Transcript Wikènt - Antilliaans Dagblad

18
Zaterdag 21 januari 2017
Zaterdag 21 januari 2017
Achtergrond
Achtergrond
19
De boodschap van Sint Jozef Brass 10 jaar
Glenda Jeandor (1952), gepensioneerd docente van de Sint
Jozef vsbo, is medeoprichtster van de Sint Jozef Brass. Op
28 september 2016 heeft de band haar tienjarig bestaan
officieel herdacht. Groot feest, met een speciaal optreden is
nog in het vooruitzicht, daar de band het afgelopen jaar twee
trieste gebeurtenissen heeft moeten verwerken. Humphrey
Cijntje, directeur van de school, die gedurende alle jaren een
enorme stimulans is geweest, kwam 28 augustus 2016 te
overlijden. Eerder, op 28 juli van het jaar, kwam Simon
(Surendel) Isenia, de ‘fourpiece player’ in de brassband bij een
ongeval in het verkeer om het leven. Deze trieste gebeurtenissen
hebben een stempel gedrukt op de feestelijkheden.
Glenda Jeandor, medeoprichtster van de Sint Jozef
Brass.
FOTO AGNES VAN BERGEN
Z
o is op plechtige wijze
het jubileum gevierd in
de kerk van Santa Familia, waarbij de bandleden in wit overhemd en
zwarte broek zich presenteerden. In het kader van het tienjarig bestaan heeft er eind november een motivatieochtend
plaatsgevonden, waarbij Alton
Paas (1990), eveneens medeoprichter, oud-leerling en oud
bandlid van de school, de jon-
Door Agnes van Bergen
gens heeft toegesproken. In
2009 heeft Paas door een ernstig auto-ongeluk een dwarslaesie opgelopen, waardoor hij niet
meer daadwerkelijk kan meelopen in de brassband. Maar
door zijn positieve houding en
wilskracht stimuleert hij de leden. Hij straalt passie uit voor
zijn doelen, die hij ondanks zijn
handicap wil bereiken. Hij
heeft zich niet laten demotiveren door zijn beperkingen. Zo
Pastoor Marc Hooyschuur zegent de bandleden.
Een luisterend oor voor Alton Paas.
FOTO AGNES VAN BERGEN
houdt Paas zijn jongere vrienden onder andere voor: ,,School
is een gereedschap om je voor
te bereiden op jouw toekomst.
Daar is onze brassband een plezierig onderdeel van. Maar het
leven is niet alleen plezier maken, maar moet serieus genomen worden, zeer zeker als het
gaat om studeren.” Motivatietrainster Jeanet Juliet-Pablo,
gaat op speelse wijze dieper op
de stof in, waardoor de jonge leden beter zicht krijgen op wie
ze zijn, wat hun kansen zijn en
hoe zij mogelijkheden kunnen
ontdekken en benutten. Op
zondag 4 december mochten allen zich verheugen op een ontbijt in restaurant Bahia van Hotel Otrobanda. Terugblikkend
vertelt Jeandor: ,,In 2006
kwam de leerling Alton Paas
naar mij toe. Ik was zijn mentor. Zijn gymlerares, juffrouw
De Hooi, had hij benaderd om
hem te helpen een brassband
op te richten. Zij verwees hem
naar mij. Het idee leefde om op
alle middelbare scholen een
brassband op te richten, met
het oog op teambuilding en discipline. Ik had het vreselijk
druk op dat moment, omdat de
school actief bezig was met de
organisatie rond het 75-jarig bestaan van de school. Maar Paas
was niet tegen te houden. Hij
bleef vastberaden en volhardend achter mij aan lopen, tot
aan de grote vakantie. Meteen
de eerste dag van het nieuwe
schooljaar kwam hij weer naar
me toe.”
,,Directeur Cijntje vond het
een prachtig idee en gaf hem alle steun. Zo zijn Cijntje, Paas
en ik de officiële oprichters van
de brassband geworden. Paas
ging de klassen rond met een
blocnote om te informeren wie
bij de band wilde komen. Zowel
jongens als meisjes waren welkom. De meisjes zijn in de loop
der jaren voortdurend ver in de
minderheid gebleven. We zijn
begonnen in Hòfi Sint Jozef onder de bomen, door met stokken te slaan op oude schoolbanken. Paas zelf was onze instructeur. Hij had reeds lang
affiniteit met deze muziek en
wist dit over te brengen.”
,,Maar het spelen op schoolbanken kon Cijntje niet aanzien. Hij wilde echte instrumenten. Hij vloog daartoe naar
Amerika en kocht zelf de eerste
instrumenten aan. Nu hadden
we drumsets, maar geen harnassen om ze aan op te hangen.
Die zijn op school zelf gemaakt
door de conciërge, de heer Everon. Ook hij is zeer enthousiast,
helpt bij uitvoeringen, onder
andere tijdens het carnaval en
doet reparaties, zoals laswerk,
dat de jongens zelf niet kunnen.
Kleinere reparaties aan de instrumenten doen de bandleden
zelf. Zo werd onze schoolband
een feit. Op 28 september 2006
zijn we gestart.”
,,Cijntje en ik hebben een
doelstelling
geformuleerd,
Feestelijk optreden van de band onder leiding van assistent-dirigent Adrian Koster bij aanvang van de plechtige
viering te Santa Famia.
FOTO’S SINT JOZEF BRASS
waaraan de bandleden moeten
voldoen. Paas voldeed als eerste
aan de disciplinaire eisen. Hij
was niet alleen een trainer, hij
wilde zelf ook met de ‘boys’
meelopen in de band. Toen
hebben we een half jaar later
een andere trainer gevonden in
Francis Mollis, oud-leerling van
de school. Een jaar later kwam
ook Adrian Koster als assistenttrainer erbij. Hij is vooral specialist tijdens de carnavalsperiode. Hij leert de groep de danspassen en brengt de ‘ambiente’
erin.”
,,‘Padrino di St. Jozef Brass’,
zoals Cijntje genoemd wordt,
was een grote steun voor ons.
Het is jammer, dat hij dit jubileumjaar niet meer mee mag
maken. Hij stond erop, dat wij
als school een goede doelstelling vastlegden. Niet alleen muziek maken, maar een totale
vorming geven. De ziel van de
brassband is ‘disiplina i rèspèt,
responsabilidat, bon komportashon i perseveransia (discipline en respect, verantwoordelijkheidsgevoel, correct gedrag en
doorzettingsvermogen). Al deze waarden behoren bij de ontwikkeling van de jeugd en daarmee leren zij hun doelen bereiken. Ook leiderschap vloeit
hieruit voort. Er wordt een beroep op hen gedaan om daadwerkelijk als vrijwilliger mee te
helpen om deze doelstellingen
te realiseren en de verantwoordelijkheid over bepaalde taken
op zich te nemen. Men moet
hierbij denken aan heel eenvoudige zaken, zoals inventariseren, briefjes maken en rondbrengen, uitnodigingen voor
vergaderingen samenstellen,
kleine reparaties verrichten en
consequent aanwezig zijn.”
,,Ook de schoolprestaties
houden wij in de gaten, want je
bent niet alleen een brassbandspeler, maar op de eerste plaats
De brassband in feestelijk oranje tijdens het optreden op het Brionplein.
student. Aanvankelijk dacht
men, dat er onderling veel wedijver en ruzie zou zijn tussen de
‘bad boys’. Dat is gelukkig bij
ons niet zo. Er is respect op alle
fronten. We hebben strenge regels met betrekking tot de kleding, nette haren en fatsoenlijk
taalgebruik. Ik mag zeggen, dat
we er gelukkig zelden iemand
uit hoeven te zetten. Maar er
gaat ook een hele procedure aan
vooraf eer je definitief tot de
band wordt toegelaten. Op de
eerste plaats moet je leerling
van de school zijn. Nu na tien
jaar mogen er ook oud-leerlingen blijven deelnemen. Er
wordt een motivatiegesprek gehouden, waar onder andere gevraagd wordt waarom je bij de
band wil komen, of je bereid
bent flink te trainen en hoe de
schoolresultaten zijn. Tussen
de regels door zie ik al wat voor
vlees ik in de kuip heb. Er wordt
gelet op je kennis en kunnen
Vertegenwoordigers van het Winthrop R.F. Curiel Fonds te gast bij de St. Jozef Brass. Vierde
en vijfde van links voor: Van Wijngaarde en Winthrop Curiel.
van de brassmuziek. Je muzikale gehoor, gevoel, ritme en de
aandacht voor het spelen worden getest. Na een korte periode
moet je laten zien dat je niet opgeeft, maar kunt volharden. De
meisjes laten het over het algemeen snel afweten. Francis en
ik nemen samen de eindbeslissing. Zowel administratief als
in de praktijk is het veel werk.
De huidige directrice Lisette de
Hooi geeft veel steun aan de
brassband.”
,,Graag wil ik mijn dochter
Junisa bedanken, evenals mevrouw Steenmijn voor hun
hulp bij de administratie. De
vrijwilligers, ikzelf inbegrepen,
moeten consequent zijn, veel
tijd erin steken en weten te
plannen. Maar ook de jongens
moeten zich disciplinair gedragen. Helaas blijven de meisjes
na een korte periode geruisloos
weg. Zo is het momenteel een
jongensband, met één vastbera-
Koning Willem-Alexander en koningin Máxima op het Brionplein.
den meisje. Er wordt geen contributie betaald. Allen krijgen
bij de Tienerparade een korting.
Het uniform bestaat uit een
oranje polo, zwarte broek, zwarte schoenen of gymschoenen
en een badge waar ‘St. Jozef
Brass’ op staat. Soms wordt er
gekozen voor een wit poloshirt
met korte mouwen. Bij een
sportieve uitvoering worden er
jeans gedragen. Bij zeer bijzondere gelegenheden, zoals bij de
begrafenis van Cijntje, dragen
de jongens witte overhemden
met lange mouwen en een kleine, zwarte ‘dashi pushi’ (strikdas).”
,,Iedere vrijdag wordt er getraind van half zeven tot acht
uur. Wij kunnen terugkijken op
diverse geslaagde optredens bij
sportevenementen, zoals bij de
opening van sporttoernooien,
recentelijk de Curaçaose Softbal
Bond (CSB), jaarlijks bij Arte di
Palabra, de jaarlijkse wandelmars voor schoolkinderen die
georganiseerd wordt door het
Rooms Katholiek Centraal
Schoolbestuur, op carnavalsfeesten van diverse scholen, privéscholen en crèches. Maar ook
op privéfeesten. We zijn uitgenodigd om te spreken bij TV 11
CBA en op TeleCuraçao, Mòru
bon dia en Tra’i mèrdia. Het
hoogtepunt is wel geweest, toen
de band een paar jaar geleden
voor koning Willem-Alexander
en koningin Máxima op het Brionplein mocht optreden.”
,,De groep staat bekend als
disciplinair en ze maken goede
muziek. De band neemt een
waardige plaats in, zowel op
school als erbuiten. De leden
hebben geleerd, dat je door regels na te leven en met een goede organisatie veel kan berei-
ken. Diverse leerlingen willen
verder de richting van de muziek en media in. Denk hierbij
aan producer, de mediaschool
van Kurá di Arte, of bij een
commerciële brassband. Met
carnaval 2017 willen wij het jubileumjaar toch feestelijk afsluiten. Het leven gaat door en de
enthousiaste groep laat zich
niet uit het veld slaan. Het is
goed om langs deze weg dank te
zeggen voor de financiële steun
die wij via een werkcommissie
hebben ontvangen. Wij hebben
een schenking gekregen, waarmee wij nieuwe instrumenten
konden kopen, ter vervanging
van oude, die hoognodig aan
vervanging toe waren. In het
bijzonder willen wij daartoe
Winthrop Curiel van het Winthrop R.F. Curielfonds en meneer
E. Wijngaarde bedanken.”
Meer informatie is te verkrijgen via: telefoon 6713112 of
[email protected]
Francis Mollis, oud-leerling en
trainer van de groep.
FOTO AGNES VAN BERGEN