Transcript actueel

actueel
© Guy Puttemans
| regionaal | Evaluatie beleid Vlaamse regering door vakbonden |
6 | VA K B E W E G I N G 8 4 9 | 2 5 S E P T E M B E R 2 0 1 6 |
Op 26 september houdt minister-president Geert Bourgeois zijn Septemberverklaring
het Vlaams Parlement. De vakbonden gaven een schot voor de boeg.
Foto van actie Hart boven Hard in 2015.
Septemberverklaring:
geen excuses, investeer in mensen!
Volgens traditie leest de Vlaamse minister-president namens de Vlaamse
Regering op de vierde maandag van september in het Vlaams Parlement
zijn Septemberverklaring voor. Net zoals de federale premier zijn ‘State
of the Union’ doet. In die Septemberverklaring doet de minister-president
de plannen van zijn regering voor het komende jaar uit de doeken en
geeft hij ook aan welke begrotingsmaatregelen zullen worden genomen.
Omdat we al goed voor druk moesten geven voor dit nummer op 21 september
– dus vóór minister-president Bourgeois zijn Septemberverklaring voorlas
in het parlement op 26 september – kunnen we nog geen ACV-reactie op die
Septemberverklaring meegeven. Daarvoor verwijzen we naar www.acv-online.be.
De drie vakbonden maakten in een voorafgaande gezamenlijke verklaring wel
een scherpe analyse van het regeringsbeleid. Die geven we graag mee.
De afgelopen jaren heeft de Vlaamse
Regering vooral gesnoeid. Zoals aangekondigd. Vanaf volgend jaar ging
het “bloeien” beginnen, met een
begroting op orde en met investeringen. Ook aangekondigd. Maar met de
Septemberverklaring in zicht, begint
het al excuses te regenen, zoals een
beperktere dotatie vanuit de federale
overheid in 2017. Eerder dan een bloeiende lente, kondigt zich een mistroostige herfst aan.
Vertrouwen, Verbinden,
Vooruitgaan?
Twee jaar na het aantreden van de
regering Bourgeois, is er van de ambitieuze titel van het regeerakkoord –
‘Vertrouwen, Verbinden, Vooruitgaan’
– nog niet veel in huis gekomen.
De facturen voor de burger stapelen
zich steeds verder op. Het niet indexe-
ren van de kinderbijslag, minder
woonbonus, hogere facturen voor
onderwijs, voor kinderopvang, voor
zorgverzekering, voor water, voor het
behalen van een rijbewijs, voor verkeersbelasting, voor De Lijn, …
Vlaanderen weet zijn burgers te vinden als het op inleveren en betalen
aankomt. Met als hoogtepunt de
Turteltaks. En ondanks al deze inspanningen van zijn burgers, raakt de
Vlaamse begroting maar niet op orde.
Na Europa en de Hoge Raad voor
Financiën hebben ook de vakbonden
en werkgeversorganisaties in hun
begrotingsadvies duidelijk gesteld dat
Vlaanderen deze legislatuur geen
nominaal evenwicht zal bereiken. Het
geld dat men met al de gestegen facturen heeft opgehaald, is weg.
Tegelijk blijft de beloofde vooruitgang
uit. Vlaanderen telde deze eeuw nog
nooit zoveel langdurig werklozen als
vandaag (69.421). Ook het aantal mensen met een leefloon was nooit hoger.
De lawine aan gunstregimes en kortingen voor de bedrijven die deze regering heeft opgezet, bieden geen
garanties op verankering van werkgelegenheid. Wie op de dankbaarheid
van multinationals rekent, komt
bedrogen uit.
En aan het einde van uw loopbaan, die
almaar langer moet worden, wacht
zelfs geen waardige oude dag. Maar
wel een ondergefinancierd rusthuis,
waar we om 18u in bed moeten en
maaltijden van 3 euro voorgeschoteld
krijgen. Vlaanderen anno 2016.
Van verbinden komt er al helemaal
niets in huis. Dat verkiezingen nog
nooit zo ver af waren, heeft er niet
voor gezorgd dat er rustig en goed
bestuurd kon worden. Integendeel,
het lijkt wel een doel van deze regering om het conflict op te zoeken. Met
elkaar, met sociale partners en met
het middenveld. De lijst van gezamenlijke adviezen van vakbonden en werkgeversorganisaties die men naast zich
neerlegt is ellenlang (het begrotingsadvies, het diversiteitsbeleid, het
streekbeleid, de tijdelijke werkervaring, het Banenpact, het Wijk-werken,
…).
actueel
| Regionaal | Vlaams beleid langdurig werklozen |
Geen excuses om niet te
investeren!
Het lijkt er dus zeer sterk op dat de
regering Bourgeois geen enkel van
zijn ambities zal waarmaken. En
dus komt men met excuses. De
beslissing van de federale overheid om een verrekening in de
dotatie van de staatshervorming
te verschuiven van 2018 naar 2017
betekent een tegenvaller van 200
miljoen voor Vlaanderen. Maar een
‘tegenvaller’ is iets wat je niet kan
voorspellen. Men wist al lang dat
die correctie eraan kwam. Was het
niet in 2017 dan wel in 2018. Dit is
dus geen excuus om terug te
komen op gedane beloften of de
noden in onze samenleving verder
te blijven negeren.
De niet-indexering van de kinderbijslag ging gecompenseerd worden, er ging geïnvesteerd worden
in ouderenzorg, in jeugdzorg, in
onderwijs. Er zou een beleid
komen naar langdurig werklozen.
Genoeg beloften en excuses, het is
tijd om beloftes in te lossen. Het is
tijd om de Vlaamse burgers en
werknemers opnieuw een perspectief voor de toekomst te
geven.
| Stijn Gryp |
Laat Muyters langdurig
werklozen vallen?
De laatste maanden bericht de media keer op keer over dalende werkloosheidscijfers. Dit goede nieuws is jammer genoeg niet van toepassing op de
langdurige werkloosheid. Deze piekte in augustus op 69.241, een all time
record, goed voor bijna 30% van alle uitkeringsgerechtigde werkzoekenden in Vlaanderen. Een zorgwekkende evolutie als je weet dat langdurige
werkloosheid het risico op armoede en sociale uitsluiting serieus verhoogt.
Hoog tijd voor krachtdadig beleid, zou je denken. De realiteit laat evenwel iets
anders zien. De middelen die minister Muyters uittrekt om langdurig werklozen (leefloners niet meegeteld) aan de slag te helpen, dalen sterk en zullen
tegen het einde van de legislatuur (87 miljoen euro) nog niet de helft bedragen
van deze aan het begin (180 miljoen euro).
De hervorming van het werkervaringsprogramma WEP+ zorgde voor een eerste
daling van middelen. In dit WEP+ hadden alle deelnemers immers een werknemersstatuut. In het nieuwe kader blijven ze werkzoekend, wat uiteraard een
serieuze besparing inhoudt. De enorme stimulans die uitgaat van zo’n werknemersstatuut voor personen die al jaren werkzoekend zijn, werd daarbij gewoon
genegeerd.
Wegvallen Activa-maatregel
De grootste besparing volgt echter de komende twee jaar. Vanaf 1 januari 2017
zullen werkgevers die een langdurig werkzoekende aanwerven, immers geen
beroep meer kunnen doen op de federale Activa-maatregel. Deze maatregel
combineert een loonsubsidie voor de werkgever met een activering van de uitkering voor de werkzoekende. Niet langer nodig, vindt minister Muyters, want
langdurig werkzoekenden hebben vooral werkervaring nodig. Wel nodig, zeggen
vakbonden en werkgeversorganisaties al maandenlang in koor. Hoe belangrijk
werkervaring ook moge zijn, er is meer nodig om langdurig werkzoekenden aan
de slag te krijgen. Dit standpunt wordt trouwens ook bevestigd door een recente
studie van de RVA waaruit blijkt dat de Activa-maatregel de meest effectieve
maatregel is voor de activering van langdurig werkzoekenden.
Werkervaringsprogramma’s daarentegen, blijken allerminst effectief. Door het
wegvallen van de Activa-maatregel begin 2017 dreigen tienduizenden langdurig
werkzoekenden dus pakken duurder te worden bij aanwerving. Ondanks het feit
dat de nieuwe Vlaamse doelgroepkortingen voor jongeren, ouderen en arbeidsgehandicapten een deel van deze groep kunnen opvangen, blijven nog steeds
meer dan 25.000 langdurig werkzoekenden (tussen 25 en 55 jaar oud) in de kou
staan. Voor hen geen enkel financieel duwtje in de rug om werk te vinden. Voor
werkgevers geen enkele financiële stimulans om hen aan te werven. In een sector als de dienstencheques bijvoorbeeld, die net is opgericht om kwetsbare
werkzoekenden tewerkstellingskansen te bieden, zal dit er ongetwijfeld voor
zorgen dat langdurig werkzoekenden veel minder kansen krijgen.
Aanwervingspremie noodzakelijk
De tijd dringt dus om meer te doen. Een serieuze aanwervingspremie voor langdurig werkzoekenden is absoluut noodzakelijk om de kansen van deze zeer
kwetsbare groep op de Vlaamse arbeidsmarkt te vrijwaren of toch zeker niet
verder te zien verslechteren. Een ander keuze valt niet te verantwoorden. Een
andere keuze zou slecht arbeidsmarktbeleid betekenen.
| Stijn Gryp |
7 | VA K B E W E G I N G 8 4 9 | 2 5 S E P T E M B E R 2 0 1 6 |
Grote maatschappelijke debatten
over beleid zijn de uitzondering.
Het voeden van maatschappelijke
tegenstellingen is eerder de regel.
Belangrijke beslissingen zoals de
toekomst van de kinderbijslag
worden zonder echt overleg genomen. Fiscale hervormingen (de
schenkingsrechten, de woonbonus, …) worden zelfs zonder veel
democratisch debat bedisseld en
via programmadecreten gestemd.
Een open debat over eerlijke fiscaliteit is in Vlaanderen vandaag
blijkbaar niet mogelijk.