Transcript Święty Maksymilian Kolbe - Szkoła Podstawowa nr 4 im. Henryka

Święty Maksymilian Kolbe
Życie, posługa i męczeńska śmierć.
Dzieciństwo
Przyszły święty Maksymilian Kolbe
urodził się 8 stycznia 1894 roku w
Zduńskiej Woli. Tego samego dnia
został ochrzczony i otrzymał imię
Rajmund.
Jego rodzice, Juliusz i Marianna żyli
dość skromnie. Rodzinę utrzymywali
z niewielkiego sklepiku kolonialnego
oraz chałupniczego warsztatu tkackiego. Oboje byli członkami świeckiego zakonu tercjarzy franciszkańskich, uczyli dzieci znaczenia religii
i cnót domowych.
Młody Rajmund Kolbe
Dzieciństwo
Trzej bracia – Franciszek,
Rajmund i Józef – byli
przyjaźni i odpowiedzialni. Nie cofali się
jednak przed zwykłymi
chłopięcymi psotami. Celował w tym Rajmund,
czym niepokoił zatroskaną o wychowanie syna
matkę. Chociaż nie zawsze posłuszny, był przy
Zdjęcie zbiorowe z czasów dzieciństwa
tym z całej trójki najbardziej rozmodlony.
W czerwcu 1902 roku Rajmund Kolbe przystąpił do I Komunii
Świętej w kościele św. Mateusza w Pabianicach.
Korony
Przejęty słowami matki: „Rajmund, co z ciebie wyrośnie?”, chłopiec
zadał to pytanie podczas jednej
z wielu modlitw, jakie zanosił do
Matki Boskiej w kościele parafialnym. Najświętsza Panna ukazała
mu się, trzymając w rękach korony –
białą i czerwoną. Spytała, którą by
wybrał.
Porywczy
młodzieniec
stwierdził: „Wybieram obie”.
W ten sposób kierunek jego życia
wytyczony został przez Matkę Bożą.
Biała korona oznaczała czystość,
a czerwona – męczeństwo. Od
tamtej pory Rajmund mówił często
swej matce o męczeństwie.
Niezwykła edukacja
Kościół parafialny
w Zduńskiej Woli
Rodzice zdecydowali, że starszy syn Franciszek
odbędzie formację kapłańską. Nie stać ich było
na posłanie do szkoły dwóch synów. Rajmund
ze swym talentem organizacyjnym i zdolnościami matematycznymi miał pomagać w prowadzeniu małej rodzinnej firmy.
Z
niespodziewaną
pomocą
przyszedł
miejscowy aptekarz Kotowski. Zauważył
zdolności chłopca w zakresie łaciny i nauk
ścisłych. Objął go opieką, udzielając
prywatnych lekcji. Dzięki temu Rajmund mógł
kontynuować edukację. Rodzice przekonali się
o jego możliwościach i mimo wszystko posłali
do szkoły.
Seminarium
W 1907 roku Rajmund pojechał z bratem i ojcem do Lwowa,
by wstąpić do nowego niższego seminarium prowadzonego przez
franciszkanów konwentualnych. Był najlepszy w swej klasie, celował
w przedmiotach ścisłych. Mimo przejściowych wątpliwości
dotyczących powołania, po trzech latach nauki, w 1910 roku
poprosił ojca prowincjała o przyjęcie do zakonu franciszkanów.
Nowe imię
Przywdzianie habitu zakonnego
oznaczało też przyjęcie zakonnego imienia. Młody nowicjusz
Kolbe wybrał imię Maksymilian.
Za patrona wziął więc rzymskiego żołnierza umęczonego za
wiarę.
W trakcie nowicjatu sumiennie
wypełniał powierzone mu obowiązki, ćwiczył się w cnocie
z prostotą. Pilnie się uczył, był
przykładem dla kolegów.
Po roku przyjął śluby proste.
Ze współbraćmi
– pierwszy z lewej u góry
Studia w Rzymie
Jesienią 1912 roku brat Maksymilian wyjechał do Rzymu, by tam
kontynuować studia filologiczne i teologiczne. Wykazywał
nadzwyczajne zdolności. Po trzech latach uzyskał doktorat
z filozofii na Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1919 roku
natomiast został doktorem teologii Uniwersytetu Serafickiego.
Kolegium Serafickie,
gdzie brat Maksymilian
studiował w Rzymie
Rycerze Niepokalanej
Jeszcze w lwowskim seminarium podczas
modlitwy do Maryi młody kleryk obiecał
walczyć dla Najświętszej Panny i zawsze
ją czcić. W październiku 1917 roku w Rzymie,
wraz z sześcioma braćmi Maksymilian założył
ruch Maryjny „Militia Immaculatae”. Jego
program był bardzo prosty – zdobywać serca
i dusze ludzi dla Najświętszego Serca Jezusa
przez Maryję Niepokalaną. Ojciec Maksymilian mówił: „Rycerstwo to ruch, który musi
rozentuzjazmować dusze, wyrwać je
szatanowi i zdobyć dla Niepokalanej, by
zainspirować je dla budowania Królestwa
Jezusa Chrystusa”. Ruch ten został w 1922
roku oficjalnie zatwierdzony jako stowarzyszenie pobożne.
Fresk ukazujący założenie
Rycerzy Niepokalanej w 1917 r.
Święcenia kapłańskie, choroba
Wiosną 1918 roku w życiu
młodego zakonnika miało
miejsce kolejne przełomowe
wydarzenie. Z rąk kardynała
B. Pompiliego otrzymał w
Rzymie święcenia kapłańskie.
Nazajutrz, 29 kwietnia odprawił mszę świętą prymicyjną.
W lipcu 1919 roku ojciec Maksymilian został skierowany
do Krakowa, by uczyć w tamtejszym seminarium zakonnym. Wrócił
do odrodzonej Ojczyzny, ale był wątłego zdrowia. Już w sierpniu
1920 r. musiał wyjechać do Zakopanego, by podjąć leczenie
gruźlicy. Do kwietnia 1921 r. prowadził owocny apostolat wśród
pacjentów sanatorium.
Praca wydawnicza
„Rycerz Niepokalanej”
numer z grudnia 1922 r.
Po powrocie do Krakowa o.Maksymilian
od razu przystąpił do wydawania
czasopisma „Rycerza Niepokalanej”, które
miało szerzyć nabożeństwo do Maryi
i służyć rozwojowi stowarzyszenia.
Pierwszy numer miał 16 stron i nakład 5
tysięcy. Ojciec Kolbe sam rozprowadzał
go na ulicach, często bezpłatnie.
Po kilku zmianach drukarni Ojciec
Kolbe za pożyczone pieniądze kupił starą
maszynę drukarską i utworzył zakonną
drukarnię. Wraz z dwoma współbraćmi
redagował i wydawał czasopismo.
Pracował ciężko mimo słabego zdrowia.
Drukarnia w Grodnie
Jesienią 1922 roku, wobec problemów
funkcjonowania drukarni w Krakowie,
Ojciec Maksymilian został przeniesiony
do nowego klasztoru w Grodnie, na
północy Polski. Stworzył tam placówkę
wydawniczą o dużym zasięgu. Drukarnia
ta wydawała dwa czasopisma, a „Rycerz
Niepokalanej” zwiększył objętość do 32
stron i nakład do 60 tysięcy egzemplarzy.
W 1926 roku działalność drukarni w Grodnie kwitła, natomiast
zdrowie Ojca Kolbe zaczęło się gwałtownie psuć. We wrześniu
1926 roku zmuszono go do ponownego wyjazdu do sanatorium.
Opiekę na drukarnię przejął jego młodszy brat, o. Alfons.
Nowa lokalizacja
Klasztor w Grodnie stał się hałaśliwą drukarnią i po powrocie
z sanatorium wiosną 1927 r. O.Maksymilian musiał szukać nowej
siedziby, bliżej stolicy, by móc taniej kolportować cały nakład
czasopism. Okazja nadarzyła się w krótkim czasie.
Książę Jan Drucki-Lubecki
podarował zakonowi teren
niedaleko Warszawy. Ojciec
Kolbe uzyskał zgodę na założenie
tam
klasztoru
franciszkańskiego i drukarni.
Na rozległym terenie ustawiono najpierw figurę Matki
Boskiej Niepokalanej i przystąpiono do budowy.
Wybudowanie miasta
Z podarowanych materiałów zbudowano drukarnię i przyległe
budynki dla braci. Potem (w 1929 r.) uzyskano zgodę na otwarcie
seminarium duchownego. Powstawały nowe obiekty miasta
znanego pod nazwą Niepokalanów. Ojciec Kolbe angażował się
we wszystkie działania gospodarcze i wydawnicze, lubił też
pracować z klerykami.
Wśród kleryków
Wyjazd do Japonii
Zimą 1930 roku Ojciec Kolbe wraz z czterema braćmi wyjechał do
Japonii, by tam założyć drugi Niepokalanów. Dzięki zgodzie od
biskupa Nagasaki mógł wydawać japońską wersję „Rycerza
Niepokalanej”. Jednocześnie uczył filozofii i teologii w miejscowym
seminarium. W 1931 roku nabył ziemię dla nowego klasztoru
w ubogiej dzielnicy miasta Nagasaki i założył posiadłość zwaną
Ogrodem Niepokalanej.
Ojciec Kolbe w Ogrodzie Niepokalanej
w towarzystwie mnichów buddyjskich,
podziwiających jego pracowitość
i wytrwałość.
Kolejne podróże misyjne
Następne lata upłynęły na ciągłej
pracy dla idei Niepokalanej. Ojciec
Kolbe bywał w Polsce, ale też wyjeżdżał do różnych krajów. W 1932
roku przebywał w Indiach, by organizować tam założenie kolejnego
Niepokalanowa. W 1937 roku był w
Rzymie i pomagał w obchodach 20.
rocznicy utworzenia stowarzyszenia
Rycerzy Niepokalanej. Na początku
1939 roku na Litwie sprawdzał możliwość założenia tam Niepokalanowa. Wszelkie plany pokrzyżował wybuch II wojny światowej.
Pierwsze aresztowanie
Po wybuchu wojny ponad siedmiuset zakonników
i kandydatów z Niepokalanowa otrzymało zgodę na wyjazd
dla własnego bezpieczeństwa. Ojciec Kolbe pozostał. W dniu
19. września wraz z 32 braćmi został aresztowany.
Na uwolnienie czekał do 8 grudnia. Następnego dnia był już
ponownie w Niepokalanowie
Dalsza działalność
Niestrudzony Rycerz Niepokalanej
nie zrażał się utrudnieniami okupacyjnej rzeczywistości. Prowadził
dalej ewangelizację. Czynił starania
o wydanie kolejnego numeru
czasopisma.
Po długich negocjacjach uzyskał
zezwolenie i wydał jeden numer
„Rycerza Niepokalanej” w grudniu
1940 roku w nakładzie 120 000
egzemplarzy.
Aresztowanie i obóz
W lutym 1941 roku hitlerowcy ponownie aresztowali Ojca
Maksymiliana i przewieźli go do słynnego więzienia na Pawiaku
w Warszawie.
Był tam okrutnie torturowany. Po trzech
miesiącach znalazł się w transporcie do obozu w Oświęcimiu.
Otrzymał tam numer 16670. Mimo koszmaru
i złego traktowania przez oprawców, dodawał
otuchy współwięźniom i głosił Ewangelię.
Oddanie życia za brata
Pod koniec lipca z bloku 14. uciekł
więzień. W odwecie Niemcy ogłosili, że zabiją 10 więźniów. W trakcie
selekcji jeden z nich żalił się, że nie
zobaczy żony i dzieci. Wtedy Ojciec
Kolbe wystąpił z szeregu i zgłosił się
na śmierć zamiast niego.
Zastępca komendanta obozu, Fritsch był zdumiony postawą księdza, ale zgodził się. Ojca
Kolbe czekała okrutna śmierć głodowa. Poszedł
na nią, podtrzymując innego słabego skazańca.
Franciszek Gajowniczek – więzień, za którego Ojciec Kolbe
poszedł na śmierć. Żył do 1995 r.
Męczeństwo – 14 sierpnia 1941 r.
Prawie dwa tygodnie trwało męczeństwo grupy więźniów. W dniu
14 sierpnia 1941 roku Ojca Kolbe zabito zastrzykiem z trującego
kwasu. Następnego dnia ciało spalono,
a prochy rozsypano w okolicy obozu
dokładnie tak, jak przedtem przepowiedział. To była jego czerwona korona.
Cela śmierci Ojca Kolbego
Kanonizacja – 1982 r.
Po procesie beatyfikacyjnym, w październiku 1971 r. papież Paweł
VI ogłosił Ojca Kolbe błogosławionym. 11 lat później, za pontyfikatu papieża Polaka Maksymilian Kolbe został uznany za świętego.
Msza kanonizacyjna była wydarzeniem dla wszystkich Polaków.
Franciszek Gajowniczek
powiedział wtedy: „Przez
lata dręczyły mnie wątpliwości co do roli, jaką
odegrałem, przyczyniając się
do śmierci o. Kolbe. Ten
wielki dzień zakończył moje
wątpliwości raz na zawsze.”
F. Gajowniczek i św. Jan Paweł II po mszy
kanonizacyjnej w Rzymie 10.X.1982 r.
Bibliografia
Prezentacja zawiera materiały dla uczestników Szkolnego
Konkursu Wiedzy „Święty Maksymilian Kolbe – życie, posługa
i męczeńska śmierć” organizowanego w Szkole Podstawowej
nr 4 im. Henryka Sienkiewicza w Grajewie.
Została opracowana w oparciu o publikację:
• Br. Francis M.Kalvelage FI: „Malsymilian Kolbe. Święty
od Niepokalanej.” tł. Agnieszka Bielawska. Sandomierz
2011
Fotografie i rysunki pochodzą z tej publikacji oraz z zasobów
Internetu.
Opracowała:
Violetta Magdalena Curyło