Transcript plik PowerPoint

ZGNIATACZ
CIŚNIENIE ATMOSFERYCZNE
Potrzebne „narzędzia”, aby zgniatanie dało oczekiwany skutek:
1. puszka po napoju (np. PEPSI)
2. palnik (np. kuchenka gazowa w domu)
3. zapałki
4. naczynie z zimną wodą
PRZEBIEG-1
Nalewamy do puszki odrobinę wody.
PRZEBIEG-2
Ogrzewamy puszkę z wodą nad palnikiem (użyj szczypiec!!!).
PRZEBIEG-3
Woda wrze (temperatura w puszce ok. lub równa 100°C), wnętrze
puszki wypełnia się parą wodną, która zacznie „uciekać” z puszki
„zabierając” ze sobą powietrze.
PRZEBIEG-4
Odwracamy puszkę i wylotem wkładamy do zimnej wody
PRZEBIEG-5
Efekt jest natychmiastowy – widać gołym okiem.
CO SIĘ STAŁO? Otóż:
Do środka puszki dostaje się trochę zimnej wody, która spowoduje gwałtowne
skraplanie się pary wodnej, zostawiając w puszce
„wolne miejsce” – ciśnienie gwałtownie zmniejszy się.
Obserwujemy zgniatanie puszki pod wpływem
ciśnienia atmosferycznego – tego z otoczenia.
Punkt stabilnego podparcia (także zawieszenia) ciała, to taki punkt w którym ciało nie ma tendencji
do przekręcania się pod wpływem sił ciężkości. Taki punkt nie jest łatwo znaleźć. Dla ciał
symetrycznych znajduje się on w środku geometrycznym.
Punkt stabilnego podparcia jest ściśle związany ze środkiem ciężkości ciała. Konkretnie - punkt
podparcia (lub zawieszenia) musi znajdować się dokładnie nad, lub pod środkiem ciężkości.
Środek ciężkości pokrywa się ze środkiem masy.
Efektu Coandy, czyli zjawiska fizycznego polegające na tym, iż
strumień płynu (gazu lub cieczy) ma tendencję do przylegania
do najbliższej powierzchni.
Henri Coanda we Ftrancji w 1934r. Opatentował efekt nazwany
jego nazwiskiem - "Odchylenie strugi płynu, która w bliskości
z wypukłą przeszkodą przedostaje się do innego płynu".
Efekt Coandy ma wiele zastosowań w różnych urządzeniach
lotniczych, gdzie powietrze poruszające się nad skrzydłem może
być skierowane w stronę ziemi poprzez użycie łopatek
i ustawienie dyszy ponad zakrzywioną powierzchnią.
Dział - aerodynamika i aerostatyka , mechanika płynów.
„Wekowanie przetworów”
Wlewamy wrzątek do słoika, menzurki – mieszamy. Nakładamy balonik – pozwalamy
słoikowi się ochłodzić. Temperatura wewnątrz maleje – przyspieszamy proces
wkładając słoik do zimnej wody.
Para wodna uległa skropleniu, pojawiło się wolne miejsce, obniżyło się ciśnienie w
słoiku, a ciśnienie atmosferyczne wepchnęło balonik do środka.
Wpływ pola grawitacyjnego na ciśnienie cieczy (ciśnienie hydrostatyczne).
Jakie ciśnienie panuje w poszczególnych odcinka butelki z wodą zależy od wysokości
słupa wody.
Im głębiej tym ciśnienie większe.
Dwupoziomowa przepompownia wody.
2
Pokazuję jak przepompować wodę
z niższego poziomu do wyższego
poziomu.
Różnica poziomów cieczy i różnica
ciśnień powoduje powstanie „fontanny”
i pompowanie wody ze słoika 1 przez
słoik 2 do słoika 3.
1
3
Szlifierka z dysku twardego HDD.
Zasilacz – 230V do 12V (zasilacz warsztatowy ATX) – okablowanie z komputera
(przedłużacz do MOLEX-a) na talerzu dysku montujemy papier ścierny – całość
przykręcona do starego odbiornika C+.
Możemy ostrzyć noże, rysiki ołówków…
Zjawisko odrzutu
Zasada zachowania pędu ma daleko idące następstwa i jest szeroko wykorzystywana
w praktyce.
Weźmy następujący przykład: przypuśćmy, że znajdujemy się w łodzi na środku
jeziora. Załóżmy także, że w łodzi nie ma wioseł ani silnika, jedynie sterta kamieni.
W jaki sposób dopłynąć do brzegu, a przynajmniej poruszyć łódź w odpowiednim
kierunku?...
Poduszkowce to urządzenia wykorzystujące efekt poduszki powietrznej do
przemieszczania się tuż ponad powierzchnią ziemi. Pierwsze poduszkowce zostały
opracowane podczas wyścigu zbrojeń pomiędzy Aliantami, a Niemcami
w trakcie II Wojny Światowej.
Zasada działania poduszkowca jest prosta. Balonik przetacza powietrze, kierując go
pod spód płyty CD. Tak skierowane powietrze, mając ograniczony otwór na ucieczkę
sprawia, że całe urządzenie unosi się ponad powierzchnię, nad którą się
przemieszcza.
Zjawisko tęczy jako pierwszy wyjaśnił w XVII wieku znany angielski naukowiec Izaak Newton.
Newton udowodnił, że światło słoneczne składa się z kilku różnych kolorów, których oko ludzkie
nie dostrzega oddzielnie.
Białe światło w rzeczywistości tworzy seria kolorów (każdy o innej długości fali): czerwony,
pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo, fioletowy. Nazywamy to zakresem (spektrum)
światła widzialnego.
Aby zademonstrować, że białe światło w rzeczywistości jest mieszanką kolorów Newton użył
trójkątnego fragmentu szkła, zwanego pryzmatem.
Kąt załamania jest różny dla różnych kolorów tworzących światło, toteż przy przejściu przez
pryzmat otrzymujemy siedem kolorów. Światło ulega rozszczepieniu.