Transcript Paulina Cierzuch, Katarzyna Janczyk
Slide 1
Złota dziesiątka
Szewczyk Paulina
Slide 2
Partenon
Nazwa Partenon nawiązuje do Ateny
Partenos (Ateny Dziewicy),
której świątynia była poświęcona.
Zbudowany w zgodzie z porządkiem
doryckim, jest uważany za
najdoskonalszy
jego przykład, niemniej w świątyni
znajdują się elementy porządku
jońskiego, tj, 4 jońskie kolumny w
pomieszczeniu zachodnim oraz tzw.
fryz panatenajski znajdujący się na
ścianach celli. Partenon zbudowano
z białego marmuru pentelickiego.
Nie oparł się on zniszczeniom i
grabieży.
Slide 3
Forum Romanum
Forum Romanum (pol. – rynek rzymski),
inna nazwa to Forum Magnum – najstarszy
plac miejski w Rzymie, otoczony
sześcioma z siedmiu wzgórz: Kapitolem,
Palatynem, Celiusem, Eskwilinem,
Wiminałem i Kwirynałem. Główny
polityczny, religijny i towarzyski ośrodek
starożytnego Rzymu, miejsce odbywania
najważniejszych uroczystości publicznych.
Slide 4
Dyskobol
Rzeźbiarz stworzył ją najprawdopodobniej we wczesnym
okresie swojej twórczości. Uwzględnił w niej grecki
kanon piękna. Postać jest wyidealizowana, ciało
przedstawione w pełnej syntezie. Autor ukazał ruch
i wewnętrzny dynamizm postaci w sposób
zrównoważony i opanowany. Sportowiec jest
ukazany tuż przed wyrzuceniem dysku (stąd nazwa
„dyskobol”). Ramiona są ułożone w taki sposób, że
wydaje się jakby tworzyły część okręgu. Głowa
pochylona ku przodowi akcentuje oś symetrii ciała
przebiegającą równolegle do lewej nogi zgiętej w
kolanie, dotykającej dużym palcem ziemi. Jego
ciało wydaje się przez to proporcjonalne. Mistrz
uwidocznił także większość mięśni, czyli zadbał o
szczegóły. Wydaje się jakby atleta został ujęty w
momencie spoczynku między dwiema
czynnościami, odchyleniem dysku do tyłu, a
wyrzuceniem. Jednocześnie brak emocji na twarzy
przedstawianej postaci sugeruje ogromne
skupienie. Postać ukazana jest w pełni
realistycznie, oddaje naturalny ruch, co jest
dowodem na to, że za najwyższy wzór Myron obrał
naturę, wybierając z niej najdoskonalsze elementy.
Slide 5
Nike z Samotraki
Nike z Samotraki – marmurowa rzeźba z
okresu hellenistycznego z III lub II wieku
p.n.e.. Postać Nike ma 2,40 m wysokości,
a ze skrzydłami 3,28 m. Jej twórcą był
prawdopodobnie Pytokritos z Rodos.
Uważa się, że mogła być symbolem
zwycięstw odniesionych przez
Rodyjczyków w wojnie z Antiochem III.
Prawdopodobnie znajdowała się na
dziobie jakiegoś okrętu. Została
odnaleziona w 1863 roku na greckiej
wyspie Samotraka przez francuskiego
archeologa-amatora Charlesa
Champoiseau. Jest to rzeźba o dużej
dozie realizmu, co podkreśla chociażby
szata, która w tej rzeźbie migocze, gra;
wyraźnie widać, że jest albo mokra, albo
łopocze na wietrze. Wysunięta do przodu
prawa noga i rozpostarte skrzydła nadają
postaci harmonijność ruchu.
Nike z Samotraki od 1884 można oglądać w
Luwrze w Paryżu.
Podobizna tej rzeźby posłużyła jako logo serii
"Nike" wydawnictwa Czytelnik.
Slide 6
Wenus z Milo
Wenus z Milo, Afrodyta z Melos, to najsłynniejsza rzeźba bogini
Afrodyty.Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa w
1820 r. w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, głównym
porcie greckiej wyspy Milos, leżącej w archipelagu Cyklad na Morzu
Egejskim. Posąg w imieniu francuskiego ambasadora w Turcji, Markiza
de Riviere, kupił francuski żeglarz Jules Dumont d'Urville. Figura miała
wówczas ręce. Według legendy straciła je, gdy statek d’Urville’a
roztrzaskał się o skały w pobliżu wyspy. Gdy rzeźbę wydobyto, była już
w stanie, w jakim zna ją cały świat. Markiz de Riviere sprezentował
Wenus Ludwikowi XVIII. Od 1821 r. posąg znajduje się w Luwrze.
Figura wykonana jest z marmuru paryjskiego
(z wyspy Paros). Ma 2,04 metra wysokości. Półnaga bogini ma szatę
opuszczoną poniżej bioder (podobnie jak Wenus wyżymająca włosy z
Muzeum Watykańskiego). Lewa noga jest na czymś wsparta.
Przypuszcza się, że na żółwiu. Kiedyś w lewej ręce trzymała
prawdopodobnie jabłko, a ręka trzymająca jabłko była wsparta na
kolumnie, aby podtrzymywać ciężar. Jest to rzeźba anonimowego
twórcy ze szkoły rodyjskiej z około 150 – 125 p.n.e. , niektórzy
przypuszczają, że twórcą mógł być Agesandros z Rodos. Ma charakter
kompilacyjny. Naśladuje Wenus z Kapui (IV wiek p.n.e.), która z kolei
jest naśladownictwem Afrodyty Lizypa.
Slide 7
Panteon w Rzymie
Panteon w Rzymie (łac. Pantheon[1],
z greckiego Πάνθειον, pan – wszystko,
theoi – bogowie, panteon – miejsce
poświęcone wszystkim bogom), to
okrągła świątynia na Polu Marsowym,
ufundowana przez cesarza Hadriana w
roku 125 na miejscu wcześniejszej z 27
r. p.n.e., zniszczonej w pożarze w 80 r.
n.e. Budową kierował Apollodoros,
stracony później przez cesarza. Od VII
wieku Panteon jest użytkowany jako
kościół katolicki pw. Santa Maria ad
Martyres – Najświętszej Marii Panny od
Męczenników.
Jest jedną z najwspanialszych i
jednocześnie najlepiej zachowanych
budowli z czasów starożytnego Rzymu.
Slide 8
Koloseum
Koloseum, oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów (łac. Amphitheatrum
Flavium, Colosseum; wł. Colosseo) – amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w
latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.
Jest to duża eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie
524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić
pomiędzy 45 a 73 tysiącami widzów[1]; z galeriami komunikacyjnymi oraz
areną z systemem podziemnych korytarzy. W czterokondygnacyjnym
podziale zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa
kondygnacja w porządku toskańskim, druga w jońskim, trzecia w
korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym
układem arkad, czwarta, najwyższa została zaopatrzona tylko w małe
okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna. Cztery
kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych
pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi.
Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla
gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było
podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (zachowały
się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez
ok. 6 minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość
mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych rzędów). Istniała też
możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w
deszczowe lub bardzo słoneczne dni.
Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie
zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co
upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku
Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych
chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał
budowlany. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym
średniowieczu od znajdującego się w pobliżu budowli ogromnego (gr.
kolossos) posągu Nerona przedstawionego jako Helios.
Slide 9
Kolumna Trajana
Kolumna Trajana – została wzniesiona w 113 r. w Rzymie
na Forum Trajana dla upamiętnienia zwycięstwa nad
Dakami. Kolumna jest usytuowana pomiędzy
budynkami dwóch bibliotek: greckiej i łacińskiej, za
Bazyliką Ulpia. Kolumna ustawiona jest na cokole, w
którego wnętrzu zostały pochowane urny z prochami
Trajana i jego żony Plotiny. Na szczycie kolumny
Trajan nakazał umieścić orła. Po jego śmierci, na
polecenie Hadriana, orzeł został zastąpiony
posągiem Trajana, który został po 392 r.n.e zrzucony
z piedestału, przez chrześcijan. Dopiero 4 grudnia
1587[1] r. na jego miejsce postawiono posąg św.
Piotra. Cała budowla (bez posągu), ma wysokość
39,83 m, sam trzon kolumny ma wysokość 26,62 m.
Zbudowany jest on z 17 kamiennych bębnów, z
marmuru kararyjskiego. Wewnątrz znajdują się
spiralne schody prowadzące na platformę widokową.
Klatkę schodową oświetlają 43 wąskie okna.
Największą ozdobą kolumny jest relief wykonany na
wstędze opasującej kolumnę w 23 skrętach.
Przedstawiono na nim historię wojny z Dakami od
chwili przygotowań do niej aż do zwycięstwa. Dwie
kampanie rozdziela wizerunek Wiktorii. Wstęga w
części najniższej ma tylko 89 cm szerokości i
rozszerza się ku górze, gdzie uzyskuje 125 cm.
Zabieg ten daje złudzenie oglądania postaci
jednakowej wysokości we wszystkich scenach. Relief
uznawany jest za jeden z najwspanialszych
przykładów rzeźby z okresu cesarstwa rzymskiego.
Slide 10
Pompeje
Pompeje, dawn. Pompeja (łac. Pompeii, wł.
Pompei) – jedno z trzech miast
rzymskich w prowincji cesarskiej Italia
(obecne Włochy), które 24 sierpnia 79
roku n.e. zniszczył wybuch wulkanu
Wezuwiusz. Popiół wulkaniczny, który
zasypał Pompeje, doskonale
zakonserwował budowle i przedmioty,
co pozwoliło dość dokładnie poznać
wygląd rzymskiego miasta średniej
wielkości i życie jego mieszkańców.
Ruiny Pompejów położone są w
regionie Kampania, około 20 km na
południowy wschód od Neapolu.
Innymi miastami, które zostały wtedy
zniszczone były Stabie i Herkulanum.
Slide 11
Wilczyca kapitolińska
Wilczyca kapitolińska – rzeźba wilczycy,
stanowiąca symbol stolicy
starożytnego imperium rzymskiego.
Wilczyca była świętym zwierzęciem
Marsa – boga wojny. Jak głosi legenda
zwierzę miało zaopiekować się i
wykarmić Romulusa i Remusa.
Rzeźba została wykopana na Palatynie we
wczesnym średniowieczu i od IX wieku
stała na Lateranie. W 1471 r. papież
Sykstus IV podarował ją Rzymowi i
wtedy trafiła do Palazzo dei
Conservatori na Kapitol.
Slide 12
Dziękuje za uwagę :)
Złota dziesiątka
Szewczyk Paulina
Slide 2
Partenon
Nazwa Partenon nawiązuje do Ateny
Partenos (Ateny Dziewicy),
której świątynia była poświęcona.
Zbudowany w zgodzie z porządkiem
doryckim, jest uważany za
najdoskonalszy
jego przykład, niemniej w świątyni
znajdują się elementy porządku
jońskiego, tj, 4 jońskie kolumny w
pomieszczeniu zachodnim oraz tzw.
fryz panatenajski znajdujący się na
ścianach celli. Partenon zbudowano
z białego marmuru pentelickiego.
Nie oparł się on zniszczeniom i
grabieży.
Slide 3
Forum Romanum
Forum Romanum (pol. – rynek rzymski),
inna nazwa to Forum Magnum – najstarszy
plac miejski w Rzymie, otoczony
sześcioma z siedmiu wzgórz: Kapitolem,
Palatynem, Celiusem, Eskwilinem,
Wiminałem i Kwirynałem. Główny
polityczny, religijny i towarzyski ośrodek
starożytnego Rzymu, miejsce odbywania
najważniejszych uroczystości publicznych.
Slide 4
Dyskobol
Rzeźbiarz stworzył ją najprawdopodobniej we wczesnym
okresie swojej twórczości. Uwzględnił w niej grecki
kanon piękna. Postać jest wyidealizowana, ciało
przedstawione w pełnej syntezie. Autor ukazał ruch
i wewnętrzny dynamizm postaci w sposób
zrównoważony i opanowany. Sportowiec jest
ukazany tuż przed wyrzuceniem dysku (stąd nazwa
„dyskobol”). Ramiona są ułożone w taki sposób, że
wydaje się jakby tworzyły część okręgu. Głowa
pochylona ku przodowi akcentuje oś symetrii ciała
przebiegającą równolegle do lewej nogi zgiętej w
kolanie, dotykającej dużym palcem ziemi. Jego
ciało wydaje się przez to proporcjonalne. Mistrz
uwidocznił także większość mięśni, czyli zadbał o
szczegóły. Wydaje się jakby atleta został ujęty w
momencie spoczynku między dwiema
czynnościami, odchyleniem dysku do tyłu, a
wyrzuceniem. Jednocześnie brak emocji na twarzy
przedstawianej postaci sugeruje ogromne
skupienie. Postać ukazana jest w pełni
realistycznie, oddaje naturalny ruch, co jest
dowodem na to, że za najwyższy wzór Myron obrał
naturę, wybierając z niej najdoskonalsze elementy.
Slide 5
Nike z Samotraki
Nike z Samotraki – marmurowa rzeźba z
okresu hellenistycznego z III lub II wieku
p.n.e.. Postać Nike ma 2,40 m wysokości,
a ze skrzydłami 3,28 m. Jej twórcą był
prawdopodobnie Pytokritos z Rodos.
Uważa się, że mogła być symbolem
zwycięstw odniesionych przez
Rodyjczyków w wojnie z Antiochem III.
Prawdopodobnie znajdowała się na
dziobie jakiegoś okrętu. Została
odnaleziona w 1863 roku na greckiej
wyspie Samotraka przez francuskiego
archeologa-amatora Charlesa
Champoiseau. Jest to rzeźba o dużej
dozie realizmu, co podkreśla chociażby
szata, która w tej rzeźbie migocze, gra;
wyraźnie widać, że jest albo mokra, albo
łopocze na wietrze. Wysunięta do przodu
prawa noga i rozpostarte skrzydła nadają
postaci harmonijność ruchu.
Nike z Samotraki od 1884 można oglądać w
Luwrze w Paryżu.
Podobizna tej rzeźby posłużyła jako logo serii
"Nike" wydawnictwa Czytelnik.
Slide 6
Wenus z Milo
Wenus z Milo, Afrodyta z Melos, to najsłynniejsza rzeźba bogini
Afrodyty.Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa w
1820 r. w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, głównym
porcie greckiej wyspy Milos, leżącej w archipelagu Cyklad na Morzu
Egejskim. Posąg w imieniu francuskiego ambasadora w Turcji, Markiza
de Riviere, kupił francuski żeglarz Jules Dumont d'Urville. Figura miała
wówczas ręce. Według legendy straciła je, gdy statek d’Urville’a
roztrzaskał się o skały w pobliżu wyspy. Gdy rzeźbę wydobyto, była już
w stanie, w jakim zna ją cały świat. Markiz de Riviere sprezentował
Wenus Ludwikowi XVIII. Od 1821 r. posąg znajduje się w Luwrze.
Figura wykonana jest z marmuru paryjskiego
(z wyspy Paros). Ma 2,04 metra wysokości. Półnaga bogini ma szatę
opuszczoną poniżej bioder (podobnie jak Wenus wyżymająca włosy z
Muzeum Watykańskiego). Lewa noga jest na czymś wsparta.
Przypuszcza się, że na żółwiu. Kiedyś w lewej ręce trzymała
prawdopodobnie jabłko, a ręka trzymająca jabłko była wsparta na
kolumnie, aby podtrzymywać ciężar. Jest to rzeźba anonimowego
twórcy ze szkoły rodyjskiej z około 150 – 125 p.n.e. , niektórzy
przypuszczają, że twórcą mógł być Agesandros z Rodos. Ma charakter
kompilacyjny. Naśladuje Wenus z Kapui (IV wiek p.n.e.), która z kolei
jest naśladownictwem Afrodyty Lizypa.
Slide 7
Panteon w Rzymie
Panteon w Rzymie (łac. Pantheon[1],
z greckiego Πάνθειον, pan – wszystko,
theoi – bogowie, panteon – miejsce
poświęcone wszystkim bogom), to
okrągła świątynia na Polu Marsowym,
ufundowana przez cesarza Hadriana w
roku 125 na miejscu wcześniejszej z 27
r. p.n.e., zniszczonej w pożarze w 80 r.
n.e. Budową kierował Apollodoros,
stracony później przez cesarza. Od VII
wieku Panteon jest użytkowany jako
kościół katolicki pw. Santa Maria ad
Martyres – Najświętszej Marii Panny od
Męczenników.
Jest jedną z najwspanialszych i
jednocześnie najlepiej zachowanych
budowli z czasów starożytnego Rzymu.
Slide 8
Koloseum
Koloseum, oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów (łac. Amphitheatrum
Flavium, Colosseum; wł. Colosseo) – amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w
latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.
Jest to duża eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie
524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić
pomiędzy 45 a 73 tysiącami widzów[1]; z galeriami komunikacyjnymi oraz
areną z systemem podziemnych korytarzy. W czterokondygnacyjnym
podziale zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa
kondygnacja w porządku toskańskim, druga w jońskim, trzecia w
korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym
układem arkad, czwarta, najwyższa została zaopatrzona tylko w małe
okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna. Cztery
kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych
pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi.
Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla
gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było
podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (zachowały
się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez
ok. 6 minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość
mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych rzędów). Istniała też
możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w
deszczowe lub bardzo słoneczne dni.
Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie
zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co
upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku
Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych
chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał
budowlany. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym
średniowieczu od znajdującego się w pobliżu budowli ogromnego (gr.
kolossos) posągu Nerona przedstawionego jako Helios.
Slide 9
Kolumna Trajana
Kolumna Trajana – została wzniesiona w 113 r. w Rzymie
na Forum Trajana dla upamiętnienia zwycięstwa nad
Dakami. Kolumna jest usytuowana pomiędzy
budynkami dwóch bibliotek: greckiej i łacińskiej, za
Bazyliką Ulpia. Kolumna ustawiona jest na cokole, w
którego wnętrzu zostały pochowane urny z prochami
Trajana i jego żony Plotiny. Na szczycie kolumny
Trajan nakazał umieścić orła. Po jego śmierci, na
polecenie Hadriana, orzeł został zastąpiony
posągiem Trajana, który został po 392 r.n.e zrzucony
z piedestału, przez chrześcijan. Dopiero 4 grudnia
1587[1] r. na jego miejsce postawiono posąg św.
Piotra. Cała budowla (bez posągu), ma wysokość
39,83 m, sam trzon kolumny ma wysokość 26,62 m.
Zbudowany jest on z 17 kamiennych bębnów, z
marmuru kararyjskiego. Wewnątrz znajdują się
spiralne schody prowadzące na platformę widokową.
Klatkę schodową oświetlają 43 wąskie okna.
Największą ozdobą kolumny jest relief wykonany na
wstędze opasującej kolumnę w 23 skrętach.
Przedstawiono na nim historię wojny z Dakami od
chwili przygotowań do niej aż do zwycięstwa. Dwie
kampanie rozdziela wizerunek Wiktorii. Wstęga w
części najniższej ma tylko 89 cm szerokości i
rozszerza się ku górze, gdzie uzyskuje 125 cm.
Zabieg ten daje złudzenie oglądania postaci
jednakowej wysokości we wszystkich scenach. Relief
uznawany jest za jeden z najwspanialszych
przykładów rzeźby z okresu cesarstwa rzymskiego.
Slide 10
Pompeje
Pompeje, dawn. Pompeja (łac. Pompeii, wł.
Pompei) – jedno z trzech miast
rzymskich w prowincji cesarskiej Italia
(obecne Włochy), które 24 sierpnia 79
roku n.e. zniszczył wybuch wulkanu
Wezuwiusz. Popiół wulkaniczny, który
zasypał Pompeje, doskonale
zakonserwował budowle i przedmioty,
co pozwoliło dość dokładnie poznać
wygląd rzymskiego miasta średniej
wielkości i życie jego mieszkańców.
Ruiny Pompejów położone są w
regionie Kampania, około 20 km na
południowy wschód od Neapolu.
Innymi miastami, które zostały wtedy
zniszczone były Stabie i Herkulanum.
Slide 11
Wilczyca kapitolińska
Wilczyca kapitolińska – rzeźba wilczycy,
stanowiąca symbol stolicy
starożytnego imperium rzymskiego.
Wilczyca była świętym zwierzęciem
Marsa – boga wojny. Jak głosi legenda
zwierzę miało zaopiekować się i
wykarmić Romulusa i Remusa.
Rzeźba została wykopana na Palatynie we
wczesnym średniowieczu i od IX wieku
stała na Lateranie. W 1471 r. papież
Sykstus IV podarował ją Rzymowi i
wtedy trafiła do Palazzo dei
Conservatori na Kapitol.
Slide 12
Dziękuje za uwagę :)