Transcript de folder

13/12/2o16
beursschouwburg - brussel
>HUMAN
(ARTI)TSTIC
PROJECT
officiële lancering 13u30 > 24u0⁰
VZW
SMIT
Human(art)istic Project onderzoekt
de betekenis van een vrij(kunst)zinnig
humanisme op basis van volgende
pijlers :
[ Een jaarlijks forum voor reflectie en
dialoog over de invloed van maatschappelijke
en technologische ontwikkelingen op onze
denk- en leefwijze
]H
et toekennen van een centrale plaats aan
diverse kunstvormen en media. Kunst en
creativiteit bevorderen het experimentele
vermogen en maken nieuwe denkbeelden
waarneembaar en publiek
[ Een permanent platform waar wetenschappers
uit verschillende disciplines, kunstenaars,
professionelen en ervaringsdeskundigen hun
visies kunnen uitwisselen
]H
et opstarten van pilootprojecten die de
gemeenschapsvorming en de menselijkheid
bevorderen in ·························· Brussel
F O R U M
F O R U M
ZELFHERSTELLEND VERMOGEN
VRIJ(KUNST)ZINNIG:
EEN VERKENNING
De mens is een cultureel wezen dat artefacten en kunstwerken voortbrengt. Door
middel van kunst bewerkt de mens zijn eigen mens-zijn en zijn relatie met de
omgeving. Het kunstwerk opent en verkent mogelijke werelden, waarbij zowel
onze zintuiglijke als verstandelijke vermogens worden aangesproken. In dit forum
wordt onderzocht hoe kunst een rijkere en andere betekenis kan geven aan het
vrijzinnig humanisme. Gemeenschappelijk aan kunst en vrijzinnig humanisme als
a-dogmatische levenshouding is het permanent en onophoudelijk ondervragen van
de eigen vooronderstellingen en de manier waarop ze zich tot de wereld verhouden.
CREATIVITEIT EN HUMANISME:
EEN MOO IE COMBINATIE VOOR EEN HUMANERE WERELD.
VOORBIJ DE OUDE REDUC TIES.
Rik Pinxten ( Universiteit Gent)
Humanisme is niet anders dan alle andere levensbeschouwelijke en religieuze
tradities. Ik bedoel daarmee dat het ook een historische en culturele context heeft,
en niet boven elke socioculturele en historische realiteit kan zweven, als het ware in
vorm en inhoud van een vreemdsoortige transcendente orde. Zonder hierop verder
in te gaan kan dit punt door elke vrijzinnige humanist minstens onderzocht worden,
om dan tot een verstandige en open bijstelling van verworven geachte opvattingen
en standpunten te komen. Mijn stelling is dat het hedendaagse humanisme zich
moet bezinnen over de feitelijke beperktheid of locale relativiteit van de ingenomen
standpunten om er dan in de huidige opengebroken wereld op terug te komen.
OUTSIDE OF SOCIETY. EEN HUMAN(ART)ISTIEKE BLIK
Marc Van den Bossche ( Vrije Universiteit Brussel)
Onze samenleving lijkt gedomineerd door een esthetisch opgesmukte beeldcultuur.
Foto’s hebben blijkbaar nog vooral de bedoeling te worden ‘geliked’. Hoe ontsnapt
een kritische beeldcultuur daaraan? Hoe kan de fotografie nog tonen wat
maatschappelijk gezien buiten beeld valt en in de marge verzeilt? Aan de hand
van het denken van Giorgio Agamben, Michel Foucault en Wolfgang Welsch en
met de fotografie van Lieven Nollet als voorbeeld, toont Marc Van den Bossche
hoe kunst ook oog dient te hebben voor het ‘anesthetische’, datgene dat aan het
overheersende beeld is onttrokken en niet lijkt te worden waargenomen. Kunst en een
humanistische waakzaamheid voor uitsluitingsmechanismen gaan hier hand in hand.
Ann Van Sevenant (zelfstandig onderzoeker)
Vandaag wordt volop geëxperimenteerd met zelfherstellende materialen zoals
zelfherstellend beton of geheugenkunststoffen. Deze technologieën zijn voorzien
van een ingebouwde mogelijkheid om bij beschadiging zichzelf te herstellen.
De filosofie achter dit autonoom herstellingsproces verschilt evenwel van het
zelfherstellend vermogen bij levende organismen. Menselijke creativiteit draagt
bij tot een proces van zingeving waardoor het ondraaglijke wat draaglijker wordt.
Niet om eaen oppervlakkige opsmukking gaat het, maar om de ontplooiing van
het individu. Nietzsche stelde dat we zonder kunst ten gronde zouden gaan aan
de waarheid. Bedoelde hij dat de mythische, magische dimensie van creatieve
zelfontplooiing de beste kansen biedt op een existentieel regeneratieproces?
EN TOEN WAS DE MENS (OP) WEG. HOE TECHNOLOGIE ONS VERPLICHT
OM NA TE DENKEN OVER ONS MENS-ZIJN
Yoni Van Den Eede (Vrije Universiteit Brussel)
In het alledaagse leven bekijken we technologie nog vaak als een neutrale tool, die
ons helpt om vooropgestelde doelen te verwezenlijken. ‘Mens’ en ‘technologie’ worden
daarbij voorondersteld als twee aparte entiteiten. Maar in de techniekfilosofie groeide
gedurende de laatste decennia het sterke besef dat de twee in feite intens verweven
zijn. Meer zelfs, je kunt ze niet van elkaar scheiden. Waar eindigt de mens en begint
technologie? In zekere zin zijn we de mens zelfs helemaal kwijt. Of evolueren we, zoals
transhumanisten beweren, in de richting van een nieuw soort mens? Nadenken over
technologie dwingt ons om ons begrip van mens-zijn fundamenteel in vraag te stellen.
MENSENRECHTEN:
WELKE TOEKOMST?
De mensenrechten vormen sinds de Franse revolutie een onmisbaar onderdeel van
de democratische rechtsstaat. Maar ze waren van in het begin ook voortdurend het
voorwerp van kritiek. Zo zouden de mensenrechten bijvoorbeeld een individualistisch
en westers mensbeeld weerspiegelen, wat hun universaliteit ter discussie stelt.
Of ze zouden afhangen van de willekeur van instellingen. Indien het een streefdoel
is om de mensenrechten voor zoveel mogelijk mensen geldig te maken, dan dienen
we die kritiek ernstig te nemen of hier op zijn minst rekening mee te houden.
Ronde tafelgesprek met Stefaan Smis (Vrije Universiteit Brussel), Jean Yves Pranchère (Université
Libre de Bruxelles), Mustapha Latifi (Université de Tunis),
Laurent De Sutter (Vrije universiteit Brussel)
Moderator: Jef Van Bellingen (Vrije Universiteit Brussel)
F I L M
C O N C E R T
FUOCOAMMARE
ZAP MAMA feat.
FREDY MASSAMBA
REGIE GIANFRANCO ROSI
(GOUDEN BEER, FILMFESTIVAL VAN BERLIJN 2016)
De twaalfjarige Samuele woont op
een eiland in de Middellandse Zee.
Zoals alle jongens van zijn leeftijd
wil hij zich amuseren, op de rotsen
klimmen en wat rondhangen in de
haven. Maar zijn eiland is niet zoals
de andere.
Het is Lampedusa, dat de Europese
bestemming geworden is van de
mannen, vrouwen en kinderen die de
Middellandse Zee oversteken in
veel te kleine en schamele bootjes.
Deze mensen zijn op zoek naar vrede,
vrijheid of gewoon geluk, maar
vaak is het hun lichaam dat uit de
zee opgevist wordt.
Iedere dag zijn de eilandbewoners
getuige van één van de grootste
menselijke tragedies van onze tijd.
Known to her fans as - ZAP MAMA -; Marie Daulne redefines the term
“vocalist”. She is a sonic stylist, who alternates between storytelling
and organic creative expression utilizing the tonality of the human
voice. Since first bursting on the scene almost 20 years ago, the
Belgian-Congolese diva has wowed audiences around the world with
her unique sound, which seamlessly blends African, American, and
European cultural influences and effortlessly mixes genres such as
R&B, hip-hop, and jazz with indigenous and tribal, polyphonic vocal
sounds. Zap Mama’s seven album-deep catalog represents her
mastery of what African Griots recognize as the 7th sense: the ability
to heal through music. In addition to her musical endeavors, Daulne
has worked with humanitarian aid organizations Doctors Without
Borders, Amnesty International, CARE and the United Nations.
Latest development:
2016, Marie has now recorded and mixed her 8th Zap Mama album.
A perfect infinity.
Cherish the seed, enjoy the fruit!
Marie Daulne
- FREDY MASSAMBA - was born in Pointe-Noire (Congo). It did not
take long before music became his tool as a true passion ! For a
while he had been singing and dancing down the street or in some
choirs. Then he turned into a genuine stage performer. He talks as
an Afro-European, about his life, his journey, his music, his influences
but about love and struggle as well. Outstretched between Africa
and Europe, he shares his two-faces culture with us. His music is a
smooth blend of soul, Hip Hop, funk and African chants. He sings
in Kikongo and Lingala and his lyrics speak straights to our hearts.
With drums, bass, keyboards and slamming percussions on stage, his
unbelievable voice sounds great as an instrument by itself.
>
M
DEELNE
ENDE
—KUNSTENAARS¬
)
LIEVEN NOLLET
G E E N SCHU LD, WE L STRA F - FOTO ’S
Nollet portretteerde geïnterneerden in verschillende Belgische gevangenissen en
psychiatrische centra
Iemand die een misdrijf pleegt en die geestelijk niet als toerekeningsvatbaar wordt gezien,
kan geïnterneerd worden. Dit systeem is een lot, werkt als een vergeetput en is het failliet
van de psychiatrie. Gegrepen door de ernst van dit maatschappelijke vraagstuk en meer
nog door de dramatiek van de individuen die deze internering ondergaan, trok de Gentse
fotograaf Lieven Nollet op pad. Hij sprak met geïnterneerden in verschillende Belgische
gevangenissen en in psychiatrische centra met afdelingen voor geïnterneerden. Nollet
portretteerde deze mensen en vat in zijn foto’s de kern van hun dramatiek. Geen schuld, wel
straf is een aangrijpende reeks foto’s en getuigenissen: een overrompelende confrontatie
van het zichtbare met het onzichtbare.
SADDIE CHOUA
Het oeuvre van Saddie Choua overstijgt het niveau van een gewone film of documentaire:
zij creëert een gefragmenteerd parcours waarbij de grens tussen fictie en non fictie zeer
broos is. Via deze meta-documentaire ingrepen en een verhaalprocedure in fragmenten,
wil zij het kritisch bewustzijn van de bezoeker aanwakkeren. Een oude foto van de vader
van Saddie Choua en zijn vier broers lag aan de basis van het werk The Chouas – A Work
in Progress. Drie onder hen emigreerden, een keerde terug, twee broers bleven in Marokko.
Wie maakte de beste keuze?
The Chouas – A Work in Progress is een niet-eindigend levenswerk in episodes, een kunstwerk
waarin de vervreemding bij de migrantenfamilies in Europa, de zelfportretten van de
Diaspora, de schimmen van het thuisland worden onderzocht in verschillende verhaallijnen
en communicatiemiddelen, narratieven die breken met de honger naar exotisme. Het werk
refereert o.a. aan soapseries, reclame en andere populaire formats. De uitdaging ligt echter
in het tonen van ‘situaties’ die de machtsstructuren zichtbaar maken achter de stereotiepe
beelden die wij ons eigen maken en reproduceren. In ‘ The Chouas’ is het medium niet alleen
een communicatiemiddel, maar het medium is ook de boodschap.
FREDDY TSIMBA
Freddy Tsimba is artiest/beeldhouwer uit de Democratische Republiek Congo. Hij werkt
vooral met ijzer en brons en heeft een uitgesproken interesse voor afvalmateriaal zoals
patroonhulzen, resten van granaatkoppen, machetes of nog: vorken, messen en lepels. Deze
elementen brengen leven in zijn werk: het zijn expressionistische sculpturen, versnipperd en
provocerend. Freddy toont vlijmscherp de gruwel van oorlog en gewapende conflicten.
Zijn werk legt de essentiële vraagstukken van de mensheid bloot. Hij is geboren in 1967 in
Kinshasa. In 1989 rondt hij zijn studies af aan de Academie voor Schone Kunsten in Kinshasa
in de richting monumentale sculptuur. Zelf vindt hij: “Mijn echte school (…) is de straat, waar ik
al mijn spullen vind. Mijn leermeesters waren de smeden bij wie ik vijf jaar lang de technieken
van het vuur en het smeden leerde.” Zijn bekendheid heeft hij te danken aan zijn meer dan
vijftig tentoonstellingen die hem naar Afrika, Europa, Canada en China brachten. Hij heeft
tal van onderscheidingen en prijzen op zijn naam in Frankrijk en Canada.
www.humanartistic.org
www.humanartistic.org