Transcript klik hier voor de tekst van de meditatie van ds. Jonathan Zondag

Meditatie van Groot Nieuws van 5 maart 2017, verzorgd door ds.Jonathan Zondag van de PKN Gemeente in Middenmeer. Ruzies komen in de beste families voor. Neem nu aartsvader Jakob. Hij probeert de zegen van zijn vader en het eerstgeboorterecht van zijn broer Esau af te troggelen. Met wat listen van zijn moeder Rebekka lukt dat ook inderdaad. Zijn vader Izak benoemt hem zonder dat te willen tot erfopvolger. Maar plezier beleeft Jakob er niet aan. Want als Esau ontdekt wat er gebeurd is, wordt hij laaiend. Hij kan zijn broer wel vermoorden. Jakob moet vluchten naar Haran en trouwt met Lea en Rachel. Maar na vele jaren moet hij ook daar weg. Het wordt tijd om terug te keren naar zijn familie. Jakob beseft dat hij zijn broer gaat ontmoeten. Het maakt hem bang. Hij kan zich levendig de ruzie herinneren waarmee Esau en hij uit elkaar waren gegaan. Hoe gaat Jakob dit aanpakken? Een verschil met vroeger is dat Jakob zich dolgraag met Esau wil verzoenen. Maar hij blijft ook Jakob, de man van de listen en de trucjes. Ik lees met u Genesis 33 vanaf vers 1: “Plotseling zag Jakob Esau op zich afkomen, met vierhonderd man. Toen verdeelde hij de kinderen over Lea, Rachel en zijn twee bijvrouwen. De bijvrouwen en hun kinderen liet hij voorop gaan, Lea en haar kinderen daarachter, en Rachel en Jozef helemaal achteraan. Zelf liep hij voor iedereen uit, en terwijl hij zijn broer naderde boog hij zevenmaal diep voorover. Esau rende hem tegemoet, sloot hem in zijn armen en kuste hem. Beiden lieten hun tranen de vrije loop.” Jakob vindt dat hij zich met zijn broer moet verzoenen, maar hij realiseert zich niet hoe kansrijk die poging is. Toen hij met zijn broer ruzie maakte over de erfenis van hun vader, hadden ze allebei kind noch kraai. Inmiddels zijn ze allebei rijke mannen en hebben ze de erfenis van hun vader niet meer nodig. En Jakob lijkt zich ook niet te realiseren dat Esau na al die jaren ernaar hunkert om zijn broer weer te zien en ook heel benieuwd is met wie Jakob inmiddels getrouwd is en wie zijn kinderen zijn. Jakob schat de situatie verkeerd in, waardoor het een wat onhandige ontmoeting wordt. Maar in ieder geval heeft hij weer contact! Dag Genesis 33:5-­‐8 “Toen Esau opkeek en de vrouwen en kinderen zag, vroeg hij: ‘Wie heb je daar bij je?’ Jakob antwoordde: ‘Dat zijn de kinderen die God in zijn goedheid aan mij, je dienaar, heeft geschonken.’ Toen kwamen de bijvrouwen met hun kinderen dichterbij, en zij bogen diep. Daarna kwam Lea met haar kinderen, en ook zij bogen diep. Ten slotte kwamen Jozef en Rachel, die eveneens diep bogen. ‘Wat is de bedoeling van die hele schare die ik ben tegengekomen?’ vroeg Esau. Jakob antwoordde: ‘Die was bedoeld om mijn heer gunstig te stemmen.” Op zijn manier doet Jakob echt wel zijn best zich met zijn broer Esau te verzoenen. Misschien doet hij net iets te veel zijn best. Hij bedoelt het goed, die vele geschenken voor zijn broer, maar zijn broer begrijpt er niets van, ook omdat Jakob niet uitlegt waarom hij die geschenken wil geven. Een klein geschenk doet vaak goed. Maar met grote geschenken moet je uitkijken. Daarmee breng je mensen in verlegenheid. Als je je wilt verzoenen, dan is een geschenk niet altijd passend. Dan heb je in de eerste plaats woorden nodig. En hoeveel moeite Jakob ook doet om zich met zijn broer te verzoenen, er is geen moment dat hij zijn verontschuldigingen aanbiedt voor het stelen van het eerstgeboorterecht. Misschien is dat ook wat veel gevraagd. Maar dan is het ook niet gek dat Esau de cadeaus van zijn broer afslaat. Dus Esau zei (Genesis 33:9-­‐12): ‘Ik bezit genoeg, broer, houd jij maar wat je hebt.’ ‘Nee,’ zei Jakob, ‘als je mij goedgezind bent, neem dat geschenk dan alsjeblieft van mij aan, want oog in oog staan met jou is niets anders dan oog in oog staan met God, en toch ontvang je mij welwillend. Neem toch aan wat ik je heb laten brengen en waarmee God mij heeft gezegend, want God is mij goedgezind geweest en ik heb meer dan genoeg.’ Omdat hij bleef aandringen nam Esau het aan. Hierna zei Esau: ‘Laten we verdergaan, ik zal je vergezellen.’ Maar Jakob slaat dat aanbod af. Hij is blij dat hij zich met zijn broer heeft kunnen verzoenen, maar zit kennelijk niet te wachten op een intensief contact met zijn broer. Ooit vertelde ik dit verhaal tijdens een avondmaalsviering in een bejaardenhuis. Na afloop kwam een man naar mij toe. Hij zei: “Ik heb mijn broer al dertig jaar niet meer gezien omdat ik ruzie met hem had. Maar iemand heeft hem verteld dat ik ernstig ziek ben. En nu is hij deze week bij mij op de bezoek geweest. We hebben direct gezegd dat we het niet meer over het verleden zouden hebben. En we hebben een heel mooi tijd gehad samen.” Het is niet altijd makkelijk een ander te vergeven voor zaken uit het verleden. De sleutel daarbij is dat we ons realiseren dat de Here Jezus voor onze zonden aan het kruis is gegaan. En niet alleen voor die van ons, maar ook voor die van de hele wereld. Door zijn dood en opstanding is er een nieuwe realiteit ontstaan. Blinden worden de ogen geopend, lammen leren lopen. Maar ook leren familieleden op een nieuwe manier met elkaar in gesprek te gaan. Een meneer van boven de negentig vertelde mij over zijn leven. Hij zei dat hij er spijt van had dat hij altijd zoveel gewerkt had. Hij had het gevoel dat hij daarmee zijn kinderen tekort had gedaan. Ik vroeg hem of hij dat wel eens zijn kinderen besproken had. Hij zei van niet en beloofde dat te gaan doen. Twee maanden later vertelde hij me dat hij een geweldige avond met zijn kinderen had gehad. De kinderen hadden hem laten weten dat hij hen zeker niet tekort had gedaan. Dat was nog eens een mooi Familiediner. Bert van Leeuwen was daar nog niet eens aan te pas gekomen.