Czy znasz swojego patrona? mgr Dorota Lekenta ŚWIĘTY ADAM BIBILNY PRAOJCIEC Patron krawców i ogrodników Najsłynniejszym nosicielem tego imienia jest znany z biblijnej opowieści, praojciec Adam, pierwszy człowiek.
Download ReportTranscript Czy znasz swojego patrona? mgr Dorota Lekenta ŚWIĘTY ADAM BIBILNY PRAOJCIEC Patron krawców i ogrodników Najsłynniejszym nosicielem tego imienia jest znany z biblijnej opowieści, praojciec Adam, pierwszy człowiek.
Czy znasz swojego patrona? mgr Dorota Lekenta ŚWIĘTY ADAM BIBILNY PRAOJCIEC Patron krawców i ogrodników Najsłynniejszym nosicielem tego imienia jest znany z biblijnej opowieści, praojciec Adam, pierwszy człowiek stworzony przez Boga. Opowiada o nim Księga Rodzaju. Po grzechu pierworodnym musiał opuścić ogród Eden i pracować w pocie czoła zdobywając swój chleb powszedni. Był pierwszym rolnikiem, ale niewątpliwie musiał też trudzić się innymi zajęciami. Po opuszczeniu raju Adam był wierzącym i skruszonym człowiekiem. Przy jerozolimskiej Bazylice Grobu istnieje kaplica poświęcona Adamowi. Orygenes twierdzi, że był pochowany na samej Kalwarii, gdzie krople krwi umierającego Chrystusa padły poprzez szczeliny spękanej trzęsieniem ziemi na czaszkę Adama. ŚWIĘTY ADRIAN Z CANTERBURY Św. Adrian urodził się w VII w. Afryce. Był opatem zakonu, którego siedziba znajdowała się niedaleko Monte Cassino we Włoszech. Papież, św. Witalian, uznał, iż on właśnie najlepiej nadaje się, aby objąć wolne stanowisko arcybiskupa Canterbury, ale Adrian, uważając się za niegodnego, zaproponował na swoje miejsce św. Teodora z Tarsu. Papież zgodził się, ale wysłał go jako pomocnika i doradcę św. Teodora. Wyruszyli do Brytanii w 668 roku. Droga ich prowadziła przez Francję. Tam św. Adrian został uwięziony przez Ebroina, burmistrza Neustrii, a św. Teodor powędrował dalej sam. W klasztorze św. Piotra i Pawła w Canterbury pod rządami św. Adriana szkoła klasztorna zaczęła przyciągać wielu studentów z odległych stron. Sam Święty był wyszkolony w Piśmie Świętym, biegły w nauce Ojców Kościoła, władał dobrze greką i łaciną szkolną. Św. Adrian zmarł 9 stycznia 710 roku. ŚWIĘTA AGATA Po przyjęciu chrztu ofiarowała całe swoje życie na służbę Chrystusowi w dziewictwie. Na jej urodę zwrócił uwagę prefekt miasta, który rozpoczął starania o jej rękę, lecz bezskutecznie. Odrzucając oświadczyny ściągnęła na siebie gniew i nienawiść prefekta, który kazał ją oddać do domu rozpusty. Gdy mimo to pozostawała w dziewictwie poddano ją różnym wyszukanym torturom cielesnym, takim jak rozszarpanie, obcięcie piersi. Na koniec wrzucono ją na rozpalone węgle, na których zakończyła życie 5 lutego 251 r. Panie Boże, święta Agata zawsze podobała się Tobie dzięki swej czystości i przez swoje męczeństwo. Niech za jej wstawiennictwem otrzymamy miłosierne przebaczenie naszych grzechów. Amen. ŚWIĘTA AGNIESZKA Według tradycji była bardzo młoda, miała zaledwie 12 lat, gdy wybuchły prześladowania za cesarza Dioklecjana. Według podań miała ponieść śmierć męczeńską ok. 304 roku przez ścięcie mieczem w Rzymie, dlatego później nazwano ją Agnieszką Rzymską. W miejscu jej męczeńskiej śmierci wybudowano kościół ku jej czci, zaś w IV w. cesarz Konstantyn Wielki w miejscu jej pochówku wystawił okazałą bazylikę ŚWIĘTA AGNIESZKA Św. Agnieszka urodziła się w roku 1268 w GracchianoVecchio koło Montepulciano, w Toskanii we Włoszech. Gdy miała 9 lat została oddana na wychowanie siostrom dominikankom, do których wstąpiła, wbrew woli rodziców, w wieku lat 14. Agnieszka musiała wyróżniać się wielką duchową dojrzałością, skoro już rok później, w wieku 15 lat, stanęła na czele grupy zakonnic, z którymi za specjalnym pozwoleniem papieża Mikołaja IV założyła nowy klasztor w Procero koło Viterbo. Wsławiła się wielką mądrością, pobożnością i darami nadprzyrodzonymi: darem proroctwa, darem ekstaz i darem wizji, a także duchem ascezy. Żywiła się jedynie chlebem i wodą, sypiała na ziemi, a zamiast poduszki używała kamienia. Serca sióstr jednała sobie bezgranicznym poświęceniem dla nich, pokorą i cierpliwością. Nic więc dziwnego, że pod jej kierownictwo duchowe zaczęły się zgłaszać liczne kandydatki do zakonu. Ostatnie 11 lat życia Agnieszka spędziła w Montepulciano. Tu po długiej chorobie zmarła 20 kwietnia 1317 roku. Papież Klemens VII beatyfikował ją w 1532 r., a kanonizował papież Benedykt XIII w 1726 r. święty Alan z Lille zakonnik | wspomnienie obchodzimy 16 lipca Święty Alan nazywany jest także „Doktorem uniwersalnym”. Urodził się w Lille w 1128 roku. Studiował w Chartres i w Paryżu. Potem nauczał tamże oraz w Montpellier. Uczestniczył także w III soborze laterańskim w 1179 roku oraz walczył z albigensami. W końcu jako brat-konwers wstąpił do Cîteaux i tam zmarł w roku 1202 lub następnym. Pozostawił po sobie spora spuściznę teologiczną. Okazał się w niej umysłem otwartym, jednym z największych w XII wieku. święta Aleksandra pustelnica | wspomnienie obchodzimy 2 października O świętej Aleksandrze posiadamy bardzo mało informacji. Uniknąwszy zamążpójścia, schroniła się w pustym grobowcu i tam w doskonałej rekluzji (zamknięciu), wiodła życie pełne umartwień. Opowiedział o niej w swej Historii Lausiaca Palladiusz. Zmarła zapewne przed rokiem 398. święta Aleksandra z Ancyry dziewica i męczennica | wspomnienie obchodzimy 18 maja Święta Aleksandra żyła w III wieku. Pochodziła z Ancyry w Galacji (dziś Ankara, Turcja). Jak podaje legenda miała ona zginąć wraz z sześcioma innymi dziewicami utopiona w grzęzawiskach wokół swego miasta rodzinnego. Karę tę wymierzył dziewczętom miejscowy zarządca za to, że odmówiły wzięcia udziału w procesji z posążkami Artemidy i Ateny i wyznały wiarę w prawdziwego Boga. Z losem dziewcząt wiąże się jeszcze jedna męczeńska śmierć. Chodzi o Teodota, który w nocy wydobył z wody ciała dziewic, aby im sprawić chrześcijański pogrzeb. Zdradzony przez sąsiadów został okrutnie umęczony i ścięty. Na koniec ciała wszystkich męczenników spalono. błogosławiona Alicja Le Clerc wspomnienie obchodzimy 9 stycznia Alicja Le Clerc urodziła się 2 lutego 1576 roku we Francji, w rodzinie katolickiej. Były to jednak czasy niespokojne i obojętne religijnie. Alicję pociągał świat i jego złudne uroki. Chciała się bawić, być podziwianą. Rodzice ją kochali, więc na wszystko pozwalali. Jednak w tej swobodzie nie znajdowała zadowolenia. Zaczęła zastanawiać się nad sobą. Trafiła na pobożnego kapłana, który tak nią pokierował, że zrozumiała konieczność zmiany życia. Rozpoczęła pracę nad sobą. Pomagała chorym, opuszczonym i zaniedbanym dziewczętom. W sąsiedniej parafii pomagała proboszczowi, który objął zaniedbaną parafię i skutecznie nad nią pracował. Święta Alicja wyczerpana pracą i umartwieniami, zmarła w 1622 r. Beatyfikował ją papież Pius XII w 1947 roku. święta Anna matka Najświętszej Maryi Panny wspomnienie obchodzimy 26 lipca Święta Anna, matka Najświętszej Maryi Panny, pochodziła z królewskiego rodu Dawida. Mąż jej Joachim był człowiekiem pobożnym i cnotliwym. Według tradycji zamieszkali w Jerozolimie. Tam urodziła się i wychowała ich córka Najświętsza Maryja Panna. Św. Anna jest wzywana w modlitwie o deszcz, o poprawę pogody, o znalezienie rzeczy zgubionych. Artyści przedstawiają ją często z córką Maryją, przy czytaniu Pisma świętego. błogosławiona Anna Maria Javouhey zakonnica | wspomnienie obchodzimy 15 lipca Święta Anna Maria Javouhey urodziła się 10 listopada 1779 roku w licznej rodzinie w Jallanges pod Dijon. W roku 1798 poświęciła się opiece nad chorymi i nauczaniu katechizmu. Oddana wielorakiej działalności, szczególnie zajmowała się wykupem czarnych niewolników. Zmarła 15 lipca 1851 roku. Beatyfikował ją w 1950 roku Pius XII. święty Arkadiusz z Cezarei męczennik | Mauretańskiej wspomnienie obchodzimy 12 stycznia Św. Arkadiusz pochodził z Cezarei Mauretańskiej (dzisiaj w Algierii), gdzie urodził się w 284 r. Na początku prześladowania chrześcijan za czasów Dioklecjana, Arkadiusz uciekł z miasta i ukrywał się. Jednak na wieść o aresztowaniu rodziny wrócił i sam stawił się przed sędzią. Po bezskutecznych namowach, aby porzucił wiarę, poddano go torturom. Połamano mu nogi, a następnie ukrzyżowano w 305 r. O autentyczności jego męczeństwa świadczy Passio oraz niezależnie od tego źródła św. Zenon z Werony, jego krajan. święta Barbara dziewica i męczennica | wspomnienie obchodzimy 4 grudnia Barbara żyła w Azji Mniejszej. Jej ojciec Dioskor był wysokim urzędnikiem cesarskim i gorliwym poganinem. Barbara zaś była tak piękna, że o jej rękę ubiegało się wielu najznakomitszych młodzieńców. Ona jednak odrzuciła wszystkie propozycje, gdyż potajemnie przyjęła chrzest i złożyła ślub dozgonnej czystości jako oblubienica Chrystusa. Gdy ojciec dowiedział się o tym, przerażony o swoją posadę i życie, zamykał ją w wieży i zmuszał do porzucenia wiary i wyrzeczenia się złożonego ślubu. Jednak nic pomogły kary, groźby, besztanie i bicie. Barbara pozostała wierna Chrystusowi. Wobec tego ojciec postawił ją przed sądem, który wydał na nią wyrok śmierci przez ścięcie mieczem. Przypuszcza się, że męczeńska śmierć miała miejsce ok. 305 roku w czasie nasilonych prześladowań cesarza Maksymiana Galeriusza. Zaliczana jest do grona 14 wspomożycieli, którzy pomagają nam we wszystkich potrzebach duszy i ciała. błogosławiony Bartłomiej Osypiuk męczennik z Pratulina | wspomnienie obchodzimy 23 stycznia Błogosławiony Bartłomiej Osypiuk jest jednym z 13 unickich męczenników z Pratulina, beatyfikowanych przez Jana Pawła II w Rzymie 6 października 1996 roku. święta Beata męczennica | wspomnienie obchodzimy 8 marca Wiemy, że pochodziła z Afryki i z grupą towarzyszy poniosła śmierć męczeńską. Nie znamy ani dnia, ani roku ich śmierci, gdyż prześladowań było wiele, a nie zachowały się ich akta męczeńskie podobnie jak wielu pomordowanych za wiarę. Martyrologium Rzymskie dzień ich śmierci umieszcza 8 marca. Oprócz św. Beaty są tam wymienieni: biskup Cyryl oraz Rogat, Feliks, drugi Rogat, Urban, Sylwan, Mamillus, Herenia i Felicyta. święta Beata z Sens męczennica | wspomnienie obchodzimy 29 czerwca Św. Beata mieszkała w Hiszpanii w połowie III w. Na świat przyszła w rodzinie chrześcijańskiej, która ukierunkowała jej życie w stronę Chrystusa. W życiu odznaczała się gorliwością i zdrowymi zasadami chrześcijańskimi. Mówi się o niej jako wzorze w środowisku chrześcijańskim. Umacniała współwyznawców będących w obliczu śmierci męczeńskiej. Wraz z bratem i towarzyszami poniosła śmierć męczeńską 29 czerwca 277 r. Na ich grobie w pobliżu Sens wzniesiono kościół, będący ośrodkiem kultu świętej Beaty. święty Błażej biskup, męczennik | wspomnienie obchodzimy 3 lutego Pochodził z Cezarei Kapadockiej (Turcja) i żył on na przełomie III/IV wieku. Był zacnym, bogatym i cenionym lekarzem. Często spotykał się z ludźmi biednymi i chorymi, jednych wspomagał, drugich leczył. Gdy zmarł biskup Sebaste, oczy chrześcijan skierowały się na Błażeja i wybrali go na swojego biskupa. Troszczył się o pogłębienie i umocnienie wiary wśród wiernych. Gdy Licyniusz rozpętał prześladowanie chrześcijan, wówczas wierni prosili biskupa, by się ukrył. Schował się w jaskini skalnej, skąd kierował Kościołem i słał wiernym słowa pociechy. Wytropiono go i po torturach, ścięto mieczem w 316 r. Św. Błażej słynął z leczenia chorób, zwłaszcza gardła. Przytacza się opowieść o uzdrowionym chłopcu, który dusił się wskutek połknięcia ości rybiej. Znane jest błogosławieństwo św. Błażeja ze skrzyżowanymi świecami (błażejkami) w dniu 3 lutego. W dniu tym poświęcano także chleb, wino, wodę, owoce, które potem podawano chorym na gardło. święty Damian męczennik | wspomnienie obchodzimy 26 września Damian żył w III w. w Cyrze na terenie Syrii. Z chrześcijańskiego domu wyniósł żywą wiarę oraz mocną miłość do Boga i bliźnich. Był zdolnym lekarzem cieszącym się wielką sławą. Leczył wszystkich. Szczególną troską otaczał biednych. Lecząc chorych pogan, często zdobywał ich dla Chrystusa. Za cesarza Dioklecjana wraz z bratem był torturowany i ścięty mieczem. Śmierć męczeńską poniósł ok. 300 r. w Cyrze. Grób jego wnet zasłynął cudami i stał się celem licznych pielgrzymek. Lud wierzył, że skoro za życia leczył ciała i dusze, to tym bardziej w niebie może uzyskać dla nich wiele łask. Patron Florencji, lekarzy, aptekarzy, farmaceutów, chirurgów, dentystów, fizyków, cyrulików, cukierników i wydziałów medycznych. święty Daniel prorok, postać biblijna | wspomnienie obchodzimy 21 lipca Patron górników. Święty Daniel, jeden z proroków Starego Testamentu, urodził się około 610 roku przed Chrystusem. W trzecim roku panowania króla Jojakima wywieziono go wraz z innymi do Babilonu. Jako utalentowany młodzieniec szybko znalazł miejsce na dworze królewskim, gdzie nazywano go Baltazarem. W tym obcym dla siebie środowisku potrafił dochować wierności obyczajom żydowskim. W nagrodę Bóg obdarzył go darem mądrości. Po wyzwoleniu, gdy przystępowano do odbudowy świątyni pozostał w Babilonii, aby otaczać opieką ziomków i strzec interesów swego narodu. Zmarł około 535 roku przed Chrystusem. święty Daniel z Egiptu męczennik | wspomnienie obchodzimy 16 lutego Św. Daniel był Egipcjaninem. Z potrzeby serca wraz z Eliaszem, Izaakiem, Jeremiaszem i Samuelem towarzyszył braciom skazanym za wyznawanie wiary na przymusowe roboty w kamieniołomach Cylicji. Gdy wracali stamtąd, zatrzymano ich u bram Cezarei i poddano przesłuchaniom. Jako swoje imiona podali imiona starotestamentowych proroków, a jako miejsce zamieszkania Jeruzalem niebieskie. Gdy poddano ich torturom, aby wydobyć kolejne informacji, odmówili zeznań. Po bezskutecznych namowach, aby wyparli się wiary w Chrystusa, na rozkaz namiestnika Cezarei Palestyńskiej, Frimiliana, zostali ścięci w 309 r. święty Dawid król | wspomnienie obchodzimy 29 grudnia Król Dawid jest po Mojżeszu najwybitniejszą postacią ze Starego Testamentu. Był synem Jessego. Urodził się prawdopodobnie w drugiej połowie XI wieku przed Chrystusem w Betlejem. Gdy niezadowolony z rządów Saula, prorok Samuel rozglądał się za następcą, wybór padł na młodego Dawida. Był także dzielnym żołnierzem. Pokonał Goliata, czym zyskał sobie przychylność ludu, ale zarazem zazdrość Saula, który nawet chciał go zabić. Mimo to Dawid pozostał mu wierny i lojalny. Po jego śmierci udał się do Hebronu, gdzie został namaszczony na króla. Był dobrym królem i zręcznym politykiem. Przeniósł stolicę do Jeruzalem i wybudował tam pałac. Arkę Przymierza przeniósł na Syjon, zorganizował także armię i administrację. Nie ustrzegł się jednak także i błędów. Mianowicie uwiódł żonę Uriasza – Batszebę, a następnie w podstępny sposób pozbył się jej męża. Za swoje przewinienia nie wahał się podjąć publicznej pokuty. Stary król zmarł w ramionach Szunemitki Abiszag. Pochowano go w Jerozolimie, która stała się „miastem Dawidowym”. święty Dawid z Tesaloniki mnich | wspomnienie obchodzimy 26 czerwca Święty Dawid urodził się około 450 roku w Mezopotamii. Pod koniec V wieku lub w pierwszych latach następnego przybył do Tesaloniki, ożywiony ideami radykalnej ascezy stylitów. Przez trzy lata przebywał, jak słupnicy na drzewie migdałowym. Potem na rozkaz metropolity zamieszkał pod miastem, w celi przylegającej do klasztoru świętych Teodora i Merkurego. Zmarł około 535 roku. Otoczono go natychmiast spontaniczną czcią, ale jego Vita sporządzono dopiero około 720 roku. Kult, bardzo popularny w świecie greckim, dotarł dopiero w XIII wieku do Pawii. święty Dawid z Walii (z Menevii) biskup | wspomnienie obchodzimy 1 marca Dawid (po walijsku Dewi) przyszedł na świat w rodzinie pewnego możnowładcy około 520 roku. Wartości chrześcijańskie wpoiła Dawidowi matka. Kształcił się w Cardigan, po czym został wyświęcony na kapłana. Upodobał sobie życie pustelnicze na wzór pustelników egipskich. Później z pewnością zmienił tryb życia i powrócił do świata. Legenda mówi, że Dawid potrafił czynić cuda. Pewnego razu na jego kazanie przybyło tyle osób, że niektórzy nie mogli słyszeć jego głosu. Nagle biały gołąb wylądował na ramieniu Dawida, a ziemia pod jego stopami spiętrzyła się i wyniosła go w górę skąd był słyszany i widziany przez wszystkich. święty Dominik Savio wspomnienie obchodzimy 9 marca Święty Dominik Savio urodził się 2 kwietnia 1842 r. we Włoszech, we wsi Riva w pobliżu Turynu. Pouczenia rodziców i przykład ich pobożnego życia zrobiły swoje. Już w piątym roku życia służył do Mszy świętej, co w jego wieku nie było łatwe, chociażby ze względu na wczesne wstawanie. Z pewnością było to dla niego ćwiczenie woli. W ósmym roku życia przyjął pierwszą Komunię świętą. W tym dniu wpisał do swojego pamiętnika: „Będę się często spowiadał i przyjmował Komunię świętą; moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maryja; śmierć - tak, ale nie grzech”. Drugim środowiskiem, w którym rozwijała się jego świętość było Oratorium, czyli szkoła i internat dla chłopców w Turynie, założone przez ks. Jana Bosko. Chcąc pomóc św. Janowi w jego pracy, zorganizował towarzystwo pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia. Dominik zmarł 9 marca 1857 roku na chorobę płuc, mając zaledwie piętnaście lat. Mimo, że życie św. Dominika płynęło w ubóstwie, pracy i cierpieniach, przepełniała go radość i pogodna świętość. Odznaczał się posłuszeństwem, punktualnością i sumiennością. Beatyfikował go w roku 1950 papież Pius XII, który także cztery lata później, w 1954 roku zaliczył go w poczet świętych. święta Daria męczennica | wspomnienie obchodzimy 25 października Daria żyła w III w. Była żoną Chryzanta. Oboje pochodzili ze szlachetnych rodów. Daria przyjęła chrzest pod wpływem swego męża, po czym oboje nawrócili wielu pogan na wiarę chrześcijańską, za co ponieśli śmierć męczeńską. Po wielu torturach wrzucono ich do jamy i żywcem zasypano, co miało się wydarzyć w 257 r. Wraz z nimi zasypano wszystkich wiernych, którzy zgromadzili się na Mszę świętą. błogosławiona Diana z Andalo zakonnica | wspomnienie obchodzimy 10 czerwca Błogosławiona Diana Andalo jest bodaj jedyną patronką tego imienia. Była córką zamożnego obywatela Bolonii. Dość wcześnie zetknęła się z pierwszymi dominikanami. W 1219 roku spotyka się ze św. Dominikiem, poddaje się jego kierownictwu duchowemu i na jego ręce składa profesję. Chodziło tu zapewne o ślub wstąpienia do zakonu. Ale jej zamiary trafiły na opór rodziny, która siłą odwodziła Dianę od życia zakonnego i miejscowego biskupa, który nie chciał się zgodzić na założenie w mieście nowego klasztoru. Dopiero w roku 1223, za rządów następnego generała zakonu, Diana doczekała się spełnienia pragnień i wraz z kilkoma towarzyszkami oraz zakonnicami przybyłymi z Rzymu założyła nowy dom zakonny. Zachowały się liczne listy Jordana z Saksonii do Diany, dotyczące kierownictwa duchowego. Diana zmarła w 1236 roku, a beatyfikował ją w roku 1891 Leon XIII. święta Dominika z Nikomedii męczennica | wspomnienie obchodzimy 6 lipca O św. Dominice mamy niewiele wiadomości. Najprawdopodobniej poniosła śmierć w czasie prześladowania za Dioklecjana. Grecy, którzy wymieniają ją w swych menologiach w dniach 7 i 26 lipca nazywają ją właściwie Kyriake. Na Zachodzie, gdzie imię to „przetłumaczono” na Dominica, ośrodek kultu wytworzył się w Tropea w Kalambrii (południowe Włochy). Późna tradycja uczyniła z niej świętą lokalną. Za nią poszło martyrologium rzymskie, które wspomina ją 6 lipca. święta Dorota męczennica | wspomnienie obchodzimy 6 lutego Święta Dorota żyła na przełomie III/IV w. w Cezarei Kapadockiej, położonej we wschodniej części Małej Azji. Według tradycji męczeńską śmierć za wiarę w Chrystusa poniosła 6 lutego 304 r., za Dioklacjana. Bardzo żywy kult św. Doroty szybko rozpowszechnił się w całym Kościele. Gdy prowadzono ją na śmierć, Teofil, pisarz, zawołał z ironią: Piękna dziewczyno, przyślij mi bukiecik róż i koszyczek jabłek z rajskich ogrodów twojego Oblubieńca. Gdy w pałacu rozbawione towarzystwo rozmawiało o dzielnej dziewczynie Dorocie, w drzwiach salonu stanął chłopczyk z bukietem róż i koszykiem owoców i zwrócił się do Teofila: Te róże i jabłka przysyła ci moja Siostra z ogrodu jej Oblubieńca. Stało się to powodem jego nawrócenia i oddania życia za tak potężnego Chrystusa. święty Emil z Kordoby męczennik | wspomnienie obchodzimy 15 września Święty Emil z Kordoby jest jednym z kilku świętych tego imienia. Żył około IX wieku. Podstawy wiedzy zdobył przy bazylice św. Cypriana w swym rodzinnym mieście i tam tez został wyświecony na diakona. Władając biegle językiem arabskim wiele dyskutował wraz ze swym przyjacielem Jeremiaszem, z muzułmanami. Pewnego dnia muzułmanie nie wytrzymali i wywołali bezprecedensową wrzawę. Zaprowadzili Emila i Jeremiasza do kadiego (sędzia muzułmański), który nie miał innego wyjścia jak skazać ich na śmierć, chociaż tego nie chciał. Wyrok opiewał najpierw na ciężkie więzienie, a następnie na ścięcie, co też nastąpiło w 852 roku. Podanie mówi, że w tej samej chwili, gdy obaj przyjaciele stracili życie, dokładnie w miejscu egzekucji, rozpętała się nad Kordobą straszna burza z gradobiciem. Przerażeni muzułmanie wbili na pale ciała obu bohaterów i wystawili je na drugim brzegu. święty Erwin z Lobbes biskup | wspomnienie obchodzimy 25 kwietnia Święty Erwin (Ermin) pochodził z okolic Laon. Na kapłana wyświęcił go biskup Medelgeriusz. Potem przez wzgląd na jego zalety obrano go opatem w Lobbes, nad Sambrą, a następnie otrzymał sakrę biskupią. Słynął zwłaszcza z pobożności. Zmarł prawdopodobnie 25 kwietnia 737 roku. Pozostawił po sobie Żywot Ursmara, swego poprzednika, ale pismo zaginęło w czasie pożaru. święty Eryk Jedvardsson król, męczennik | wspomnienie obchodzimy 18 maja Legenda głosi, iż zasłynął ze skromnego i pobożnego życia. Był szlachetnym władcą, czynił wiele dobrego zwłaszcza dla najuboższych, a i bardziej zamożnych nie uciskał nadmiernie podatkami. Podobno osobiście odwiedzał chorych i podawał im lekarstwa. Eryk wiele uczynił dla chrześcijaństwa w Szwecji. Zakazał też pogaństwa i zbudował wiele kościołów. Gdy armia Eryka pokonała w bitwie pogańskich Finów, on – jak głosi legenda – zapłakał nad ciałami poległych, gdyż martwił się, że nie dostąpią nigdy zbawienia. Nie wszyscy jednak poddani cieszyli się z sukcesów władcy. Spisek zawiązał się w jego najbliższym otoczeniu, a jego przywódcą był duński książę. Przekupił on kilku wielmożów, a ci zgodzili się zgładzić swego władcę. Podczas Mszy doniesiono Erykowi, że zbliżają się buntownicy, on odpowiedział: „Pozwólcie przynajmniej przyjąć sakrament. Resztę uczynię gdzie indziej”. Po Mszy Eryk samotnie opuścił kościół, by oszczędzić życie swych ludzi. Zdrajcy zakatowali go na śmierć. Miało to miejsce 18 maja 1160 roku. święta Elwira męczennica | wspomnienie obchodzimy 16 lipca Jedną z dwóch świętych o tym imieniu jest św. Elwira, męczennica. Niestety wiemy o niej bardzo mało. Żyła prawdopodobnie na przełomie III i IV wieku i pochodziła z terenów dzisiejszej Hiszpanii. święta Elwira z Öhren opatka | wspomnienie obchodzimy 16 lipca Święta Elwira żyła na przełomie XI i XII wieku. Była opatką klasztoru benedyktynek w Öhren w Trewirze, który pod koniec VII wieku założyła św. Irma. Nie zachowały się jednak inne przekazy na temat jej życia, jednak kult św. Elwiry znany jest od dawna. święta Emilia zakonnica | wspomnienie obchodzimy 24 sierpnia Emilia de Vialar urodziła się w 1797 r. w Gaillac, koło Tuluzy. Jej matka, córka barona Portal, paryskiego lekarza, przedwcześnie zmarła. Ojciec oddał ją do zakładu sióstr w Paryżu, gdzie się wychowała i kształciła. Przez dwadzieścia lat przebywała w domu rodzinnym, cierpliwie znosząc drażliwe usposobienie owdowiałego ojca i despotycznej gospodyni. Po misjach w rodzinnej parafii w 1816 r. postanowiła poświęcić się Bogu i ludziom potrzebującym pomocy. W domu rodzinnym zaczęła przyjmować starców i opuszczonych. Gospodyni gderała, ojciec milczał. W 1832 r. jej dziadek baron Portal zmarł, zostawiwszy dla niej swój dorobek. Emilia zakupiła duży dom w Gaillac. Tam zamieszkała z przyjaciółkami, co dało początek nowemu zakonowi pod nazwą „Sióstr od Objawienia świętego Józefa". Życzliwy biskup de Guały z Albi aprobował zgromadzenie. Siostry, zgodnie ze swoim celem prowadziły szpitale, przytułki i szkoły. Po kłopotach w Afryce i w kraju, Emilia osiedliła się pod Marsylią, gdzie biskup bł. Eugeniusz de Mazenod zapewnił zgromadzeniu opiekę. Założycielka zmarła 24 sierpnia 1856 r. założywszy 42 domy zakonne, oddane pracy pedagogicznej lub szpitalnej. Beatyfikował ją w roku 1939, a następnie kanonizował w roku 1951 Pius XI. święta Ewa pramatka | wspomnienie obchodzimy 24 grudnia Święta Ewa, pierwsza kobieta była żoną Adama. Znamy ją z biblijnego opowiadania z Księgi Rodzaju o stworzeniu i upadku pierwszych ludzi. Opis ten podkreśla tożsamość człowieczeństwa mężczyzny i kobiety. Ewa zwiedziona przez węża zerwała zakazany owoc z drzewa poznania dobra i zła, popełniając grzech pierworodny i powodując wygnanie z raju. błogosławiona Ewa z Liége (Leodioum) pustelnica | wspomnienie obchodzimy 5 kwietnia Błogosławiona Ewa urodziła się około 1200 roku w Belgii. Była pustelnicą (żyła w zamknięciu) przy kościele św. Marcina w swym rodzinnym mieście. Przyjaźniła się ze św. Julianą z Liége i popierała jej starania o wprowadzenie i nadanie szczególnego znaczenia uroczystości Bożego Ciała. Starała się także o rozszerzenie tego święta na inne kraje. Papież Urban IV docenił ten wkład i w 1264 roku wysłał bł. Ewie osobiste pozdrowienia. Dopiero w 1902 roku Leon XIII zaaprobował formalnie jej kult jako błogosławionej. błogosławiona Emilia Bicchieri mniszka | wspomnienie obchodzimy 3 maja Błogosławiona Emilia Bicchieri urodziła się w 1238 roku w Vercelli we Włoszech. Wstąpiła do klasztoru dominikanek ufundowanego przez jej ojca. Kilkakrotnie pełniła funkcję przeoryszy. Będąc mniszką, doznała wielkich darów łaski Bożej, między innymi doświadczała bólów korony cierniowej. Zmarła 3 maja 1314 roku w Vercelli. Jej kult zatwierdził w 1769 roku papież Klemens XIV. święty Grzegorz Barbarigo biskup | wspomnienie obchodzimy 18 czerwca Święty Grzegorz Barbarigo urodził się 25 września w Wenecji. Studia średnie odbył pod kierunkiem ojca, a wyższe ukończył w Padwie. W dziewiętnastym roku życia wstąpił do dyplomacji i uczestniczył w roku 1648 w kongresie. Gdy Grzegorz uzyskał doktorat obojga praw i przyjął święcenia kapłańskie, papież wezwał go do siebie i wnet mianował biskupem Bergamo, a następnie biskupem Padwy. Często głosił słowo Boże i uczył dzieci katechizmu. Ciągle wizytował swoją diecezję i pisał do wiernych listy pasterskie. Założył też seminarium duchowne, do którego przyjmował wielu niezamożnych chłopców. Interesował się losem ubogich niosąc im zawsze pomoc. Był również mężem modlitwy i działał na rzecz zjednoczenia chrześcijan. Zmarł 18 czerwca 1697 roku. Beatyfikował go Klemens VIII w roku 1761, natomiast kanonizował papież Jan XXIII 26 maja 1960 roku. święty Grzegorz II papież | wspomnienie obchodzimy 11 lutego Grzegorz urodził się ok. 660 roku w zamożnej rodzinie w Rzymie. Młodość spędził na dworze papieskim. Za pontyfikatu Sergiusza I był bibliotekarzem w kurii. Po święceniach diakonatu papież Konstantyn I zabrał go ze sobą do Konstantynopola na rozmowy z cesarzem Justynianem II, podczas których św. Grzegorz wykazał mądrość, roztropność i stanowczość. Po śmierci Konstantyna został wybrany jego następcą. Dopiero wtedy otrzymał święcenia kapłańskie, sakrę biskupią, a następnie władzę Najwyższego Kapłana. Podczas 16 lat pontyfikatu realizował program rozszerzenia chrześcijaństwa w Niemczech. Swój dom rodzinny Grzegorz II zamienił w klasztor św. Agaty. Po najeździe Longobardów na państwo kościelne i zniszczeniu Rzymu zajął się odbudową miasta oraz spustoszonego kraju - m.in. nakazał opatowi Petronaksowi z Brescii odbudowanie klasztoru na Monte Cassino. Grzegorz II wprowadził do mszy św. nowy ryt w okresie Wielkiego Postu m.in. wielkoczwartkową Mszę św. Zmarł 11 lutego 731 r. w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra. święty Grzegorz III papież | wspomnienie obchodzimy 10 grudnia Święty Grzegorz był Syryjczykiem. Jako młodzieniec przybył do Rzymu i tam pozostał aż do śmierci. Musiał odznaczać się niezwykłymi zaletami, skoro po śmierci papieża Grzegorza II został jednomyślnie wybrany jego następcą w 731 roku. Niemal cały dziesięcioletni pontyfikat upłynął Grzegorzowi pod znakiem walki z bizantyjskim imperatorem i błędnymi poglądami popieranych przezeń ikonoklastów. Ikonoklaści uważali, ze kult świętych obrazów jest grzechem. Grupy fanatycznych zwolenników wdzierały się do świątyń chrześcijańskich, aby niszczyć religijne obrazy. Papież zwołał wówczas synod w Rzymie, na którym wyjaśniona została nauka katolicka odnośnie czci relikwii i świętych wizerunków. Papież wraz z innymi biskupami Zachodu stanął w obronie sztuki religijnej, wierząc, że umacnia ona chrześcijan w wierze i zbliża do Boga. Zaprosił do Rzymu posłusznych sobie biskupów, wspólnie z nimi potępił ikonoklastyczne edykty cesarza Leona III i obłożył ekskomuniką wszystkich, którzy niszczyli święte obrazy. Tej zniewagi cesarz nie mógł darować. Z zemsty zajął zbrojnie Sycylię i Kalabrię, uważane dotąd za ziemie papieskie. Święty Grzegorz III zmarł 27 lub 28 listopada 741 roku. święty Grzegorz Wielki papież, doktor Kościoła | Patron nauczycieli, muzyków i chórzystów wspomnienie obchodzimy 3 września Św. Grzegorz I Wielki urodził się w Rzymie około 540 r., w rodzinie patrycjuszów: Gordiana i św. Sylwii. Odbył gruntowne wykształcenie, podjął karierę urzędniczą i został prefektem Rzymu. Później jednak wyrzekł się świata i został jednym z siedmiu diakonów Rzymu i delegatem papieskim w Konstantynopolu. Po śmierci ojca zbudował sześć klasztorów benedyktyńskich poza Rzymem i klasztor św. Andrzeja w Rzymie adaptując swój dom. Tam w 575 roku przywdział habit zakonny. Po śmierci papieża Pelagiusza II, kapłani i lud, 3 września 590 roku jednomyślnie wybrali go jako jego następcę. Był gorliwym pasterzem Kościoła, opiekunem biednych i autorem dzieł teologicznych, które miały duży wpływ na kształtowanie się myśli chrześcijańskiej na Zachodzie, zwłaszcza w dziedzinie duchowości. Swoją działalnością zasłużył na miano „Wielkiego”. Poczynił pewne reformy liturgiczne, skodyfikował śpiewy liturgiczne, nazwane później chorałem gregoriańskim. Zmarł w Rzymie 12 marca 604 roku. Jest jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego. święty Grzegorz z Nazjanzu biskup, doktor Kościoła | wspomnienie obchodzimy 2 stycznia Św. Grzegorz urodził się w 330 r. Był wielkim teologiem, humanistą i poetą. Po studiach w Cezarei Palestyńskiej, Aleksandrii i Atenach podjął życie klasztorne w Poncie, gdzie przebywał już św. Bazyli. Był biskupem Sasiny, a następnie pierwszym patriarchą Konstantynopola. Zrzekł się godności metropolity, aby w samotni oddawać się kontemplacji i pracy pisarskiej. W swych licznych poematach, których ocalało 245, pisze o tajemnicy wiary oraz przeżycia mistycznego. Jego atrybutami są: anioł, księga Ewangelii, paliusz święty Grzegorz z Nyssy biskup, doktor Kościoła | wspomnienie obchodzimy 10 stycznia Św. Grzegorz urodził się w 335 r. w Cezarei Kapadockiej. Jego ojciec był retorem w szkole wymowy. Był młodszym bratem św. Bazylego, którego przypominał wyglądem zewnętrznym. Chrzest przyjął jako młodzieniec. Po ojcu obrał sobie zawód retora i wstąpił w związek małżeński. Po śmierci małżonki poświęcił się ascezie. Za namową św. Bazylego przyjął święcenia kapłańskie i wstąpił do założonego przez niego klasztoru położonego nad Morzem Czarnym. Stamtąd, w roku 371, powołano go na biskupa Nyssy. Dziewięć lat później został wybrany metropolitą Sebasty. Święty Grzegorz znany jest jako żarliwy kaznodzieja i interpretator Słowa Bożego. Uczestniczył w Soborze w Konstantynopolu w roku 381, gdzie był głównym autorem słów uzupełniających Nicejski Symbol Wiary, dotyczących nauki o Duchu Świętym. Sobór ten ogłosił go filarem Kościoła. Dla potomnych pozostał w pamięci jako człowiek otwarty i miłujący pokój, współczujący biednym i chorym. Był jednym z najwybitniejszych teologów Kościoła Wschodniego. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę pism religijnych, m.in. ascetycznych i mistycznych oraz komentarzy biblijnych. święty Henryk biskup, męczennik | wspomnienie obchodzimy 19 stycznia Henryk pochodził prawdopodobnie z Anglii. Do Szwecji przybył w roku 1153, towarzysząc legatowi papieskiemu, Mikołajowi z Albano, późniejszemu papieżowi Hadrianowi IV. Został biskupem Uppsali. Stąd wyprawił się z królem szwedzkim do Finlandii, gdzie podjął działalność misyjną i organizowanie Kościoła. Zginął w roku 1160 na zamarzniętej tafli jeziora Kyulo, zamordowany przez wieśniaka, którego już wcześniej za zabójstwo obłożył kanoniczną klątwą. Niektórzy sądzą, że powodem mordu była chęć rabunku, gdyż zabójca nie mogąc zabrać Henrykowi złotego pierścienia, odciął mu palec. W dwa lata po śmierci Henryka, papież Hadrian IV uznał go za błogosławionego. Car Piotr I nakazał przeniesienie relikwii do Rosji, gdzie w końcu zaginęły. W Polsce kult św. Henryka wprowadził król Zygmunt III Waza. święty Henryk de Ossóy Cervello kapłan | wspomnienie obchodzimy 27 stycznia Święty Henryk de Ossó urodził 16 października 1840 roku się w hiszpańskiej Katalonii jako najmłodsze z trojga dzieci. Pierwsze jedenaście lat Henryk spędził w rodzinnej miejscowości pod opieką pobożnej matki, która pragnęła by został księdzem. Jemu samemu marzyła się praca nauczyciela, zaś ojciec postanowił, że jego syn zostanie kupcem. W tym celu wysłał go do wuja, do miejscowości Quinto de Ebro, gdzie kontynuował naukę i pracował w sklepie. We wrześniu 1854 roku zmarła na cholerę jego matka. Ostatnie jej słowa przed śmiercią skłoniły go do zmiany decyzji: postanowił zostać kapłanem. Ojciec i rodzina byli przeciwni jego zamiarom, z tego też powodu nie mógł opuścić swojej pracy w Reus. Nie mogąc się z tym pogodzić napisał pożegnalny list do ojca, opuścił pracę, zbędne ubrania rozdał najuboższym i jako pielgrzym udał się do Montserrat, aby tam powierzyć się opiece Matki Bożej – Czarnej Madonnie, patronce Katalonii. Święcenia kapłańskie przyjął we wrześniu 1867 roku. Szybko został wychowawcą i wykładowcą w seminarium w Tortosie. Tam rozpoczęła się też jego bogata działalność pedagogiczna. Organizował katechizację dla dzieci i młodzieży, zakładał stowarzyszenia religijne, popierał działalność szkół katolickich. Święty Henry de Ossó jest pięknym wzorem osobowym dla współczesnych duszpasterzy i katechetów. Jego życie i działalność powinny im uświadomić, że pierwszym celem nowej ewangelizacji, do której jesteśmy powołani, musi być urzeczywistnianie wśród wiernych ideału świętości, przejawiającej się w świadectwie wiary i w miłości bez granic, okazywanej w codziennym życiu poprzez konkretne czyny. błogosławiona Izabela Francuska dziewica | wspomnienie obchodzimy 23 lutego Błogosławiona Izabela urodziła się w 1225 roku. Była córką króla Francji Ludwika VIII oraz św. Blanki Kastylijskiej. Izabela, choć od wczesnych lat dziecięcych chorowała, otrzymała staranne i surowe wychowanie. O jej rękę starało się wielu kandydatów. Mimo interwencji papieża Innocentego IV, nie zgodziła się na zaślubiny z Konradem, synem cesarza Fryderyka II. W 1255 roku razem ze swym bratem Ludwikiem IX, ufundowała klasztor klarysek mniszek kontemplacyjnych. Reguła, którą napisała razem ze św. Bonawenturą, była oparta na regule św. Klary z Asyżu, zatwierdził ją papież Urban IV w 1263 roku. Izabela zamieszkała w budynku przylegającym do klasztoru. Prowadziła ascetyczny tryb życia, spełniała czyny pokutne, prowadziła dzieła charytatywne. Ostatnie dwa lata życia spędziła w klasztorze, pod opieką sióstr, ciężko chorując. Zmarła 23 lutego 1270 roku, pochowano ją w klasztorze, w habicie zakonnym. Według zapisków, za wstawiennictwem bł. Izabeli dokonało się czterdzieści uzdrowień. W roku 1521 Izabelę beatyfikował papież Leon X. ŚWIĘTA KATARZYNA Katarzyna od młodych lat prowadziła życie zaskakująco kontemplacyjne. Wśród zajęć i w kościele, dokąd udawała się w wolnych chwilach, "modlitwa tryskała z niej jakby z dobrego źródła". W niedzielę „na Mszy świętej modliła się jak anioł, nie kręcąc głową". Po przyjęciu Komunii św. wyglądała jakby już nie należała do tej ziemi". Znajdowała Pana w swoim sercu, w ubogich, których wspierała i w chorych, których odwiedzała. Najważniejsze objawienie miało miejsce 27 listopada 1830 r. Wtedy Matka Boża powierzyła Katarzynie specjalną misję. Podczas wspólnych modlitw w kaplicy pojawiła się przed nią Niepokalana. "Cała Jej postać promieniowała takim pięknem, że nie potrafię tego opisać". Potem usłyszała polecenie, by według tego wzoru wykonać medalik. Na tych, którzy go będą nosić z ufnością, spłyną wyjątkowe łaski. ŚWIĘTA KATARZYNA Święta Katarzyna przyszła na świat w połowie XIV wieku. Od dziecka, mimo sprzeciwu rodziców, postanowiła, że zamiast wyjść za mąż i dbać o dobra doczesne, odda się w służbę Chrystusa. Gdy już wybrała swą drogę, obdarowana została wieloma wizjami. W czasie jednej z nich poczuła, jakby w jej piersi biło serce Chrystusa. W innej otrzymała stygmaty, lecz dzięki modłom pozostały one niewidoczne dla innych. Jako znak swego poświęcenia Katarzyna przez całe życie niedojadała. Z wszystkimi też chciała dzielić się otrzymaną łaską i mocą swej wiary. Choć sama nie potrafiła pisać, podyktowała wiele listów, w których oferowała duchowe wsparcie biednym i bogatym, bez różnicy stanu. Wkrótce mądrość i uduchowienie św. Katarzyny stały się sławne. Proces kanonizacyjny rozpoczął się w roku 1411, ale na ołtarze wyniósł ją dopiero Pius II w 1416 roku. 4 października 1970 roku Paweł VI ogłosił ją doktorem Kościoła. ŚWIĘTY MAREK Święty Marek, zwany także Janem (Dz 13,5.13), był synem Marii, właścicielki jakiegoś jerozolimskiego domostwa, być może samego wieczernika i krewnym Barnaby (Kol 4, 10). Prawdopodobnie ochrzcił go sam św. Piotr Apostoł (l P 4,13). Tradycja podaje, że Piotr wysłał go do Egiptu jako biskupa Aleksandrii. Zakładał tam nowe gminy chrześcijańskie. Tam również poniósł śmierć męczeńską. W IX w. Wenecjanie przewieźli jego relikwie do swojego miasta, gdzie zbudowali mu wspaniałą bazylikę patriarchalną. św. Marek stał się orędownikiem u Boga o dobrą pogodę i obfite plony. Jest on także patronem pisarzy, notariuszy, murarzy, szklarzy. Był towarzyszem apostołów Pawła i Piotra, którym usługiwał: pisał dyktowane listy, tłumaczył nauki Piotra i pozostawił po sobie Ewangelię, w której chodziło mu o doprowadzenie czytelnika do wiary w Bóstwo Jezusa Chrystusa. ŚWIĘTY MIKOŁAJ Z MIRY biskup, wspomnienie obchodzimy 6 grudnia . Patron panien, marynarzy, rybaków, dzieci, więźniów. Św. Mikołaj urodził się ok. 270 r. w Patara, w Licji (Azja Mniejsza). Jest popularnym świętym w chrześcijaństwie. W legendach o św. Mikołaju jest ziarno prawdy. Po bogatych rodzicach otrzymał w spadku znaczny majątek, którym chętnie dzielił się z ubogimi. Wyróżniał się pobożnością miłosierdziem. Mieszkańcy Miry wybrali go na swojego biskupa. Po życiu gorliwym i pełnym dobrych czynów, zmarł w połowie IV w., spontanicznie czczony przez wiernych. Gdy Mirę opanowali Arabowie, kupcom włoskim udało się zabrać jego relikwie i przewieźć do Bari w południowych Włoszech. Znana jest historia o trzech niesprawiedliwie uwięzionych oficerach uwolnionych za jego wstawiennictwem; opowieść o trzech ubogich pannach wydanych za mąż dzięki posagom, których Święty dyskretnie im dostarczył; o trzech młodzieńcach uratowanych przez niego od wyroku śmierci; o żeglarzach wybawionych z katastrofy morskiej. Do dziś utrzymuje się zwyczaj składania podarunków w formie niespodzianki. ŚWIĘTY RAFAŁ Rafał był przewodnikiem młodego Tobiasza w czasie jego podróży do Raga, miasta w kraju Medów, na wschód od Niniwy. Tobiasz udał się tam z polecenia ojca, aby upomnieć się o dług należny jego rodzinie. Archanioł pomagał Tobiaszowi poślubić Sarę, córkę Raguela i odpędzić rządzącego nią demona. Potem odebrawszy pieniądze wrócili do domu, gdzie Rafał dopomógł uleczyć ślepotę ojca. W końcu wyjawił kim jest: „Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański”. Papież Benedykt XV w 1921 roku rozszerzył kult św. Rafała na cały Kościół powszechny.