Transcript ความจ าเป็นที่ต้องเปลี่ยนแปลง ข้อจ ากัดในการพัฒนา และยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจ วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ.2549

ความจาเป็ นที่ตอ้ งเปลี่ยนแปลง
ข้อจากัดในการพัฒนา
และยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจ
วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ.2549
สานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่ งชาติ และธนาคารโลก
1. อัตราการเจริ ญเติบโตสู ง
องค์ ประกอบของผลิตภัณฑ์ มวลรวม ปี 1970-2004
เศรษฐกิจที่มีขนาด 16 พันล้านดอลล่าห์ สหรัฐ
ประชากร 22 ล้านคน
และมีอตั ราการเจริญเติบโตสู งตลอดช่ วงเวลา 40 ปี
100%
90%
80%
70%
60%
50%
40%
1,000
20,000
18,000
800
16,000
700
14,000
600
12,000
500
10,000
400
8,000
300
6,000
200
4,000
100
2,000
0
20%
10%
0%
Baht (1988 Prices)
US Dollar (Current Prices)
900
รายได้
ประชากรต่ อหัว ปี 1970-2004
30%
0
1970
1975
1980
1985
1990
GNI Per Capita at Current Prices, Atlas Method (LHS)
1995
2000
2004
GRP Per Capita at 1988 Prices
1970
1975
Agriculture
1980
1985
Industry
1990
1995
2000
2004
Services
เนื่องจากโครงสร้ างเศรษฐ,กิจเปลีย่ นแปลงจาก
ภาคเกษตรกรรมไปสู่ ภาคบริการและภาคอุตสาหกรรม
2. ความยากจนลดลงอย่างรวดเร็ ว
Persons
มีอตั ราการขยายตัวสู งขึน้
ควบคู่ไปกับความยากจนที่ลดลง
50
9,000,000
45
8,000,000
40
7,000,000
35
6,000,000
30
เครื่ องใช้ ไฟฟ้าและสินค้าคงทน ปี 1988-2002
100
Percent
ความยากจน ปี 1988-2002
10,000,000
90
80
25
4,000,000
20
3,000,000
15
1988
1990
1992
1994
1996
1998
Number (LHS)
2000
2002
70
Percent
5,000,000
60
50
40
30
Incidence
20
10
อัตราการมีส่วนร่ วมในโรงเรียน ปี 1988-2002
100
0
1988
1990
Electricity
1992
1994
1996
Refrigerator
1998
TV
2000
Motorcycle
90
80
ครอบครัวมีสินค้าคงทนเพิม่ ขึน้
Percent
70
60
50
40
การลงทะเบียนเรียนเพิม่ ขึน้
30
20
10
0
1988
Age 6 to11
1990
1992
Age 12 to 14
1994
1996
1998
Age 15 to 17
2000
2002
Age 18 or older
2002
1,200
ดดีที่เกียวข้ องกับยาเสพติด และคดีอาญา 2000 25
1,000
20
800
15
600
10
400
5
200
ครัวเรื อนมีส่วนร่ วมในบริการ
ด้ านสังคมและชุมชน
Number per 100,000
การมีส่วนร่ วมของครัวเรื อนในบริการด้ านสั งคมและชุมชน ปี 2001
100
95
95
80
90
65
85
50
80
35
0
East
West
North
Drug-related Crimes (LHS)
South Northeast
Violent Crimes
อัตราส่ วนอาชญากรรมตา่
Bangkok Bangkok Central
Metropolis Vicinity
East
Social Services (LHS)
West
North
South Northeast
Local Groups
Percent
Bangkok Bangkok Central
Metropolis Vicinity
Percent
Number per 100,000
3. ชุมชนที่มีการตื่นตัว
ความจาเป็ นที่ต้องเปลีย่ นแปลง : อัตราการเจริญเติบโตของ
ผลิตภาพ และผลิตภัณฑ์ มวลรวมเมื่อเปรียบเทียบกับภูมภิ าคอื่นต่าลง
1.
ผลิตภาพของแรงงาน ปี 1991-2004
130
120
Index (Bangkok 1991=100)
110
100
90
80
ดังนั้น
รายได้ ต่อหัวในระดับจังหวัด
ยังอยู่ในเกณฑ์ ตา่
70
อัตราการขยายตัวของ
ผลิตภาพแรงงานตา่
60
50
40
30
แผนที่รายได้ ต่อหัว
ปี 2002
20
10
0
1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004
Bangkok
Vicinity
East
Central
West
North
South
Northeast
สัดส่ วนของผลิตภัณฑ์ มวรวมรายภาค ปี 1970-2004
ทาให้ สัดส่ วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ในผลิตภัณฑ์ มวลรวมลดลง
2. ความจาเป็ นที่ต้องเปลีย่ นแปลง : มีการกระจุกตัวของคนจนเพิม่ ขึน้
15
อัตราการขยายตัวที่ตา่ กว่า
ทาให้ ความยากจนลดลง
ในอัตราที่ตา่ กว่า
Rate of Decline in Poverty Headcount
Bangkok
Center
12
South
9
North
Northeast
6
2.5
3.0
3.5
4.0
4.5
5.0
5.5
Real Growth Per Capita in GDP
การกระจุกตัวของความยากจน
ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ในปัจจุบันสู งกว่าในอดีต
3. ความจาเป็ นที่ต้องเปลีย่ นแปลง : ความเปลีย่ นแปลงของชุ มชน
ความยากจน และรายได้ ของแรงงานทีส่ ่ งกลับ
20
Villages with Many Problems due to Migration for Work
10
5
|
th
So
u
st
or
th
ea
N
er
en
t
N
or
th
ity
C
k
kg
ko
Ba
n
1996
Vi
ci
n
th
So
u
st
or
th
N
er
ea
en
t
or
th
N
C
Ba
n
Vi
ci
n
kg
ko
k
ity
0
2002
Without Remittance
With Remittance
ทาให้ มีการ
อพยพย้ ายถิน่ ฐาน
มากขึน้
และส่ งผลให้
เกิดปัญหา
มากมายในหมู่บ้าน
NRD2C Survey, MOI
30
25
Percent
15
35
20
15
10
5
รายได้ ของแรงงานอพยพที่ส่งกลับมาในภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือมีส่วนช่ วยลดปัญหาความยากจน
0
Center
South
2001
Age Pyramid, Bangkok 2002
40 50 60 70 80 90
กลุ่มประชากร
วัยเยาว์ที่หายไป
0
0
10 20 30
Five year age group
40 50 60 70 80 90
North
1996
Age Pyramid, NE Region 2002
10 20 30
Northeast
7.5
5
2.5
0
2.5
Female Male
Percent of Population
5
7.5
7.5
5
2.5
0
2.5
Female Male
Percent of Population
5
7.5
1. ข้ อจากัดในการพัฒนา : เมืองเอก
ดัชนีความเป็ นเมือง
100
90
80
มีอตั ราความเป็ นเมืองตา่
70
60
50
40
ดัชนีความเป็ นเมืองที่สาคัญอันดับหนึ่ง ในประเทศต่ างๆ
30
20
20
10
0
Ba ngkok
1990
1992
N o rth
1994
N o rth e a s t
1996
1998
S o u th
2000
2002
15
10
เนื่องจาก ประเทศไทยมีระดับ
ความเป็ นเมืองเอกที่สูงมาก
5
Largest City to 2nd Largest City
K
U
t
yp
nc
e
Fr
a
Eg
in
a
M
ex
ic
o
il
nt
az
ge
Br
Ar
In
di
a
na
hi
C
PR
na
m
a
et
Vi
ay
si
M
al
si
a
a
ne
re
do
In
Ko
ila
h
ut
Th
a
การจัดอันดับเมือง ตามจานวนประชากร
nd
0
So
1988
C e n tr a l
Largest City to 2nd to 4th Largest City
ขัดขวางการพัฒนาของ
เมืองรองในภูมิภาครอบนอก
2. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ขาดศักยภาพในการดึงดูดอุตสาหกรรมการผลิต
ความเป็ นเมืองเอก ทาให้ กลุ่มอุตสาหกรรมการผลิต
กระจุกตัวอยู่รอบๆกรุงเทพฯ
ผลิตภัณฑ์ มวลรวมภาคอุตสาหกรรม จาแนกตามภาค ปี 1991-2004
องค์ประกอบของ
ผลิตภัณฑ์ มวลรวม
ภาคอุตสาหกรรม
ในภาคตะวันออก
เฉียงเหนือ
ยังอยู่ในระดับตา่
การจ้ างงานในภาคอุตสาหกรรมกรผลิต จาแนกตามประเภท ปี 2001/2
100%
Spatial Distribution
of Manufacturing
Employment
2001/2
อุตสาหกรรมที่
เน้ นการใช้
แรงงานมีฝีมือ
และทุน
ไม่ สามารถเกิดขึน้
90%
80%
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
North
Resource-intensive
Central
BKKVIC
Labor-intensive
East
Scale-intensive
Northeast
South
Differentiated
Thailand
Science-based
3. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ความไม่ มปี ระสิ ทธิภาพของ
การให้ สิทธิประโยชน์ เพื่อส่ งเสริมการลงทุน
จานวนบัตรส่ งเสริมการลงทุน ปี 2001-เมษายน 2005
100%
การให้ สิทธิประโยชน์
เพื่อส่ งเสริมการลงทุน
ตาม BOI
ไม่ เป็ นประโยชน์ ต่อ
พืน้ ที่ในชนบท
80%
60%
40%
20%
0%
2001
Zone 1
2002
Zone 2
2003
Zone 3 Other
2004
Apr 2005
Zone 3 Northeast North South
และ การกระจุกตัวของ
นิคมอุตสาหกรรม
ในบริเวณที่ตดิ ต่ อกับกรุงเทพฯ
เนื่องจากการแบ่ งโซนของ BOI
4. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ขาดการจ้ างงานแบบค่ าจ้ าง
การว่างงานเป็ นปัญหา
เฉพาะกับคนงานวัยเยาว์
และ การจ้ างงานที่ได้ รับ
ค่าจ้ างเป็ นรายเดือนก็หายากมาก
80
40
60
Monthl y Waged Employment (%)
60
40
0
20
0
0
5
10
Waged Employment (%)
15
Unemployment Rate Feb 04
15
20
25
Ce nter
30
35
40
Yea rs o f Ag e
No rth ea st
45
No rth
50
Sou th
55
Monthly Wage Empt Feb 04
Wage Empt Feb 04
20
20
80
การจ้ างงานแบบค่าจ้ างมีน้อยมาก
60
15
20
Ba ng kok
25
Center
30
35
40
Years of Age
Northeast
North
45
South
50
55
15
60
Bangkok
25
Center
โดยเฉพาะอย่ างยิง่ นอกภาคอุตสาหกรรมและภาคเกษตร
30
35
40
Years of Age
Northeast
North
45
South
50
55
Bangkok
ต้ องการแรงงานที่มีฝีมือ
100%
100%
การจ้ างาน
จาแนกตามภาคการผลิต
Feb 91/96/04
90%
80%
70%
60%
90%
80%
70%
60%
50%
50%
40%
40%
30%
20%
10%
0%
20
E
F91
E F96 E F04
W
F91
W
F96
W
F04
M
F91
M
F96
M
F04
<< NORTHEAST
Agriculture
Manufacturing
E
F91
|
E F96 E F04
W
F91
W
F96
W
F04
M
F91
<< NORTH >>
Other Industry
Commerce
M
F96
M
F04
E
F91
E F96 E F04
W
F91
W
F96
W
F04
M
F91
M
F96
| SOUTH >>
Transport & Comm'tn
Other Services
M
F04
การจ้ างาน
จาแนกตาม
การศึกษา
Feb 91/96/04
30%
20%
10%
0%
E
E
E
F91 F96 F04
W
W
W
F91 F96 F04
M
M
M
F91 F96 F04
<< Northeast
None
Upper Secondary
Less than Primary
Vocational
E
E
E
F91 F96 F04
|
W
W
W
F91 F96 F04
M
M
M
F91 F96 F04
Rest of Thailand >>
Primary
University
Lower Secondary
60
5. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ขาดงานทีจ่ ่ ายค่ าจ้ างสู ง
18000
16000
ค่ าจ้ างรายเดือน จาแนกตามการศึกษา Feb 91/96/04
14000
ทักษะฝี มือแรงงาน
มีส่วนสาคัญทาให้ ค่าจ้ างเพิม่ ขึน้
ในกลุ่มแรงงานที่ได้ รับค่าจ้ างรายเดือน
12000
10000
8000
6000
4000
2000
0
F91 F96 F04
<< NORTHEAST |
F91 F96 F04
<< NORTH >>
Primary or Less
F91 F96 F04
|
<< SOUTH >>
Lower Secondary
|
F91 F96 F04
F91 F96 F04
<< CENTRAL >>
| BANGKOK >>
Upper Secondary
Vocational
ผลตอบแทนทางการศึกษาของคนงานทีไ่ ด้ ค่าจ้ างเป็ นรายเดือน
ก.พ. 1991 – ก.พ. 2004
University
600
550
500
450
การฝึ กหัดวิชาชีพระดับอาชีวศึกษา
มีส่วนสาคัญทาให้ ค่าจ้ างสู งขึน้
ในขณะที่การศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
ไม่ มีส่วนทาให้ ค่าจ้ างเพิม่ ขึน้
400
350
300
250
200
150
100
50
0
F91 A91 F92 A92 F93 A93 F94 A94 F95 A95 F96 A96 F97 A97 F98 A98 F99 A99 F00 A00 F01 A01 F02 A02 F03 A03 F04 A04
Primary
Lower Secondary
Upper Secondary
Vocational
University
6. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ขาดแคลนระบบสาธารณูปโภคบริเวณพืน้ ที่ใน
เขตชายแดนติดต่ อระหว่ างประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้ าน
แผนทีก่ ารขนส่ งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
สาธารณูปโภค
ด้ านการขนส่ ง
มีเพียงพอ
Rural Fixed Phone Lines (Per 1,000 Rural Pop.)
90
80
70
60
เช่ นเดียวกับสาธารณูปโภค
ด้ านการขนส่ งบริเวณชายแดน
50
40
30
20
10
0
1977
1978
1979
1980
Center
1981
1982
1983
1984
1985
1986
North
1987
1988
1989
1990
1991
1992
Northeast
1993
1994
1995
1996
1997
1998
South
1999
2000
แต่ ระบบสาธารณูปโภค
ด้ านการสื่ อสารขาดแคลน
7. ข้ อจากัดในการพัฒนา : การค้ าชายแดนน้ อย
GNI Per Capita GDP, 1995 to 2003, US Dollar
1,000
GMS GDP Shares, 1995 to 2003
10 ปี ที่ผ่านมา
ประเทศในเขต
ลุ่มแม่ นา้ โขง
เจริญเติบโต
ในอัตราสู งกว่า
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
100%
90%
800
80%
70%
600
60%
50%
400
40%
30%
200
20%
10%
0%
0
1995
1996
Cambodia
1997
1998
Vietnam
1999
Lao PDR
2000
Myanmar
2001
2002
2003
Yunnan Province
1995
1996
Vietnam
Northeast
Northeast
1997
1998
Yunnan Province
1999
Myanmar
2000
Cambodia
2001
Lao PDR
2002
2003
Other Thailand
ระบบเศรษฐกิจของประเทศในเขตลุ่มแม่ นาโขงมีขนาดใหญ่ ขื่น
การส่ งออกไปประเทศในเขตลุ่มแม่ นา้ โขงเพิม่ สู งขึน้
Export Companies by Regions 2004
100
4%
Thailand Exports by Country, 1980-2004
3%
2%
1%
0%
1980
1981
1982
Cambodia
1983
1984
1985
1986
1987
Lao PDR
1988
1989
1990
1991
Myanmar
1992
1993
1994
1995
1996
Vietnam
1997
1998
1999
2000
2001
2002
Other Destinations
2003
2004
แต่
การส่ งออก
ยังคงเป็ น
การส่ งออกทางทะเล
มากกว่า
การส่ งออกทางบก
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
1
Bangkok, Vicinity and Central
North
East
South
Northeast
8. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ผลิตภาพการผลิตภาคการเกษตรต่า
ผลิตภัณฑ์ มวลรวมภาคการเกษตร จาแนกตามภาค ปี 1970 to 2004
100%
90%
มีผลิตภาพ
แรงงาน
ตา่ ที่สุด
เมื่อเปรียบเทียบ
กับภูมิภาคอื่นๆ
80%
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Center
North
Bangkok
0.12
0.10
0.08
0.06
0.04
0.02
19
70
19
71
19
72
19
73
19
74
19
75
19
76
19
77
19
78
19
79
19
80
19
81
19
82
19
83
19
84
19
85
19
86
19
87
19
88
19
89
19
90
19
91
19
92
19
93
19
94
19
95
19
96
19
97
19
98
19
99
20
00
20
01
20
02
20
03
20
04
Northeast
ผลิตภาพแรงงานภาคการเกษตร ปี 1991 to 2004
South
0.00
1991
สัดส่ วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตา่ กว่าภาคใต้ และภาคกลาง
1992
Vicinity
1993
1994
East
1995
1996
Central
1997
1998
West
1999
2000
North
2001
2002
Northeast
2003
2004
South
เป็ นการผลิตเพื่อยังชีพในครัวเรื อน
รายได้ ของครัวเรื อนทีท่ าการเกษตร จาแนกตามประเภท ปี 2002
รายได้ ของครัวเรื อนทีท่ าการเกษตร และจานวนของคนจน ปี 2002
100%
90%
การทานาข้ าว
เป็ นองค์ประกอบ
ที่สาคัญที่สุดของ
ภาคตะวันออก
เฉียงเหนือ
80%
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
4,000,000
3,500,000
3,000,000
2,500,000
2,000,000
1,500,000
1,000,000
500,000
0
Central
Rice farming
Northeast
North
Other crops, fruits, and vegetables
South
Livestock
Rice farming
Fishery
Northeast
Other crops,
fruits, and
vegetables
North
Livestock
Manufacturing
enterprise
South
Without
enterprise
Central
9. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ผลตอบแทนต่า
ผลผลิตของครัวเรื อนในชนบท ปี 2002 (%)
100
มูลค่ าผลผลิต ปี 2002
5,000,000
4,500,000
90
80
4,000,000
70
3,500,000
60
3,000,000
เช่ นเดียวกับ
ข้ าวหอมมะลิ และข้ าวสาร
ขายไปต่ างประเทศ
50
2,500,000
40
30
2,000,000
20
1,500,000
10
1,000,000
Any Rice
Non-Glutinous
Glutinous
Non-Glutinous
and Glutinous
500,000
0
North
Northeast
North
South
Central
BKK and Vic.
Northeast
Jasmine
Central
Other Non-Glutinous
South
Glutinous
Domestic Resource Costs of Rice and Silk Yarn Production
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ส่ วนใหญ่ จะผลิตข้ าวที่ให้ ผลตอบแทนตา่
ข้ าวเหนียว – บริโภคน้ อยมากนอกภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Silk Farmer by Type 2002 (%)
Silk Farmer by Region 2002 (%)
100%
100%
90%
90%
80%
80%
70%
70%
60%
60%
50%
50%
40%
40%
30%
30%
20%
20%
10%
10%
0%
0%
Polyvoltine
Poly-bivoltine
Poly-biv./bivoltine
เกษตรกรส่ วนใหญ่ ปลูกไหมในท้ องถิน่
Index (>1 Domestic Production Inefficient)
0
1.8
1.4
1.0
0.6
0.2
Hom Mali vs. 5
Percent
Central
Northeast
North
และ เกษตรกรผู้ปลูกไหมส่ วนใหญ่
อาศัยอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Thai Glutinous
vs. Viet.
Glutinous
Thai Polyvoltine
vs. Chinese
Yarn
Thai PolyBivoltine vs.
Chinese Yarn
และ ผลผลิตของข้ าวและไหมในท้ องถิน่
มีต้นทุนที่สูงกว่าคู่แข่ ง
10. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ขาดแคลนแหล่งนา้
หมู่บ้านที่มีปัญหาในการทาการเกษตรนอกฤกูฝน (%)
90
ระบบชลประทานขนาดใหญ่ ไม่ เหมาะสม
ผลตอบแทนตา่
เนื่องจากขาด
การทาการเกษตร
นอกฤดูฝน
80
70
60
50
40
30
20
10
0
Central
Northeast
1996
North
2001
ความแห้ งแล้ง
เกิดขึน้ อย่ างสม่าเสมอ
South
11. ข้ อจากัดในการพัฒนา : การใช้ จ่ายภาครัฐต่า
การใช้ จ่ายของรัฐบาลกลางจาแนกตามภาค ปี งบประมาณ 1999-2003
11,000
10,000
9,000
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ได้ รับการจัดสรร
ทรัพยากรจากภาครัฐ
น้ อยกว่าภูมิภาคอื่นๆ
8,000
7,000
6,000
5,000
4,000
3,000
2,000
1,000
0
FY99
FY00
Northeast
FY01
FY02
Central
North
FY03
South
การใช้ จ่ายภาครัฐด้ านการเกษตรตา่ มาก
การใช้ จ่ายด้ านการลงทุนตา่
การใช้ จ่ายภาครัฐในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
จาแนกตามประเภท ปี งบประมาณ 2003
การใช้ จ่ายภาครัฐในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จาแนกตามประเภท ปี งบประมาณ 1999-2003
100
100
3,000
90
2,500
80
2,000
70
1,500
60
1,000
50
500
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
40
FY99
Salary
FY00
FY01
Non-Salary
FY02
FY03
Capital
Education Economic
Affairs
Public
Service
Other
Health
Public
Order
% Non-BKK Average
Welfare
Housing
Transport Agriculture
Baht Per Capita (RHS)
Defense
12. ข้ อจากัดในการพัฒนา : ศักยภาพตา่
การใช้ จ่ายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จาแนกตามประเภท(%) FY99 to FY03
100%
90%
80%
เกือบครึ่งหนึ่งของการใช้ จ่ายภาครัฐ
เป็ นหมวดค่าจ้ างมากกว่าภูมิภาคอื่นๆ
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
FY99
Salary
FY00
FY01
FY02
Non-Salary Recurrent
10
FY03
Capital
รายได้ ข้าราชการต่ อหัว (ต่ อ 100) และเงืนเดือน ปี 2001
16,000
9
15,000
8
14,000
7
13,000
6
12,000
5
11,000
4
10,000
3
แม้ ว่าจะมีจานวน
ข้ าราชการน้ อยกว่า
และมีค่าจ้ างตา่ กว่า
9,000
Bangkok
Central
North
Employees Per Capita (LHS)
Northeast
South
เงินเดือน จาแนกตามตาแหน่ง ปี 2001
Wages (Bt/Month)
50,000
45,000
40,000
35,000
30,000
25,000
ข้ าราชการมีคุณภาพตา่ กว่าภูมิภาคอื่นๆ
20,000
15,000
10,000
5,000
0
Bangkok and
Vicinity
Level 1-2
Center
North
Level 3-5
Northeast
South
Level 6-8
Agenda: Three Principles
I
อะไรดีสาหรับคนจน
II
อะไรดีสาหรับประเทศไทย
ดีต่อภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือ
หรื อไม่
III
อะไรดีสาหรับภูมภิ าคในลุ่มนา้ แม่ โขง
Agenda: Principles and Policies
I. What is Good for Thailand
is Good for the Northeast
อะไรดีสาหรับประเทศไทย ก็ดสี าหรับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
การเจริ ญเติบโตทางเศรษฐกิจของภาคตะวันออกเฉี ยงเหนือขึ้นกับการเจริ ญเติบโต
ทางเศรษฐกิจของทั้งประเทศ
อัตราการเจริ ญเติบโตทางเศรษฐกิจของภาคตะวันออกเฉี ยงเหนือขยายตัวในอัตราที่
ใกล้เคียงกับอัตราการเจริ ญเติบโตของทั้งประเทศ
ภาคการผลิตที่ใหญ่ที่สุดของภาคตะวันออกเฉี ยงเหนือ คือ ภาคบริ การ - ควรรักษาสถานะการ
ส่ งรายได้ของแรงงานอพยพกลับมาสู่ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
นโยบายเพื่อสนับสนุนการขยายตัวทางเศรษฐกิจ
เพื่อปรับปรุ งสภาพแวดล้อมทางธุรกิจให้เหมาะสมกับภาคอุตสาหกรรมการผลิตในภาคกลาง
และภาคตะวันออก: การขาดแคลนระบบสาธารณูปโภคและบริ การทางธุรกิจ เช่น ปรับปรุ ง
ระบบขนส่ ง และบริ การ one-stop centers ของรัฐบาล
รักษาคุณภาพการให้บริ การด้านธุรกิจและการผลิตในกรุ งเทพฯ : เน้นระบบขนส่ งมวลชนใน
เมือง และการสื่ อสาร
Agenda: Principles and Policies
II. What is Good for the Poor
is Good for the Northeast
อะไรดีสาหรับคนจน ก็ดสี าหรับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
การปรับตัวเข้าหากันทางเศรษฐกิจ ขึ้นอยูก่ บั ความสามารถของผูก้ าหนดนโยบายของ
ประเทศในการเอาชนะสิ่ งท้าทาย 3 ประการ
การพัฒนาทักษะฝี มือแรงงาน
การเข้าถึงบริ การในเขตชนบท
รัฐบาลภูมิภาค
นโยบายเพื่อช่วยเหลือคนจน
ให้เข้าถึงการฝึ กหัดวิชาชีพ (ระดับอาชีวศึกษา) และปรับปรุ งมาตรฐานการเรี ยนการสอน
การกาหนดเป้าหมายทางภูมิศาสตร์; โปรแกรมชุมชนยากจน; การกระจายรายได้นอกภาค
เกษตร; การทาให้มูลค่าเพิ่มสิ นค้าเกษตรสู งขึ้น; การชลประทานขนาดเล็ก; การประกันความ
เสี่ ยงจากสภาพภูมิอากาศ
การเพิ่มความเข็มแข็งและเพิ่มอานาจให้กบั องค์กรปกครองส่ วนท้องถิ่น จากระดับหมู่บา้ นไปสู่
ระดับจังหวัด; การกาหนดแนวทางที่ชดั เจนและเงินทุนเพือสร้างบรรยากาศการลงทุนใน
ภูมิภาค; การให้อานาจเทศบาลในการพัฒนาเมืองรอง
Agenda: Principles and Policies
III. What is Good for the Greater Mekong Subregion is
Good for the Northeast
อะไรดีสาหรับภูมภิ าคในเขตลุ่มแม่ นา้ โขง ก็ดสี าหรับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
สนับสนุนและกระตุน้ ให้เกิดการรวมตัวกันของภูมิภาคในลุ่มแม่น้ าโขง เพื่อให้ภาค
ตะวันมีทางออกติดต่อทางทะเล
ลดปัญหาด้านโครงสร้างและสถาบันที่เป็ นอุปสรรคต่อการเคลื่อนย้ายของสิ นค้า แรงงาน และ
ทุน
ตัวอย่าง ASEAN
นโยบายเพื่อสนับสนุนความร่ วมมือในภูมิภาคลุ่มแม่น้ าโขง
กาจัดความขาดแคลนของการระบบขนส่ ง และการสื่ อสารที่เชื่อมโยง และ ส่ งเสริ มการสร้าง
เครื อข่ายด้านการขนส่ ง การกระจายพลังงาน การค้าและการพาณิ ชย์
เสริ มสร้างการลงทุนทางภายภาพ โดย ลงทุนเพื่อทาให้กระบวนการง่ายขึ้น และเพิ่มศักยภาพ;
ความเป็ นหนึ่งเดียวกันของกฎหมายและระเบียบ และกระตุน้ การไหลเวียนระหว่างชายแดน
THANK YOU!