Transcript Malarstwo renesansowe - prezentacja uczennic klasy

Sztuka renesansu narodziła się po 1400
roku we Włoszech. Była postrzegana przez
artystów i teoretyków sztuki nie tylko jako
odrodzenie koncepcji antyku, lecz jako
początek sztuki nowożytnej.
Sztuka jest tylko częścią tego zjawiska,
obejmującego nową postawę wobec
rzeczywistości, nowy sposób naukowego
myślenia, który przezwyciężył ducha
rzekomo „ciemnego” średniowiecza.
Występujący po średniowieczu renesans, był
epoką, w której na plan pierwszy wysunięto
człowieka i wszystko, co się z nim wiązało.
Sławiąc człowieczeństwo oraz piękno
widzialnego świata, odchodzono od duchowego
podejścia do sztuki, co było - jak pamiętamy charakterystyczną cechą poprzedniej epoki. W
związku z tym zaczęto się także bardziej
interesować kobietami, które wówczas
nazywano białogłowami lub niewiastami
(określenie "kobieta" było uznawane za
obraźliwe). Traktowano je nie tylko jako
przedmiot westchnień i miłości zmysłowej, ale
także jako symbol niezwykłej harmonii piękna i
cnoty. Literatura i sztuka tego okresu
wykształciła pewien ideał urody niewieściej.
Oglądając renesansowe arcydzieła malarskie,
łatwo zauważyć, że charakteryzował się on
przede wszystkim: zaokrąglonymi rysami
twarzy, w której umiejscowione były duże oczy,
kształtem przypominające migdał, oraz wąskie
usteczka i szczupłe policzki.
 Sandro
Botticelli,
którego malarstwo, dzięki precyzyjnej
linii, bogatej kolorystyce i subtelnemu
modelunkowi postaci, wyróżniało się
charakterem spośród innych. Jego
„Pokłon trzech króli” jest jednym z tych
obrazów, na których uwiecznione
zostały postaci mecenasów artysty.
Pyszni i zadufani w sobie, w
zastanawiający sposób kontrastują z
postaciami świętej rodziny. Inne jego
obrazy np. ”Wiosna” („Primavera”) i
„Narodziny Wenus”, reprezentują inną
stronę sztuki renesansowej –
umiłowanie mitologii i zainteresowanie
filozofią mistyczną.
 Leonardo da Vinci- ten
ekscentryczny, wszechstronnie uzdolniony
człowiek pozostawił po sobie zaledwie
garść obrazów, spędzając w Rzymie
stosunkowo mało czasu. Niemniej jednak
jego „Mona Liza” oraz „Madonna w grocie
skalnej” stanowią kwintesencję
klasycznego ideału – są rzeczywiste i
tajemnicze zarazem…
 Michał Anioł podobnie jak
Leonardo pochodził z Florencji. Był
genialnym rzeźbiarzem i malarzem, który
cztery lata swojego życia spędził
pokrywając sklepienie Kaplicy
Sykstyńskiej scenami przedstawiającymi
historię biblijną, od „Stworzenia”
począwszy.
Malarstwo Rafaela w najczystszy
sposób oddawało ducha antyku –
cechowało się ono spokojem i harmonią,
nawet jeżeli przedstawiało sceny
dynamiczne. Jego obrazy „Madonny”
ludzkie i czułe, chociaż bardzo czyste i
wyidealizowane, rozpoczęły tradycję,
która miała trwać wieki. Do jego
najsłynniejszych dzieł zaliczają się freski
w stanach (apartamentach papieskich),
papieskich wśród nich „Szkoła ateńska”,
najbardziej klasyczne w duchu dzieło
dojrzałego renesansu.
Tycjan, właściwie Tiziano Vecelli lub
Vecellio (ur. ok. 1488-1490 w Pieve di
Cadore zm. 27 sierpnia 1576 w Wenecji) –
włoski malarz, czołowy przedstawiciel
szkoły weneckiej włoskiego malarstwa
renesansowego. Uczeń Giovanniego
Belliniego oraz Giorgione.
Od imienia artysty wywodzi się słowo
tycjanowski używane na określenie koloru
rudopomarańczowego, często przezeń
wykorzystywanego w obrazach.
Mona Lisa
Mona Lisa (wł.i hiszp.: La Gioconda; fr.: La
Joconde) - obraz olejny namalowany na
drewnie topoli o wymiarach 77 cm x 53 cm
przez sławnego malarza włoskiego renesansu,
Leonarda da Vinci.
Obraz powstał w początkach XVI wieku (ok.
1503 - 1505), a obecnie znajduje się w
paryskim Luwrze, będąc własnością rządu
Francji.
"Mona Lisa" jest obrazem charakteryzującym się
raczej ciemnymi i chłodnymi barwami.
Dominuje w nim zieleń i to zarówno w szacie
samej Mony, jak i w znajdującym się za nią
lesie. Kompozycja jest zdecydowanie
statyczna, lecz otwarta.
Narodziny
Wenus
Narodziny Wenus - obraz włoskiego malarza
Sandro
Botticellego. Data powstania dzieła
renesansowego
jest niepewna. Istnieją koncepcje, iż powstało
w tym samym roku co Wiosna (1478) lub też w
latach 1484–1486. Podobnie jak wspomniana
Wiosna znajdowała się i była zlecona jako
obraz do willi di Castello przez Lorenza di
Pierfrancesco de’ Medici z rodu Medyceuszy.
Tematyka obrazu zaczerpnięta została z
hymnów homeryckich lub z wierszy Poliziana
(Stanze), bądź też nawiązuje do filozofii
neoplatońskiej. Metaforyczne powiązanie
postaci nimfy - Chloris - i Wiosny zielonymi
gałązkami, może świadczyć o nawiązaniu do
fragmentów dzieł Owidiusza- Przemiany - (w
których to Wiosna naradza się z Chloris).
Dzieło należy do tematyki mitologicznej w
twórczości Botticellego obok Primavery,
Minerwy z centaurem czy Marsa i Wenus.
Wenus i Mars
Wenus i Mars – jeden z nielicznych obrazów
mitologicznych włoskiego malarza szkoły
florenckiej Sandra Botticellego.
Obraz Wenus i Mars został namalowany w 1485
roku. W 1869 roku znalazł się w kolekcji
Aleksandra Berkera, który dzieło wypożyczył do
South Kensington Museum (obecnie Muzeum
Victorii i Alberta)
Obraz przedstawia boginię miłości Wenus i boga
wojny Marsa po akcie miłosnym. Bóg
wyczerpany miłością zapada w drzemkę, a
satyrzy zabawiają się jego zbroją. Obraz został
namalowany prawdopodobnie w celu
przyozdobienia komnaty ślubnej. Malarz
przedstawił Wenus w szacie ze swojej epoki.
Również jej uczesanie, biżuteria i zbroja Marsa
pochodzą z czasów, w których żył. Erotyczny
wydźwięk sceny wzmacniają twarze satyrów w
wyraźnie lubieżnych grymasach.
Dama z jednorożcem
Dama z jednorożcem (wł.Ritratto di dama con
liocorno) –renesansowy portret olejny na
desce, przedstawiający młodą kobietę
trzymającą jednorożca, przechowywany w
Galerii Borghese w Rzymie.
W sporządzonym w 1760spisie inwentarza
Galerii autorstwo obrazu przypisywane było
Pietrowi Peruginowi, a sam obraz przedstawiać
miał Katarzynę z Aleksandrii. Po
przeprowadzonej w 1935 renowacji pod prawą
ręką damy widoczny stał się jednorożec, a
najbardziej prawdopodobnym twórcą obrazu
Rafael
okazał się
(1483–1520), który
namalować miał go w roku 1505 lub 1506.
Dama z gronostajem
Dama z gronostajem (zwana powszechnie
Damą z łasiczką) – obraz stworzony w
latach ok. 1483-90 przez włoskiego artystę
renesansowego Leonarda da Vinci w
Mediolanie. Portret został wykonany w
technice olejnej, z użyciem tempery, na
desce orzechowej o wymiarach 54,7 na
40,3 cm. Przedstawia Cecylię Gallerani,
kochankę księcia Ludovico Sforzy.
Znajduje się w zbiorach Muzeum
Czartoryskich w Krakowie. Jest jednym z
najcenniejszych obrazów w muzealiach
polskich i jedynym dziełem
da Vinci
w Polsce.
Leonarda
Madonna Sykstyńska
Madonna Sykstyńska – obraz
Rafaela
Santi. Datowany na lata 1513-1514.
Obraz znajduje się w Galerii Obrazów
Starych Mistrzów w Dreźnie.
Główną treść obrazu tworzy tytułowa
Matka Boża z Dzieciątkiem, wraz z
adorującymi ich papieżem Juliuszem II
ukazanym tutaj jako Św. Sykstus, oraz Św.
Barbarą.
Wenus z Urbino
Wenus z Urbino – malowidło (akt kobiecy)
Tycjana
pędzla włoskiego malarza
z 1538
roku. Uważany za jeden z najważniejszych
dzieł malarstwa europejskiego.
Obraz został namalowany dla Guidobaldo della
Rovere, przyszłego księcia Urbino. W 1631
płótno przeszło na własność Medyceuszy, a w
roku 1736 trafiło ostatecznie do florenckiej
Galerii Uffizi.
Dzieło przedstawia akt młodej kobiety w
bogatym wnętrzu. Kobieta lewą dłonią zakrywa
łono, w prawej zaś trzyma bukiecik róż,
spoglądając prosto na widza. Zajmowaną przez
nią przestrzeń częściowo oddziela od
przyległego pokoju kotara. Tycjan z pewnością
nawiązuje do „Śpiącej Wenus” Giorgione–
dzieła, do którego sam wniósł wkład.
Sandro BotticelliPortret Simonetty Vespucci
GiorgioneŚpiąca Wenus
Rafael SantiMadonna ze szczygłem