Transcript Δευτέρα 24-10-2016

24 - 10 - 2016

Μάρτυρες δεν είναι μόνο όσοι θανατώθηκαν από ειδωλολάτρες ή μουσουλμάνους
δημίους. Είναι κι εκείνοι που πονούν, θλίβονται, συκοφαντούνται, κατατρύχονται, όμως
αντιμετωπίζουν τις θλίψεις και τις αντιξοότητες με εμπιστοσύνη στον Θεό. Διότι πίσω από τα
φαινόμενα κρύβεται η προσωπική φροντίδα του αόρατου Θεού, η οποία ως πνοή μάς
δροσίζει και μας δίνει ζωή. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Η δοκιμασία από μόνη της δεν μας δικαιώνει ούτε μας καθιστά μάρτυρες. Αυτό που μας
καθιστά μάρτυρες είναι η εσωτερική τοποθέτησή μας απέναντι στη δοκιμασία, δηλαδή η
εμπιστοσύνη μας στον Θεό.

Όταν δεν βασιλεύει ο Χριστός στην καρδιά μας και δεν ζούμε τη χαρά του Θεού, μας
καταλαμβάνει το άγχος και ο φόβος. Και αυτά μας φέρνουν διάφορες ασθένειες.

Η οργή, η αντιπαλότητα και γενικά η εμπάθεια που έχουμε έναντι των ανθρώπων είναι
βασικές αιτίες δημιουργίας ασθενειών.

Οι άνθρωποι που πληγώνονται με το παραμικρό, είναι άρρωστοι ψυχικά και κάποια
στιγμή θα αρρωστήσουν και σωματικά.

Το να μένουμε σε ένα συμβάν που έγινε κάποτε με μας και με κάποιον άλλον, ώστε τελικά
εμείς να δικαιωθούμε, δεν είναι ωριμότητα. Ωριμότητα είναι το να βλέπουμε μέσα μας τον
λόγο των αντιδράσεών μας και το να κάνουμε τα συμβάντα της ζωής μας αφορμές για να
διορθωθούμε και να εξελιχθούμε.

Μόνο αν ελέγχουμε τον εαυτό μας και σταματήσουμε να θέλουμε να τον δικαιώνουμε, θα
μπορέσουμε να τον θεραπεύσουμε.

Όταν αναγνωρίζουμε την αγάπη του Θεού, που ούτως ή άλλως δίνεται σε όλους τους
ανθρώπους, δεν φοβόμαστε ούτε την ασθένεια ούτε τον θάνατο.

Αν εμπιστευόμαστε τον Θεό, τότε ό,τι έρχεται στη ζωή μας το δεχόμαστε με απλότητα και
ως κάτι που είναι μέσα στην πρόνοιά Του.

Να βγαίνουμε από τον εαυτό μας και να μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Έτσι θα ξέρουμε
τι είναι αυτό που ο άλλος χρειάζεται για να είναι χαρούμενος.

Η ενότητα είναι ζωή. Η διάσπαση και ο χωρισμός είναι φθορά.

Οι λογισμοί μάς απομονώνουν. Και η απομόνωσή μας είναι η πιο χαρακτηριστική
κατάσταση της πτώσης μας.

Η απομόνωσή μας είναι η επιβεβαίωση του λάθους μας.

Με τον κακό τρόπο δεν διορθώνουμε κανέναν. Αν ο άλλος είναι στραβός, με τον κακό μας
τρόπο γίνεται χειρότερος.

Μόνο με το καλό νικιέται το κακό. Ποτέ με το κακό. Κι αυτό γίνεται μόνο με τη βοήθεια
του Θεού και με την αναφορά στον Θεό.

Αν ένα παιδί νιώθει ότι η μητέρα του δεν βοηθάει τον πατέρα του και ότι ο πατέρας του
δεν σέβεται τη μητέρα του, πολύ μεγάλη ζημιά παθαίνει. Μαθαίνει κι αυτό να κάνει τα ίδια.
Αντίθετα, αν μεταξύ των συζύγων υπάρχει η ευγένεια και ο σεβασμός, και το παιδί γίνεται
ευγενικό και σέβεται τους άλλους.

Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, αλλά μόνο όταν έχει πνευματική διάσταση.

Η γυναίκα θέλει χάδι, αγάπη, τιμή, σεβασμό, να τη βάζεις στα δεξιά σου, να μιλάς γι’
αυτήν. Αν αυτά ο άνδρας δεν τα κάνει, τότε δεν θα έχει γυναίκα, αλλά θα έχει πόνο.

Της γυναίκας η διάθεση και η ψυχική και σωματική κατάσταση συνεχώς μεταβάλλονται.

Ο άνδρας οφείλει να πλησιάζει τη γυναίκα με λεπτότητα, με ευγένεια και ανδροπρεπώς.

Σε μια σχέση να προσέχουμε η ζωή μας να είναι γεμάτη με αγάπη και τρυφερότητα, αλλά
και γεμάτη με σοβαρότητα και πνευματικότητα.

Ο γάμος είναι ένα μαρτύριο που όμως οδηγεί στη σωτηρία μας. Όταν σεβόμαστε τον
σύντροφό μας όπως τον Χριστό, σωζόμαστε.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν καλά στοιχεία μέσα τους. Χρειάζονται τον κατάλληλο τρόπο, τον
κατάλληλο λόγο και την κατάλληλη στιγμή, για να βγάλουν αυτά τα καλά στοιχεία τους προς
τα έξω.

Ο χειρότερος λόγος που μπορούμε να πούμε σε κάποιον είναι το "Εσύ φταις". Ό,τι και να
έχει συμβεί, με τον λόγο αυτό κάνουμε τα πράγματα χειρότερα.

Να μην επιδιώκουμε την εύκολη ζωή, γιατί αν την επιδιώκουμε, στο τέλος σίγουρα θα
αποτύχουμε.

Σε μια παρεξήγηση εμείς να κάνουμε την πρώτη κίνηση της συμφωνίας και της
συμφιλίωσης.

Όταν πονάμε, ταπεινωνόμαστε. Και η ταπείνωση είναι ευωδία, που ο Θεός την
οσφραίνεται.

Όταν πονάμε, γινόμαστε οικείοι του Θεού, που τόσο πολύ πόνεσε για μας.

Αν νιώθουμε τον άλλον που πονάει και συμπάσχουμε μαζί του, τότε θα συνδοξασθούμε
με τον Χριστό.

Ο Θεός μάς θέλει χαρούμενους. Όταν, παρά τις δυσκολίες μας, αρνούμαστε την κατήφεια
και παραμένουμε χαρούμενοι, προξενούμε μεγάλη ζημιά στον πονηρό, που μας θέλει
κατηφείς.

Όταν, παρά τις δυσκολίες μας, παραμένουμε χαρούμενοι, ή θα είμαστε τρελοί ή θα
είμαστε του Θεού. Αλλά κι ο Θεός τρέλα είναι. Γι’ αυτό να γίνουμε θεότρελοι.

Να προσέχουμε, γιατί υπάρχουν και μαρτύρια που δεν οδηγούν στη σωτηρία. Είναι αυτά
που τα περνάμε, επειδή επιλέγουμε να μην είμαστε συνδεδεμένοι με την αγάπη του Θεού.

Ένα μαρτύριο είναι καλό, όταν το περνάμε με επίγνωση, δηλαδή συνδεδεμένοι με την
αγάπη του Θεού και επιζητώντας την αγάπη του Θεού. Αυτό το μαρτύριο οδηγεί στη σωτηρία.

Η καλύτερη αγωγή που μπορεί κανείς να δώσει στα παιδιά του είναι το ευχαριστιακό
πνεύμα, η δοξολογία, η χαρά, η ενότητα, η συνεννόηση, ο σεβασμός του ενός προς τον άλλον.

Να είμαστε αποφασιστικοί. Να μην χάνουμε χρόνο ψάχνοντας να βρούμε τι θέλει ο Θεός
και αναβάλλοντας τις αποφάσεις μας. Ο Θεός θα ευλογήσει. Αλλά και λάθος να κάνουμε, θα
μάθουμε από αυτό.

Όταν έχουμε μέσα μας αλήθεια και σοβαρότητα, δεν αφήνουμε στους άλλους κανένα
περιθώριο να παίξουν μαζί μας.