Transcript 31 - 10 - 2016 • Ο χριστιανισμός είναι τρέλα και ο χριστιανός είναι

31 - 10 - 2016

Ο χριστιανισμός είναι τρέλα και ο χριστιανός είναι τρελός. Δεν χωράνε στην κοινή λογική.
Έχουν άλλη βάση και άλλη προοπτική.

Οι διά Χριστόν σαλοί συμπεριφέρονται στο όνομα του Χριστού ως σαλοί και μας κάνουν
με τον δικό τους ασυμβίβαστο τρόπο μια πρόταση ζωής.

Όταν δεν έχει σταθεροποιηθεί μέσα μας η εμπειρία του Χριστού, μπαλαντζάρουμε,
δηλαδή πότε γέρνουμε προς τον Χριστό και πότε προς την αμαρτία.

Οι άνθρωποι που έχουν μεγάλη ορμή προς την αμαρτία μπορούν να στραφούν και με
μεγάλη ορμή προς τον Θεό. Αρκεί να μην θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.

Να μην κρίνουμε κανέναν, γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το βάθος της ζωής των
άλλων ανθρώπων.

Όταν μέσα σε έναν άνθρωπο έρθει η χάρη του Θεού, φέρνει στη ζωή του εκπλήξεις.

Αυτό που εμπνέει δεν είναι τα λόγια, αλλά το μαρτύριο που πιστοποιεί μια στάση ζωής.

Ο ενθουσιασμός είναι ένα συναίσθημα θεϊκό.

Το να επιλέγει ένας άνθρωπος να μαρτυρήσει για τον Χριστό είναι κάτι που δεν το χωράει
ανθρώπινος νους. Είναι μια τρέλα. Αλλά και το να επιλέγει ένας άνθρωπος απλά και μόνο να
ζήσει πνευματικά είναι ένα μαρτύριο και μια τρέλα.

Δεν μπορούμε να λέμε ότι ζούμε τη χαρά του Χριστού και ταυτόχρονα να αγωνιούμε για
τη δικαίωσή μας στον κόσμο αυτό, έχοντας συνεχώς παράπονα και πικρίες.

Αυτός που συνεχώς έχει παράπονα και πικρίες είναι ένας ελλιπής άνθρωπος. Αλλά και
αυτός που θέλει συνεχώς να τον νταντεύουν και να τον επαινούν είναι επίσης ελλιπής.

Αν έχουμε τη χαρά του Χριστού, κανένας δεν θα μπορέσει να μας αδικήσει. Και αν
κάποιος προσπαθήσει να μας αδικήσει, περισσότερο Χριστό θα μας δώσει.

Η χριστιανική πίστη είναι ανατρεπτική του κοσμικού φρονήματος. Ανατρέπει τα σχήματα
της λογικής, την επιφάνεια του πολιτισμού, που καταφάσκει κάθε άνεση και διευκολύνει την
αποσύνθεση των πνευματικών θησαυρών ή το πάγωμα των αξιών, που διατηρούνται μόνο με
θυσίες. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Ο χριστιανός δεν συμβιβάζεται με το σύστημα του κόσμου, αν και παραμένει πάντα
κοινωνικός. Είναι μέσα στον κόσμο, αποδέχεται και αγαπά τον κόσμο, αλλά δεν γίνεται και
δεν είναι κόσμος.

Αυτό που δίνει ζωή στη ζωή μας είναι οι αξίες μας, είναι η δυνατότητα να εξελιχθούμε.

Ο πνευματικός άνθρωπος αρνείται τον πολιτισμό της ευκολίας και της φαινομενικής
καλοπέρασης, ο οποίος νεκρώνει το πνεύμα μας, μας αδυνατίζει εσωτερικά και γίνεται στο
τέλος η δυστυχία μας.

Η μωρία του σταυρού και της θυσίας δεν προσφέρει στον άνθρωπο αναγνώριση και
φινέτσα.

Ο άνθρωπος του Θεού έχει ελευθερία και εμπνέεται από τον Χριστό. Ο κεντρικός άξονας
της ζωής του είναι η αγάπη προς τον Χριστό, η αγάπη προς τον εαυτό του και η αγάπη προς
τον κάθε άνθρωπο.

Αν νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να γίνουμε άγιοι, ας γίνουμε απλοί και αυθεντικοί
άνθρωποι τουλάχιστον. Ας σταματήσουμε τους τακτικισμούς.

Ο άνθρωπος που λειτουργεί με τακτικισμούς κερδίζει πολλά, αλλά χάνει τον εαυτό του.

Οι τακτικισμοί αναγκάζουν τον άνθρωπο να έχει πολλά πρόσωπα. Κατά συνέπεια
ταλαιπωρούν την καρδιά του και τον κάνουν να μην ξέρει ποιος πραγματικά είναι.

Ο καλλωπισμός δεν είναι πρόβλημα. Η ματαιοδοξία, όταν μας ορίζει, είναι πρόβλημα.

Ενώ εμείς δίνουμε υπερβολική σημασία στην εικόνα μας και αγωνιούμε γι’ αυτήν, οι κατά
Χριστόν σαλοί, στο άλλο άκρο, προσπαθούσαν να αμαυρώνουν την εικόνα τους και να
πείθουν τους άλλους να έχουν κακή γνώμη γι’ αυτούς.

Ο άνθρωπος του Θεού, ο αληθινά πιστός άνθρωπος, εκπέμπει κάτι το διαφορετικό και
καλό γύρω του χωρίς αυτό να το επιδιώκει.

Δεν μπορούμε να επιβάλουμε τίποτα στους άλλους. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του
ευθύνη να διαχειρίζεται την ελευθερία του, αλλά επίσης έχει και τη δική του ικανότητα να
κατανοεί, να αξιολογεί σωστά, να δέχεται και να αφομοιώνει. Οφείλουμε να τα σεβόμαστε
όλα αυτά.

Δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους ανθρώπους να αλλάξουν. Δεν έχουμε το δικαίωμα.

Ο κάθε άνθρωπος, για να αλλάξει, θέλει τον χρόνο του και τον τρόπο του. Και κάποια
στιγμή θα εμπνευσθεί από τον Θεό και θα αλλάξει, με την προϋπόθεση όμως ότι έχει την
ειλικρινή διάθεση.

Κακό δεν είναι αρχικά να ζητούμε τον έπαινο και την αναγνώριση. Κακό είναι να μην
προχωρούμε και να μην προσπαθούμε να ωριμάσουμε, παύοντας να ενδιαφερόμαστε για το
παραμύθι του επαίνου και της αναγνώρισης. Και είναι παραμύθι, γιατί αυτή η προσδοκία
φέρνει ανικανοποίηση, θυμό, σύγκρουση και διατάραξη της ισορροπίας στις σχέσεις.

Όταν απαιτούμε από τον άλλον να μας επαινεί, η σχέση δεν θα πάει καλά.

Αξιαγάπητος είναι αυτός που έχει χαρά. Οπότε οι άλλοι άνθρωποι έλκονται κοντά του,
εμπνέονται από αυτόν και χωρίς αυτός να το θέλει τον επαινούν και τον αγαπούν.

Όταν όλη μας η συμπεριφορά είναι έτσι επιτηδευμένη, μόνο και μόνο για να λαμβάνουμε
επαίνους και αναγνώριση, τότε αυτή η συμπεριφορά είναι η καταδίκη στις σχέσεις μας.

Να είμαστε προσεκτικοί τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό μας. Τις περισσότερες
φορές που κάποιος με την αρνητική του συμπεριφορά προκαλεί την περιφρόνηση των άλλων,
δεν είναι ένας κατά Χριστόν σαλός, όπως ίσως νομίζει, αλλά είναι ένας ανισόρροπος
άνθρωπος που κάποια στιγμή θα βγάλει μεγάλη οργή.