Transcript Średniowieczni święci znani i nieznani

Anna Chojnowska
Kl. I C
Było najdłuższą epoką europejskiej kultury którą
kształtowały wszystkie narody zamieszkujące
Europę. Największy jednak wpływ na tę epokę
miały państwa leżące na terenach dawnego
rzymskiego imperium takie jak Włochy,
Czechy czy Francja. Średniowiecze trwało od V
do XV wieku n.e.
Teolog, członek zakonu dominikanów i przede
wszystkim filozof. Jeden z najwybitniejszych
myślicieli w dziejach chrześcijaństwa.
Pochodził z Akwinu we Włoszech. Podał on
pięć dowodów na istnienie Boga. Sądził, że
rozum uzupełnia wiarę religijną oraz, że dzięki
ciału i zmysłom dusza człowieka poznaje
świat. W swych poglądach nawiązywał do
Arystotelesa. Najważniejsze jego dzieła to
,,Summa filozoficzna” i ,,Summa Teologiczna”.
Święty Aleksy jest ideałem ascety, ponieważ jako syn
z książęcego rodu wyrzekł się wszelkich dóbr
doczesnych dla służby Bożej. Powrócił do Rzymu
po siedemnastu latach tułaczki, zamieszkując w
niewielkim pomieszczeniu pod schodami swego
rodzinnego domu. Krewni, nie mający pojęcia, że
to Aleksy, traktowali go, jak każdego innego
włóczęgę. Dopiero gdy około 417 roku znaleziono
go martwego, okazało się, iż ściska w ręku kartkę,
na której zdradził swą prawdziwą tożsamość.
Wtedy też rozległo się bicie wszystkich rzymskich
dzwonów, które w cudowny sposób same
obwieszczały jego śmierć.
Życie i teologia św. Augustyna na trwale wpisała się w żywą tradycję
Kościoła. W młodości studiował retorykę. Dzieła Cycerona nakłoniły go
do badań filozoficznych. W wieku 19 lat postanowił studiować filozofie,
wkrótce został wyznawcą manicheizmu bo chrześcijaństwo uważał za
zbyt prostackie. Jednakże w ciągu następnych dziewięciu lat manicheizm
stopniowo go rozczarowywał. W wielu 29 lat przeniósł się do Rzymu, a
nieco później do Mediolanu gdzie został profesorem retoryki, tam też
zapoznał się z neoplatonizmem (zmodyfikowana wersja filozofii Platona
opracowana w III w. przez Platyna). Pod wpływem ówczesnego biskupa
mediolańskiego św. Ambrożego nawrócił się i w 387 r. przyjął chrzest z
jego rąk. Ten dawny sceptyk stał się żarliwym rzecznikiem
chrześcijaństwa. 396 roku Augustyna wybrano biskupem Hipponie.
Urząd ten piastował do śmierci. Stał się fanatycznym wręcz obrońcą
chrześcijaństwa, słynnym „młotem na heretyków”. Zmarł w Hipponie w
430 roku. Najsłynniejsze jego dzieła to: „Dialogi i pisma filozoficzne”,
„Wyznania”, „O państwie Bożym”, „O nauce chrześcijańskiej”, „O nauce
chrześcijańskiej”.
Jeden z najwybitniejszych świętych Kościoła Katolickiego. Jego historia jest
niesamowita: od żyjącego rozrzutnie syna bogatego kupca po świętego,
który, aż do śmierci pomagał biednym i odtrąconym. Jego ojciec marzył,
aby syn dostał się do stanu szlacheckiego. Wydawał wystawne przyjęcia,
żył rozrzutnie, ale zmieniła go wojna. Mając 21 lat uczestniczył w dwóch
wyprawach rycerskich. Podczas jednej trafił do niewoli i ciężko
zachorował. Gdy ozdrowiał udał się w pielgrzymkę do Rzymu. Tam
zobaczył żebraków. Przejęty ich nędzą postanowił zmienić swoje życie i
służyć tym, którzy żyją w nędzy. – Pragnij rzeczy gorzkich bardziej niż
słodkich i pogardzaj samym sobą – miał usłyszeć od Boga Franciszek.
Został nazwany "Biedaczyną z Asyżu". Założył zakon franciszkanów,
który za swoje główne zadanie stawia pomoc najbiedniejszym, a od
swoich zakonników wymaga ubóstwa. Właśnie na wzór Franciszka,
który swoim życiem dawał wielki przykład siły wiary i mocy
ewangelizacji. Także jego przyjaciółka, Klara, w której był zakochany,
wybrała życie zakonne i założyła klasztor sióstr klarysek. On i jego
naśladowcy nie zamykali się za murami klasztornymi, ale podróżowali
od miast do miast głosząc dobrą nowinę i pomagając biednym.
Nieznani
święci
średniowiecza
Kinga, zwana była też Kunegundą. Kierując się pobożnością i
franciszkańskimi ideałami pojmowanymi bardzo ascetycznie św.
Kinga wraz z mężem złożyła śluby czystości. Owdowiawszy, po
40 latach małżeństwa wstąpiła do ufundowanego przez siebie
klasztoru klarysek w Starym Sączu. Tam, nadal zafascynowana
duchowością św. Franciszka z Asyżu, oddała się służbie Bogu i
ludziom żyjąc w wyciszeniu, umartwieniach i pokorze, ale i
aktywności. Klasztor za jej życia funkcjonował bardzo dobrze, a
ziemia sądecka rozwijała się. Natomiast biedni zawsze mogli
liczyć u księżnej klaryski na wsparcie, zaś kościoły na szczodre
dary. Wstąpienie do klasztoru było dla niej niejako
ukoronowaniem wcześniejszego świątobliwego życia w świecie.
Jako fundatorka zapewne zajmowała we wspólnocie klasztornej
wyjątkowe miejsce, ale jej postawa nacechowana pokornym i
uległym poddaniem się zakonnej regule stanowiła dla sióstr
budujący przykład. To św. Kindze przypisuje się wprowadzenie
do programu zajęć w klasztorze wspólnych modlitw oraz pieśni i
kazań w języku polskim. W życiu duchowym była wierna
zasadom duchowości franciszkańskiej, odznaczała się
umiłowaniem cnoty czystości i miłosierdziem wobec
potrzebujących.
Prawosławny, wielki męczennik i rycerz. O jego życiu i
działalności mamy bardzo skąpe wiadomości. Urodził
się on w chrześcijańskiej rodzinie w Coventry w Anglii
lub w Kapadocji w Turcji skąd pochodził jego ojciec.
Kiedy bowiem Bliski Wschód czyli Małą Azję zajęli
Turcy, wówczas dążyli do całkowitego wyniszczenia
tam chrześcijaństwa i zatarcia po nim wszelkich
śladów. Burzono świątynie i miejsca kultu. Niszczono
obrazy rzeźby oraz pomniki - wszystko co miało
jakikolwiek związek z chrześcijaństwem. Pozostał
jednak wśród wiernych nadal kult świętych
męczenników za wiarę w Chrystusa, a wśród nich
także - bardzo żywy - kult świętego Jerzego, żołnierza i
męczennika.
Asceta pochodzący z rodziny o tradycjach rolniczych. Szymon
w bardzo młodym wieku stracił całą rodzinę. Wkrótce po
tym jak został sam, postanowił pozbyć się majątku i
dołączył do grupy modlitewno-kontemplacyjnej. Po jakimś
czasie zdecydował o odłączeniu się od grupy i rozpoczęciu
pustelniczego trybu życia. Rozmodlony Szymon często
oddawał się ascezie - zamieszkiwał w niewielkich celach, w
których trudno było wykonać jakikolwiek ruch, związywał
się sznurkiem z kolcami, przywiązywał się do pali i głazów.
Najbardziej znany jest z tego, że zamieszkał na słupie.
Wielometrowy pal stał się miejscem jego domem na ok. 40
lat. Przez ten czas, Szymon cały czas modlił się i dawał
dobre rady tym, którzy go odwiedzali.
Słynął z cudów dokonywanych przez znak
krzyża. W 1964 ogłoszony przez papieża Pawła
VI głównym patronem Europy. Jedna z
najważniejszych postaci monastycyzmu
zachodniego oraz twórca zakonu
benedyktynów. Sformułowana idea życia
monastycznego wywarła silny wpływ na różne
instytucje zakonne takie jak kartuzi czy
celestyni.