Transcript kasia_golacka_-_jezdziectwo

Jeździectwo to dyscyplina sportowa obejmująca
wszystkie konkurencje sportów konnych wraz z
powożeniem.
Do sportów konnych, uznanych przez
Międzynarodową Federację Jeździecką, zaliczamy:
 ujeżdżenie
 skoki przez przeszkody
 Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego
 powożenie
 woltyżerkę
 rajdy długodystansowe
 reining
Jest to konkurencja olimpijska. Podczas zawodów
jeździec na koniu wykonuje serię określonych wcześniej
ruchów, zwanych figurami na czworokątnej arenie, zwanej
czworobokiem. Znajomość podstaw tej dyscypliny jest
konieczna przy uprawianiu innych dyscyplin jeździeckich,
np. skoków. Ujeżdżenie jest też jedną z trzech prób, jakie
obejmuje Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego.
Celem ujeżdżenia jest rozwój naturalnych możliwości i
zdolności konia zrównoważonego oraz dobrze i szybko
reagującego na polecenia. Szkolenie konia powinno
prowadzić do doskonalenia jego naturalnej równowagi,
zachowania elastyczności ruchów oraz wyrobienia
posłuszeństwa i chęci współpracy z jeźdźcem. Koń i jeździec
powinni reprezentować wspólnie harmonię i elegancję,
płynność ruchów, spokój, równowagę i wzajemne
porozumienie. Wyszkolenie konia ujeżdżeniowego wymaga
cierpliwości, wyczucia jego psychiki i wielu lat treningu.
Konkursy ujeżdżenia odbywają się w skali międzynarodowej
i krajowej. Konkursy krajowe podzielone są na klasy według
stopnia trudności. Każda klasa dzieli się na programy opisujące
obowiązkowe ruchy, jakie zawodnik i koń powinni wykonać na
czworoboku. We wszystkich klasach, jeździec i koń prezentują
figury i chody, płynne przejścia pomiędzy nimi oraz zmiany
tempa. W zależności od poziomu trudności konkursu, obecne są
też inne elementy programu, np. lotna zmiana nogi (manewr
polegający na zmianie nogi prowadzącej podczas galopu) oraz
pasaż (element ujeżdżenia, przy którym koń porusza się niezbyt
szybkim kłusem, wysoko unosząc kończyny). Wszystkie ruchy
konia powinny być wykonane przy użyciu niewidocznych
pomocy i bez widocznego wysiłku ze strony zawodnika.
Konkursy w niższych klasach oceniane są przez jednego
sędziego, w klasach wyższych oceny wystawia trzech lub pięciu
sędziów. Oceniają oni zawodnika na 10-punktowej skali. Ocena
końcowa zawodnika jest sumowana i podawana w procentach.
Zwycięża ten, którego wynik jest najwyższy. W zawodach
ujeżdżenia kobiety współzawodniczą z mężczyznami.
Jest to konkurencja olimpijska, w której koń i jeździec
muszą pokonać kilka lub kilkanaście przeszkód ustawionych
na torze zwanym parkurem w określonej kolejności i czasie z
jak najmniejszą liczbą przypadków nieposłuszeństwa konia.
Za każdy błąd jeździec otrzymuje punkty karne. Zwycięża
ten, kto zgromadził jak najmniejszą liczbę punktów karnych,
a w przypadku wyrównanego wyniku, ten kto pokona tor w
krótszym czasie. Istnieje wiele rodzajów konkursów. W
niektórych zwycięzcy wyłaniani są w dogrywkach. Są też
konkursy, w których priorytetowy jest czas przejazdu.
Podczas skoków przez przeszkody kobiety współzawodniczą
z mężczyznami.
Istnieje wiele rodzajów przeszkód, a te najczęściej
spotykane to: stacjonata, okser, mur oraz rów z wodą. W
zależności od klasy i rodzaju konkursu, na parkurze
ustawionych jest od 8 do 13 przeszkód – pojedynczych lub
wchodzących w skład kombinacji. Przeszkody są
ponumerowane zgodnie z kolejnością ich pokonywania.
Dodatkowo, linia startu i mety, przeszkody oraz przejazdy
obowiązkowe oznaczane są chorągiewkami białymi i
czerwonymi. Zawodnik musi pokonać te części toru
pomiędzy chorągiewkami.
Najważniejszą imprezą sportową w skokach przez
przeszkody jest letnia olimpiada , mistrzostwa świata,
Puchar Świata, a także mistrzostwa kontynentów i
regionów.
Każdego roku reprezentacje narodowe walczą w
seriach konkursów o Puchar Narodów. Zawody te są
rozgrywane podczas Międzynarodowych Oficjalnych
Zawodów Konnych. W konkursie z każdej drużyny
narodowej startuje po czterech jeźdźców, a w końcowej
klasyfikacji odrzuca się najsłabszy wynik. Drużyny
złożone z kilku jeźdźców biorą także udział w
sztafetach.
Jest to konkurencja olimpijska oraz jeden z
najbardziej widowiskowych sportów konnych. Jest
wszechstronnym sprawdzianem konia i jeźdźca,
wymagającym dużego doświadczenia. Zawody
odbywają się najczęściej w czasie trzech dni, podczas
których przebiegają trzy różne próby sprawności
jeźdźca i konia.
Podczas zawodów, należy pokonać wszystkie trzy
próby z jak najmniejszą ilością punktów karnych. Wynik
każdej próby ma duże znaczenie w wyłanianiu zwycięzcy,
jednak najczęściej decydująca jest próba terenowa. Podczas
trwania zawodów, konie poddawane są dokładnym
badaniom weterynaryjnym, od których wyniku zależy
dopuszczenie do kolejnych prób.
Próba ujeżdżenia rozgrywana jest zgodnie z zasadami
konkursu ujeżdżenia obowiązującego w danej klasie. Jeden
do trzech sędziów ocenia precyzję i elegancję wykonania
figur, posłuszeństwo konia, jego sposób poruszania się w
stępie, kłusie i galopie, a także dosiad i działanie pomocy
jeźdźca.
Próba terenowa to bieg rozgrywany na urozmaiconym terenie z
przeszkodami stałymi. Próba ta ma na celu sprawdzenie szybkości,
wytrzymałości i możliwości skokowych konia. Długość trasy, tempo jej
pokonania i ilość przeszkód zależą od klasy zawodów. Każdy skok jest
oceniany przez sędziów, a czas przebiegu jest mierzony. Upadek
jeźdźca lub konia powoduje eliminację.
Próba skoków przez przeszkody jest podobna do konkursów
skoków przez przeszkody, lecz jej celem jest zdobycie punktów
mających wpływ na wynik całych zawodów. Rodzaj toru i wysokość
przeszkód zależą od klasy zawodów. Stracenie górnego drąga na
przeszkodach karane jest punktami karnymi. Szybszy czas przebiegu
nie jest istotny, pod warunkiem, że nie zostanie przekroczona norma.
To jedna z najstarszych konkurencji jeździeckich. W dyscyplinie tej
powożący siedzi w pojeździe zaprzęgowym i kieruje jednym, dwoma lub
czterema końmi.
Zawody te rozgrywane są w 3 kategoriach: zaprzęgów
czterokonnych, parokonnych i jednokonnych. Kobiety współzawodniczą z
mężczyznami. Zawody trwają zazwyczaj 3 dni i składają się z 3 konkursów
– każdy w kolejnym dniu. Wygrywa ten, kto zdobędzie najmniejszą ilość
punktów karnych. Powożącemu w zawodach towarzyszy tzw. luzak,
którego rola polega na nawigowaniu w maratonie i pomocy przy obsłudze
koni i zaprzęgu. Dopuszczalne działania luzaków regulowane są
przepisami, których nieprzestrzeganie skutkuje punktami karnymi lub
nawet eliminacją zaprzęgu.
To dyscyplina jeździecka, w której zawodnik lub grupa
zawodników wykonuje zróżnicowane ćwiczenia gimnastyczne i
akrobatyczne na galopującym lub stępującym koniu,
prowadzonym na lonży.
Konkursy woltyżerki polegają na wykonywaniu ćwiczeń na
koniu w idealnej równowadze i harmonii z jego ruchem. Ćwiczenia
wykonywane są w galopie lub w stępie, w zależności od poziomu
zaawansowania zawodników i często wraz z podkładem
muzycznym. W trakcie zawodów rozgrywa się:
 program obowiązkowy – dla zawodników indywidualnych i
zespołowych, należy w określonym czasie wykonać określone
ćwiczenia, których ocena podobna jest do oceny w konkursach
gimnastyki akrobatycznej;
 program dowolny – złożony z dowolnych ćwiczeń w układzie;
 program techniczny – dla zawodników indywidualnych i par,
obecny w zależności od poziomu trudności konkursu.
To jedna z jeździeckich dyscyplin sportowych. W tej konkurencji
jeździec i koń muszą pokonać określony dystans kilkudziesięciu kilometrów
w jak najkrótszym czasie. Zwycięzcą rajdu jest jeździec, który pierwszy
przekroczy linię mety, spełniając równocześnie na trasie normy
weterynaryjne. Po każdym odcinku, jak też przed startem i po zakończeniu
rajdu, koń jest poddawany kontroli weterynaryjnej. Tylko pozytywna opinia
lekarza weterynarii na każdej bramce umożliwia zawodnikowi
kontynuowanie następnego odcinka.
Zawodnicy przed startem otrzymują szczegółową mapę
trasy, z zaznaczonymi na niej obowiązkowymi przystankami
oraz naturalnymi przeszkodami na trasie, takimi jak rowy,
strome wzgórza i przeprawy wodne. Tempo pokonywania
odcinków jest dowolne, w całości zależy od jeźdźca i jego oceny
trudności terenu oraz kondycji konia. Z tego powodu ważne są
wielomiesięczne, a nieraz i wieloletnie treningi, które na trasie
pozwalają jeźdźcom wyczuć pierwsze oznaki zmęczenia konia i
ocenić przeszkody pod kątem umiejętności i wytrzymałości
zwierzęcia. W przypadkach, gdy jeździec chce "odciążyć" konia,
ma prawo zejść z siodła i pokonywać z nim część trasy pieszo.
Nie jest to karane, jednak linie odcinków oraz mety muszą być
pokonywane wierzchem.
Teren, na którym rozgrywany jest rajd jest bardzo
zróżnicowany, o różnorodnym stopniu trudności na
poszczególnych odcinkach. Wszystkie naturalne przeszkody są
wyraźnie oznaczone na mapie oraz w terenie, najczęściej za
pomocą flag, które także wytyczają trasę, a jeździec nie może z
niej zbaczać ani wykonywać objazdów. W niektórych obszarach,
takich jak pustkowia lub obszary leśne, ciężko jest jednoznacznie
oznaczyć trasę wyścigu. W takich przypadkach, za trasy rajdu
uznaje się drogi utwardzone, jednak nie mogą one przekroczyć
odcinka dłuższego niż 10% całej trasy.
Zwycięzcą całego rajdu jest ten, kto pierwszy przekroczy
linię mety, a koń zostaje uznany przez weterynarza za zdolnego
do kontynuowania.
To konkurencja jeździecka w stylu westernowym polegająca na jak
najdokładniejszym przejechaniu schematu . Cały przejazd wykonuje się w galopie,
prowadząc konia jedną ręką. Reining jest często nazywany ujeżdżaniem w stylu western.
W Reinigu jest dostępnych 11 patternów. Wszystkie one składają się z tych samych
elementów, wymienionych poniżej, ułożonych w różnej kolejności.
 Koła — wykonywanie idealnie okrągłych kół w galopie. Rozróżnia się małe koła
wykonywane powoli, oraz duże koła, przejeżdżane szybko.
 Lotna zmiana nogi — wykonanie lotnej zmiany nogi na którą koń galopuje,
dokładnie na środku areny.
 Roll back — szybkie obrócenie na zadzie po uprzednim zatrzymaniu konia.
 Spin — szybkie obroty konia na tylnej wewnętrznej nodze. W dobrze zrobionym koń
nie powinien odrywać nogi od podłoża w czasie jego wykonywania.
 Sliding stop — zatrzymanie konia z galopu, koń powinien pochylić zad, wyciągnąć
szyję i prześlizgnąć się na tylnych nogach.
 Cofanie — cofnięcie konia o minimum 3 metry.
To sport konny, który uprawiany jest aż od starożytności.
W wyścigach biorą udział konie pełnej krwi angielskiej, konie
arabskie, quarter horse i wiele innych. Wyścigi konne dzielą się na wyścigi
z przeszkodami i płaskie (bez przeszkód).
Zawody odbywają się na torach wyścigowych. Koni wyścigowych
dosiadają doświadczeni jeźdźcy – dżokeje.
Oprócz wyścigów w galopie, organizowane są także wyścigi w kłusie.
Wyścigi polegają na tym, że konie ścigają się ze sobą w kłusie, głównie w
wyścigach specjalnych dwukołowych wózków. Jeśli koń zagalopuje, jest
dyskwalifikowany.
W Polsce wyścigi konne są obecnie rozgrywane w Warszawie na
torze wyścigów konnych Służewiec, we Wrocławiu i Sopocie.
To dyscyplina jeździecka w stylu western, w której koń i jeździec
próbują w jak najkrótszym czasie ukończyć przejazd dookoła beczek.
Obecnie jest to jedna z głównych dyscyplin szybkościowych na zawodach
western'owych. Konkurencja łączy w sobie wysportowanie konia i
umiejętności jeźdźca w bezpiecznym i zakończonym sukcesem
manewrowaniu między trzema beczkami rozmieszczonymi w trójkąt na
środku areny.
Czas jest mierzony od momentu, gdy koń i jeździec miną linię startu,
do momentu gdy schemat zostanie zakończony i koń z jeźdźcem miną
końcową linię. Czas jeźdźca zależy od kilku czynników, takich jak kondycja
fizyczna i psychiczna konia, umiejętności jeździeckie oraz typ podłoża.
To organizacja zrzeszająca zawodników, trenerów,
sędziów i działaczy polskiego jeździectwa. Jest to obecnie
jedyna polska oficjalna organizacją jeździecka uznawana przez
Polski Komitet Olimpijski i Międzynarodowy Komitet
Olimpijski, należąca jednocześnie do Międzynarodowej
Federacji Jeździeckiej.
Jego celami są : organizacja, popularyzacja, rozwój
sportów konnych i rekreacji konnej, reprezentowanie, ochrona
praw i interesów oraz koordynacja działań wszystkich
członków Związku.