Transcript prezentacja_j_rosyjski
Slide 1
Slide 2
Slide 3
Urodził się w majątku swoich rodziców w Woroneżu w środkowej Rosji.
Dzieciństwo spędził w majątku Oziorki w pobliżu Orła. Pochodził z ze
zubożałej szlachty, podupadłej za czasów jego dziadka i ojca.
W 1881 r. został wysłany do szkoły w Jelcu, musiał jednak przerwać
edukację po pięciu latach. Jego wykształcony starszy brat, Julian
zachęcał go do czytania klasyków rosyjskich i do samodzielnego pisania.
W wieku 17 lat zadebiutował wierszem "Na śmierć Nadsona" (1887) w
petersburskim magazynie literackim. Jego pierwszy zbiór wierszy,
Listopad (1901) został ciepło przyjęty przez krytykę. Mówiono o jego
utworach, że chociaż kontynuują XIX-wieczny nurt parnasizmu, zatopione
są w orientalnym mistycyzmie i zaskakują starannie dobranymi epitetami.
Wielkim miłośnikiem jego poezji był Vladimir Nabokov, który jednak
krytykował jego prozę.
W 1889 r. Bunin przeniósł się do Charkowa, do swojego brata – pracował
tam jako urzędnik państwowy, redaktor lokalnej gazety, bibliotekarz i
statystyk sądowy. Zaczął też wówczas korespondować z Antonem
Czechowem, który został później jego bliskim przyjacielem. Znał też
Maksyma Gorkiego i Lwa Tołstoja.
Bunin był znanym tłumaczem. Za przekład Pieśni o Hajawacie
Longfellowa został uhonorowany Nagrodą Puszkina w 1903 r., tłumaczył
też Byrona, Tennysona i Musseta.
W 1909 r. został wybrany członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk.
Slide 4
W swoich opowiadaniach łączył elementy tradycyjnej noweli
społecznikowskiej z nowymi propozycjami formalnymi. Osłabił akcję, a
rozbudowane anegdoty zastąpił luźnymi i statycznymi scenami rozmyślań
bohatera nad losem ludzkim. Wraz ze zbiorkiem Czara Życia (1915),
mamy do czynienia z nowym okresem w życiu Bunina. Dotyka
problematyki ogólnoludzkiej, roztrząsa tajemnice ludzkiego charakteru i
tragicznego losu człowieka, który jest zagubiony w wielkim i
nieuporządkowanym świecie.
W Braciach (1914) Bunin ukazuje tragiczną koncepcję miłości, jako
potężnego żywiołu przynoszącego człowiekowi ból, cierpienie i śmierć.
W 1915 pod wpływem tragedii Titanica, napisał Pana z San Francisco historię bezimiennego amerykańskiego dorobkiewicza, który wybiera się
w podróż po Europie. Ujawnia w nim nicość i bezmyślność życia ludzi,
którzy w pogoni za bogactwem zapomnieli o wyższy potrzebach ducha i
nie spodziewają się śmierci, przerywającej istnienie w najbardziej
nieoczekiwanym momencie. Opowiadanie zbudowane jest na zasadzie
kontrastu (żywioł oceanu - komfortowy statek, skostniali z zimna
marynarze - radość sal balowych; sam bohater wybiera się do Europy na
wyższych piętrach statku, wraca zaś w ładowni).
Slide 5
Poezje (1891)
Na kraniec świata (1898)
Pod otwartym niebem (1898)
Listopad (1901)
Świątynia słońca (1907-1911)
Księga epitafiów
Wieś(1910)
Suchodoły (1911)
Pan z San Francisco
Przeklęte dni (1925-1926)
Miłość Miti (1925)
Sprawa korneta Jełagina (1927)
Ciemne aleje (1943)
Życie Arseniewa (1933)
Wyzwolenie Tołstoja (1937)
Wspomnienia (1950)
O Czechowie (1955)
Slide 6
Slide 7
Jego ojciec, Leonid Pasternak, był znanym żydowskim
malarzem i profesorem w szkole malarstwa w Moskwie.
Jego matka, Rosa Kaufman, była znaną pianistką
koncertową. Dom rodzinny charakteryzował się
kosmopolityzmem. We wczesnym dzieciństwie jego ojciec
przeszedł na prawosławie. Wywarło to duży wpływ na
Borysa. Wiele z jego późniejszych wierszy dotyka tematyki
chrześcijańskiej.
Uprawiał intelektualną poezję refleksyjną, opartą na
własnym systemie filozoficzno-estetycznym, tematycznie
związaną z przyrodą i miłością. Syn znanego malarza i
pianistki, odebrał staranne wykształcenie humanistyczne i
muzyczne. Początkowo związany był z nurtem poezji
futurystycznej (debiut w 1914 roku). Jego późniejsze
wiersze nawiązywały do niemieckiego romantyzmu i
rosyjskiego symbolizmu. W latach 20. opublikował
poematy Porucznik Szmidt i Rok 1905.
Slide 8
W latach powojennych Pasternak napisał swoją
najsłynniejszą powieść, Doktor Żywago (ukończoną w
1954 roku), opowiadającą o przed- i porewolucyjnych
losach inteligencji rosyjskiej. W cztery lata później,
w 1958 roku, otrzymał za nią literacką Nagrodę
Nobla, władze komunistyczne jednak uznały utwór za
antyradziecki i zmusiły autora do odmowy jej
przyjęcia. Na motywach tej powieści został
nakręcony znany, nagrodzony Oscarami film Davida
Leana pod tym samym tytułem a w 2002 roku powstał
film telewizyjny w reżyserii Giacomo Campiottiego
nominowany do nagrody BAFTA. Borys Pasternak dziś
uważany jest za jednego z czołowych rosyjskich
pisarzy dysydentów. Zajmował się również
tłumaczeniami, m.in. utworów J. Słowackiego, a
także poetów zachodnioeuropejskich (m.in. W.
Szekspira i J.W. Goethego) i gruzińskich.
Slide 9
Bliźniak w chmurach (1914)
Ponad barierami (1917)
Życie – moja siostra (1922)
Tematy i wariacje (1923)
Rok 1905 (1925-1926)
Lejtnant Szmidt (1926-1927)
Wzniosła choroba (1924-1928)
Opowiadania (1925)
List żelazny (1931)
Drogi powietrzne (1933)
Powtórne narodziny (1932)
W porannych pociągach (1943)
Przestwór ziemski(1945)
Doktor Żywago (1957)
Gdy się rozpogodzi (1956-1959)
Slide 10
Slide 11
Michaił Szołochow przyszedł na świat 24 maja (11 maja według
ówczesnego kalendarza) 1905 w rodzinie kozackiej. Rodzina mieszkała w
niewielkim chutorze Krużylino, w pobliżu Stanicy Wieszeńskiej (Obwód
rostowski) nad Donem, w ówczesnym Obwodzie Wojska Dońskiego.
Już jako 15-latek został żołnierzem Armii Czerwonej i walczył z
przeciwnikami władzy radzieckiej.
W wieku 17-tu lat zadebiutował jako pisarz. W 1922 zamieszkał w
Moskwie, z zamiarem wykonywania zawodu dziennikarza, jednak
pracował fizycznie. W 1924 osiadł na stałe w rodzinnych stronach – w
Stanicy Wieszeńskiej i poślubił Marię Pietrownę Gromosławskają (ur.
1901, zm. 1992). Mieli 2 córki i 2 synów.
W 1924 zadebiutował opowiadaniem Родинка. Już wcześniej w prasie
ukazywały się jego felietony. Dwa lata później, opublikował zbiór
opowiadań – Opowiadania znad Donu, w dużej części opartych na
własnych przeżyciach. Był to jego debiut książkowy. Już rok wcześniej, w
1925, rozpoczął pracę nad dziełem swego życia – Cichym Donem. Powieść
tę ukończył dopiero w 1940. W międzyczasie powstawały inne jego
dzieła, m.in. Zaorany ugór, którego pierwszy tom opublikowany został w
1932, podczas gdy drugi ukazał się dopiero po wojnie, w 1959.
Slide 12
W latach 70. Aleksander Sołżenicyn zarzucił Szołochowowi plagiat
utworu Cichy Don, którego autorem miał być w rzeczywistości
Fiodor Kriukow, kozacki pisarz zamordowany przez bolszewików
w 1920 roku. Od tego czasu przedstawiono liczne dowody
potwierdzające tezę Sołżenicyna, m.in. teksty dawnych utworów
Kriukowa, które Szołochow przepisał bez jakichkolwiek zmian.
Zadziwiające podobieństwa znaleziono także w utworze Los
człowieka z 1957 roku. Jego pierwowzorem były dwa opowiadania
Kriukowa Włoch Zamczałow z 1916 roku oraz W gościach u
towarzysza Mironowa z 1919 roku, opublikowane w tychże latach
przez czasopisma "Russkie wiedomosti" oraz "Donskie
wiedomosti".
Pochodzący z Rostowa publicysta Miezencew przedstawił teorię,
według której Szołochow wszedł w posiadanie archiwum dzieł
Kriukowa, znajdującego się w stanicy Głazunowskiej, w okręgu
Wojska Dońskiego. Sam Szołochow twierdził, że wszelkie rękopisy
m.in. Cichego Donu zaginęły w 1941 roku. Miezencew uważał, że
Szołochow wykorzystał te utwory, nie przypuszczając aby
ktokolwiek skojarzył je z dawno nieżyjącym Kriukowem .
Slide 13
Znamię (Родинка, 1924) – opowiadanie opublikowane w prasie.
Opowiadania znad Donu (Донские рассказы, 1925) – zbiór
opowiadań.
Laurowy step (Лазоревая степь, 1926) – zbiór opowiadań.
Cichy Don (Тихий Дон, 1928, 1932, 1940 – kolejne tomy
powieści) – epopeja tocząca się w czasach rewolucji, I wojny
światowej i wojny domowej w Rosji.
Zorany ugór (Поднятая целина, 1932 t. I, 1959 t. II) – powieść o
kolektywizacji naddonieckich wsi kozackich.
Nauka nienawiści (Наука ненависти, 1942) – opowiadanie.
Oni walczyli o ojczyznę (Они сражались за Родину, kolejne
rozdziały ukazywały się w latach 1942-1944, 1949 i 1969) –
powieść wojenna o II wojnie światowej.
Los człowieka (Судьба человека, 1956) – mikropowieść,
opisująca przeżycia i męstwo radzieckiego jeńca wojennego w
hitlerowskiej niewoli.
Slide 14
WYKONALI
:
ZUZIA STANKIEWICZ I ADAŚ SAPIEHA KL. 3a
2011/2012 r.
Slide 2
Slide 3
Urodził się w majątku swoich rodziców w Woroneżu w środkowej Rosji.
Dzieciństwo spędził w majątku Oziorki w pobliżu Orła. Pochodził z ze
zubożałej szlachty, podupadłej za czasów jego dziadka i ojca.
W 1881 r. został wysłany do szkoły w Jelcu, musiał jednak przerwać
edukację po pięciu latach. Jego wykształcony starszy brat, Julian
zachęcał go do czytania klasyków rosyjskich i do samodzielnego pisania.
W wieku 17 lat zadebiutował wierszem "Na śmierć Nadsona" (1887) w
petersburskim magazynie literackim. Jego pierwszy zbiór wierszy,
Listopad (1901) został ciepło przyjęty przez krytykę. Mówiono o jego
utworach, że chociaż kontynuują XIX-wieczny nurt parnasizmu, zatopione
są w orientalnym mistycyzmie i zaskakują starannie dobranymi epitetami.
Wielkim miłośnikiem jego poezji był Vladimir Nabokov, który jednak
krytykował jego prozę.
W 1889 r. Bunin przeniósł się do Charkowa, do swojego brata – pracował
tam jako urzędnik państwowy, redaktor lokalnej gazety, bibliotekarz i
statystyk sądowy. Zaczął też wówczas korespondować z Antonem
Czechowem, który został później jego bliskim przyjacielem. Znał też
Maksyma Gorkiego i Lwa Tołstoja.
Bunin był znanym tłumaczem. Za przekład Pieśni o Hajawacie
Longfellowa został uhonorowany Nagrodą Puszkina w 1903 r., tłumaczył
też Byrona, Tennysona i Musseta.
W 1909 r. został wybrany członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk.
Slide 4
W swoich opowiadaniach łączył elementy tradycyjnej noweli
społecznikowskiej z nowymi propozycjami formalnymi. Osłabił akcję, a
rozbudowane anegdoty zastąpił luźnymi i statycznymi scenami rozmyślań
bohatera nad losem ludzkim. Wraz ze zbiorkiem Czara Życia (1915),
mamy do czynienia z nowym okresem w życiu Bunina. Dotyka
problematyki ogólnoludzkiej, roztrząsa tajemnice ludzkiego charakteru i
tragicznego losu człowieka, który jest zagubiony w wielkim i
nieuporządkowanym świecie.
W Braciach (1914) Bunin ukazuje tragiczną koncepcję miłości, jako
potężnego żywiołu przynoszącego człowiekowi ból, cierpienie i śmierć.
W 1915 pod wpływem tragedii Titanica, napisał Pana z San Francisco historię bezimiennego amerykańskiego dorobkiewicza, który wybiera się
w podróż po Europie. Ujawnia w nim nicość i bezmyślność życia ludzi,
którzy w pogoni za bogactwem zapomnieli o wyższy potrzebach ducha i
nie spodziewają się śmierci, przerywającej istnienie w najbardziej
nieoczekiwanym momencie. Opowiadanie zbudowane jest na zasadzie
kontrastu (żywioł oceanu - komfortowy statek, skostniali z zimna
marynarze - radość sal balowych; sam bohater wybiera się do Europy na
wyższych piętrach statku, wraca zaś w ładowni).
Slide 5
Poezje (1891)
Na kraniec świata (1898)
Pod otwartym niebem (1898)
Listopad (1901)
Świątynia słońca (1907-1911)
Księga epitafiów
Wieś(1910)
Suchodoły (1911)
Pan z San Francisco
Przeklęte dni (1925-1926)
Miłość Miti (1925)
Sprawa korneta Jełagina (1927)
Ciemne aleje (1943)
Życie Arseniewa (1933)
Wyzwolenie Tołstoja (1937)
Wspomnienia (1950)
O Czechowie (1955)
Slide 6
Slide 7
Jego ojciec, Leonid Pasternak, był znanym żydowskim
malarzem i profesorem w szkole malarstwa w Moskwie.
Jego matka, Rosa Kaufman, była znaną pianistką
koncertową. Dom rodzinny charakteryzował się
kosmopolityzmem. We wczesnym dzieciństwie jego ojciec
przeszedł na prawosławie. Wywarło to duży wpływ na
Borysa. Wiele z jego późniejszych wierszy dotyka tematyki
chrześcijańskiej.
Uprawiał intelektualną poezję refleksyjną, opartą na
własnym systemie filozoficzno-estetycznym, tematycznie
związaną z przyrodą i miłością. Syn znanego malarza i
pianistki, odebrał staranne wykształcenie humanistyczne i
muzyczne. Początkowo związany był z nurtem poezji
futurystycznej (debiut w 1914 roku). Jego późniejsze
wiersze nawiązywały do niemieckiego romantyzmu i
rosyjskiego symbolizmu. W latach 20. opublikował
poematy Porucznik Szmidt i Rok 1905.
Slide 8
W latach powojennych Pasternak napisał swoją
najsłynniejszą powieść, Doktor Żywago (ukończoną w
1954 roku), opowiadającą o przed- i porewolucyjnych
losach inteligencji rosyjskiej. W cztery lata później,
w 1958 roku, otrzymał za nią literacką Nagrodę
Nobla, władze komunistyczne jednak uznały utwór za
antyradziecki i zmusiły autora do odmowy jej
przyjęcia. Na motywach tej powieści został
nakręcony znany, nagrodzony Oscarami film Davida
Leana pod tym samym tytułem a w 2002 roku powstał
film telewizyjny w reżyserii Giacomo Campiottiego
nominowany do nagrody BAFTA. Borys Pasternak dziś
uważany jest za jednego z czołowych rosyjskich
pisarzy dysydentów. Zajmował się również
tłumaczeniami, m.in. utworów J. Słowackiego, a
także poetów zachodnioeuropejskich (m.in. W.
Szekspira i J.W. Goethego) i gruzińskich.
Slide 9
Bliźniak w chmurach (1914)
Ponad barierami (1917)
Życie – moja siostra (1922)
Tematy i wariacje (1923)
Rok 1905 (1925-1926)
Lejtnant Szmidt (1926-1927)
Wzniosła choroba (1924-1928)
Opowiadania (1925)
List żelazny (1931)
Drogi powietrzne (1933)
Powtórne narodziny (1932)
W porannych pociągach (1943)
Przestwór ziemski(1945)
Doktor Żywago (1957)
Gdy się rozpogodzi (1956-1959)
Slide 10
Slide 11
Michaił Szołochow przyszedł na świat 24 maja (11 maja według
ówczesnego kalendarza) 1905 w rodzinie kozackiej. Rodzina mieszkała w
niewielkim chutorze Krużylino, w pobliżu Stanicy Wieszeńskiej (Obwód
rostowski) nad Donem, w ówczesnym Obwodzie Wojska Dońskiego.
Już jako 15-latek został żołnierzem Armii Czerwonej i walczył z
przeciwnikami władzy radzieckiej.
W wieku 17-tu lat zadebiutował jako pisarz. W 1922 zamieszkał w
Moskwie, z zamiarem wykonywania zawodu dziennikarza, jednak
pracował fizycznie. W 1924 osiadł na stałe w rodzinnych stronach – w
Stanicy Wieszeńskiej i poślubił Marię Pietrownę Gromosławskają (ur.
1901, zm. 1992). Mieli 2 córki i 2 synów.
W 1924 zadebiutował opowiadaniem Родинка. Już wcześniej w prasie
ukazywały się jego felietony. Dwa lata później, opublikował zbiór
opowiadań – Opowiadania znad Donu, w dużej części opartych na
własnych przeżyciach. Był to jego debiut książkowy. Już rok wcześniej, w
1925, rozpoczął pracę nad dziełem swego życia – Cichym Donem. Powieść
tę ukończył dopiero w 1940. W międzyczasie powstawały inne jego
dzieła, m.in. Zaorany ugór, którego pierwszy tom opublikowany został w
1932, podczas gdy drugi ukazał się dopiero po wojnie, w 1959.
Slide 12
W latach 70. Aleksander Sołżenicyn zarzucił Szołochowowi plagiat
utworu Cichy Don, którego autorem miał być w rzeczywistości
Fiodor Kriukow, kozacki pisarz zamordowany przez bolszewików
w 1920 roku. Od tego czasu przedstawiono liczne dowody
potwierdzające tezę Sołżenicyna, m.in. teksty dawnych utworów
Kriukowa, które Szołochow przepisał bez jakichkolwiek zmian.
Zadziwiające podobieństwa znaleziono także w utworze Los
człowieka z 1957 roku. Jego pierwowzorem były dwa opowiadania
Kriukowa Włoch Zamczałow z 1916 roku oraz W gościach u
towarzysza Mironowa z 1919 roku, opublikowane w tychże latach
przez czasopisma "Russkie wiedomosti" oraz "Donskie
wiedomosti".
Pochodzący z Rostowa publicysta Miezencew przedstawił teorię,
według której Szołochow wszedł w posiadanie archiwum dzieł
Kriukowa, znajdującego się w stanicy Głazunowskiej, w okręgu
Wojska Dońskiego. Sam Szołochow twierdził, że wszelkie rękopisy
m.in. Cichego Donu zaginęły w 1941 roku. Miezencew uważał, że
Szołochow wykorzystał te utwory, nie przypuszczając aby
ktokolwiek skojarzył je z dawno nieżyjącym Kriukowem .
Slide 13
Znamię (Родинка, 1924) – opowiadanie opublikowane w prasie.
Opowiadania znad Donu (Донские рассказы, 1925) – zbiór
opowiadań.
Laurowy step (Лазоревая степь, 1926) – zbiór opowiadań.
Cichy Don (Тихий Дон, 1928, 1932, 1940 – kolejne tomy
powieści) – epopeja tocząca się w czasach rewolucji, I wojny
światowej i wojny domowej w Rosji.
Zorany ugór (Поднятая целина, 1932 t. I, 1959 t. II) – powieść o
kolektywizacji naddonieckich wsi kozackich.
Nauka nienawiści (Наука ненависти, 1942) – opowiadanie.
Oni walczyli o ojczyznę (Они сражались за Родину, kolejne
rozdziały ukazywały się w latach 1942-1944, 1949 i 1969) –
powieść wojenna o II wojnie światowej.
Los człowieka (Судьба человека, 1956) – mikropowieść,
opisująca przeżycia i męstwo radzieckiego jeńca wojennego w
hitlerowskiej niewoli.
Slide 14
WYKONALI
:
ZUZIA STANKIEWICZ I ADAŚ SAPIEHA KL. 3a
2011/2012 r.