Betty_Friedan_i_dylematy_feminizmu_liberalnego
Download
Report
Transcript Betty_Friedan_i_dylematy_feminizmu_liberalnego
Betty Friedan i dylematy
feminizmu liberalnego
Renata Ziemińska
Feminizm liberalny
opresję kobiet wywodzi z nierównych
szans prawnych, ekonomicznych czy
edukacyjnych oraz ze złych społecznych
instytucji i obyczajów;
walczy o dopuszczenie kobiet do pełnego
uczestnictwa w sferze publicznej.
jest związany z liberalizmem jako ideologią
wolności dla obywateli.
Historia feminizmu liberalnego
Mary Wollstonecraft, John Stuart Mill i
Harriet Taylor Mill byli teoretykami reform
społecznych, które miały rozwiązać
problem kobiet poprzez uzyskanie prawa
do równej edukacji, samodzielności
ekonomicznej i praw wyborczych.
Feminizm liberalny drugiej fali
Na początku XX wieku w większości krajów
kobiety uzyskały prawo głosu (USA 1920; Polska
1918).
Wkrótce zauważono, że do równości prawo
głosu nie wystarczy (feminizm drugiej fali).
W latach 60-tych w USA zaczyna się walka z
dyskryminacją (obciążenie opieką nad dziećmi,
brak równych szans w zatrudnieniu i zarobkach).
Betty Friedan 1921-2006
„Mistyka kobiecości” 1963
Betty Friedan pisze o problemach białych
wykształconych kobiet klasy średniej pełniących
tradycyjne role żony i matki.
Kobiety uzyskały prawo głosu, ale przed
korzystaniem z prawa do równości
powstrzymywały je stereotypy obyczajowe, które
Friedan nazywa mistyką kobiecości.
W efekcie całe rzesze dobrze wykształconych
kobiet pełniły rolę gospodyń domowych nie
mając odwagi na karierę zawodową.
Mit kobiecości
Mistyka kobiecości zakłada, że małżeństwo i
macierzyństwo, faktycznie wysoko cenione przez
większość kobiet, jest spełnieniem wszystkich
kobiecych potrzeb.
„Źródłem kobiecych kłopotów w przeszłości było
to, że zazdrościły mężczyznom, chciały być takie,
jak oni, zamiast zaakceptować własną naturę,
która może znaleźć spełnienie jedynie w
seksualnej bierności, męskiej dominacji i
pielęgnowaniu miłości macierzyńskiej” (2001,
92).
Konsekwencje tego mitu
Marzenie o karierze i niezależności jest diabelską
pokusą, która prowadzi na manowce.
Macierzyństwo jest powołaniem każdej kobiety i
jedynym źródłem jej szczęścia.
Kobiety, które rozwijają własną karierę mają
poczucie winy i przestają być kobietami (tracą
kobiecość).
Kobiece gazety kreowały obraz kobiety, która nie
interesuje się niczym poza domem,
zadowalaniem męża i rodzeniem dzieci.
Negatywna rola Z. Freuda
Freud przyczynił się do utrwalenia mitu
kobiecości, pisząc, że kobieta jest biologicznie
upośledzona, ma słabe ego, nie panuje nad
emocjami i brakuje jej poczucia sprawiedliwości.
Jedynym przeznaczeniem tej niedojrzałej istoty
jest podporządkować się mężczyźnie.
Freud był ogromnym autorytetem w USA i
uwierzyły mu dwa pokolenia powojennych
wykształconych Amerykanek.
Problem, który nie ma nazwy
Wykształcone kobiety, które zostały
gospodyniami domowymi i poświęciły się
rodzinie miały poczucie niespełnienia.
Edukacja nie została wykorzystana, chciały
czegoś więcej, przeżywały frustracje i
popadały w neurozy, czuły się jak w
pułapce, ich energia została zahamowana,
przeżywały kryzys tożsamości (poza rolą
matki i żony nie miały własnego życia).
NOW
W 1966 powstała w USA Narodowa
Organizacja Kobiet NOW, która domagała
się równych szans w zatrudnieniu i
zarobkach.
Założycielką i pierwszą przewodnicząca
została Betty Friedan.
Friedan wezwała kobiety do kariery poza
domem, aby nie zaprzepaściły tego, co
wywalczyły poprzednie pokolenia kobiet.
Walka o równość ekonomiczną
„Druga faza” 1981
18 lat później przedstawia sytuację kobiet
z pokolenia jej dzieci, które wzięły sobie
do serca doświadczenia matek i miotają
się między karierą zawodową a
obowiązkami domowymi.
Kobiety obciążone macierzyństwem nie są
w stanie rywalizować z mężczyznami na
ich prawach, które do kobiet nie pasują.
„Druga faza” 1981
Dwa standardy doskonałości
W miejscu pracy obowiązują standardy
ustanowione przez tradycyjnych mężczyzn
nie obciążonych domowymi obowiązkami,
w domu standardy ustanowione przez
tradycyjne kobiety, które całe swoje
poczucie wartości i władzy czerpały z
idealnego wzorca matki i żony.
Kobieca psychika
Wybranie tylko pracy lub tylko rodziny nie
jest dobrym rozwiązaniem. Kobiety które
wybrały karierę a są samotne – nie są
szczęśliwe. Te które mają tylko rodziny, nie
mają poczucia wartości (są zależne).
Feminizm liberalny musi zaproponować
trzecią drogę, ponieważ tego wymaga
sytuacja większości kobiet.
Współpraca a nie rywalizacja
Zamiast rywalizacji kobiety winny podjąć
strategię współpracy. Odpowiedzialność za
rodziny nie może obciążać tylko kobiet.
Towarzyszyć temu powinno docenienie
wartości typowo kobiecych. Niegdyś
Friedan uważała, że kobieta będzie równa
mężczyźnie, kiedy stanie się taka sama jak
on. Teraz widzi, że naśladownictwo nie ma
sensu.
„Krynica wieku” 1993
Friedan zachęca starszych mężczyzn, aby
rozwijali bierne, opiekuńcze cechy kobiece, zaś
starsze kobiety, aby rozwijały śmiałość,
asertywność, zdolności kierowania ludźmi.
Po pięćdziesiątce najlepiej eksplorować cechy
drugiej płci. Kobietom dobrze służy praca i
działalność publiczna, zaś mężczyźni są bardziej
skłonni zająć się życiem wewnętrznym.
„Krynica wieku” 1993
Androginia
Najszczęśliwsze i najbardziej witalne są
osoby androginiczne czyli łączące
pozytywne cechy obu płci np. zarazem
odważne i wrażliwe.
Androginia zbliża feminizm Betty Friedan
do humanizmu: kobiety winny wyjść poza
problemy kobiece i razem z mężczyznami
jako równe osoby, pracować nad
problemami człowieka w ogóle.
Główny nurt
Friedan reprezentowała feminizm
umiarkowany, rozumiała, że tradycyjne
kobiety cenią małżeństwo i macierzyństwo
(jako przewodnicząca NOW nie pozwoliła
utożsamić feminizmu z lesbizmem ani z
nienawiścią do mężczyzn), a zarazem
rozumiała głosy feministek radykalnych, że
poprawa sytuacji kobiet wymaga zmiany
mentalności społecznej, docenienia
wartości kobiecych.
Zarzut ze strony konserwatyzmu
Niektóre różnice płciowe są określone
biologicznie i nie ma na to rady. Radykalna
zmiana mentalności społecznej wymagałaby
totalitarnego państwa, które wdraża intensywną
socjalizację.
Kobiety zamiast naśladować mężczyzn w
wyścigu szczurów, powinny pozostać sobą i
pracować nad społeczeństwem, w którym liczy
się nie tylko kariera ale i więzi rodzinne.
Zarzut ze strony feminizmu
kulturowego
Liberalizm preferuje jednostki racjonalne,
autonomiczne, samodzielne, które żyją
niezależnie (polityczny solipsyzm).
Tymczasem dziecko nie może istnieć jako
samotny atom i wymaga troski przez wiele
lat. Biologia ludzka wymaga
współzależności, życia w grupach,
współpracy w wychowaniu.
Samowystarczalność jest mitem. Liberalne
wartości nie są dobre dla kobiet.
Zarzut ze strony feminizmu
socjalistycznego
Ubogie kobiety zmuszone do pracy,
chętnie zostałyby w domu i poświęciły
swój czas rodzinie. Idea kobiety
wyzwolonej to jeszcze jedna fantazja
bogatych kobiet, która kobiety ubogie
może zaprowadzić na manowce. Feminizm
liberalny jest konserwatywny.
Mamy zatem zarzuty ze strony
konserwatyzmu i zarzuty o konserwatyzm.
Ograniczenia
Feminizm liberalny powstał w kręgu
białych, wykształconych, bogatych i
heteroseksualnych kobiet.
Uzyskanie równości wobec prawa
ujawniło, że opresja kobiet ma głębszą
przyczynę, której nie zaradzą zwykłe
społeczne reformy (trzeba zmienić
patriarchalną mentalność).
Zalety
Inne rodzaje feminizmu: radykalny, kulturowy,
psychoanalityczny, egzystencjalny,
postmodernistyczny, globalny czy ekologiczny
popadają w skrajności, bywają
przeintelektualizowane lub adresowane do
mniejszości.
Feminizm liberalny jest adresowany do typowych
kobiet, które cenią małżeństwo i macierzyństwo,
ale chcą jeszcze samorealizacji.
Podstawowy problem
Podstawowym problemem dla każdego
feminizmu jest postawa wobec
macierzyństwa. Czy jest ono źródłem
kobiecych wartości (feministki kulturowe),
z których nie powinny rezygnować, czy też
macierzyństwo to przekleństwo kobiet
(feministki radykalne), które stanowi
przeszkodę w niezależności i karierze?
Główny dylemat
Czy walczyć o własną niezależność i
karierę, kosztem macierzyństwa lub
podwójnych obowiązków
czy lekceważyć niezależność i karierę jako
męskie wartości (nie rywalizować lecz
tworzyć więzi, nawet jeśli nikt tego nie
doceni)?