Transcript Pomniejszanie próbek

Pomniejszanie próbek
Pomniejszanie próbek
Pomniejszanie można przeprowadzić sposobem
mechanicznym lub ręcznie.
Jeżeli tylko jest to możliwe, preferuje się metody
mechaniczne zamiast ręcznych, gdyż pozwalają
zminimalizować błędy popełniane przez ludzi.
Mechaniczne urządzenia do pomniejszania próbek są
zaprojektowane tak, aby wydzielać jedną część lub
więcej części węgla w postaci porcji o względnie małej
masie.
Jeżeli najmniejsza masa pomniejszonej próbki, jaką można
uzyskać po jednokrotnym przejściu węgla przez
urządzenie do pomniejszania, jest większa niż masa
wymagana, mogą być konieczne powtórzenia
pomniejszania w tym samym urządzeniu lub w
następnym urządzeniu do pomniejszania.
Paliwo mokre, co można stwierdzić wzrokowo, może nie
przechodzić swobodnie przez urządzenie do
pomniejszania próbek lub może przywierać do jego
ścian. W takich wypadkach, przed pomniejszaniem
próbki, może być konieczne suszenie próbki w
powietrzu.
Pomniejszanie próbek
Ręczne pomniejszanie stosuje się zwykle w
wypadkach, w których zastosowanie metod
mechanicznych może spowodować zmianę
reprezentatywności próbki, np. stratę wilgoci lub
degradację ziarn.
Ręczne pomniejszanie stosuje się również w
wypadkach, gdy nominalna górna wielkość ziarn paliwa
jest taka, że zastosowanie mechanicznych urządzeń do
pomniejszania staje się niewykonalne.
Ręczne metody mogą wówczas powodować wzrost
obciążenia, szczególnie wówczas, gdy masa węgla
poddawanego pomniejszaniu jest duża.
Obrotowe urządzenia do pomniejszania próbek
• Przykład 1
Urządzenie z obracającą
się tarczą
Objaśnienia:
1 - nadawa
2 - pozostałość materiału
3 - pomniejszona próbka
Obrotowe urządzenia do pomniejszania próbek
Przykład 2
Urządzenie z obracającym
się stożkiem
Objaśnienia:
1 - nadawa
2 - obracający się stożek
3 - szczelina o regulowanych wymiarach
4 - pomniejszona próbka
5 - pozostałość materiału
Obrotowe urządzenia do pomniejszania próbek
Przykład 3
Urządzenie
odbieralnikowe
Objaśnienia :
• 1
zasobnik nadawy
• 2
otwór zsuwni
• 3
podajnik wibracyjny
• 4
wymienne kanistry
• 5
podstawa obrotowa
•
6
napęd (zamknięty)
Obrotowe urządzenia do pomniejszania próbek
Przykład 4
Urządzenie z
obrotowym korytem
Objaśnienia:
1 - nadawa
2 - pozostałość materiału
3 - pomniejszona próbka
Pomniejszanie próbek - metody ręczne
Ręczne pomniejszanie stosuje się zwykle w wypadkach,
w których zastosowanie metod mechanicznych może
spowodować zmianę reprezentatywności próbki, np.
stratę wilgoci lub degradację ziarn lub gdy nominalna
górna wielkość ziarn paliwa jest taka, że zastosowanie
mechanicznych urządzeń do pomniejszania staje się
niewykonalne.
Międzynarodowa norma ISO zaleca zastosowanie jednej
z trzech poniższych metod:
• Metoda z zastosowaniem przegrodowego urządzenia
(górma graniczna wielkość ziarn próbki ograniczona
wielkością przegrody)
• Metoda spłaszczonej pryzmy
• Metoda mieszania i dzielenia pasma węgla
Przegrodowe urządzenie do pomniejszania
•
Jest to urządzenie, które po
pojedynczym przejściu próbki
rozdziela ją na dwie połowy, z
których jedna jest pozostawiana,
a druga zwykle odrzucana.
Urządzenie jest zwykle przenośne,
a podczas pomniejszania próbki
jest zwykle zasilane ręcznie w taki
sposób, aby paliwo było dokładnie
rozłożone wzdłuż całej długości
urządzenia. Sąsiednie szczeliny
zasilają przeciwstawne
odbieralniki
Przegrodowe urządzenie do pomniejszania
- zalecenia:
• Szerokość szczeliny powinna być co najmniej dwa razy
większa niż nominalna górna wielkość ziarn paliwa.
Każda połowa przegrodowego urządzenia do
pomniejszania powinna mieć tę samą liczbę szczelin, co
najmniej 8, a najlepiej więcej. Wszystkie powierzchnie,
na których może pozostać paliwo, powinny być
nachylone pod kątem co najmniej 60 0 w stosunku do
poziomu.
• Paliwo powinno być podawane do przegrodowego
urządzenia do pomniejszania tak, aby spadało
równomiernie i rozkładało się równomiernie na wszystkie
szczeliny. Paliwo powinno spadać swobodnie, tj. nie
powinno być przesunięcia w kierunku jednej ze stron
przegrodowego urządzenia do pomniejszania,
a natężenie przepływu paliwa powinno być sterowane
tak, aby nigdy nie dochodziło do zatykania się szczelin.
Metoda mieszania i dzielenia pasma węgla
•
•
Próbkę paliwa formuje się na płycie
do mieszania o gładkiej, nie
reagującej i nie zanieczyszczającej
powierzchni, w pasmo, którego
długość jest co najmniej 10 razy
większa niż szerokość. Pasmo
formuje się, rozmieszczając węgiel
wzdłuż długości pasma, losowo i
możliwie równomiernie, od końca do
końca i po obu jego bokach. Płyty
ograniczające stosuje się w celu
zagwarantowania, że segregacja
ziarn zachodzi tylko wzdłuż pasma,
Próbki pierwotne należy pobrać w
postaci całkowitych wycinków
poprzecznych z pasma. Szerokość
każdego wycinka poprzecznego
powinna wynosić nie mniej niż
trzykrotna nominalna górna wielkość
ziarn.
Metoda spłaszczonej pryzmy
• a) Rozłożyć
pokruszoną próbkę
tak, aby utworzyć
prostokąt
o maksymalnej
grubości trzy razy
większej niż
nominalna górna
wielkość ziarn.
Metoda spłaszczonej pryzmy
• b) Podzielić na 20
równych części, np.
na pięć równych
części wzdłuż
długości i cztery
równe części wzdłuż
szerokości.
Metoda spłaszczonej pryzmy
• c) Pobrać losowo
porcje próbek z
każdej z 20 części za
pomocą szufli,
wprowadzając ją do
dna warstwy próbki.
Połączyć 20 porcji w
pomniejszoną
próbkę.
Metoda spłaszczonej pryzmy
•
•
Szufla powinna mieć płaskie dno, a
szerokość przedniej części powinna
być co najmniej trzy razy większa niż
nominalna górna wielkość ziarn
paliwa. Ścianki boczne powinny być
wyższe niż wysokość pryzmy,
a głębokość powinna być
wystarczająca, aby można było pobrać
próbkę pierwotną o wymaganej masie.
Ważne jest, aby operacje te
przeprowadzić szybko, jeżeli chcemy
uniknąć strat wilgoci.
Przemieszczanie i przechowywanie próbek
Wielkość próbki
Wielkość próbek, które mają być przemieszczane i
przechowywane powinna odpowiadać minimalnym
masom i odpowiednim nominalnym górnym wielkościom
ziaren podanym w Normie Międzynarodowej (PN-ISO
18283 Tablica 3).
Przemieszczanie i przechowywanie próbek
Czas
• Próbki pierwotne i pomniejszone próbki pierwotne
powinny być umieszczone w pojemnikach na próbki,
wyposażonych w szczelnie dopasowane pokrywy,
natychmiast po ich pobraniu, a pokrywy powinny być
każdorazowo, ponownie zakładane na pojemnik po
umieszczeniu w nim każdej próbki pierwotnej.
• Próbki do badań należy przechowywać zabezpieczone,
łatwo dostępne przez uzgodniony okres po
przygotowaniu formalnego końcowego sprawozdania z
pobierania próbek. Niektóre typy paliwa nie pozwalają na
ich długie przechowywanie.
Przemieszczanie i przechowywanie próbek
Próbka pomniejszona
• Próbki pierwotne lub pomniejszone próbki pierwotne z
każdej podpartii należy umieszczać w osobnym
pojemniku lub zestawie pojemników. Jeżeli wymagane
są próbki podwójne, oddzielny pojemnik lub zestaw
pojemników należy przygotować dla każdej próbki
podwójnej.
Pojemniki
•
•
Pojemniki na próbki do oznaczania
wilgoci lub próbki wspólne powinny
być wodoszczelne i wykonane z
nieprzepuszczalnego oraz
niekorodującego materiału. Powinny
charakteryzować się odpowiednią
wytrzymałością i, gdy jest to
potrzebne, mieć dobrze dopasowane
pokrywy. Stwierdzono, że odpowiednie
są pojemniki wykonane z metalu lub
tworzyw sztucznych.
Gdy wymagana jest próbka do badań
do analizy ogólnej, pojemniki na takie
próbki powinny zapewniać
odpowiednie zabezpieczenie przez
zanieczyszczeniem i utratą materiału
próbki, ale nie wymaga się, aby były
w pełni nieprzepuszczalne dla wody i
pary.
Identyfikacja / etykietowanie
• Próbka w każdym pojemniku powinna być w pełni i
trwale identyfikowalna.
• Zaleca się, aby w tym celu pojemnik był wyposażony w
dwie wodoodporne etykiety, wypełnione w trwały sposób,
zawierające odpowiednie informacje pozwalające na
identyfikację próbek. Jedną etykietę umieszcza się na
zewnątrz pojemnika, a jedną wewnątrz pojemnika. Jeżeli
stosuje się wewnętrzną wkładkę z tworzywa sztucznego,
wewnętrzną etykietę zaleca się umieścić wewnątrz
wkładki.
• UWAGA Występują okoliczności, kiedy konieczne jest
właściwe i identyfikowalne uszczelnienie pojemnika na
próbki, na przykład z użyciem wosku, ołowiu lub taśmy.
Zaleca się, aby na etykiecie lub towarzyszącym próbce
dokumentom, w sprawozdaniu lub certyfikacie zawarte były
następujące informacje:
•
•
•
•
tytuł np. „Sprawozdanie z pobierania”, „Przygotowanie
próbek”, „Przeznaczenie próbek”;
nazwa i adres klienta;
typ, sortyment i nominalna największa wielkość ziarna
paliwa oraz nazwa partii (identyfikacja statku, pociągu,
itp.);
sposób pobierania próbek z powołaniem się na
odpowiednie części niniejszej Normy Międzynarodowej
i daty jej opublikowania (np. „próbkę pobrano zgodnie
z ISO 18283-2:2001”);
• masa partii i liczba podpartii
• masa paliwa reprezentowanego przez próbkę
(próbki); numer (numery) próbki, partii i
podpartii,
• numer (numery) próbki, partii i podpartii,
• miejsce, data i czas pobierania próbek;
• miejsce, data i czas przygotowania próbki;
• nazwisko(-a) osoby (osób) pobierającej (-ych)
próbki;
• rodzaj próbki i przewidywane jej przeznaczenie,
np. próbka wspólna, próbka do oznaczania
wilgoci itp.;
• końcowa masa próbki i nominalna największa
wielkość ziarn próbki po pobraniu i przed
jakimkolwiek jej przygotowaniem;
• określenie i numer próbki do badań (próbek do
badań). np. próbka do analizy ogólnej; próbka
do oznaczania wilgoci, itd.;
• pogoda lub inne warunki mogące mieć wpływ na
wyniki;
• każda inna stosowna informacja, np. procentowy
ubytek masy próbki do oznaczania wilgoci na
skutek suszenia jej w powietrzu, uszczelnienie
próbek itp.;
• przeznaczenie próbek do badań i minimalny
okres składowania próbek rozjemczych
i rezerwowych (tylko w raporcie lub certyfikacie).