Transcript Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Ήλιος ο Κύριος Φωτούλης.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ο Ήλιος ο Κύριος Φωτούλης. Ζούσε ψηλά
στον ουρανό και κάθε μέρα που έβγαινε, φώτιζε με τις πελώριες και λαμπερές
του ακτίνες, ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν πολύ όμορφος και πολύ δυνατός,
όμως ο καημενούλης έμενε συνέχεια μόνος του και στεναχωριότανε. Κοίταζε
δεξιά του, δεν έβλεπε κανένα. Κοίταζε αριστερά του, τίποτα.
Λίτσα
Νίτσα
Ρένια
-Αχ,
συγνώμη
αλλάπρος
δεζήλεψε
σας
ξέχασα
σήμερα.
κάνετε
Τότε
Ξάφνου
ο Κ. Φωτούλης
κοιτάει
ταγνώρισα,
κάτω,
και σκέφτηκε
στη
θάλασσα
νατα
τιςγυαλιά
φωνάξει
και τιμου
να
για
δει;
να του
Η Τι
κάνουν
Λίτσα
ηπαρέα
-Εεε!!!
Κυρία
δροσουλίτσα,
εσείς
είστε
εκεί
κάτω;
τώρα;
Δροσουλίτσα,
η Νίτσα η Σταγονίτσα και η Ρένια η Νερένια, να κάθονται και να
-Ναι
κύριε
Φωτούλη,
εγώπίνουμε
είμαι μαζί
με τις φιλενάδες
μου, δε με γνωρίσατε;
-Να, εδώ με τα το
κορίτσια
το πρωινό
απολαμβάνουν
καφεδάκι
τους όλες
μαζί. μας καφεδάκι και λέμε τα νέα μας.
Θέλετε να έρθετε να μας κάνετε παρέα;
Λίτσα
Νίτσα
Ρένια
-Κορίτσια τι λέτε πάμε; Καιρό έχουμε να τον επισκεφτούμε.
-Αχ βρε
-Μα
κύριε
κορίτσια,
Φωτούλη
πολύ
είστε
θα πολύ
το ήθελα
μακριά,
αλλάδεν
είναι
μπορούμε
ακόμα νωρίς,
να ανέβουμε
οι άνθρωποι
μόνες
-Καλέ
γι’αυτό
ανησυχείτε;
Θα
σας
ρίξω
εγώ
τις
ακτίνες
μου,
θα
πιαστείτε
-Ναι!!!
Ναι!!!
Πάμε,
είπαν
όλες
μαζί.
με χρειάζονται
μας
τόσο
ψηλά,
για
απάντησε
τις δουλειές
η μικρή
τους
Νίτσα
καιηδεν
Σταγονίτσα.
μπορώ να φύγω. Θέλετε να
καλά και θα σας τραβήξω με όλη μου τη δύναμη.
ανεβείτε
εσείς;Κρατηθείτε γερά και ξεκινάμε!!! Πετάμε!!! Ουουου!!!
-Είστε
έτοιμες;
Νίτσα
Λίτσα
Ρένια
ΟΜόλις
Ήλιος
έφτασαν
ήταν πολύ
η Λίτσα
χαρούμενος
η Δροσουλίτσα,
που τώρα
η Νίτσα
είχε
η Σταγονίτσα
παρέα, γελούσε
και η Ρένια
και
έπαιζε
η Νερένια,
συνέχεια.
άρχισαν αμέσως το παιχνίδι με τον κύριο Φωτούλη.
Νίτσα
Λίτσα
Ρένια
Χωρίς
νατώρα
το καταλάβουν
ώρες περνούσαν
και είχαν
ο κύριος
Φωτούλης
Εκείνες
σκέφτοντανόμως
τι θαοι
κάνουν,
αφού κι αυτές
αρχίσει
να
αισθανόταν
κουράζονται.πολύ κουρασμένος, εξάλλου είχε έρθει η ώρα να πάει για ύπνο. Τότε
χαιρέτησε ευγενικά τις φίλες του και πήγε να ξαπλώσει.
ΦΟΥΛΗΣ
Νίτσα
Ρένια
ΑΚΗΣ
Λίτσα
Μετά
απόνα
λίγο
βλέπουν
έρχονται
ο Φούλης
ο Συννεφούλης
και οαλλά
Άκης ο
-Δροσερές
-Ήρθαμε
μου
κάνουμε
κυρίες,παρέα
τινα
κάνετε
στονεδώ;
κύριο
Φωτούλη,
παίξαμε, φάγαμε
Συννεφάκης.
Μόλις
κοντά και
τουςδεν
τα ξέρουμε
συννεφάκια
τι έκαναν
τώρα νιώθουμε
πολύέφτασαν
κουρασμένες
πουαναρωτήθηκαν
να περάσουμε αυτή
τη εκεί
οι
σταγονίτσες μόνες τους.
νύχτα;
ΦΟΥΛΗΣ
Νίτσα
Ρένια
ΑΚΗΣ
Λίτσα
-Αχ, σαςνα
-Θέλετε
ευχαριστούμε
σας φιλοξενήσουμε
πολύ καλά
εμείς;
μαςΈχουμε
συννεφάκια.
αρκετόΚαλό
χώρο
βράδυ
για νακαι
κοιμηθείτε
θα
τα πούμε
μέσα
το πρωί.
στα συννεφάκια μας. Μισό λεπτό να ξεκλειδώσω την
πορτούλα. Ορίστε περάστε και όνειρα γλυκά.
Λίτσα
Ρένια
ΦΟΥΛΗΣ
Νίτσα
ΑΚΗΣ
-Νίτσα,
αυτόμέσα
το κρεβάτι.
Εγώ
θα κοιμηθώ
εδώ.
Εκείνες,σήκω
μόλιςαπό
μπήκαν
άρχισαν
αμέσως
να καβγαδίζουν,
να
τσακώνονται
καικοιμηθώ
να σπρώχνει
η μία την άλλη,
γιατί δεν μπορούσαν να
-Όχι, εγώ θα
εδώ, απάντησε
η Λίτσα.
διαλέξουν κρεβάτι.
-Νομίζετε. Δικό μου είναι, φώναξε δυνατά η Ρένια η Νερένια.
Νίτσα
ΦΟΥΛΗΣ
Λίτσα
Ρένια
ΑΚΗΣ
Στο
Απόμακρινό
τις κλωτσιές
αυτό και
ταξίδι
τις συνάντησαν
φωνές τους, και
τα σύννεφα
άλλες πολλές
άρχισαν
σταγονίτσες,
να κουνιούνται
που και
ονα
δυνατός
χτυπάνε
άνεμος
μεταξύτιςτους.
πήγαινε
Έτσιμία
άνοιξαν
από δω
οι πόρτες
και μία και
απόοικει.
τρεις
Έτσι
φίλες,
οι τρεις
η μας
φίλες
Δροσουλίτσα,
χωρίστηκαν
η Σταγονίτσα
και μετά από
καιένα
η Νερένια,
μεγάλο άρχισαν
και κουραστικό
να πέφτουν
ταξίδι,σιγά
έφτασαν
σιγά στη γη
στη
σανγη.
βροχή, η μία μετά την άλλη.
Άλλες έπεσαν πάνω σε μεγάλα κτίρια, άλλες πάνω σε ανθρώπους που
έτρεχαν βιαστικοί κρατώντας τις ομπρέλες τους ανοιχτές για να μη βραχούν
και άλλες πάνω στα πολύχρωμα φύλλα λουλουδιών που διψούν και αυτές τα
πότισαν.
Ρένια
Μαζί
με τη
Ρένια έπεσαν
σταγόνες
πουφύλλα
μόλις ενός
ακούμπησαν
στο
Η Ρένια
η Νερένια
έπεσε κι
μεάλλες
δύναμη
πάνω στα
πελώριου
Κάποιες χωρίς
σταγονίτσες
ο δυνατός αέρας
τις πήγε
πολύ μακριά.
Έφτασαν
έδαφος
να το
καταλάβουν,
το χώμα
τις ρούφηξε
βαθιά
μέσα στη
δέντρου,και
μέσα σε ένα
καταπράσινο
δάσος,
γεμάτο
πανέμορφα
δέντρα
και
σε
δάση
και
βουνά.
γη.
πολλά άγρια ζώα.
Νίτσα
Η Νίτσα η Σταγονίτσα από την άλλη, έπεσε σε ένα δάσος όπου τα δέντρα δεν είχαν
καθόλου φύλλα, ήταν μαύρα και γυμνά. Δεν υπήρχαν πουθενά ανθισμένα λουλούδια
ούτε και ζώα. Έψαχνε από κάπου να κρατηθεί, αλλά μάταια, τίποτε δεν υπήρχε ώστε να
νιώσει ασφάλεια. Ήταν μόνη της και φοβόταν πολύ και δεν έβλεπε πουθενά τριγύρω τις
φίλες της.
Νίτσα
Τότε
Σταγονίτσα
μη μπορώντας
κρατηθεί
από κάπου
έπεσε
έδαφος
Στο ηταξίδι
αυτό έπαιρναν
μαζί καινα
όποιες
σταγόνες
έβρισκαν
στοστο
δρόμο
μαζί
με τις άλλες σταγόνες και όλες μαζί, άρχισαν να κατρακυλάνε και να
τους.
κατευθύνονται σαν ορμητικός χείμαρρος προς την πόλη.
Έτσι λοιπόν, ενώθηκαν όλες μαζί οι σταγονίτσες και δημιούργησαν την
πλημμύρα και οι κακόμοιρες που δεν έφταιγαν σε τίποτα έκαναν πολλές ζημιές
απόαυτοκίνητα,
μέρη χωρίς σε
καθόλου
πράσινο,
δέντρα
γιατί οι άνθρωποι
σε Πέρασαν
σπίτια, σε
δρόμους
και χωρίς
όλοι οι
άνθρωποι
έτρεχαν
είτε τα είχαν κόψει, είτε είχαν αφήσει τα ζώα τους να φάνε όλο το χορτάρι.
πανικόβλητοι.
Νίτσα
-Αχ
σταγονίτσα
να στα
λέω.
μέρες
άνθρωπος
το
-Δεν
ξέρω,
έχω μου,
χαθείπου
καιμεδεν
είναι
μαζίΠριν
μουμερικές
καμία από
τις ένας
φίλες
μου
για ναπέταξε
με
-Καλό
μου
σπουργιτάκι,
λένε
Νίτσα
Σταγονίτσα
και
είμαι
πολύ
στενοχωρημένη.
-Γιατί
-Μακάρι
Τότεκλαις
ητου
να
Σταγονίτσα
κοριτσάκι;
μπορούσα
άρχισε
Τη
να
ρώτησε.
σενα
βοηθήσω
κλαίει
και
Σταγονίτσα
εμφανίστηκε
μου, αλλά
δεν
σεφωτιά.
μπορώ
ένα κλαδάκι
και πρέπει
ένα
μικρό
τσιγάρο
αναμμένο,
μέσα
στο
δάσος,
κιξαφνικά
αυτό αμέσως
άρπαξε
Κάηκαν
όλα
βοηθήσει.
Δεν
έχω ξαναέρθει
ποτέΛοιπόν
εδώ καιγεια
φοβάμαι
πολύ.και
Γιατί
είναι να
όλαβρεις
τόσογρήγορα
ξερά καιτις φίλες
σπουργιτάκι.
να
γιατί τίποτα,
βιάζομαι.
σου
τώρα
ελπίζω
και φύγω
δεν έμεινε
ευτυχώς κάποια
ζώα
πρόλαβαν
να φύγουν.
Τώρα όμως
που
παγωμένα;
Πού
πήγαν
τα
φύλλα
των
δέντρων,
τα
ζώα,
ξέρεις;
σου.
δεν υπάρχουν οι ρίζες των δέντρων εσύ που θα πας;
Κάποια στιγμή όμως σε ένα μεγάλο ποτάμι οι τρεις φίλες συναντήθηκαν ξανά,
ένωσαν τα χέρια και άφησαν το δυνατό ρεύμα να τις παρασύρει με τα κύματα
μακριά.
Μετά από ένα κουραστικό και πολύ μεγάλο ταξίδι οι σταγόνες που δεν μπόρεσαν
να απορροφηθούν από τα δέντρα και τα λουλούδια, κατέληξαν και πάλι στη
θάλασσα, εκεί από όπου ξεκίνησαν. Και τώρα όλες μαζί περιμένουν με
ανυπομονησία το επόμενο τους ταξίδι, το ταξίδι της βροχής.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ «ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ» ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΡΙΩΤΗ ΜΑΡΙΑ, ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ
ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ