Transcript TÜRK*YE*DE SA*LIK H*ZMETLER*N*N ÖRGÜTLENMES*

TÜRKİYE’DE
SAĞLIK HİZMETLERİNİN
ÖRGÜTLENMESİ
Prof. Dr. Uğur KOLTUKSUZ
TÜRKİYE’DE SAĞLIK HİZMETLERİNİN
ÖRGÜTLENMESİ

Tarihçe
• Osmanlı’da
• Cumhuriyet dönemi

Sağlık Bakanlığı Örgütlenmesi
• 663 sayılı kanun hükmünde kararname öncesi
• 663 sayılı kanun hükmünde kararname sonrası
Üniversite Hastaneleri
 Özel Hastaneler

Osmanlı’da sağlık hizmetleri




Osmanlı devletinde kamusal hizmetler vakıflar
aracılığıyla idare edilirdi.
Kurumsal yapı hizmetlerinden biri olan sağlık
hizmetleri de vakıflar aracılığı ile yürütülmüştür.
Selçuklu döneminden kalan hastaneler varlıklarını
sürdürürlerken Osmanlı başkent ve payitaht
şehirlerinde bunlara yenileri eklenmiştir.
Birçok Anadolu şehrinde hastaneler (Darüş-şifa,
Darüs-sıhha) mevcuttur ve sağlık hizmeti
vermektedir.
Osmanlı’da sağlık hizmetleri



Osmanlı’da merkezi sağlık örgütlenmesi 1826’dan
sonra başlamıştır,
Modern tıp anlayışına ilk tıp mektebi (Mekteb-i
Tıbbiye Nezareti) 1827’de açılmış 1839’da faaliyete
başlamasıyla geçilmiştir,
1826 öncesinde Selçuklu zamanına ait darüşşifalarda
sağlık hizmet verilmekte, Selçuklardan miras kalan
kurumlara göre halka sağlık hizmeti sunulmaktaydı.
Osmanlı’da sağlık hizmetleri


Merkezde hekimbaşılar, taşrada ise Darüşşifa denilen hastaneler dikkat
çekmektedir,
Seretıbba-i Sultani denilen ve halkın hekimbaşı olarak adlandırdığı
hekim, sarayın ve tüm ülkenin sağlık işlerinden de sorumlu olup
bugünkü sağlık bakanı ile eşdeğerdi,

Osmanlılar, Selçuklulardan devraldıkları darüşşifaları vakfiyeleri ile
birlikte kabul ederek işletmişler, kendileri taht şehirleri (Edirne-Bursaİstanbul) dışında pek az hastane kurmuşlardır.

Kurulan Başlıca Hastaneler;
Amasya Darüşşifası (1308)
Mekke Darüşşifası (1556)
Bursa Darüşşifası (1399)
Edirne Cüzzamhanesi (1451)
Manisa Bimarhanesi (1539)
Sultanahmed Darüşşifası (1617)
Edirne Darüşşifası (1485)
Osmanlı’da sağlık hizmetleri



Ülkenin her tarafında bulunan darüşşifa, bimarhane,
darüssıhha gibi isimlerle anılan hastanelerin giderleri ve
personel ücretleri vakıflarca karşılanmıştır,
Hastaneler yalnız yatan hastalara mahsus değildi, ayaktan
tedavi de yapılırdı. Her hastanın tedavisi yapılır, fakir
olduğunu beyan edenlere bedava ilaç verilirdi,
Osmanlıların tam teşkilatlı ilk hastanesi 1399 yılında
Bursa’da Yıldırım Beyazıd tarafından kurulmuştur.
Osmanlı’da sağlık hizmetleri
1826 öncesi dönemde Osmanlılar kendilerinden önce
yaşamış islami kültüre bağlı kalmış ve kalan mirasla halkın
sağlık hizmetini karşılamıştır,
 Saray dışında devletin her yerindeki sağlık işlerini de
hekimbaşı yürütürdü,
 Osmanlı Devleti sınırları içindeki bütün sağlık müesseseleri
hekimbaşıya bağlı olduğundan, hastahanelerde, darüşşifâlarda
ve bimarhânelerde görevli tabiblerin, cerrahların, kehhallerin
ve eczacıların tayini, ordu tabiblerinin belirlenmesi hekimbaşı
tarafından yapılırdı,
 Ayrıca tabiblerin ve cerrahların, özellikle İstanbul'da, özel
muayenehane açmaları hekimbaşının iznine bağlıydı.

Osmanlı’da sağlık hizmetleri



Hekimbaşı saray içindeki ve dışındaki tıp eğitim ve öğretimi
ile de doğrudan ilgiliydi,
Hekimbaşı ayrıca İstanbul'daki müslim ve gayr-i müslim
tabib, cerrah, kehhal ve attarları, cerrahbaşı ve kehhalbaşı
ile birlikte teftiş ve imtihan eder, icazeti olmayan, ehliyetsiz
ve yetersiz olanların dükkanlarını kapattırır ve meslekten
men ederdi,
Ehil olanlara da hekimbaşının mührünü taşıyan bir çalışma
izin belgesi verirdi.
Osmanlı’da sağlık hizmetleri



1837'de Bab-ı Seraskeri Harbiye Nezareti'nde Sıhhiye
Dairesinin kurulmasıyla hekimbaşının yetkileri kısıtlandı.
1850'de Tıbbiye Nezaretinin ihdası ve hekimbaşının sağlık
teşkilatı üzerindeki yetkilerinin kaldırılması üzerine
hekimbaşılık, 1923'de saltanatın kaldırılmasına kadar, saray
doktorluğuna inhisar kılındı.
Günümüze kadar elde edilen bilgilere göre 44 hekim
hekimbaşılık görevini yürütmüş, bunların bazıları iki veya üç
kere hekimbaşı olmuştur.
Osmanlı’da sağlık hizmetleri


Osmanlı sağlık teşkilatlanmasının modern tıp anlayışına
yönelmesi 1827'de açılan ve 1839'da tam anlamıyla
modern niteliğe bürünen Askeri Tıp Okulu ile birlikte
olur.
Yine l866'de açılan Sivil Tıp Okulu’nun da aynı şekilde
tıbbın modernleşmesinde çok önemli katkıları olmuştur.
Osmanlı’da sağlık hizmetleri
1861 yılında “Tababeti Belediye İcrasına Dair
Nizamname” ile yıllarca mesleki ehliyet ve
nitelikleri belirsiz olarak çalışanlar, belli bir denetim
altına alınmış ve en azından elindeki imkanları
devletin bilmesi anlamında ve teşkilatlanma
yönünde ilk adım atılmıştır,
 “Tababeti Belediye İcrasına Dair Nizamname”
Mektebi Tıbbiye-i Şahane'den (Askeri Tıp Okulu)
veya ecnebi mektep tıbbiyesinden ellerinde
diploması olmayan kimseler fen tababeti veya başka
fen dalında mesleğini icra edemeyecektir.

Osmanlı’da sağlık hizmetleri
Devlet, kasaba ve şehirler olarak tüm taşraya hitap
edecek şekilde hekim görevlendirerek sağlık alanında
bir hizmet atağını gerçekleştirmek için sivil Tıp
Okulu açılır,
 1866'da açılıp, 1867’de Türkçe olarak eğitime
başlanmasından sonra Mektebi Tıbbiye-i Mülkiye ilk
mezunlarını 1874'de verir.

Osmanlı’da sağlık hizmetleri
Mektebi Tıbbiye-i Mülkiye daha ilk mezunlarını
vermeden önce, 1871'de, bir nizamname
aracılığıyla taşraya hekim tayin işini ve bu
hekimlerin görevlendirilme biçimini belirler,
 "Memleket Tabibi" adı altında görevlendirilecek
olan bu hekimler aracılığıyla ülkemizde sağlık
teşkilatlanmasının ilk adımı atılır.

Osmanlı’da sağlık hizmetleri
Adı “İdare-i Umumiye-i Tıbbiye Nizamnamesi”
olan bu yönetmeliğe göre devlet "Memleket
Tabibi" adı altında il ve ilçelerde hekim
görevlendirecektir,
 Memleket tabiplerinden beklenen yalnızca tedavi
edici hizmet değil, aynı zamanda bir halk sağlığı ya
da koruyucu sağlık hizmet anlayışıdır,
 Hatta denebilir ki hekim tayininde asıl amaç
koruyucu hekimliktir, tedavi edici hekimlik devlet
için ikincil bir hizmettir.

Osmanlı’da sağlık hizmetleri
Yaklaşık 40 yıl sonra Devletin sağlık alanında ülke çapında
örgütlenmesi ve taşra-kırsal kesime hizmet götürmesi
maksadıyla “Vilayeti İdare-i Sıhhiye Nizamnamesi” adını
taşıyan yeni bir nizamname yürürlüğe girer,
 1913 yılındaki bu nizamname memleket tabipliğini ya da
genel ifade ile sağlık teşkilatlanmasını daha iyi organize
etmeyi hedefler,
 Bu nizamname ile "Memleket Tabipliği" unvanı yerine
"Hükümet Tabipliği" adı kullanılmaktadır,
 İl merkezinde "Sağlık Müdürlüğü" ilçe ve kasabalardaki
sağlık sorunları için "Sıhhiye Meclisleri" kurulmuştur.

Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
Sağlık Bakanlığı 3 Mayıs 1920 tarihinde, 3 sayılı
“Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekaleti Yasası” ile
kurulmuştur,
 3 Mayıs 1920’ de yapılan ilk Bakanlar Kurulu
toplantısına Dr. Adnan ADIVAR ilk Sağlık Bakanı
olarak katılmıştır.

Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
Kuruluş Yılları ve Dr. Refik SAYDAM Dönemi



10 Mart 1921’ de bakanlıktan ayrılan Dr. Adnan ADIVAR’ın
yerine Dr. Refik SAYDAM bakan olmuştur,
Refik SAYDAM döneminde koruyucu ve tedavi edici
hekimlik hizmetlerinin birbirinden ayrı ele alınması ilkesi
benimsenmiştir,
Bu dönemde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı’nın esas
görevinin koruyucu hekimlik olduğu kabul edilmiş ve
örgütlenme buna göre yapılmış, genel bütçe olanakları bu
yöne aktarılmıştır.
Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
Yerel yönetimler hastane açmaya özendirilmiş,
bu idarelere örnek olmak üzere Ankara, İstanbul,
Adana, Sivas, Erzurum ve Diyarbakır gibi büyük
illerde Bakanlığa bağlı Numune Hastaneleri
açılmıştır,
 Her ilçede hükümet tabipliği kurulmuş, o gün
için sağlık sorunu olan sıtma, verem, trahom,
cüzzam gibi bulaşıcı hastalıklarla mücadele için
dikey programlar başlatılmıştır.

Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
1924 yılında İstanbul ve Sivas’ ta sağlık memurları
okulları ile 1925’ te İstanbul’ da Kızılay Hemşirelik
Okulu açılmış, tüm sağlık personelinin atama ve
terfileri Sağlık Bakanlığı’nın yetkisine verilerek,
sağlık personelinin yönetimi tek elde ve
merkezde toplanmıştır,
 1928 yılında 1912 sayılı “Tababet ve Şuabatı
Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Yasa” çıkartılarak
sağlık personelinin yetki ve sorumlulukları
belirlenmiştir.

Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
1930 yılında çıkarılan 1593 sayılı “Umumi
Hıfzıssıhha Yasası” ile sağlık hizmetlerinin
politikasının esasları belirlenmiştir,
 1936 yılında ise 3017 sayılı “Sağlık ve Sosyal Yardım
Bakanlığı Teşkilat ve Memurin Yasası” çıkarılmış
sağlık örgütünün temel çatısı kurulmuştur.

Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
1938 Sonrası ve Dr. Behçet UZ Dönemi



1938 sonrası dönemde Türkiye, savaşın getirdiği
sıkıntıları yaşamıştır. Bu dönemde sıtma, tifüs ve
çiçek salgınları olmuştur,
1945 yılında “Olağanüstü Sıtma Savaş Yasası”
çıkarılması zorunlu görülmüştür. Aynı yıl önemli bir
gelişme de Sosyal Sigortalar Kurumu’nun
kurulmasıdır,
Bu kuruma sigortalı işçiler için sağlık örgütü kurma,
işletme ve sağlık personeli atama yetkisi verilmiştir.
Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri



1946-50 yılları arasında bakanlık yapan Dr. Behçet UZ
tarafından hazırlanan 1. On Yıllık Milli Sağlık Planı, 1946
yılında toplanan 9. Milli Tıp Kongresi’ne sunulmuştur. Bu
plana göre ülke 7 sağlık bölgesine ayrılacak ve her bölgenin
örgütlenmesi kendine yeterli hale getirilecekti,
Bu bölgelerde, her 40 köy için 10 yataklı bir sağlık merkezi
kurulacak ve merkezlerde iki hekim, bir ebe, bir sağlık
memuru, bir ziyaretçi hemşire bulunacaktı,
Her 10 köy için bir ebe ve bir sağlık memuru öngörülmüştü.
Bu merkezler koruyucu ve tedavi edici sağlık hizmetlerini
birlikte yürüteceklerdi.
Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
1950-1960 Dönemi



1954 yılında, 6134 sayılı yasa ile il özel İdarelerine,
belediyelere ve vakıflara bağlı hastaneler Sağlık Bakanlığı’na
bağlanarak hastane hizmetleri tek elde toplanmış (SSK ve
Üniversite hastaneleri hariç), tamamen merkezi hükümetin
görev ve sorumluluğu haline getirilmiştir.
Bu dönemde özel sektörün geliştirilmesi düşüncesi ağırlık
kazanmış ve bu sektör sağlık yatırımları için özendirilmiştir.
Uluslararası kuruluşlarla, özellikle Dünya Sağlık Örgütü ve
UNICEF ile işbirliğine önem verilmiş, bu kuruluşlardan anaçocuk sağlığı ve tüberkülozla savaş gibi koruyucu sağlık
hizmetlerine destek sağlanmıştır.
Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri
1961’ den Sonra Olan Gelişmeler


Bu dönemde tedavi edici hizmetler, koruyucu hizmetleri
tamamlayan bir öğe olarak görülmüş; hastanecilik
hizmetleri ikinci plana itilerek evde ve ayakta tedaviyi
sağlayan, küçük topluluklara kadar yayılan bir sağlık
örgütünün kurulması öngörülmüştür,
1961 yılında Sağlık Bakanlığı müsteşarı Dr. Nusret FİŞEK’in
önderliğinde hazırlanan 224 sayılı “Sağlık Hizmetlerinin
Sosyalleştirilmesi Hakkındaki Yasa” kabul edilmiştir.
Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri



Uygulanmasına 1963 yılında Muş’ ta başlanan
sosyalleştirilmiş sağlık hizmetlerinin, 1977 yılında tüm illere
yaygınlaştırılması amaçlanmıştı,
Bu yasa ancak 1 Ocak 1984 tarihinden itibaren Türkiye
genelinde uygulanmaya başlanmıştır,
Yasanın kabul ettiği başlıca ilkeler:
Eşit hizmet
Kademeli hizmet
Ekip hizmeti
Nüfusa göre hizmet
Sürekli hizmet
Öncelikli hizmet
Denetlenen hizmet
Entegre hizmet
Katılımlı hizmet
Uygun hizmet
Cumhuriyet Döneminde Sağlık
Hizmetleri




Yasaya göre sağlık hizmetleri il içinde bir bütündür ve
sağlık hizmetlerinin ildeki amiri validir,
Sağlık müdürü, vali adına hizmeti yürütür. İl içindeki bütün
sağlık kuruluşları, sağlık müdürlüğüne bağlıdır. İl içinde
örgütlenme iki basamaklı bir model olarak kurulmuştur,
Birinci basamak evde ve ayakta bakım hizmetleri ile
koruyucu hizmetlerin sunulduğu aile sağlığı merkezleridir,
İkinci basamak ise aile sağlığı merkezlerinden sevk edilen
hastaların bakılacağı hastanelerdir.
2 Kasım 2011 ÇARŞAMBA Resmî Gazete Sayı: 28103
(Mükerrer)
BAKANLIĞI VE BAĞLI KURULUŞLARININ TEŞKİLAT
VE GÖREVLERİ HAKKINDA KANUN HÜKMÜNDE
KARARNAME
Karar Sayısı: KHK/663
Sağlık Bakanlığı ile bağlı kuruluşlarının yeniden
yapılandırılması; 6/4/2011 tarihli ve 6223 sayılı Kanunun
verdiği yetkiye dayanılarak, Bakanlar Kurulu’nca
11.10.2011 tarihinde kararlaştırılmıştır
Sağlık sisteminin unsurları
Politika ve Strateji
TBMM
Sağlık Bakanlığı
DPT
Tedarikçiler
İlaç üreticileri
Tıbbi malzeme
Eczaneler
Hizmet Sunum
Organizasyonu
Kamu kesimi
Özel sektör
Vakıf, dernek
Finansman
Sosyal Güvenlik Kurumu
Özel Sigortalar
Diğer
Hizmetler
Birinci Basamak
İkinci Basamak
Üçüncü basamak
Yönetim
(Politika ve Strateji Geliştirme)
Ülkenin genel sağlık politika ve stratejilerini
geliştiren organ ve kuruluşlardır
 Yönetim öğesi temel olarak,

• sağlık sisteminin planlanması
• sağlıkla ilgili yasal düzenlemelerin yapılmasından
sorumludur.
Finansman (Ekonomik destek):

Sağlık hizmeti sunumunun finansmanı ile
ilgili olan kuruluşları kapsamaktadır.
• Sosyal Güvenlik Kurumu
• Özel sağlık sigorta kuruluşları
Hizmet sunum organizasyonu
(Programlar)

Hizmet üretim ve sunumuyla ilgili tüm kurum ve
kuruluşları içermektedir.
• Kamu
• Özel
• Vakıf-dernek
Tedarikçiler
(Kaynak Sağlayan Kurumlar)
Sağlık hizmetlerinin üretim ve sunumu için
gerekli kaynakları sağlayan kuruluşlardır.
Tıbbi malzeme, ilaç.
(Tıbbi cihaz üreten veya ithal eden ve satan)

Hizmet sunumu
Birey ve toplumun sağlık düzeyini korumak
ve yükseltmek için sunulan tüm sağlık
hizmetleridir
 Koruyucu sağlık hizmetleri,
 Birinci, ikinci ve üçüncü basamak tedavi
hizmetleri,
 Rehabilitasyon hizmetleri,
 Sağlığın geliştirilmesi hizmetleridir.
Türkiye’de mevcut örgütlenme
Sağlık Bakanlığı’nın görevleri
Türkiye’de sağlık hizmetlerinin




planlanması
organizasyonu
yönlendirilmesi
denetlenmesi
Sağlık hizmetinin üretimi ve sunumu
aşamasında
kamu ve özel sektöre ait
kurumların
faaliyetlerinin denetlenmesi
kurumlar arası eşgüdümün
sağlanması
SB Merkez örgütlenmesi 663 öncesi
X
SB Taşra Örgütlenmesi
İl düzeyinde sağlık hizmetlerinden birinci
derecede sorumlu yöneticiler:
Vali
Sağlık Müdürü
• Bakanlığın taşra teşkilâtı
• illerde kurulan il sağlık müdürlükleri
• ilçelerde kurulan ilçe sağlık müdürlükleri (ihtiyaca
göre)
• İl sağlık müdürleri Bakanlığın ildeki temsilcisi
ve valinin sağlık müşaviridir
SB Taşra Örgütlenmesi
İlçe Teşkilatının Yapısı

İlçe düzeyinde sağlık hizmetlerinden birinci
derecede sorumlu yöneticiler:
• Kaymakam: İlçede sağlık hizmetlerin yürütülmesinden,
eşgüdümünden ve geliştirilmesinden birinci derecede sorumlu
kişidir
• Sağlık Grup Başkanı: Sağlık grup başkanı, ilçenin en üst düzeyde
sağlık yöneticisidir. En az beş yıl hizmeti olan (tercihen halk sağlığı
uzmanı) ve ikinci bir görevi bulunmayan tabipler arasından atanır.
SB Merkez örgütlenmesi 663 Sonrası
X
Sağlık Kurumları Yönetimi
40
Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu
MADDE 29- (1)
 Bakanlığa bağlı bir kurum
 Bakanlık politika ve hedeflerine uygun olarak
 İkinci ve üçüncü basamak sağlık hizmetlerini vermek
üzere hastanelerin, ağız ve diş sağlığı merkezlerinin ve
benzeri sağlık kuruluşlarının açılması, işletilmesi,
faaliyetlerinin izlenmesi, değerlendirilmesi ve
denetlenmesi
 Bu hastanelerde her türlü koruyucu, teşhis, tedavi ve
rehabilite edici sağlık hizmetlerinin verilmesini
sağlamakla görevli
Kamu Hastaneleri Birliklerinin kuruluşu

MADDE 30- (1) Kurum tarafından, kaynakların etkili ve verimli kullanılması amacıyla
Kuruma bağlı ikinci ve üçüncü basamak sağlık kurumları, il düzeyinde Kamu
Hastaneleri Birlikleri kurularak işletilir. Hizmetin büyüklüğü göz önünde
bulundurulmak suretiyle aynı ilde birden fazla birlik kurulabilir ve bir ilde Birlik
kapsamı dışında sağlık kurumu bırakılamaz. Birden fazla Birlik kurulan illerdeki ve
belli bölgelerdeki birliklerden biri koordinatör olarak görevlendirilebilir.

(2) Birlik teşkilatı, genel sekreterlik ve hastane yöneticiliklerinden oluşur.

(3) Genel sekreterlik birliğin en üst karar ve yürütme organıdır. Genel sekreterlik
bünyesinde tıbbî hizmetler, idarî hizmetler ve malî hizmetler başkanlıkları kurulur.

(4) Birliğe bağlı hastaneler hastane yöneticisi tarafından yönetilir. Hastane
yöneticisine bağlı olarak başhekimlik, idarî ve malî işler ile sağlık bakım hizmetleri
müdürlükleri kurulur. Kurum tarafından, birliklerin ve hastanelerin büyüklükleri
dikkate alınarak belirlenen hallerde, birlik ve hastanelerdeki yönetim görevleri tek
kişiye verilebilir, hastanedeki müdürlüklerin sayısı dörde kadar artırılabilir ve bu
durumda görev dağılımları yeniden belirlenir.

(5) Kurumca tespit edilen norm ve standardı aşmamak kaydıyla genel sekreter
tarafından belirlenen sayıda başhekim yardımcılıkları ve müdür yardımcılıkları
oluşturulur .
Üniversite Hastaneleri
Üniversite Hastaneleri Rektörlüğe bağlı olarak
2547 sayılı Yasa’nın 7/d maddesine göre kurulur
 Üniversite Uygulama ve Araştırma
Hastanesi’nin/Merkezi’nin yönetimi ile ilgili
organların tespiti, çalışmaların düzenlenmesi ve
hizmetlerin yürütülmesinde Üniversite
Hastanesi’ne ilişkin işletme yönetmeliği uygulanır.

Üniversite Hastaneleri
Hastane Yönetim Kurulu: Rektör Başkanlığında aşağıda belirtilen
üyelerden oluşur:
 Rektör,
 Tıp Fakültesi Dekanı,
 Merkez Müdürü (Başhekim),
 Döner Sermaye İşletme Müdürü veya Döner Sermayeden sorumlu merkez
müdürü yardımcısı,
 Dahili Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı,
 Cerrahi Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı,
 Temel Tıp Bilimleri Bölüm Başkanı,
 Cerrahi Tıp Bilimleri öğretim üyelerinin kendi aralarından seçeceği bir
öğretim üyesi,
 Dahili Tıp Bilimleri öğretim üyelerinin kendi aralarından seçeceği bir
öğretim üyesi,
 Temel Tıp Bilimleri öğretim üyelerinin kendi
aralarından seçeceği bir öğretim üyesi.
Üniversite Hastaneleri



Araştırma Merkezi Müdürü (başhekim) tarafından
yönetilir,
Merkez Müdürü (başhekim), Merkezin çalışma alanı ile
ilgili Tıp Fakültesinde tam gün çalışan profesör ve
doçentler arasından Rektör tarafından üç yıl süre ile
görevlendirilir. Süresi biten Merkez Müdürü yeniden
görevlendirilebilir,
Merkez Müdürü, çalışmalarında kendisine yardımcı
olmak üzere Üniversitede tam gün çalışan öğretim
üyeleri arasından en çok altı kişiyi müdür yardımcısı
(başhekim yardımcısı) olarak görevlendirilmek üzere
Rektörün onayına sunar.
Üniversite Hastaneleri

Merkezde ve Merkeze bağlı olarak çalışan
sağlık hizmetleri ile ilgili ünitelerde bulunan
servis, poliklinik veya laboratuvar birimleri
ile Merkezin idari işlerinde görevli diğer
idari birimler, yürüttükleri hizmetler
açısından Merkez Müdürüne karşı
sorumludur.
Üniversite Hastaneleri
Anabilim dallarına ait servis ve polikliniklerin çalışma
düzeni ve işleyişinden anabilim dalı başkanları
sorumludur. Anabilim dalı başkanları bu işleyişten aynı
zamanda Merkez Müdürüne karşı sorumludur.
 Merkez laboratuvarları koordinatörü ve laboratuvar
sorumluları ile anabilim dallarına bağlı üniteler
dışındaki ünitelerin sorumluları, Merkez Müdürünün
önerisiyle Rektör tarafından iki yıllığına görevlendirilir.
Merkez laboratuvarları koordinatörü, laboratuvar
sorumluları ve ünite sorumluları, Merkez Müdürüne
karşı sorumludur.

Özel Hastaneler
Genel hastaneler
 Özel dal hastaneleridir

•
•
•
•
•
Faaliyet alanlarına
Hizmet birimlerine
Yatak kapasitelerine
Teknolojik donanımlarına
Hizmet verilen uzmanlık dallarının nitelik ve
sayısı
Özel Hastaneler
Genel Hastaneler: Aşağıdaki şartları taşımak kaydıyla yirmi
dört saat süreyle düzenli ve sürekli olarak ayakta ve yatarak
muayene, teşhis ve tedavi hizmeti sunulan özel hastanelerdir.
 Bu Yönetmelik ile asgari olarak öngörülen bina, hizmet ve
personel standartlarını haiz olmak,
 En az üç cerrahi uzmanlık dalı olmak üzere altı klinik uzmanlık
dalında kadrolu uzman tabip çalıştırmak,
 Yoğun bakım ve gözlem yatakları hariç en az yirmi beş hasta
yatağı olmak,
 Hasta kabul ve tedavi ettiği uzmanlık dallarının gerektirdiği
klinikler, yoğun bakım üniteleri ile radyoloji, biyokimya veya
mikrobiyoloji laboratuvarlarını bünyesinde bulundurmak,
 Acil ünitesi bulundurmak.
Özel Hastaneler







Dal Hastaneleri: Belirli bir yaş ve cins grubu hastalar ile belirli bir
hastalığa tutulanlara veya bir organ ve organ grubu hastalarına yönelik
hizmet veren özel hastanelerdir. Dal hastanelerinin, yirmi dört saat
süreyle sürekli ve düzenli olarak ayakta ve yatarak muayene, teşhis ve
tedavi hizmeti vermeleri ve aşağıdaki şartları taşımaları zorunludur:
Hastanenin ana faaliyeti ile ilgili uzmanlık dalında kadrolu en az dört
uzman tabip çalıştırmak,
Hastanenin ana faaliyeti ile ilgili varsa diğer uzmanlık dallarında kadrolu
en az bir uzman tabip çalıştırmak,
Yoğun bakım var ise bunlar ve gözlem yatakları haricinde, en az yirmi beş
hasta yatağı olmak,
Hasta kabul ve tedavi ettiği uzmanlık dallarının gerektirdiği klinikleri,
üniteleri ve laboratuvarı bünyesinde bulundurmak,
Acil ünitesi bulundurmak,
Bu Yönetmelikle standartları belirlenmeyen dal hastanelerinin acil
üniteleri ile olması gerekiyor ise yoğun bakım üniteleri, radyoloji ve
laboratuvar hizmetlerinin taşıması gereken asgari standartlar Bakanlıkça
tebliğ ile düzenlenir.
TEŞEKKÜRLER