Transcript D:\WP_docs\Galien Rethore\Galien_Rethore_lees_editie_05.wpd

Hoe de schoone Jaqueline met Galien, haer kint,
reysde tot haren oom, den grave van Damas.
[5]
[a4va]
Ghelijck als de coninghinne geoerdon[ee]rt hadde ende Jaquelinen
hae[r d]ochtere gheraden hadde, alsoe wordet al tsamen volbracht.
Ende als si uten kinderbedde opgestaen was, sende haer hare moedere
thien eelmans die seere wel ghereden waren, die welcke Jaquelinen op
een seer saefte tellende hackeneye setten met Galien, haer kint, in
haren arm. Doen reden si na de stat van Damas, so langhe reysende tot
dat si inder stadt quamen, daer si van haren oom, den grave, seer
eerlijcken ontfanghen wordt, die haer groote vrienschap bewees.
Eenen langhen tijt woende sy daer so dat het kint groot wort, dwelck si
voede met dat melck van haren eyghen borsten. Tot synen zeven oft
acht jaren en was in alle die contreye des lants gheen schoonder noch
lieflijcker yonghelinck dan hair sone Galien. Doen hi acht yaer out was,
wort hi ter scolen ghestelt. Ende op eenen morghenstont, als hi ter
scolen ghaen soude, vant hy een peert dat een pagie hadde ghebonden
laten staen int midden [van] tpalleys. Hi greep eenen stock ende clam
op dat peert, dwelck hi dede lopen ende herlopen, die maniere
makende gelijck oft hy ghesteken hadde, alsoe dat het peert tusschen
sijn beenen sterf.
Dye grave van Damas die dit al sach doer een veynster daer hi inne
lach, riep Jaquelinen, Galiens moeder, seer haesteliken, der welcker hi
thoonde tghene dat haer sone drivende was, tot haer segghende: “Mijn
lieve nichte, nu segt my sonder helen tghene dat ick u sal [a4vb]
vraghen: U soene, die ghinder te peerde rijt, es dat de sone van Olivier
die u van uwen maechdom beroofde?”
“By mijnder trouwen, oom, jaet,” antwoerde Jaqueline.
“Certeyn, seer dwaesliken was hi bedacht, dien aldereerst ter scolen
stelde,” sprack die grave. “Noyt mijn leven en hebick kint ghesien dat
sinen vader beter ghelijcte dan hi sinen vader Olivier ghelijct!”
Te Damas was opghevoedt de jonghelinck Galien die wijle de groote
keyser Kaerle op den Ronchevale was om te oerloghene teghens de
Sarazinen, der Kerstenen vianden. Bi den selven grooten keyser Kaerle
8
waren Roelant ende die grave Olivier, ende Galien, sijn sone, in dye
stadt van Damas leerde dachlijcx te peerde rijden. De welcke als hy de
peerden bereet, so sloech hi die metten sporen soe fellijcken dat hen
dbloet aen beyden ziden afliep ghelijck beken. Hy deetse dansen ende
so hooghe sprynghen dat het vier uten steenen spronck gelijck uut een
gloedende ijsere dat op eenen aenbilt ghesmeet wordt. Hy was soe
stout ende so snel te peerde dat elckerlijck die hem sach onsen lieven
Heere voer hem badt, want het voechde hem seer wel. Ende het
ghemeen volck seyde: “Waert sake dat hem ons lieve Heere belyefde in
ghesontheden te sparen dat hi tot sinen daghen comen mochte, hy
soude noch menich schoone feyt van wapenen op de ongheloovighe
Sarazinen dryven ende dat bitter liden Cristi vromelijck hulpen wreken
op de vianden der wet Cristi!”
Dwelck alsoe ghebuerde, ghelijck ghi dat hooren selt int vervolch van
dese teghewoerdighe historie.
9