Transcript Prywatne ubezopieczenia zdrowotne - prezentacja

PRYWATNE UBEZPIECZENIA ZDROWOTNE
W POLSCE
ZAŁOŻENIA PROPONOWANEJ REGULACJI
NA TLE ROZWIĄZAŃ INNYCH PAŃSTW UE
MINISTERSTWO ZDROWIA
• W krajach UE:
– rola i znaczenie prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych
jest determinowana kształtem, zakresem i dostępnością
świadczeń w publicznym systemie opieki zdrowotnej,
– prywatne ubezpieczenia zdrowotne są zróżnicowane pod
względem rozmiaru rynku, jego struktury oraz modelu
regulacyjnego.
Systematyka prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych
funkcjonujących w krajach UE
(wg ich charakteru w stosunku do ubezpieczeń publicznych):
• Suplementarne (supplementary),
• Komplementarne (complementary),
• Substytucyjne (substitutive).
Ubezpieczenia suplementarne
- Obejmują świadczenia, które są gwarantowane
-
w systemie publicznym , ale umożliwiają
ubezpieczonemu szerszy wybór świadczeniodawców czy
szybszy dostęp do świadczeń (skrócenie czasów
oczekiwania) niż w systemie publicznym.
Ubezpieczeni są jednocześnie (równolegle) ubezpieczeni
w systemie publicznym.
(funkcjonowanie: Wielka Brytania, Hiszpana, Rumunia
i Polska).
Ubezpieczenia komplementarne
Mogą obejmować:
- świadczenia, które nie są gwarantowane
w systemie powszechnym (service-charges)
(funkcjonowanie: Dania, Węgry, Holandia)
albo
- obowiązkowe opłaty (współpłacenie, user-charges)
(funkcjonowanie: Francja, Belgia, Litwa, Słowenia).
Ubezpieczenia substytucyjne
Mogą obejmować:
- osoby nie podlegające ubezpieczeniu
powszechnemu
(funkcjonowanie: Czechy, Estonia)
albo
- osoby, które mogą wystąpić z systemu
powszechnego (opt-out)
(funkcjonowanie: Niemcy).
Relacje prywatnych ubezpieczeń
zdrowotnych w stosunku do ubezpieczeń
publicznych
• Suplementarne = OBOK
• Komplementarne = PONAD
• Substytucyjne = ZAMIAST
Przykład Słowenii
• Reforma ochrony zdrowia w latach
•
•
90-tych była oparta - podobnie jak w Polsce – na
założeniu przejścia od zcentralizowanego modelu
budżetowego do modelu ubezpieczeniowego.
W przeciwieństwie do Polski – jednocześnie ze zmianą
modelu finansowania wprowadzono współpłacenie za
usługi zdrowotne w granicach od 5% do 75 % ceny
usługi.
Takie podejście spowodowało, że w Słowenii rozwinął się
powszechny rynek prywatnych (komplementarnych)
ubezpieczeń zdrowotnych (ponad 13% ogólnych
wydatków na zdrowie) – najlepiej rozwinięty rynek
komplementarnych ubezpieczeń zdrowotnych w UE.
• Przeprowadzone w Polsce reformy dotyczyły
•
przede wszystkim zmian systemu finansowania
(wprowadzenie systemu quasiubezpieczeniowego) oraz wprowadzenia
instytucji płatnika trzeciej strony (kasy chorych /
Narodowy Fundusz Zdrowia).
Bez zmian pozostał natomiast szeroki zakres
gwarancji dotyczących dostępnych usług
zdrowotnych finansowanych przez publicznego
płatnika/państwo.
- Dynamicznemu rozwojowi prywatnego sektora
usług zdrowotnych nie towarzyszyło wypracowanie
oraz regulacja modelu współpracy pomiędzy
systemem publicznym oraz prywatnym, w tym m.in.
między płatnikami publicznym i prywatnymi.
- Brak regulacji w tym zakresie mógł prowadzić do
naruszania praw obywatelskich gwarantowanych
konstytucją oraz praw pacjentów.
- Brak prawnego określenia zasad funkcjonowania
prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych skutkuje
również bardzo słabym rozwojem instytucjonalnego
prywatnego finansowania ochrony zdrowia
w Polsce.
Cel regulacji
Dlatego podstawowym celem proponowanych
regulacji jest takie określenie modelu współpracy
pomiędzy prywatnym i publicznym systemem
ubezpieczeniowym, aby w sposób najpełniejszy
zagwarantować przestrzeganie praw obywateli
do ochrony zdrowia oraz praw pacjenta.
Cel regulacji
Celem dodatkowym jest stworzenie takich
mechanizmów (finansowych i organizacyjnych)
rozwoju prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych,
które przyczynią się do zwiększenia dostępności
usług zdrowotnych w systemie ubezpieczenia
publicznego.
Przedmiot regulacji
• Wprowadzenie definicji prywatnego
•
•
ubezpieczenia zdrowotnego.
Umożliwienie obejmowania prywatnymi
ubezpieczeniami zdrowotnymi świadczeń
z zakresu medycyny pracy.
Określenie minimalnych wymagań jakie powinny
spełniać Ogólne Warunki Umów w zakresie
prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych.
Przedmiot regulacji
• Określenie minimalnych wymagań jakie powinna
•
•
spełniać umowa ubezpieczenia.
Określenie dodatkowych wymagań w stosunku
do świadczeniodawców wykonujących
świadczenia zdrowotne zarówno na podstawie
umów z NFZ, jak i umów z zakładami
ubezpieczeń.
Określenie warunków współpracy (w tym
w zakresie przekazywania danych) pomiędzy
zakładami ubezpieczeń oraz Narodowym
Funduszem Zdrowia.
Przedmiot regulacji
• Rozszerzenie kompetencji Rzecznika Praw
Pacjenta i Rzecznika Ubezpieczonych
w zakresie ochrony praw pacjentów /
ubezpieczonych.
• Umożliwienie pracodawcom finansowania
polis prywatnego ubezpieczenia
zdrowotnego ze środków Zakładowego
Funduszu Świadczeń Socjalnych.
Przedmiot regulacji
• Wprowadzenie ulgi podatkowej dla osób
wykupujących polisy prywatnego
ubezpieczenia zdrowotnego
gwarantujących dostęp do deficytowych
świadczeń zdrowotnych.