Transcript hier - Nutsschool Woonstede

Lieve ouders,
Het is diep in de avond//vroeg in de ochtend, als ik jullie verslag doe over de eerste dag. We
vertrokken iets later. Want er was iets met bagage heb ik begrepen. Vervolgens was ik 15
minuten later al weer terug op school daar Claire haar mobiel op school had laten liggen. Ik
zeg altijd maar zo, 'een goed begin is het halve werk'. De schatjes waren erg enthousiast, ze
hebben tijdens de busreis hun beste beentje voor gezet met het zingen van liedjes. Of iedereen
daar zo blij mee was is de vraag. Ik trof de bus op een parkeerplaats bij Nunspeet. Daar was
het eerste treffen met de andere school. Wat zijn dat eigenlijk voor aliens? Je kunt er in ieder
geval wel sneeuwballen naar gooien.
Met de restanten sneeuw van de afgelopen dagen ontstond er een enorm sneeuwballen
gevecht. Hup de bus weer in en verder. Eindelijk waren we er, eerst onze lunch opgegeten in
de eetzaal en daarna je koffer omhoog zeulen naar (voor de jongens) de tweede etage. Ja,....
enkele kinderen, waaronder Berkcan hadden spijt als haar op hun hoofd dat ze van die 'kleine'
koffertjes hadden meegenomen.
Als eerste stond er een verkennende wandeling gepland over het terrein en door het
prehistorische dorp. De grond is nog hard bevroren, maar als hier de dooi inzet wordt het één
grote modderpoel.
Uitglijden wordt dan pas echt leuk. Voor de namiddag was er regen voorspeld en we hebben
het niet aangedurfd om 25 km te gaan fietsen. I.p.d.v. hebben we een stevige boswandeling
gemaakt. Veel modderplassen zijn bevroren en de kinderen leven zich helemaal uit. Ze rennen
van modderplas naar modderplas, springen over greppels en rennen als jonge honden door het
woud. We zien een meneer met een scootmobiel (aan woordenlijst toevoegen) met twee grote
honden aan voor een stel reeën en dat zijn dan ook tot nu toe de enige dieren die we gezien
hebben. Een enkeling die een beetje puft, maar over het algemeen stapt iedereen goed door.
Tegen half vijf zijn we terug en hongerig als wolven. We krijgen nasi te eten, best te nassen,
maar daarom heet het misschien ook wel nasi. Na de afwas, 82 borden, 82 lepels, 82 vorken,
82 glazen, veel schalen en nog een hele boel andere troep, gaan we naar het vuurhuis, een
rieten hut, waarbinnen een groot vuur brandt. Henk, de biologieleraar van hier vertelt met
verve een verhaal over een jongen van 12 jaar. Hij heet Wolf en beleeft allerlei avonturen met
echte wolven, hoe hij vergeet het vuur aan te houden en hoe de heren van de lange tanden
uiteindelijk aan hun naam komen, nl wolven. Ze hebben ademloos geluisterd. Een groot
aantal kinderen is nu best wel moe, maar het is vervolgens tijd voor het avondspel. Een stilte
spel. Dat is moeilijk! In het stikdonkere bos, er is geen maan, moeten de kinderen de posten
Noord, Oost, Zuid en West in de juiste volgorde zien te vinden. Als ze stil zijn overleven ze
het, als ze lawaai maken, dan worden ze gesnapt. Iedereen is behoorlijk aan het eind van z'n
Latijn. De kinderen gaan, (sommige kinderen) willen graag naar bed. Enkelen moeten we een
beetje aanmoedigen, maar eindelijk ligt alles te slapen en ploft de leiding uitgeput neer in de
banken met een glaasje ranja en een chipie. Welterusten.
Meester Bram.