Transcript Niemand kan alles, niemand kan niets, iedereen

Niemand kan alles, niemand kan niets, iedereen kan altijd iets
Beth Limud 2012-2013
Beth Limud, vandaag “Lamdeni”
een buitengewone school voor in de “Joodse gemeenschap”
Sinds 1998 bestaat er in Antwerpen een kleine Joodse basisschool, genaamd
Beth Limud, vandaag namelijk Lamdeni”. De school geeft aangepast onderwijs
aan kinderen uit Joodse families. Ze is gespecialiseerd in onderwijs aan kinderen met leerproblemen en leerstoornissen, zoals bijvoorbeeld concentratieproblemen, aandachtsmoeilijkheden, dyslexie, dyscalculie... In september
2012 startte Beth Limud met een afdeling type 3. Deze is bestemd voor kinderen met emotionele problemen.
Rachel Fischer is directrice van de basisschool en vertelt in een gesprek
met Joods Actueel meer over de school. “Het grote verschil met andere
scholen”, vertelt ze, “is het individuele aanbod voor elke leerling.” Het buitengewoon onderwijs biedt een leertraject aan, dat aangepast is aan de
noden en de mogelijkheden van elk individu. Daarom kiest het schoolteam
de ontwikkelingsdoelen zeer selectief uit voor een welbepaalde leerling of
leerlingengroep. Deze selectie is een fase in de handelingsplanning, die we
koppelen aan de eindtermen. Eveneens zijn de handelingsplannen speciaal
ontworpen voor de leerlingen, die eventueel terug naar het gewoon onderwijs kunnen stappen.
Beth Limud/Lamdeni, is een vrije basisschool en biedt scholing aan leerlingen uit de eerste tot en met de zesde klas. Er bestaat ook de mogelijkheid om een jaar vroeger (vanaf 5 jaar) met pre-schooling
te starten en een jaar langer te blijven (tot 14 jaar). De school
verhuist op 1 september 2013 naar de Isabellalei 69, 2018 te
Antwerpen. De school telt twintig leerlingen. Ze wordt
door de staat gesubsidieerd.
Voor religieuze leden van de Joodse gemeenschap
is de nood aan een dergelijk programma wel erg
groot. Omdat er in het secundair onderwijs,
(momenteel,) geen beroepsschool bestaat
voor de religieuze kinderen, moeten de kinderen na de basisschool terug naar het gewoon
onderwijs (ASO), vertelt Fischer. “Daarom is onze
zorg des te groter om de kinderen zo optimaal mogelijk te ontwikkelen en hen zover mogelijk te brengen om
terug in de school van herkomst te kunnen functioneren”.
2
Noodzaak
Het lerarenkorps bestaat uit een gespecialiseerd (speciaal
getrainde onderwijzers) team. Ook de rebbes kregen voor
hun taak een speciale opleiding, zowel in België als in Israël. De school telt 10 profane en joodse leraren. De
verhouding leerkrachten t.o.v. leerlingen is dan ook
bijzonder hoog, wat een individuele begeleiding garandeert. Beth Limud/Lamdeni onderscheidt zich in het
bijzonder door haar speciale zorgen en middelen, die in een
gewone school niet kunnen worden gegeven.
Therapeuten
Dagelijks worden de leerlingen therapeutisch ondersteund door logopedisten
en kinesisten op vlak van taal, spraak- en/of
psychomotoriek. Soms verloopt deze ondersteuning in de klas. De eerder aangereikte
hulpmiddelen kunnen dan direct in de praktijk
toegepast worden.
Ouders vragen mij vaak: “Hoe zit het met de
schoolvriendjes?”. In het gewoon onderwijs zitten ze met twintig in de klas terwijl ze hier met
veel minder zijn”. “Mijn antwoord is simpel”, zegt Rachel Fischer, “het is beter is
om één goede vriend te hebben dan twintig ‘niet-vriendjes’.” Want dit is de harde
realiteit; kinderen met leer en/of gedragstoornissen hebben het (ook) moeilijker
om vriendjes te maken en worden vaak gemeden. Bij Beth Limud/Lamdeni is dat
niet het geval.
Taboe
De onderwijsinstelling telt tussen 20 en 25 leerlingen. Is dat niet wat weinig?
Volgens Fischer niet echt. Statistisch werd aangetoond dat 2% van leerlingen in
aanmerking komen voor buitengewoon onderwijs. Als we de Joodse basisscholen
(lager onderwijs) nemen, tellen die zowat 1.700 kinderen. Wij zitten dus aan ±
anderhalve procent, wat goed is, maar tegelijk aantoont dat het nog beter kan.
Meestal komen ouders en kind bij ons met tegenzin. Maar reeds na enkele dagen, slaat dit onbehagen over in bewondering en dank. Want voor het eerst
sinds lang ervaren ze het gevoel “ik kan het”. Dat gevoel is vaak onbeschrijflijk!
Net zoals er tranen stroomden bij hun instap, vloeien die weer wanneer het tijd
is om de school te verlaten.
Dankzij de enorme inzet, toewijding, enthousiasme, inspanning en zorg, van al
de teamleden zijn de successen van Beth Limud/Lamdeni groot, maar worden
niet altijd aan het licht gebracht. Het motto blijft: Hoe eerder de problemen
worden herkend, hoe sneller ze kunnen worden opgelost.
3
What is Beth Limud?
They told me “send your daughter to Beth Limud”.
I asked “Where is this school?
“The school is Isabellalei 93”
“What? I live at Isabellalei 73, and I have no idea which school she has…”
I went up to her to have a chat and tell her about my daughter Debbie.
I explained to her we just had a parents evening in Jesode Hatorah, and the level was getting too
difficult for her, so I was trying private lessons. She explained to me about Beth Limud, where
children who need help, need it during the 8 hours a day, and not as private lessons at home in
the evening. I looked at this woman, short in stature, but tall in mind and stood amazed at her
intelligence and forward sightedness.
My husband and I went to visit Beth Limud, that looked so small and cosy, with an intense devotion for the progress of each pupil. We were shown a picture hanging in the office of a child
riding a bike, pulling a child in a wagon behind. This is the ambition of Beth Limud: now your
daughter is sitting behind but we are going to help her until she will be the one riding the bike
in front. And so it came to be…
We received so much encouragement. “Er is geen plafond” “There is no ceiling” No limit to how
high she can go if she’s pushed. Beth Limud concentrates on what a child CAN do, and works
on that so that the child feels I CAN, and with such feelings comes happiness, satisfaction, selfconfidence and a proud child. Reassuring us that even if it may be difficult at the moment for
Debbie to be in a small school with few friends, it’s more important to teach her and pick up her
level academically. Once she will be on a good level she will automatically have more friends
because she will be more on their level. This turned out to be true…
The weeks turned to months, and months turned to years. Beth Limud did their utmost, and
Debbie was progressing in both profane and Hebrew studies. The Hebrew lessons were filled
with religion & values that gave Debbie a solid foundation of a true Bas -Yisroel. With her progress
emerged a happy and confident young girl ready to move to “middelbare” school. Mrs Fischer
helped us find a suitable school, and came with us to meetings to see 3 different ones, until she
was confident which was the good one for Debbie. She advised us to send her to Tachkemoni,
and assured us that thereafter Debbie would be able to go to a Seminary in England. We thought
she was crazy…how could she imagine Debbie would be able to go. But Mrs Fischer BELIEVES,
and indeed she helped us again in getting Debbie into a Seminary in Gateshead.
Mrs Fischer has held our hand for more than 12 years… She dried up our tears, she gave us
chizuk-encouragement, she gave us confidence, she gave us pride, and above all she gave our
Debbie life.
So What is Beth Limud?
A precious school which we have to appreciate and realise how lucky we are to have in our
town. It is a zechus for Antwerp to have such a selfless school, who is supported by and excellent staff and outstanding committee. They work as a team, with one goal: to put the child on
its own two feet. We need to stand up to this team, and honour them and thank them for their
continuous work that they put in, far above their call of duty.
How grateful we need to be…
Alain & Elisheva Wirtheimer
4
5
We hadden een droom...
1998... een jaartal om nooit te vergeten!
Vanuit het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, basisonderwijs, werd mij
door de toenmalige directeur-generaal de vraag gesteld of ik wilde meewerken
bij het oprichten van een Joodse school voor buitengewoon onderwijs in Antwerpen. De heer Roger Standaert gaf mijn naam door aan mevrouw Fischer.
Ik heb niet geaarzeld. Mijn antwoord was ‘JA!’, volmondig. Iets in mij vertelde
dat dit een gelegenheid was om mij met al mijn krachten in te zetten voor leerlingen met leerproblemen, in een gemeenschap die ik niet kende, zeker niet
van binnenuit.
Het verhaal van mevrouw Rachel Klein boeide mij. Beetje bij beetje leerden wij
elkaar kennen. We gaven elkaar vertrouwen, we wilden samen onze droom gestalte geven. Door gesprekken, het delen van onze visie, de contacten met het
toenmalige Homework Center, de vergaderingen met ouders en directies, de
ontmoetingen met leden van de Joodse gemeenschap, … kreeg de droom stilaan een voorlopige vorm. We deelden ons enthousiasme. We zetten ons ook in
om mislukkingen en onbegrip te boven te komen. Professor Feuerstein stak ons
een hart onder de riem. We moesten ons verder inzetten voor deze kinderen.
Onze droom moest werkelijkheid worden.
Typoe’ach werd de eerste naam voor het project.
Stappen werden gezet naar ouders en directies, naar het Ministerie van
Onderwijs. Er groeide iets mooi.
Als een mosterdzaadje
werd de droom gekoesterd,
geplant, verzorgd
door mensen die erin geloofden.
Als een teer plantje
kreeg onze droom kansen
om te groeien, fijne takjes te dragen,
omgeven door mensen die kinderen
gaarne zien.
Als een grote struik
boden takken en bladeren stilaan
bescherming aan kinderen,
gesteund door directie, leerkrachten, paramedici.
6
En toen mochten we starten als ‘school’ Beth Limud. Een eerste steen was gelegd.
Iedereen die met het project begaan was, was ervan bewust dat in elk mens
een kostbare parel schuilt. Het was en blijft de taak van alle begeleiders die
kostbare waarden in elke collega, maar vooral in elk kind te ontdekken, te koesteren en met veel zorg te omringen.
Het is de taak van elkeen die met kinderen werkt respect te hebben voor de
weg die zij moeten en mogen gaan. Daarvoor is het nodig kinderen met liefde
en eerbied te begeleiden en hen echt volwaardig mens te laten worden.
Voor de eerste contactvergadering op 8 juni 1998 schreef ik een tekst. Ik wil
hem jullie niet onthouden:
Ik droom van een school...
waar ik spelen kan met vriendjes,
en stoeien mag, en blij kan zijn,
waar ik de wereld mag ontdekken
en verwonderd enthousiast kan leren.
Ik droom van een school...
waar ik wenen mag en lachen
en juichen, of stil kan zijn,
waar iemand luistert naar mijn verhaal
waar ik mij veilig geborgen weet.
Ik droom van een school...
waar ik groeien kan en groot mag worden
en alles wat ik kan tot leven komt,
waar grote mensen zorgen voor elk kind
en al het mooie wat in mij leeft liefdevol
koesteren
en tot leven brengen.
Maak jij voor mij zo’n school?...
Jullie allen die met kinderen van Beth Limud werken, jullie laten die droom
steeds weer werkelijkheid worden.
Jullie hebben dat kleine mosterdzaadje laten uitgroeien tot een volwaardige
boom.
vervolg blz 8
7
vervolg van blz 7
Eén wens nog:
Voor ouders:
dat zij de moed blijven opbrengen om de stap te zetten naar Beth
Limud en blijven geloven dat hun kind naar waarde wordt geschat,
met liefde wordt omringd en op hun niveau worden begeleid.
Voor leerkrachten en paramedici:
dat zij elk kind blijven begeleiden met eerbied en respect en
steeds bereid zijn met elkaar nieuwe wegen te zoeken voor kinderen.
Voor de directie:
dat ze elke dag opnieuw het enthousiasme mag opbrengen om
in elk mens, ouders, leerkrachten, paramedici, begeleiders, en
vooral in kinderen, de unieke kostbare parel te zoeken en tot volle
bloei te laten komen.
Voor de inrichtende macht:
dat zij blijven geloven in het project van een school voor buitengewoon onderwijs voor kinderen die het moeilijk hebben.
Vandaag gaat mijn dank uit naar elk van u, maar heel in het
bijzonder naar mevrouw Rachel Fischer en naar de inrichtende macht. Zij hebben zich altijd opnieuw ingezet om te komen tot waar we vandaag staan:
een waardig gebouw voor Beth Limud.
Laat deze dank een mosterdzaadje van
vreugde worden.
Trees Buysse
Inspecteur Buo Basisonderwijs
8
Een brief & geschiedenis van Beth Limud
Op een feestelijke dag zoals vandaag loont
het de moeite om eens terug te blikken naar
het wel en wee van Beth Limud. Ik heb de kans
gehad om een stuk geschiedenis van dit merkwaardig initiatief van op de zijlijn mee te maken. Als ik er
nu op terug kijk, kan ik niet anders dan met bewondering kijken naar het resultaat, dat we vandaag kunnen
zien.
Begonnen als een privé initiatief om kinderen met
leermoeilijkheden van de Joodse gemeenschap bij te
werken en op te vangen, is Beth Limud nu een echte
school geworden, die een eigen plaats inneemt in het
geheel van het onderwijs van het joodse opvoedingsproject.
Dat is allemaal niet van een leien dakje gegaan. Het ging
om echt pionierswerk. Het initiatief heeft zich moeten
bewijzen door het vertrouwen van de ouders te winnen.
Dat kan alleen door kwaliteit te bieden en door duidelijk te maken dat de kinderen erop vooruitgaan. In het
begin was het telkens moeilijk om ouders te overtuigen
om hun kind toe te vertrouwen aan een aanpak, die
anders is dan in het gewone onderwijs. Die aanpak met
gespecialiseerde leerkrachten, kleine groepjes en een
doorgedreven vorm van werken met verschillen, heeft
uiteindelijk de waardering gekregen die hij verdient.
Ook de moeilijkheden om in het ingewikkelde netwerk
van reglementeringen de juiste wegen te vinden om
een subsidiëring op maat te krijgen, hebben heel wat
inspanningen gekost.
10
Uiteindelijk kon de Vlaamse overheid overtuigd worden
om het initiatief in de gewone subsidiëring op te nemen,
zodat alleszins de personeelskosten en een minimum aan
didactisch materiaal financieel konden worden gedekt.
Dat alles zou niet mogelijk geweest zijn zonder de niet
aflatende inzet en werkkracht van de directrice, Rachel
Fisher. Daartoe draagt ook een bijzonder fijne ploeg van
enthousiaste, gemotiveerde en vooral bekwame leerkrachten haar steentje bij.
Met een onuitputtelijke inzet en steeds opnieuw de wil
om tegenslagen te overwinnen, verdient zij in de eerst
plaats alle respect voor wat vandaag is gerealiseerd. Ik
weet dat mevrouw Fisher er helemaal niet op staat om
in de bloemetjes te worden gezet; maar ik wil haar daar
niet in tegemoet komen.
Zonder haar doorzettingsvermogen, haar optimisme,
haar altruïstische inzet voor de goede zaak en voor de
kinderen die het moeilijk hebben, was dit niet mogelijk
geweest. Op dit ogenblik is Beth Limud een bloeiend
schooltje. Een kleine gemeenschap waar kinderen
graag naar toe komen en waar ze succeservaringen
kunnen opdoen, met steeds stappen verder in hun
persoonlijke en individuele ontwikkeling. Dit nieuwe
gebouw staat symbool voor de jarenlange inzet
en voor het realiseren van een uniek project
voor de Joodse gemeenschap. Een dikke
proficiat voor dit mooie resultaat aan
de directrice, de leerkrachten en het
schoolbestuur.
Directeur Roger Standaert (DVO)
& Miriam Standaert (pedagogisch adviseur)
11
Beth Limud/Lamdeni
Proficiat. Met haar nieuwe gebouw aan de Isabellalei komt
school Beth Limud/Lamdeni thuis. Het is meteen een mooie bekroning voor vijftien jaar pionierswerk.
d e
Het is een project dat ik als schepen met het stadsbestuur volop ondersteun. Deze basisschool voor kinderen met leermoeilijkheden neemt een speciale plaats in binnen het Joodse onderwijsproject. Ze begeleidt leerlingen met
leermoeilijkheden en leerstoornissen. Vorig schooljaar werden ook kinderen met
emotionele problemen opgevangen. In de kleine klasjes krijgen zo’n 25 leerlingen
onderwijs op maat, aangepast aan hun noden.
En al waren er in het begin wel wat vragen bij de ouders voor dit buitengewoon
onderwijs binnen de joodse gemeenschap, iedereen is ondertussen overtuigd van
het succes van Beth Limud / Lamdeni. In de eerste plaats de ouders van de leerlingen zelf, die getuigen hoe hun kind open bloeit binnen deze kleine schoolgemeenschap. En natuurlijk ook de kinderen zelf die binnen dit opvoedingsproject zichzelf
kunnen ontwikkelen.
Ik wil dan ook directrice Rachel Fisher en haar lerarenkorps feliciteren. Het werk
dat ze dagdagelijks met deze kinderen verrichten is een permanente uitdaging. En
het zal niet altijd even eenvoudig zijn, maar is er een groter geschenk dan kinderen
zien openbloeien?
Beth Limud / Lamdeni neemt een speciale plaats in mijn hart in. Omdat
het om investeren in onze toekomst gaat. En omdat het kinderen met
problemen hun moeilijkheden helpt overwinnen, zodat ze daarna
aan een succesvolle carrière in het gewone onderwijs kunnen beginnen.
Dit project heeft dan ook recht op goede infrastructuur.
Ik ben er van overtuigd dat ze dat hier in de Isabellalei
gevonden hebben.
Mevrouw Fisher, leraars, ouders, kinderen
en iedereen die zich binnen en buiten de
joodse gemeenschap inzet voor Beth
Limud/Lamdeni: BEDANKT
Ludo Van Campenhout
Schepen van de stad Antwerpen
12
Beth Limud/Lamdeni
De realisatie van dit mooi gerenoveerde pand voor de Beth Limud school
werd mee mogelijk gemaakt door de subsidies van AGIOn.
Wanneer de inrichtende macht van een school subsidies aanvraagt voor
een groot nieuwbouw- of verbouwingsproject weet men dat de aanvraag op een wachtlijst van het vrij gesubsidieerd onderwijs terechtkomt
en dat men zijn beurt moet afwachten alvorens een goedkeuring te ontvangen.
In een beperkt aantal situaties komt het bouwproject in aanmerking
voor een afwijking van de chronologie van de wachtlijst en keurt AGIOn
versneld de subsidieaanvraag goed. Dit kan bijvoorbeeld wanneer een
inrichtende macht een leegstaand gebouw aankoopt en deze aankoop
een uitbreiding van het schoolpatrimonium inhoudt. Ook de subsidiëring
van de verbouwingswerken aan het aangekochte gebouw kan een versnelde goedkeuring krijgen.
In een stedelijke context als Antwerpen zijn er nauwelijks mogelijkheden
om nieuwe schoolgebouwen te bouwen, en is de aankoop van een
bestaand gebouw dikwijls de enige optie. De inrichtende macht van Beth
Limud heeft de kans om deze voormalige bibliotheek aan te kopen met
beide handen gegrepen en de procedure voor de subsidiëring van de
aankoop en de werken na aankoop bij AGIOn onmiddellijk opgestart.
De subsidiëring moet voldoen aan decretaal vastgelegde normen, zowel
qua oppervlakte volgens leerlingenaantallen als qua kostprijs per m².
Aangezien de kostprijzen voor gebouwen in de stad niet bepaald laag
zijn, moest de architect in samenspraak met de inrichtende macht creatief omgaan met deze normen om het gebouw gebruiksklaar te maken
voor deze bijzondere school.
Het resultaat mag gezien worden!
Valerie de Slegte
Dossierbeheerder
AGIOn
13
‫את ההצלחה זוקפת המנהלת‪ ,‬לא רק לאווירה החינוכית המדהימה הקיימת במוסד‪,‬‬
‫אלא בעיקר לאלו שמייצרים אותה מדי יום מחדש‪ .‬אלו הם אנשי הצוות‪ ,‬עשרה‬
‫במספר‪ ,‬העושים את כל הנדרש‪ ,‬והרבה יותר מכך‪ ,‬כדי להעניק את הפתרונות‬
‫האינדבידואליים הנדרשים‪ ,‬ולייצר מקום שכיף לשהות בו‪ .‬המספר הגבוה של‬
‫מחנכים לעומת מספר כמות התלמידים‪ ,‬מעלה את רמת הטיפול האינדבידואלי‬
‫לגבהים בלתי נתפסים‪ .‬מיותר לציין‪ ,‬שאת הכשרתם החינוכית המוכחת‪ ,‬עברו אנשי‬
‫הצוות במוסדות חינוך יוקרתיים בבלגיה‪ ,‬ובישראל‪.‬‬
‫לבד מסדר היום החינוכי הקבוע‪ ,‬מקבלים התלמידים תמיכה יומית של תרפסיטים‪,‬‬
‫הנתמכת על ידי לוגופדיסטים וקינסיסטים מומחים‪ ,‬המשפרת את יכולותיהם‬
‫המוטוריות‪ ,‬והפיסוכו‪-‬מוטוריות של התלמידים‪.‬‬
‫האתגרים הסופיים‪ ,‬קשים להשגה‪ ,‬אבל לא בלתי אפשריים‪ .‬החיים בתוך בית ספר‬
‫דל תלמידים‪ ,‬מקלים על היכולת למצוא חבר‪ ,‬משהו שהוא קשה להשגה עבור אותם‬
‫תלמידים‪ ,‬לו היו הולכים לאיבוד בבית ספר עמוס תלמידים ברמה גבוהה משלהם‪.‬‬
‫הדמעות הן אותן דמעות‪ ,‬אומרים מחנכי המוסד‪ ,‬אלה של שעת הכניסה לבית הספר‪,‬‬
‫ואלה של ההיפרדות ממנו‪ ,‬לאחר שנים של עמל והשקעה‪ ,‬ולקראת החזרה לחיים‬
‫החינוכיים הרגילים‪ ,‬בתור תלמיד בריא יותר מבחינה נפשית וכשיר הרבה יותר‬
‫להתמודדות עם חיי חברה‪.‬‬
‫ובמקום לדבר ולתאר ולהפריז במילים‪ ,‬כדאי שנותיר את הבמה למספר תגובות של‬
‫הורים‪ .‬הן שוות יותר מאלף תיאורים‪.‬‬
‫“הילד שלנו‪ ,‬ז’קי‪ ,‬השתנה לחלוטין‪ .‬מילד פסיבי וחסר בטחון עצמי‪ ,‬הוא הפך לילד‬
‫עם בטחון עצמי מוצק‪ .‬אין לנו מילים להודות לכם”‪.‬‬
‫“בתינו שרה‪ ,‬נפתחה לחלוטין בזכותכם‪ .‬בבית הספר הרגיל‪ ,‬היא לא השיגה‬
‫מאומה‪ .‬היא היתה חסרת חשק ונעדרת רצון ללמוד‪ ,‬רק כדי להיכשל‬
‫שוב‪ .‬כעת היא הפכה לילדה אינטלגנטית‪ ,‬וגם במובן הרגשי היא‬
‫השתנתה לחלוטין”‪.‬‬
‫“הבן שלנו‪ ,‬מושי‪ ,‬נהפך לילד אחר‪ .‬הוא קורא ברהיטות‬
‫ועושה את שיעורי הבית שלו מתוך חשק רב‪ .‬מושי‬
‫למד גם את מגבלותיו‪ ,‬למד להביע את מחשבותיו‪,‬‬
‫וכך הפך לילד חיובי יותר‪ .‬כעת‪ ,‬הוא מתשלב‬
‫יפה בסביבה החברתית שלו‪ ,‬שמקבלים אותו‬
‫יפה ובאהבה”‪.‬‬
‫“כל כך קשה להיכנס הנה‪ ,‬אבל הרבה יותר‬
‫קשה להיפרד מן המקום המדהים הזה‪ .‬אפי שלנו‪,‬‬
‫חווה אצלכם חוויות כה נפלאות והצלחות גדולות‪,‬‬
‫כמו חברים נפלאים שהוא רכש כאן‪ ...‬לעולם לא נשכת‬
‫אתכם”‪.‬‬
‫‪14‬‬
‫בית לימוד‬
‫איפה עוד תמצאו בית ספר עם מוטו שכזה‪‘ :‬כמה מהר שתזהו‬
‫את הבעיות של ילדכם‪ ,‬כך גם תוכלו לפתור אותן’?‬
‫לא בהרבה מקומות‪ .‬הצורך לייצר פלטפורמה חינוכית‪,‬‬
‫שתעניק מענה הולם לתלמידים מתקשים‪ ,‬אלו שבמעט‬
‫מאמץ אפשר ‘להחליק’ אותם אל המוסדות הרגילים‪ ,‬מעמיד‬
‫אתגר לא פשוט בפני אלו שמעוניינים לייצר אותו‪.‬‬
‫אבל האתגר הזה‪ ,‬לא ממש מבהיל את אנשי המוסד החינוכי באנטוורפן‬
‫‘בית לימוד’ ובשמו הנוכחי‪ ,‬המתחדש‪‘ ,‬למדינו’‪ .‬לאחר שנים רבות של‬
‫נסיון חינוכי מוכח‪ ,‬ושורת הצלחות בלתי רגילות‪ ,‬הם לא נבהלים להמשיך‬
‫הלאה‪ ,‬ולא רק‪ ,‬אלא להצעיד את המוסד הזה קדימה‪ ,‬להרחיב את שורותיו‪,‬‬
‫ולעבות את שירותיו‪.‬‬
‫המוסד שהוקם בשנת ‪ 1998‬מעניק שירותי למידה מתקדמים‪ ,‬עבור תלמידים‬
‫המתמודדים עם בעיות למידה קונסטרוקטיביות‪ ,‬כמו‪ :‬ריכוז‪ ,‬תשומת לב‪ ,‬דילסקציה‪,‬‬
‫ועוד כהנה וכהנה‪ .‬החל מספטמבר ‪ ,2012‬חנך ‘בית לימוד’ את המחלקה החדשנית‬
‫שלו סוג ‪ ,3‬המיועדת עבור ילדים הסובלים מבעיות רגשיות‪.‬‬
‫מעטים הם בתי החינוך שמיועדים לתלמידים מן השכבות החלשות‪ ,‬אבל מעטים‬
‫יותר הם מוסדות החינוך המעניקים חינוך כה אינדבידואלי לכל תלמיד ותלמיד‪.‬‬
‫כך מגדירה גברת רחל פישר‪ ,‬מנהלת המוסד מאז היווסדו‪ ,‬את בית החינוך ‘בית‬
‫לימוד‪-‬למדינו’‪ ,‬וההגדרה הזאת מבוססת על המציאות בשטח‪ ,‬ובעיקר על התוצאות‬
‫המדהימות שהמוסד הזה מציג לתפארת‪.‬‬
‫החינוך האינדיבידיואלי שהמוסד אמון עליו‪ ,‬אינו בגדר סיסמה בלבד‪ .‬כדי ליישם‬
‫אותו בוחרת ההנהלה החינוכית במטרות חינוכיות ספציפיות‪ ,‬ומתאימה אותן‬
‫למידתו של התלמיד‪ ,‬ליכולותיו‪ ,‬לרמת הישגיו‪ ,‬ולמטרה הסופית שאליה היא מוכנה‬
‫להצעיד אותו‪.‬‬
‫‘בית לימוד\למדינו’‪ ,‬פועל על בסיס בית ספר יסודי חופשי‪ ,‬ומציע שירותי למידה‬
‫עבור תלמידים‪ ,‬החל מכיתה א’ ועד כיתה ו’‪ ,‬עם אופציה להקדמה בשנה‪ ,‬והארכה‬
‫בשנה‪ ,‬עד לגיל ארבע עשרה‪ .‬בתאריך ‪ 1‬בספטמבר ‪ 2013‬עתיד המוסד לחנוך את‬
‫משכנו החדש והמרווח‪ ,‬ברחוב איזבלליי ‪ 69‬באנטוורפן‪ .‬המוסד‪ ,‬זוכה להכרה ממשרד‬
‫החינוך הבלגי‪ ,‬ולסובסידיות בהתאם‪.‬‬
‫אפיונו של המוסד כמוסד דתי‪ ,‬מציב בפניו אתגרים מיוחדים‪ ,‬כמו‪ :‬הכשרת התלמידים‬
‫לקראת חזרתם לתיכון‪ ,‬וגם‪ ,‬המספר המועט של התלמידים‪ ,‬הנגזר מחלקם היחסי‬
‫באוכלוסייה הדתית הקטנה באנטוורפן‪‘ .‬ההשתלבות המוצלחת של חניכי המוסד‪,‬‬
‫במוסדות הרגילים‪ ,‬היא ההוכחה הטובה ביותר ליעילותו של ‘בית לימוד’‪ ,‬אומרת‬
‫בסיפוק המנהלת הגב’ פישר‪.‬‬
‫‪15‬‬
Enkele reacties van ouders, (fictieve namen).
Mama van Jacky: “Mijn kind is helemaal veranderd. Van een klein
verlegen en onzeker kind is Jacky tot een zelfzekere jongeman ontwikkeld.
We kunnen jullie met geen woorden bedanken.”
“Mijn dochter Sara is volledig open gebloeid. Op de gewone school
heeft ze niets bereikt. Ze vond het nutteloos om enige moeite te doen,
om toch weer te falen. Nu is ze zowel op intellectueel als op sociaal
emotioneel vlak enorm veranderd.”
“Onze zoon Moishy is een ander kind geworden. Hij leest vlot en
doet zijn huiswerk graag. Moishy heeft ook zijn grenzen leren kennen. Hij verwoordt zijn gedachten op een duidelijke manier en is
daardoor ook veel positiever. Nu wordt hij in zijn sociale omgeving
geaccepteerd en graag gezien.”
“Het is moeilijk hier binnen te komen, maar nog moeilijker buiten te
stappen. Effi heeft zoveel mooie belevenissen en succeservaring, alsook trouwe vriendjes die hij erg gaat missen. We gaan jullie nooit
vergeten…”