Transcript Verslag regiobijeenkomst Deventer

Verslag Regiobijeenkomst 4 oktober 2016 te Deventer
Sietske Sportel, consultant van handicap + studie opent de bijeenkomst en zet uiteen waarom
studeren met psychische klachten op de agenda van de bijeenkomst staat.
Bibi van Atten, vierdejaars student aan
Hogeschool Rotterdam, vertelt haar persoonlijke
ervaringen met studeren met psychische
klachten. Wat heeft haar belemmert en wat heeft
haar geholpen?
Wat hielp: studeren op maat en
erkenning/herkenning. Het advies om lager in te
zetten (een cursus te doen in plaats van een
hbo-opleiding) en misplaatst empowerment heeft
ze juist als belemmerend ervaren.
“Ik heb erg gemist dat ik niet kon praten over
mijn gevoelens en ervaringen.”
Ook vertelt ze over het onderzoek dat onlangs door Hogeschool Rotterdam is uitgevoerd naar hoe
(on)gelukkig studenten zijn. 55 studenten van de hogeschool deden afgelopen jaar een
zelfmoordpoging. Openheid helpt om problemen in perspectief te kunnen plaatsen.
Hermanja Hage-Kok, GZ-psycholoog, vertelt over haar werk
en wat ze tegenkomt in haar praktijk. Eerder werkte zij als
studentenpsycholoog bij de VU. Studenten zijn groot geworden
met het idee: je kan het en ‘the sky is the limit’. Bij het
volwassen worden krijgen ze te maken met extra uitdagingen;
‘je kunt niet alles.’ Percentages van psychische klachten bij
studenten zijn enorm. Als studentenpsycholoog zie je maar 3%
van de studenten. Hoe kan dat, als de percentages rond de 40%
liggen? Moet het onderwijs er iets mee? Onderwijs wordt
gemeten in maten; cijfers, voortgang (vertraging) en uitval.
Psychische klachten kosten ook het onderwijs veel geld. Grote
aantallen studenten zoeken geen hulp. Het is lijden in stilte. De
klachten zijn groot, de expressie daarvan is klein, met veel
eenzaamheid tot gevolg.
Er is sprake van:
-
Ondersignalering; niet alleen door de professional, maar ook studenten zelf. Ze hebben
weinig kennis over de eigen gezondheid. Een gering besef van dat wat er is; wat is normaal
en wat niet?
-
Negatieve associaties m.b.t. zorg: eerdere ervaringen en denkwijzen: ik ben tot last, ik ben
toch niet gek, etc.?
-
Stigma/schaamte. Hoe kun je je eigen kwetsbaarheid gebruiken? Hoe kun je helpen dat te
laten zien aan anderen en hoe kun je herkennen?
1/4
We willen controle en als professionals het liefst nog strategieën zoals een beslisboom. De realiteit
is dat er mensen tegenover je zitten. Er is veel aanbod en veel vraag, maar hoe komt dit bij
elkaar? Hoe zorgen we dat het stigma doorbroken kan worden? Wat voor verhaal kun je vertellen
om duidelijk te maken wat jij voor de ander kunt doen, wat jij kunt bieden?
Luc Nibbeling van het Interstedelijk Studenten Overleg
(ISO) spreekt over het onderzoek dat ISO heeft
uitgevoerd naar studentenpsychologen. Aanleiding
hiervoor waren de schommelingen in het onderwijsveld;
waar studenten wel en dan weer niet aan moeten voldoen,
zoals langstudeerboetes, leningen, etc. Waar kloppen
studenten aan voor hulp? Het onderzoek is ingestoken
vanuit de aanbodzijde en wordt nog voorgelegd aan
studenten.
ISO hoopt minimale normen te kunnen gaan opstellen met
politiek en ministerie van OCW, als druk vanuit politiek en
instelling hoog is, voorzie dan ook in faciliteiten om
daarbij te ondersteunen. Soms is er behoefte aan kennis
bij de studentendecanen, die kennis heeft een
studentenpsycholoog wel in huis.
Jolien Dopmeijer, promotie-onderzoeker en docent aan Windesheim, onderzoekt het psychische
welbevinden van studenten of het gebrek hieraan. Dit onderzoek is gekoppeld aan project FIVE (fit
en veilig) van Windesheim over het creëren van een veilige studeerklimaat. Het gaat om de sociale
cohesie en verbinding die studenten ervaren met de opleiding. Jolien was als deelnemer aanwezig
tijdens de regiobijeenkomst.
Jos de Vries, trajectbegeleider bij Universitair Centrum
Psychiatrie in Groningen, afdeling psychosen, begeleidt jongeren
die met hulpverlening in aanraking komen omdat ze een
psychose hebben doorgemaakt. Hij begeleidt gemiddeld 40
jongvolwassen waarvan 75% studeert en daarvan 75% in het
HO.
Vanuit rehabilitatie gaat het veelal om het ‘behouden’ van de
eerder gekozen opleiding.
Aan de hand van 3 casussen bespreekt Jos wat zijn aanpak is.
Die aanpak is erop gericht om de jongere zo snel mogelijk weer
richting de rol van student te krijgen.
Tijdens een opname is er een studiegroep waarin de
jongvolwassenen samen kunnen studeren.
Hij gaat vaak mee met de student naar de studentendecaan en is
voorstander van het vertellen over de psychische klachten. De
gesprekken met het onderwijs gaan vooral over draagkracht; wat kan de student aan, wat houdt
het in? Het is een complexe ziekte. Het gaat om inventariseren van het grootste probleem en hoe
dit op te lossen.
2/4
Laat de student vooral student zijn. Steun en vertrouwen zijn hierbij belangrijk. “De piek van deze
ziekte is tijdelijk en studeren is tijdelijk. Laten we met z’n allen investeren om dat tot een goed
einde te brengen. “
3/4
4/4