα)
Ομάδα Β (σουλφονυλουρίες)
21 (14%)
63(40%)
Ομάδα Γ (μετφορμίνη)
19 (12%)
Ομάδα Δ (μετφορμίνη +
σουλφονυλουρία)
Ομάδα Ε (TZDs)
20 (12%)
Ομάδα ΣΤ (Ινσουλίνη)
14 (8%)
22 (14%)
Πίνακας 1. Κατανομή των 158 ασθενών της μελέτης ανάλογα με
την πρότερη αντιδιαβητική αγωγή τους.
Α(Δίαιτα)
Β(Σουλφ)
Γ(Μετφ)
Δ(Μ+Σ) Ε(TZDs)
Ηλικία
61,19±5,4
63,7±8,9
67±11,2 68±10,8 67,5±7,2
70,3±11,4
0.042
Φύλο
(male)
68,8%
71,7%
64,3%
65,1%
75%
75%
0.479
ΣΝ
37,5%
50%
59,5%
50%
35%
71%
0.058
ΑΥ
56,3%
75%
75,2%
90%
50%
92%
0.001
Δυσλιπιδ
37,5%
66,7%
47,6%
50%
35%
75%
0.270
ΜΣ
64,5%
90%
88%
92%
67%
83,3%
0.175
Διάρκεια
ΣΔ
3,81±2,1
5,66±3,9
8,95±7,
7
9,2±7,4
6,5±4,6
13,2±9,6
0.061
ΒΜΙ
28,9±3,35
29,7±4
31,8±3,
8
30,6±4
28,5±4
29,9±2,9
0.563
Waist
{cm(m)}
100±4,9
36,4%
99±7
63%
103±7,1 99,37±9 96,3±8,3
81%
62,6%
33,3%
101±8,8
66,7%
0.238
0.052
Waist
{cm(f)}
92±7,1
75%
93±3,2
75%
96±2,7
84%
97±9,1
80%
0.311
0.211
95±8,5
80%
91,6±5
50%
ΣΤ(Ινσ)
p
Πίνακας 2. Δημογραφικά, ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και στοιχεία από το
ιστορικό των ασθενών.
Mean ± Std. deviation
HbA1c % (HbA1c>7 %)
7,8 ± 1,47 (72,2%)
Ολική χοληστερόλη (ολ. Χοληστ > 200mg/dl)
188 ± 48 (42%)
LDL mg/dl (LDL >100 mg/dl)
112 ± 44 (61%)
HDL (m) mg/dl (HDL <40 mg/dl)
41,3 ± 8,5 (62%)
HDL (f) mg/dl (HDL <50 mg/dl)
46,7 ± 7,9 (58%)
TG mg/dl
149 ± 82
hs-CRP mg/dl
40,39 ± 43,62
HOMA
42 ± 36
TnI
14 ± 26
Waist {(cm) m } (waist>102 cm)
99,5 ± 8,98 (50%)
Waist {(cm) f} (waist>88 cm)
94 ± 12 (82%)
Πίνακας 3. Εργαστηριακά ευρήματα για το σύνολο των ασθενών ανεξαρτήτως
ομάδας
A(Δίαιτα) Β(Σουλφ)
Γ(Μετφ) Δ(Μ+Σ)
Ε(TZDs)
ΣΤ(Ινσ)
p
HbA1c % 7,3±1,04
(66,7%)
7,8±1,3
(70%)
7,9±1,7 8,2±1,5
(70,6%) (77,8%)
8,7±2,2
(69,2%)
7,9±0,6
(81%)
0.584
(0.626)
Ολ. χολ
199±50
212±38
201±44
181±42
175±53
192±66
0.324
LDL
127±48
119±52
138±23
138±46
110±38
119±42
0.426
HDL(m)
39±10
40±9
38±7,8
42±11
42±10
36±6
0.791
HDL(f)
45±11
42±8
37±7
37±6
48±6
42±8
0.036
TG
135±75
160±63
135±57
184±54
113±58
174±66
0.292
HOMA
32±12
26±18
29±11
36±21
28±18
21±8.5
0.881
hs-CRP
35±29,7
44±42
46±33
32±21
33±25
40±44
0.951
TnI
7,8±12
29,7±20
14,4±11 15,6±8,8 6,8±4,8
31±23
0.022
Πίνακας 4. Εργαστηριακά ευρήματα κατά την νοσηλεία των ασθενών
•
Επί του συνόλου των ασθενών,
62 (39,2%) παρουσίασαν επιπλοκές κατά
το πρώτο τρίμηνο μετά τη νοσηλεία τους
με τις λιγότερες [5(8%)], να ανήκουν στην
Ομάδα Α, p=0,01.
HR
p
Ομάδα Β (σουλφονυλουρία)
1.26
0.022
Ομάδα Γ (μετφορμίνη)
1.16
0.033
Ομάδα Δ (μετφορμίνη +
σουλφονυλουρία)
1.21
0.021
Ομάδα Ε (TZDs)
1.29
0.032
Ομάδα ΣΤ (Ινσουλίνη)
1.25
0.023
Πίνακας 5. Έκβαση κατά την τρίμηνη παρακολούθηση των ασθενών ανάλογα
με την πρότερη αντιδιαβητική αγωγή (reference category η Ομάδα Α (δίαιτα))
μετά από προσαρμογή ως προς τους παράγοντες με στατιστικά σημαντική
διαφορά μεταξύ των ομάδων
•
Συγκρίνοντας τις ομάδες μεταξύ τους ανά
δύο διαπιστώσαμε ότι η σημαντικότερη
διαφορά ήταν μεταξύ μετφορμίνης και
TZDs με τους ασθενείς που λαμβάνουν
TZDs να έχουν αυξημένο καρδιοαγγειακό
κίνδυνο έναντι αυτών που λαμβάνουν
μετφορμίνη (HR=1.26, CI:1.04-2.88,
p=0.016).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η προηγούμενη αντιδιαβητική υπογλυκαιμική
αγωγή σχετίζεται με τον καρδιοαγγειακό
κίνδυνο των διαβητικών ασθενών κατά το
πρώτο τρίμηνο μετά από ΟΣΣ όταν δεν υπάρχει
διαφορά μεταξύ των υπολοίπων παραγόντων
που καθορίζουν την έκβαση αυτών.


Προστατευτική δράση φαίνεται πως έχει η
μετφορμίνη ενώ τα TZDs παρουσιάζουν
αυξημένο καρδιοαγγειακό κίνδυνο κατά το
πρώτο τρίμηνο μετά την νοσηλεία των
ασθενών αυτών.
Μεγαλύτερες μελέτες απαιτούνται για την
επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων αυτών.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ