Transcript prezentacja_zasady

M. Witwicki -1830 – pisał:
„Cała w tym tajemnica, aby się
gruntownie na pszczołach znać i
dobrze je pielęgnować.
Natura wszakże działająca była i
będzie najdoskonalszą dla ludzi
mistrzynią”
„ZASADY PROWADZENIA NOWOCZESNEJ
GOSPODARKI PASIECZNEJ WARUNKACH
REGIONU WIELKOPOLSKIEGO”
I. PRZYGOTOWANIE RODZIN PSZCZELICH
DO ZIMY
Lucyna Palicka
WODR w Poznaniu
I. Ułożenie gniazd – lipiec – po ostatnim
miodobraniu:
= doświadczenia (Wilde) potwierdzają, że
najlepsza zimowla w ulu wielkopolskim , to
zimowla w dwóch korpusach, średnio o sile
6 ramek na dole i 6 ramek w korpusie górnym;
= zimujemy tylko silne rodziny, ponieważ jak
wskazują czeskie badania:
wiosną rodzina o sile 3 kg pszczół wychowuje
więcej o 33% czerwiu, jak zazimowana rodzina
o sile 1 kg pszczół;
= pszczoły wychowane w słabych rodzinach żyją
o15% krócej i 15% mniej znoszą miodu - mniej
intensywnie pracują;
= najwartościowsze pszczoły do zimowania, to te
które wygryzają się między
15 sierpnia a 10 września;
= rodziny korzystające z późnych pożytków
(nawłoć, wrzos) powinny być odciążone od
przerabiania zapasów na zimę jak również
zasilone odkładem, ponieważ spracowane
pszczoły nie rokują dobrej zimowli (wskazana
jest wtedy gospodarka dwurodzinna I- pnie na
pożytku, II – pnie przerabiające syrop i
produkujące pszczoły);
= są dwie teorie kierowania rozwojem do
uzyskania silnych rodzin: odkłady zrobione
latem łączyć jesienią czy wiosną?
> wiosną - mniej wskazane, bo słabsze rodziny
gorzej zimują,
> jesienią - rodziny są silniejsze i lepiej zimują,
- można wyrównać siłę rodzin w pasiece
- zimowanie silnych rodzin, to tylko ok. 6% strat
wynikających z zimowli
- jest to bardzo dobry sposób wymiany matek
(macierzak+odkład)
= około 10-15 września dokonujemy ostatecznego
przeglądu:
> przerywamy czerwienie matek poprzez ustawienie
ramek z czerwiem na skraj gniazda a w środek
gniazda ramki z zapasem
> sprawdzamy stan zapasów - uzupełniająco dokarmić
> zabieramy kratę odgrodową
> wycofujemy nadliczbowe ramki z gniazda;
> obracamy korpus tworząc „ komin” 6/6 lub 7/6 ramek
> otwieramy wentylację w daszku jeżeli była zamknięta
na czas karmienia
> opuszczamy płótno za zatwór lub matę;
> ograniczamy wylotek na zimowy.
II. Leczenie warrozy:
= I zabieg koniecznie po ostatnim miodobraniu, a
II i następne w miarę potrzeby, koniecznie
jesienią najlepiej późną kiedy w rodzinach nie
ma już czerwiu;
= wstrzymanie się ze zwalczaniem warrozy do
października może sprawić, że w ulach
powstaną nieodwracalne straty spowodowane
żerowaniem roztoczy na larwach i poczwarkach
robotnic wychowywanych w sierpniu i we
wrześniu.
III. Karmienie syropem:
= terminy karmienia dobiera się tak aby do
przerobu syropu wykorzystane zostały stare
pszczoły (brody)
= późne karmienie, to słaba kondycja pszczół na
zimę (termin zależy od ostatniego pożytku);
= ramki z zapasem powinny być zasklepione
przed zimą, ponieważ otwarte komórki
sprzyjają rozwojowi drożdżaków i
występowaniu biegunki u pszczół
= terminy karmienia odpowiednio wczesne, tak
aby był odpowiedni skład wiekowy pszczół na
zimę, ponieważ badania wskazują iż pszczoły,
które karmiły larwy żyły 60 dni, a nie karmiące
larw 180 dni.
Zimowanie w dwóch korpusach pozwala karmić
pszczoły na zimę zaraz po ostatnim
miodobraniu. Wówczas w dolnym korpusie
trwa rozwój a ramki w górnym korpusie są
zalewane syropem i zasklepiane.
= stosujemy duże dawki syropu, 4 -6 litrów
jednorazowo, gdyż:
> mniejsza pracochłonność karmienia
> mniejsze koszty dojazdów do pasieki
> złudzenie dla pszczół występowania pożytku,
stąd czerwienie matek nie ustaje co jest
najważniejsze w tym okresie
> dawkę 5-6 l silna rodzina pobiera w ciągu
doby
> stosujemy syrop gęsty 2:1, bo rzadki to
fermentacja i rozwój drożdżaków
> czasem przy takim karmieniu może wyjść
rójka, dlatego rozwiązaniem sytuacji jest
dodanie dodatkowego (pustego) korpusu.
Ponadto dodatkowy korpus jest także
rozwiązaniem na wiszące na ulach „brody”
pszczół (ważne przy wysokich temperaturach
powietrza jak też ulewnych deszczach)
> po zakarmieniu należy w rodzinach utrzymać
złudzenie pożytku, podając im ciasto lub małe
dawki rzadszego syropu w odstępach ok. 7 dni.
IV. Zapas pyłku:
= przed zimą pszczoły muszą się „utuczyć” ,
ponieważ brak pyłku-białka, to
niedorozwój: gruczołów gardzielowych i
woskowych, ciała tłuszczowego i masy ciała,
= głód pyłku hamuje rozwój rodzin
= najwięcej potrzeba go w sierpniu
= pszczoły nie odkarmione pyłkiem żyją o
połowę krócej i są skłonne do chorób
= w okolicy ubogiej w pyłek należy nagromadzić
go latem ( 2 plastry na rodzinę) inaczej:
wycofać ramki z pierzgą i dać je rodzinom
podczas dokarmiania zimowego
= zapas pierzgi podany jesienią jest
wykorzystany przez pszczoły wiosną - przed
oblotem i po oblocie oraz przy złej pogodzie lub
przy braku pyłku w naturze
= dzienne zapotrzebowanie na pyłek wynosi
ok.100-200 g /rodzinę
= żadna namiastka nie zastąpi pyłku.
ZIMOWLA
I. Zimujemy silne rodziny gdyż:
= zbyt słabe nie radzą sobie z czynnikami
chorobotwórczymi ( oziębienie i niedożywienie, to
przyczyna spadku odporności pszczół),
= silne rodziny (pszczoły) mają bariery ochronne przed
czynnikami chorobotwórczymi w postaci:
+ chitynowej okrywy ciała
+ włosków pokrywających ciało
+ jelita mają wyściółki chitynowe utrudniające
dojście patogenom
+ silne – zdrowe pszczoły produkują wydzielinę o
właściwościach bakterio- i grzybobójczych
II. Ul do zimowli:
= rodziny pszczele zimujemy w ulach bez
ocieplenia celem zapewnienia odpowiedniej
wentylacji
= dennica ula najlepiej z siatką, gdyż:
> wcześniej jesienią następuje koniec
czerwienia
> siatka zapobiega czerwieniu matek w zimie
(ochłodzenie)
> zapewnia dobrą wentylację, czyli słabszy
rozwój pleśni
= wyloty uli zimą szeroko otwarte gdyż:
> wewnątrz kłębu powstaje mieszanina pary
wodnej ze zjedzonego pokarmu i dwutlenku
węgla z oddychania. Jest ona lekka, ciepła i
unosi się do pod powałkę ula. Jeśli nie może
przedostac się szczelinami pod powałkę,
rozchodzi się na boki poza kłąb, schładza i
skrapla. Schładzanie i skraplanie powoduje
powolne zasysanie powietrza z zewnątrz
przez wylot i to jest istotą wentylacji,
>mały dopływ powietrza z tlenem powoduje
bardzo złe zimowanie,
>najlepiej, gdy ul ma 2 wyloty umieszczone
naprzeciw siebie;
= zabezpieczyć wylotki uli przed gryzoniami na
wysokość do 7 mm, stosując specjalne
zasuwki lub wkładki wylotowe
= ule ustawić z lekkim nachyleniem do przodu
aby śnieg nie zawiewał do wnętrza ula a woda
mogła ściekać poza ul;
= pasieczysko osłonić od wiatrów;
= zalegającego śniegu na daszkach i wylotach
nie usuwać, stanowi on dodatkową izolację, nie
zakłóca wymiany powietrza
III. Przyczyny złej zimowli:
= zły stan wiekowy rodziny, bo w sierpniu słabo
czerwiły matki ze względu na brak pokarmu
węglowodanowego i białkowego – pyłku,
= zastosowanie rzadkiego syropu na zimę
spowodowało fermentację i rozwój drożdżaków,
= niedopasowana liczba plastrów do ilości
pszczół
= występowanie chorób
= niepokojenie pszczół np. przez ptaki, co można
ograniczyć poprzez dokarmianie ptaków w
pobliżu pasieki
= związki chemiczne w pokarmie - przed zimą
pierzga zajmuje 2/3 komórki, jest
zakonserwowana miodem lub pokarmem i
zasklepiona. W zasklepionej komórce związki
chemiczne przechodzą z pierzgi do pokarmu
zimowego, stąd podtrucia pszczół, które przed
śmiercią szybko opuszczają ul.
WIOSENNA GOSPODARKA PASIECZNA
Wiosna, a raczej przedwiośnie, to najtrudniejszy
czas dla rodzin pszczelich, wzrasta temperatura
powietrza, dni stają się dłuższe, a matki
rozpoczynają czerwienie. Wiosenne zalecenia:
1 – styczeń – obloty pszczół w styczniu – czy są
korzystne?
* tak – jeśli chodzi o oczyszczenie pszczół
* mniej korzystne, ponieważ zwiększona
temperatura w kłębie powoduje 2 x większe
tempo namnażania się sporów nosemozy,
= styczniowy wzrost temperatury powyżej 10 C
to:
* rozwiązanie kłębu
* wyloty pszczół często na śnieg i ich
krzepnięcie
* wzmożony metabolizm (przemiana materii) u
pszczół i większe zużycie pokarmu
* początek czerwienia matek
* większe osypy pszczół ze względu na ich
zużycie
* prawidłowemu zimowaniu pszczół bardziej
sprzyjają mroźne, śnieżne zimy.
2 – luty - okresowa kontrola wylotów uli,
wyloty zasypane padłymi pszczołami należy
udrożnić,
3 – jeszcze przed I oblotem pszczół należy
wymienić dennice lub oczyścić je. Można to
robić nawet przy niskiej temperaturze,
ponieważ pszczoły wtedy nie latają i nie
atakują.
Osyp zimowy informuje nas o stanie rodziny:
= ilość okruszków wosku, ułożonych uliczkami,
informuje nas na ilu ramkach zimował kłąb
= ilość martwych pszczół na dennicy, czyli duży
osyp, może świadczyć o braku matki
= wyrzucony czerw może być przyczyną
przeziębienia
= krople sfermentowanego zapasu informują nas,
iż na zimę pozostawiono zbyt obszerne gniazdo
oraz o dużej wilgoci w ulu
= liczba osobników Varroa określa nasilenie
inwazji – w osypie jest 1/3 osobników,
np. 10 szt. w osypie to jeszcze 20 szt. jest w
rodzinie
4 – przed spodziewanym oblotem obowiązkowo
ustawić poidło z wodą dla pszczół.
Spóźnienie się z podaniem wody powoduje, że
pszczoły przyzwyczajają się do innych źródeł
wody, często zanieczyszczonych i nie
higienicznych.
Dzienne zapotrzebowanie na wodę = 50300g/rodzinę – w zależności od ilości czerwiu
(w miarę przybywania czerwiu - większe
zapotrzebowanie).
Należy dbać o to by w poidle nigdy nie
brakowało wody.
5 – wiosenny I oblot pszczół:
= temperatura powietrza ok. 8 0 C w cieniu,
= pszczoły oczyszczają się oddając kał,
zgromadzony w jelicie prostym,
= krążą gromadnie, z energią, ok. 0,5 godziny,
= zaczynają nosić wodę, usuwają martwe
pszczoły i pilnują wejścia –wylotu
= obecność pszczelarza wskazana, by wyłowić
bezmatki lub bardzo słabe rodziny
= zmniejszyć wyloty i docieplić gniazdo
= biegunka – ślady kału na ulach:
* Nosema Apis – ślady kału występują
* Nosema cerana – brak śladów
6 - główny przegląd (szczegółowy
niekonieczny), ale konieczna jest znajomość:
= stanu zapasu, którego powinno być ok. 5 kg
= sprawny pszczelarz przeglądu może dokonać
wyrywkowo
= zdjęcie korpusu (przy zimowaniu w dwóch
korpusach) tylko nieznacznie poprawia
warunki termiczne
= nadmiar zapasu można wycofać za zatwór
= nie szukamy matki, aby nie oziębiać rodzin
= ciasno trzymać gniazdo
= rodziny bardzo słabe połączyć ze sobą
7 - karmienie - raczej nie karmić bo dokarmianie
ciastem w lutym, słabym i głodnym rodzinom
niewiele to pomoże, a może zaszkodzić bo
dopływ pokarmu pobudza je do rozwoju, co
prowadzi do wyczerpania pszczół. Lepiej dać
więcej zapasu w sierpniu lub podać ramki z
zapasem z innych rodzin albo pozostałe od
jesieni. W przypadku konieczności dokarmienia
na każdą rodzinę przeznaczyć od 0,5do 1,5 kg
ciasta sporządzonego w proporcji: 1 kg cukru
pudru + 30-33 dag płynnego miodu + 20 dag
zmielonego pyłku. W sprzedaży są gotowe
karmy w tym ciasto.
Karmienie ciastem wymaga konieczności
podania pszczołom wody do ula.
8 – leczenie warrozy - raczej nie leczyć, chyba że
jesienią było bardzo dużo warrozy.
Diagnostycznie należy odymić 10-20% rodzin.
9 - koniecznie zadbać o pyłek bo głód pyłku hamuje
rozwój. Można poddać ciasto z pyłkiem nad
gniazdem, pamiętając o dostarczeniu też wody.
= najlepiej podać 2 ramki z pyłkiem do zimowli, a jeśli
wiosną to wstawiamy je blisko czerwiu.
= naganne jest podawanie pszczołom zapleśniałych
ramek z pierzgą – pleśń pszczoły usuną a zniszczony
przez grzyb pyłek pszczoły karmicielki zjedzą, ulegną
zatruciu i zginą.
= pomocne może być też podanie zmielonego pyłku w
płaskim naczyniu w pobliżu poidła z wodą.
10 - sterowanie rozwojem rodziny pszczelej –
50% produkcji miodowej zależy od
pszczelarza
Baza pożytkowa - potencjał środowiska pod
względem zasobności pokarmowej jest duży, o
czym świadczy zużycie miodu i pyłku przez
rodziny pszczele w ciągu roku. Najmniej
pokarmu węglowodanowego pszczoły zużywają
w zimie, 1 kg w każdym zimowym miesiącu.
Zużycie tego pokarmu wzrasta wraz z
rozpoczęciem wychowu czerwiu i
koniecznością utrzymania stałej temperatury
gniazda, niezbędnej do wychowu czerwiu.
Podobnie jest z pokarmem białkowym.
Każda rodzina pszczela w ciągu roku zużywa
90 kg miodu i 30 kg pyłku kwiatowego jako
pokarmu niezbędnego do naturalnego jej
rozwoju. O tym musi pamiętać pszczelarz,
ponieważ od zapewnienia odpowiedniej bazy
pożytkowej dla pszczół będzie zależała
wysokość produkcji z pasieki.
Przy tym należy pamiętać o tym, że pszczoły
mogą wykorzystać tylko:
70% pożytku nektarowego i 50% pyłkowego
– straty powoduje zła pogoda i występowanie
owadów konkurencyjnych.
Metody przyspieszania rozwoju rodzin
wiosną.
Pełnych efektów przyspieszania rozwoju można
oczekiwać tylko wówczas, gdy rodziny są silne,
zdrowe i zaopatrzone w odpowiedniej ilości w
zapasy miodu i pyłku.
Stosujemy następujące metody:
= odsklepianie plastrów – metoda ta ma swoich
przeciwników. Uważają oni, że w ten sposób
następuje rozprzestrzenianie się nosemozy.
Jednak w rodzinach o dobrej kondycji po
zimowli odsklepianie plastów z zapasem
sprzyja rozwojowi rodziny.
= przestawianie czerwiu – przestawianie plastrów
z czerwiem (odwracanie zaczerwionych
plastrów o 180 o ) zmusza pszczoły do
szybkiego zagospodarowania i zaczerwienia
wszystkich części plastrów. Przez to zwiększa
się powierzchnia czerwiu, przy tej samej
objętości gniazda, które pszczoły muszą
ogrzać.
= podkarmianie stymulacyjne – podkarmia się
najczęściej syropem (1:1, 0,25-0,5 l co 4-5 dni)
lub ciastem drożdżowo-cukrowym, miodowocukrowym które może być uzupełnione
dodatkiem pyłku stanowiącego pokarm
białkowy.
Lato
1 - poszerzanie miodni, czyli dodawanie
nadstawek koniecznie nie tylko na ilość miodu,
ale także na ilość pszczół;
= nadstawki ustawiamy na wprost lub lepiej na
krzyż
= nadstawka powinna mieć nie 10 a 9 ramek
= w nadstawkach odbudowujemy też węzę,
pamiętając, że na 1 kg wosku potrzeba 3,5 kg
miodu
= gniazdo ograniczamy do 8 ramek ( w naszych
warunkach pożytkowych)
2 - wymiar ramek - gospodarkę pasieczną należy
prowadzić na ramkach, których wymiary w korpusie
gniazdowym i w magazynie miodowym są takie
same. Ułatwia to:
= utrzymanie higieny w gnieździe poprzez częstszą
wymianę odbudowanych ramek z węzą,
= prowadzenie rodzin w okresie rojowym,
= wykonywanie przeglądów rodzin.
= ramki powinny być dostatecznie duże, ponieważ przy
mniejszych ramkach zwiększają się nakłady pracy
związane z ich wykonaniem, odsklepianiem oraz
odwirowywaniem miodu. Nie należy też używać
plastrów zbyt pogrubionych, gdyż magazynowany w
nich miód ma większą zawartość wody.
3 - w rodzinach produkcyjnych należy obowiązkowo
stosować kratę odgrodową, ponieważ używanie
kraty ma następujące zalety:
= raczej ubogie pożytki w Polsce zmuszają do
ograniczania matek w czerwieniu, w ulach
wielokorpusowych pozwala na to krata odgrodowa,
= dzięki niej w rodzinach skłonnych do rójki można
ograniczyć poszukiwanie mateczników tylko do części
gniazdowej ula,
= miodobranie jest łatwiejsze, gdyż nie przeszkadza
czerw ani matka,
= łatwiej można pozyskiwać miody odmianowe,
= można pozyskiwać jasne plastry z miodem,
= przechowywanie jasnych plastrów nie wymaga
zwalczania motylicy.
4 - obecnie w pszczelarstwie celowym jest
używanie ramek pracy. Jest to korzystne z
wielu względów:
= ramka pracy służy jako wskaźnik nastroju
rojowego. Jej szybkie zabudowywanie przez
pszczoły świadczy o tym, że wszystko w
rodzinie jest w porządku, że ma ona matkę i
przynajmniej na razie nie zamierza się roić. Jak
tylko rodzina wchodzi w nastrój rojowy,
pszczoły przestają budować plastry,
= ramka pracy wstrzymuje wejście rodziny w
nastrój rojowy. Wycięcie odciągniętego w niej
plastra lub zastąpienie odbudowanej ramki
pustą skłania rodzinę do kontynuowania
budowy plastrów i wychowu czerwiu,
= ramka pracy służy jako pułapka dla roztoczy
Varroa . Usuwając zasklepiony czerw trutowy,
który jest zwykle silniej porażony warrozą niż
czerw pszczeli, usuwa się wraz z nim roztocze,
co wyraźnie hamuje dalszy wzrost porażenia,
= z wyciętych plastrów trutowych pozyskuje się
wosk nie zanieczyszczony pozostałościami
leków,
= dzięki ramce pracy węza jest łatwiej
odbudowywana i w odciąganych na niej
plastrach jest mniej komórek trutowych.
5 - miodobranie:
= miód odbieramy dojrzały – poniżej 20% wody, a
wskaźnikiem są ramki gniazdowe – zasklepione do
2/3, wskazane badanie miodu refraktometrem
= aby pozyskać miody odmianowe, miodobranie
wykonujemy po każdym głównym pożytku,
= obowiązuje zasada, iż nie wirujemy ramek z czerwiem
bowiem larwy wypadają, a zasklepiony czerw ulega
uszkodzeniu i może wystąpić np. kiślica
= należy zawsze zostawić rodzinie pewien zapas miodu
na wypadek niepogody lub czasowego braku pożytku,
= odebrane ramki z miodem dobrze jest przykryć
mokrym płótnem, które dobrze zabezpiecza przed
pszczołami i unika się rabunków,
= sposoby pozbywania się pszczół z plastrów:
> tradycyjnie szczoteczką
> poprzez energiczne strząsanie z plastrów
> przegonki – pozwalają pszczołom tylko
wychodzić, obowiązkowo w ulach
wielokorpusowych i nadstawkowych, a także w
dużych pasiekach,
> użycie środków chemicznych (repelentów)
aldehyd benzoesowy, kwas karbolowy,
> wydmuchiwacz powietrza – silny strumień
powietrza wydmuchuje pszczoły na podest
przed wylotem
= odsklepianie plastrów:
> widelcem – dobry, gdy plaster jest nierówny
> noże – podgrzewane przyśpieszają pracę
> odsklepiarki mechaniczne – niezbędne w
dużych pasiekach
= miód wirować najlepiej zaraz po odebraniu,
gdyż ciepły lepiej przelatuje przez sita,
= miód po odwirowaniu wymaga oczyszczenia z
drobin woskowych, dlatego przepuszczony
wcześniej przez gęste sita miód zlewamy do
odstojników lub do pojemników,
= szczelnie zamknięte pojemniki przechowujemy
w pomieszczeniu 10-15 0 C.
6 - wychów matek pszczelich:
= każdy pszczelarz powinien sam wychowywać matki na
potrzeby własne oraz dlatego, żeby zrozumiał jak
trudno pszczelarzowi-hodowcy matek spełnić różne
oczekiwania nabywców,
= koszt wychowu 1 matki nie unasiennionej = 1 kg
miodu, a unasiennionej = 3 kg,
= dobrze jest wiedzieć o zjawisku heterozji krzyżowanie różnych ras czy linii, którego efektem jest
poprawa wartości cech użytkowych. Stąd po
wprowadzeniu nowych matek do pasieki nagle
wzrasta liczba rekordzistek,
= wyniki oceny terenowej wskazują, że wprowadzenie
do pasiek towarowych czystorasowych matek wpływa
na poprawę wydajności miodowej z pożytku
głównego:
środkowoeuropejskiej o 34%, kaukaskiej o 27% i
carnica o 13%.
= stałe utrzymywanie tego samego materiału w
pasiece doprowadza do chowu wsobnego i
spadku średniej wydajności, bo chów wsobny to
występowanie rozstrzelonego czerwiu, większa
podatność pszczół na choroby, gorsza
wylęgowość czerwiu oraz skrócona długość
życia pszczół.
= wyniki terenowej oceny wskazują, że
największą wartość użytkową mają mieszańce
międzyrasowe linii carniki z kaukaskimi.
7 - poddawanie matek (problem ponad
czasowy):
= wyszukanie matek:
> matki nie znakowane wyszukać jest trudno,
dlatego należy znakować je także w czasie
sezonu przy okazji przeglądu rodziny oraz
wczesną wiosną, kiedy rodziny są jeszcze
słabsze,
> przy wyszukiwaniu stosujemy mało dymu
> główną uwagę zwracamy na plastry z
czerwiem otwartym
> plastry oglądamy dokładnie z obu stron
> gniazdo przeszukujemy najwyżej dwa razy
= zasady poddawania:
> brak jest 100% sposobu poddawania (przyjmuje się
średnio 20% strat niemal przy każdym poddawaniu
> poddajemy raczej matki unasiennione zamiast
matek nie unasiennionych, albo mateczniki
> najlepiej w czasie pożytku lub po zakarmieniu na ¾
> zawsze w klateczce
> bardzo dobry jest kołpak (na wygryzający się czerw)
> cenne matki poddajemy tylko do odkładów
> niemieccy pszczelarze-praktycy wskazują, iż
najlepiej poddawać matki jesienią razem z odkładem
(rodzinę, w której ma być wymieniona matka osierocić
na 1-2 godz, następnie poddać odkład z matką i
zostawić na kilka dni)
= uniwersalna metoda poddawania matek
pszczelich:
> klateczkę wysyłkową z matką i
towarzyszącymi pszczołami (lub bez)
umieszczamy w rodzinie minimum po 4 do 8
godz. od jej osierocenia
> klateczkę zamkniętą na głucho umieszczamy
w środku gniazda, między lekko rozsunięte
plastry z czerwiem
> przez 3 doby nie zaglądamy do rodziny
> po 3 dniach dokładnie niszczymy mateczniki i
odblokowujemy komorę pokarmową
> po 4-5 dniach sprawdzamy przyjęcie matki i
usuwamy ewentualne mateczniki.
= wymiana matek:
> programy pomocowe ARR umożliwiają
wymianę matek w większym zakresie
> najlepiej wymieniać średnio co 2 lata
> zabieg drogi, ale opłacalny bo rodziny są:
silniejsze, lepiej zimują i rzadko się roją,
ponieważ stare matki mniej składają jaj i
szybciej wchodzą w nastrój rojowy
> wymiana jest niezbędna przy prawidłowo
prowadzonej pasiece
> najlepiej poddawać matki unasiennione,
bowiem trudno jest do rodziny z czerwiącą
matką poddać matkę nie unasiennioną
8 - rójka:
= przyczyny:
> stare matki w rodzinach i występowanie
niedoboru substancji matecznej
> ciasnota w ulu, stąd konieczne dodawanie
nadstawek na ilość pszczół
> duże nagrzanie uli ze względu na złą
konstrukcję ula, np. małe wyloty, słaba
wentylacja
> nagłe urwanie się pożytku
> matki w rodzinach o cechach dużej rojliwości
= walka z nastrojem rojowym to:
> posiadanie materiału hodowlanego bez genów
rojliwości (od matek reprodukcyjnych jest dobre
F-1 , ale F-2 i F-3 to zanik pozytywnych cech,
stąd materiał reprodukcyjny odnawiać co roku)
> zapewnienie pożytku i miejsca w ulu
> ograniczeniem matki w czerwieniu jest liczba
ramek w gnieździe
> nie wykorzystywać matek i mateczników
rojowych
> pozyskiwanie pyłku zmniejsza nastrój rojowy
> na nagłe urwanie się pożytku nie mamy wpływu
i wtedy należy zrobić przegląd rodzin
> ramki z węzą i ramki pracy też zapobiegają nastrojowi
> wycinanie mateczników jest mało skuteczne bo tylko
opóźnia wyjście roju i przedłuża okres bezrobocia w
rodzinie
> zrobienie silnego odkładu
> zabranie wszystkiego czerwiu krytego do innych
rodzin
> zrobienie odkładu zabierając nie 1-2 ale 4 ramki
czerwiu ze starą matką, a rodzinie dać matecznik
> wszystek czerw otwarty i kryty przenieść do góry, a do
gniazda dać węzę i obowiązkowo susz, ponieważ na
węzie matka nie składa jajeczek i trwa nadal nastrój.