Unilever wint de eerste ronde

De poging van Warren Buffett en G3 om Unilever in te lijven is mislukt. Of daarmee de overnamepoging definitief is opgegeven, blijft natuurlijk de vraag. Hoe het ook zij, Unilever heeft deze ronde gewonnen door KraftHeinz of liever gezegd G3 met de eigen wapens te bestrijden. Uit een analyse van the Financial Times blijkt, dat Ceo Polman van meet af aan de overname poging zeer serieus genomen. Polman heeft ook intern onmiddellijk duidelijk gemaakt dat wat hem betreft instemmen met een overname uit den boze was. Het motief voor het bod was duidelijk. Door een overname zou een nieuwe voedingsconcern ontstaan dat de grootste zou zijn na Nestlé. KraftHeinz zou ook in één klap een stevige positie in de Opkomende Markten verwerven. Het was ook duidelijk dat door de forse daling van het pond met 17% sinds de uitslag van de verkiezingen, Buffett en G3 unieke kansen zagen die ze niet wilden verkwanselen. Dat maakt het mogelijk dat een concern met een omzet die de helft van die van Unilever is met succes een overnamebod kan doen. Na een eerste, schijnbaar onschuldig bezoek van Alexander Behring, de ceo van KraftHeinz en partner van G3 aan het hoofdkantoor van Unilever in Londen, rook Paul Polman onraad. Hij formeerde een werkgroep die een worst-case scenario in kaart moest brengen. In dat kader hebben ze niet alleen het bod van $ 143 miljard bestudeerd, maar ook eens goed gekeken naar de werkwijze van G3. De intensieve studie behaalde al snel resultaat. Deze studie leerde dat het bod in tweede instantie absoluut geen knock-out bod was. Een mogelijk samenvoegen van de divisies

packaged food van beide bedrijven zou zoveel mogelijkheden voor kostenbesparingen opleveren dat hiermee de geboden premie op de koers al was gerechtvaardigd. Packaged food maakt ongeveer 40% van de omzet van Unilever uit. Een en ander betekent dat ze de rest van Unilever min of meer gratis binnen zouden slepen. Ook leverde de studie inzicht in de werkwijze van G3 bij overnames. Het overnamebod wordt steeds met de nodige vriendelijke charme gebracht. Indien nodig wordt het geleidelijk verhoogd totdat aandeelhouders in beweging gaan komen. Daarop besloot Polman dat de eerste klap een daalder waard was. Toen KraftHeinz publiekelijk bevestigde dat het een bod had gedaan, kwam Unilever binnen een uur met een keiharde afwijzing. Het bod zou strategisch en financieel van nul en generlei waarde zijn. Door zich zo hard afwijzend op te stellen creëerde Unilever publiekelijk een sfeer, waarbij Unilever het imago kreeg van de good guy en KraftHeinz dat van de bad guy. Het resultaat was dat na enkele dagen van intern beraad KraftHeinz het bod introk. Warren Buffett, maar ook de sterke man van G3, Jorge Paulo Lemann vreesde dat een nieuw bod als vijandig beschouwd zou worden. Daar voelden beide heren blijkbaar weinig voor. Uiteindelijk is G3 moeten afdruipen, omdat het zich totaal verkeken heeft op de diepe verschillen van inzicht tussen Polman en de Brazilianen. De eerste laat zich voorstaan op zijn voorkeur voor de lange termijn en aandacht voor het milieu. G3 is berucht om de manier waarop ze er in slagen kosten rucksichtslos weg te snijden, waardoor op korte termijn de marges omhoog vliegen. Hoge marges zijn nodig om de kosten van de overname te betalen! Ook heeft het G3 en Buffett waarschijnlijk ontbroken aan voldoende politieke invoelingsvermogen. De regering May wil ten koste van alles voorkomen dat het Britste bedrijfsleven door het goedkope pond in de uitverkoop zou gaan. Ze hadden weinig illusies over de plannen van G3 die zouden neerkomen op snijden, snijden en nog eens snijden. In het huidige Britse klimaat is zoiets steeds moeilijker te verkopen. Bovendien leefde er binnen Britse regeringskringen nog grote frustraties over de uitkomst van de overname van Cadbury door Kraft in 2010. Kraft hield zich aan geen enkele toezegging. De belangrijkste conclusie van de mislukte overnamepoging is misschien wel, dat de tijden aan het veranderen zijn. Cowboykapitalisten als G3 kunnen niet langer ongestraft hun overnamegang gaan.

Onder druk van publieke verontwaardiging over de uitwassen van dit cowboykapitalisme zullen overheden zich gedwongen zien zeer kritisch te zijn over dit type overnames, waarbij alleen de korte termijn geldt. Er speelt echter nog meer. Bedrijven als Unilever en het Zwitserse Nestlé beroemen zich op hun lange termijnaanpak. De resultaten laten echter te wensen over. Sterker nog, ze hebben steeds meer moeite om aan de eigen groeidoelstellingen te voldoen. De markt voor packaged food is voldragen en de prijsdruk is enorm. Het is niet vreemd dat aandeelhouders erop aandringen dat onder dergelijke omstandigheden kostenreductie te eisen en dat de vrijgekomen middelen op een profijtelijkere manier aangewend worden. Het overnamebod door KraftHeinz is van tafel, maar daarmee is de kous niet af. De geest lijkt uit de fles. Allerlei partijen gaan waarschijnlijk de sector consumentengoederen met meer dan gemiddelde aandacht bestuderen op zoek naar mogelijkheden voor fusies of overnames. Bedrijven als Unilever en Nestlé zullen meer moeite moeten gaan doen om beleggers tevreden te houden, ook al gaat dat ten koste van hun lange termijn en duurzame doelstellingen. En wat G3 betreft, die heeft een oorlogskas van $ 15 miljard en is waarschijnlijk al een nieuw overnameslachtoffer aan het bestuderen!