Transcript W—magazine - Watersport Oostende Spuikom

1
WATERRATJES WOS
e
n
i
z
a
g
a
m
—
W
Jaargang 5 nr. 50 december 2016
De laatste loodjes...
Oef, weer een paar uurtjes voor de computer
gespendeerd om ons clubblaadje af te krijgen. De
deadline van 1 december heb ik niet gehaald maar ik
moest nog even wachten op een verslag van “Down
Under” Ik laat jullie in dit jubileumnummer ( nr 50)
even meegenieten van de kajakavonturen van Dennis
in Nieuw-Zeeland.
Van Jan kreeg ik ook de toerttochtenkalender voor
komend jaar. Als je straks in je schoentje of onder
de kerstboom de nieuwe Pirelli kalender vindt, kun
je al enkele data aanstippen.
inhoud
 Programma
 Toertochten 2017
 Down under
 Hoog en droog
 Lachen is gezond
Op sportief vlak is het nu even rustig. De kajaksessies in
het zwembad hebben in november telkens een 20 –tal sportievelingen gelokt. Wie in beweging wil blijven kan tijdens de
weekends de mtb opspringen en de pedalen laten draaien. Er
wel altijd enkele waterratten die samen willen fietsen.
Ik wens iedereen een prettig eindejaar en voor
2017 een goede conditie en veel kajakplezier.
Patriek
2
Programma december 2016
Zaterdag 10 december :
Eskimotage zwembad van 12 tot 13u
Eindejaarsetentje in het clubhuis.
De pizza’s staan om 19u klaar dus wees op tijd.
Zondag 11 december:
Opening van het permanent mountainbikeparcours
Kom het nieuwe MTB-parcours mee
inrijden!
Bredene heeft eindelijk zijn permanent
mountainbikeparcours. De 23 km lange
lus, waarvan 46 procent op onverharde
weg wordt gereden, werd door de
Vlaamse overheid (Sport Vlaanderen) en het Provinciebestuur gerealiseerd. Bij het uitstippelen van de route werd
de nodige terreinkennis van de plaatselijke mountainbikers
ingeroepen. Wil jij het nieuwe parcours mee inrijden? Kom
dan op zondag 11 december om 9u30 naar het sportcentrum Ter Polder. Het nieuwe parcours is volledig bewegwijzerd.
Hiernaast vind je de toertochten voor het volgende jaar.
De onderlijnde tochten worden meestal door enkele leden
gevaren. We plannen daarnaast ook nog een paar tochtjes
waar we alleen met onze leden zullen varen.
3
Toerkalender NKV 2017.
22/jan/17
Coudewintertocht
Kasterlee
KKK
5/feb/17
Ijsberentocht Niel
KNRS
19/mrt/17
Brugse kajakdoortocht
8/apr/17
Blanckaertochten
Diksmuide
DKDB
9/apr/17
Blanckaertochten
Diksmuide
DKDB
15/apr/17
kanotoertocht Clairmarais Clairmarais
RKV
16/apr/17
kanotoertocht Clairmarais Clairmarais
RKV
23/apr/17
Leuven - Mechelen
29/apr/17
Binkentochten Turnhout
TKC
30/apr/17
Binkentochten Turnhout
TKC
1/mei/17
Doortocht Brussel
7/mei/17
Ronde van Antwerpen
13/mei/17
Canteclaertochten
Deinze DKC
14/mei/17
Canteclaertochten
Deinze DKC
20/mei/17
Zenne & Rupel
Willebroek
21/mei/17
Le Mosa Kayak a Beez
21/mei/17
Zenne & Rupel
18/jun/17
Rallye Thieu Thieu CKT
17/jul/17 21/jul/17
Ronde van West-Vlaanderen West Vlaanderen
30/jul/17
Recreatieve marathon
Kasterlee
5/aug/17
Netetochten Kasterlee
KKK
6/aug/17
Netetochten Kasterlee
KKK
12/aug/17
Pallietertochten
Lier
KKCL
13/aug/17
Pallietertochten
Lier
KKCL
19/aug/17
Sneppentochten
Niel
KNRS
20/aug/17
Sneppentochten
Niel
KNRS
26/aug/17
Rodenbachtochten Roeselare
RKV
27/aug/17
Rodenbachtochten Roeselare
RKV
2/sep/17
Fakkeltocht Gent GEKKO
3/sep/17
43° gent-deinze -gent
9/sep/17
Grachtentochten
Diksmuide
DKDB
10/sep/17
Grachtentochten
Diksmuide
DKDB
16/sep/17
Ieperleetochten
Ieper IRWV
17/sep/17
Ieperleetochten
Ieper IRWV
7/okt/17
Maastocht
15/okt/17
Sluitingstocht nog te bepalen
Brugge
BKK
Leuven en Mechelen KCCM
Brussel
Antwerpen
AKKC
WKKH
Beez BBC
Willebroek
Maaseik
CRBK
WKKH
KKK
Gent en Deinze
OETER
CSR
PCWV
GEKKO
4
Waterratjes “Down under”.
Kajakavonturen in Nieuw Zeeland.
Nieuw Zeeland en Australië zijn voor Annelies en mij twee landen die op onze Bucketlist staan.
Zo was het dan ook dat er in het voorjaar van 2016 plannen ontstonden om een lange reis te
maken waarbij we deze 2 landen voor een deel zouden verkennen. Het leek ons de moeite niet
om voor 3weken de halve wereld bol rond te reizen, dus besloten we om er 4maanden van tussen uit te muizen. Stilletjes aan begon onze reis vorm te krijgen en daarmee ook een van onze
dromen. We zouden een maand naar Australië gaan alvorens door te reizen naar Nieuw
Zeeland. In Nieuw Zeeland wilde ik dan ook kost wat kost kajakken. Iemand die ik ken (Bram)
is hier al geweest en ik klopte bij hem aan voor meer informatie. Hij raadde me aan om naar
Okere Falls te gaan in het noordereiland. Deze is bekend omwille van de Kaituna rivier. Dit is
de thuisbasis van enkele bekende (Nieuw Zeelandse) kajakkers: Jamie en Sam Sutton, Mike
Dawson, enz. Hier zijn ook de Bliss stick tuna en later de Waka kajaks ontstaan. Een ideale
plaats dus om te varen. Ideaal was dat dit niet ver rijden was van Rotorua, een plaats die we
sowieso al gingen bezoeken. Die kennis liet me ook weten dat hij waarschijnlijk ook enkele
maanden naar Nieuw Zeeland zou gaan, maar dan alleen om te kajakken. Na overleg wilde hij
dan ook wel rondkijken bij vrienden om aan materiaal te geraken. Ik vond het de moeite niet om
alles zelf 4 maanden mee te nemen voor die paar dagen die ik gingen kunnen varen.
We spoelen de tijd even door naar donderdag 10 november rond 21u (Nieuw Zeelandse tijd).
Na anderhalve maand reizen komen Annelies en ik aan in Okere Falls. We hebben hier in
Nieuw Zeeland ondertussen een soort van campervan gekocht en in Okere Falls is er een parking waar je ook gratis mag kamperen. Deze camping bevindt zich aan de uitstapplaats van de
Kaituna. Wanneer wij aankomen is het helaas al donker, maar het wordt ons al snel duidelijk
dat we op de juiste plaats zijn. Op de meeste auto’s zien we kajaks liggen wanneer we door het
dorp rijden en op de parking ligt er bij iedere auto/Van wel minstens 1 kajak. Van Bram hadden
we al het nieuws gekregen dat hij waarschijnlijk maar volgende week in Okere Falls zou aankomen, maar dan zouden wij helaas al weg zijn. Ik ging dus de volgende dag zelf op zoek moeten
om materiaal. We gingen vroeg gaan slapen en keken vol spanning uit naar de volgende dag.
We wisten totaal niet wat we moesten verwachten van de rivier dus we konden niet wachten tot
het ochtend zou zijn.
De volgende morgen wekte Annelies mij om iets voor 6u, er stonden blijkbaar mensen op de
parking die nu al klaar waren met varen. Ik trok mij kleren aan en kroop uit onze Van om eens
te gaan polsen of zij toevallig wisten waar ik aan materiaal kon geraken. De persoon die ik aansprak zei dat ik wel materiaal kon gebruiken van hem als ik nu meekon naar zijn huis (hij woonde net aan de instap plaats). Ik zou mee kunnen met hem in de wagen, materiaal oppikken en
dan terug wandelen (via de baan is dat maar 1,5km, goed te doen met een kajak). Ik moest
eerst even bekomen van het feit dat de persoon zijn materiaal zomaar wilde uitlenen aan mij. Ik
lichtte Annelies in en vertrok samen met de persoon in kwestie, Kenny, naar zijn huis. Hij gaf
mij een kajakvestje, een spatzeil, een zwemvest, een helm, een peddel en een boot (Waka Tuna). We wisselden gsmnummers uit en hij zou mij contacteren wanneer hij de boot terug wilde.
Dat zou waarschijnlijk in de avond zijn, omdat hij dan zelf nog ging varen met vrienden. Hij
toonde mij de kortste weg terug naar beneden, door zijn tuin liep er een pad naar de instapplaats. Aangekomen aan de instapplaats zou het nog anderhalve kilometer wandelen zijn naar
de parking. Ik had hier echt geen zin in en zag enkele kajakkers staan klaar om te vertrekken.
Ik vroeg hen of ik mee mocht varen en ze stemden toe. Ik vertelde hen dat ik van België was en
dat het mijn eerste keer hier was, een van de kajakkers was ook een raftgids. Hij vertelde me
bij ieder verval welke lijn ik moest varen en wat de naam van het verval was.
5
Het eerste verval dat we tegen kwamen was “powerstation” Het waren 2 kleine sprongen (11,5)m kort na elkaar. De naam was afkomstig van het feit dat er hier ooit een waterkrachtcentrale heeft gestaan. De restanten kon je nog zien en het was echt machtig om hier door te varen. De oevers van de rivier lopen als snel steil omhoog wat het gevoel heeft van in een kloof
te zitten. Op de wanden van de kloof groeien ook veel en prachtige struiken, vooral varens.
Dit heeft echt een soort van tropische/ jungle sfeer. De volgende passage was Tutea falls een
7m hoge waterval. De raftgids legde ook hier weer uit welke lijn ik moest varen. Nadat ik de
andere kajakkers 1 voor 1 had zien verdwijnen was het mijn beurt. Ik peddelde uit het keerwater in de stroom en ging richting de rand van de waterval. Net voor ik over de rand ging zag ik
iedereen 7m lager liggen gevolgd door een fractie van een seconde een vrije val. Wat een
heerlijk gevoel. Ik kwam beneden en keek achterom. Ik had zonet mijn eerste waterval getrotseerd en man, wat voelde dat goed. Dit beloofde veel voor de komende dagen. Na de waterval waren er nog enkele leuke passages, maar niets echt moeilijk. Het voordeel van de rivier
was dat bijna alle lijnen mogelijk waren en dat je zo goed als nergens kon blijven hangen. Het
uitstappen gebeurde aan de parking net boven de 2 de waterval: Trout Pool. Deze waterval
wordt minder gevaren, omdat hij een gat heeft onderaan waar je moeilijk uitgeraakt als je er
vast in komt te zitten. Ik bedankte de kajakkers om me op sleeptouw te nemen. Groot was
Annelies haar verbazing toen ik net aan kwam aan de auto. Ik vertelde honderduit over de rivier en de vriendelijke mensen terwijl we ons ontbijt nuttigden. Na het ontbijt wilde ik nog wat
varen maar ik had niet stil gestaan hoe we de boot naar de instapplaats moesten brengen.
We probeerden de boot dan maar gewoon in de auto te steken maar dit lukt helaas niet, gelukkig kwam een vriendelijk, Engels meisje vragen of onze boot mee moest op haar auto. Zo
hadden we een lift naar boven en Annelies stelde voor om met de auto terug naar beneden te
rijden. We zaten lekker gezellig met 5 in de auto en begonnen wat te praten. Het waren allemaal Engelse kajakkers die hier voor enkele maanden waren. Tijdens het gesprek kwamen
we ook te weten dat de persoon van wie ik een boot mag lenen ook de ontwerper en eigenaar
is van Waka Kajaks. Het was al een droom om te mogen varen in Nieuw Zeeland en het feit
dat ik met een boot mocht varen van de eigenaar van Waka Kajaks maakte het er alleen
maar beter op. Ik deed enkele afvaarten met de Engelsen en leerde een hele hoop bij: de verschillende lijnen die konden gevaren worden, waar alle keerwaters zich bevonden en hier en
daar kreeg ik ook tips. Het was pas later dat ik ook te weten kwam dat ze allen hadden deelgenomen aan de Adidas Sickline en dat het Engelse meisje (Sandra) had gewonnen bij de
dames. Ik heb dus enkele dagen gevaren met de wereldkampioen wildwater kajak. Die
avond na een zalige dag van kajakken brachten we Kenny zijn boot terug. De afspraak was
dat hij de volgende morgen na zijn afvaart de boot zou laten liggen op de parking voor mij.
De volgende morgen lag er helaas geen boot. Het toeval wilde nu wel dat Sandra die dag niet
wilde varen, ze had wat last van haar nek en haar rug en kon wel een rustdag gebruiken. Ik
kon dus haar boot gebruiken. Zo ging ik weer een dag van kajak avontuur te gemoed. Ook de
volgende dagen mocht ik haar boot lenen aangezien ze een speelbootje van een vriend kon
lenen. De dagen verliepen min of meer hetzelfde: ontbijten, varen, samen lunchen op de parking, varen, samen avond eten maken op de parking en nog wat na praten. Annelies en ik
probeerden op de dooie momenten, want na het eten wilden de kajakkers wat rusten, ons wat
bezig te houden. Zo hebben we een paar keer in de rivier gesprongen en van de bomen geslingerd, zijn we ’s nachts eens tot aan de grotten bij de Tutea waterval geweest om naar de
gloeiwormen te kijken en zoveel meer. Annelies hield haar vooral bezig met het trekken van
foto’s terwijl wij aan het varen waren. Helaas kon je maar om enkele punten bij de rivier en
aangezien we het stuk meerdere malen per dag varen (het was ten slotte maar 2km), begon
ze het op den duur wat beu te worden. Sandra stelde voor om eens een stuk van de rivier af
te zwemmen. Annelies kreeg wat materiaal van de andere kajakkers en sprong samen met
Sandra net na de waterval in de rivier om zo naar de parking te zwemmen.
6
Het moet niet altijd met een boot zijn dat je de rivier afkomt. Ze wist me die avond wel te vertellen dat er
enkele momenten waren geweest tijdens het zwemmen dat ze haar niet op haar gemak voelde. Dit was
zeker verstaanbaar aangezien het niet de rustigste rivier was. Normaal gingen we de maandag ochtend
vertrekken maar er werden plannen gesmeed om de maandag avond met de super moon een nachtafvaart te doen. Dit wilde ik voor geen geld in de wereld missen en dus stelden we onze plannen bij, nu
zouden we de dinsdag ochtend pas vertrekken. De maandag werd er nog wat gevaren maar de Engelsen gaven er als vroeg in de middag de brui aan. Ze wilden hun kleren laten drogen voor de nachtafvaart. Ik ging dus opzoek naar andere mensen om mee te varen en mee te rijden naar de instapplaats.
Dit is geen probleem want het loop hier vol met kajakkers. Al snel had ik andere “vriendjes” gevonden
waar ik nog enkele afvaarten mee deed.
Tijdens het koken begon het helemaal te overtrekken en toen de zon helemaal onder was konden we
zelfs de maan niet zien. Dubbele pech want het was te donker om verantwoord te varen en we zouden
niets kunnen zien van de super moon, op de koop toe begon het dan nog te regenen ook. We beslisten
om vroeg onder de wol te kruipen en af te wachten wat de dinsdag in petto had voor ons.
Het had de hele nacht geregend en al mijn kleren die buiten hangen waren nat. We zagen ook dat de
Engelse kajakkers, behalve Sandra, weg waren. Ze hadden blijkbaar heel vroeg die ochtend beslist om
ergens anders heen te gaan. Door de regen was het namelijk zo dat er nu ook andere rivieren waren die
genoeg water hadden. Gelukkig was Sandra nog steeds in het bezit van het speelbootje en wilde ze met
mijn nog eens een afvaart doen, mijn laatste afvaart van de Kaituna. Ik genoot er met volle teugen van
en nam ieder beeld goed in mij op. Het ging ten slotte weer even duren voor ik nog eens de kans heb
om op zo’n rivier te kajakken. Na het kajakken moesten we enkel nog een tussen stop maken bij Kenny
om zijn materiaal terug te brengen en hem te bedanken. We hadden in de winkel blonde Leffe zien
staan en hadden er enkele gekocht voor hem als bedanking.
Zo eindigt mijn Nieuw Zeelands kajakavontuur, maar tussen ons gezegd en gezwegen, er zijn al weer
kleine plannen aan het ontstaan om zeker nog eens terug te komen.
Dennis
7
8
Verrassingsuitstap zondag 13 november.
Een enthousiaste groep waterratten stond zondagnamiddag klaar
voor de verrassingsuitstap naar Gent. Na het bomenparcousr van
vorig jaar hielden we het opnieuw “hoog en droog”.
Deze keer trokken we naar de klimzaal aan de Blaarmeersen om er
een paar uurtjes te boulderen.
Boulderen is : klimmen op een rotsblok. Omdat er bij ons geen rotsblokken zijn
boulderen we op klimwanden met een maximale hoogte van 4,5 meter. De klimroutes zijn puzzels die je oplost met techniek, kracht en denkwerk. Anders dan bij
klimmen heb je bij boulderen geen touw en klimgordels nodig.
De klimroutes hebben verschillende kleuren en je kunt de moeilijkheidsgraad steeds verhogen door een meer uitdagender parcours
te kiezen. Na een tijdje waren de “gemakkelijkere “ routes geen
uitdaging meer en werd de lat steeds een beetje hoger gelegd. Na
een 2 tal uurtjes had iedereen genoeg geklommen en was het tijd
voor een verfrissing in de bar.
Ik veronderstel dat alle deelnemers zich goed hebben geamuseerd,
want ik heb geen klachten gehoord. De stramme spieren die zich de
volgende dagen zullen hebben gemanifesteerd moet je er maar bij
nemen.
No pain no gain !!!
9
10
Deze mooie beelden werden gemaakt tijdens onze 2 daagse kajaktrip in
het Abel Tasman national park. Dit is op het zuidelijk deel van NieuwZeeland. Je kunt er oa. zeeleeuwen spotten.
https://www.abeltasman.co.nz/kayak/
Dennis & Annelies
11
Waar een wil is, is een
weg.
Met de kajak naar
het werk ...
Ik heb het gevoel
dat ik iets mis ...
Surfspots.
Kaituna Nieuw Zeeland
https://www.youtube.com/watch?v=HZUn5SItSuo
https://www.youtube.com/watch?v=T76S51XuyWs
Sick line Sandra Hyslop
https://www.youtube.com/watch?v=uBt5fWqPQy8
De kerstman kan het ook
https://www.youtube.com/watch?v=HTl49yDIl0o