Transcript Mitologia Grecka Charon Żeby dostać się do krainy zmarłych, trzeba było przeprawić się przez rzekę Styks. Swoją łodzią przewoził przez rzekę ponury Charon.

Mitologia Grecka
Charon
Żeby dostać się do
krainy zmarłych,
trzeba było przeprawić
się przez rzekę Styks.
Swoją łodzią przewoził
przez rzekę ponury
Charon. Za swoją
pracę brał od każdej
duszy jednego obola –
bez pieniążka nie było
wstępu do krainy,
dlatego Grecy wkładali
zmarłym w usta
zapłatę dla Charona
Cerber
Wejścia pilnował
trzygłowy pies
Cerber, był on miły i
potulny gdy ktoś
przybywał, ale stawał
się agresywny gdy
ktoś próbował się
wydostać.
 Erynie - w mitologii greckiej
boginie zemsty strzegące prawa
społecznego i naturalnego.
Zostały zrodzone z krwi
okaleczonego Uranosa,
spadającej na Matkę Ziemię.
Przedstawiane są jako staruchy z
wężami zamiast włosów, psimi
głowami, ciałami czarnymi jak
węgiel, skrzydłami nietoperzy i
przekrwionymi oczami.
 Zadaniem Erynii było
prześladowanie przestępców,
przede wszystkim zabójców, lecz
także śmiertelników
naruszających ład społeczny.
 Kraina zmarłych dzieliła się na 3 części: wyjątkowo
zasłużeni ludzie żyli odtąd błogo na Polach
Elizejskich. Niczym nie wyróżniający się ludzie szli do
Erebu. Ci, którzy narazili się bogom byli strącani do
Tartaru, gdzie cierpieli najczęściej wieczne męki.
Katami były Erynie .
 Acheron– w mitologii greckiej jedna z pięciu rzek opływających państwo
zmarły (rzeka Smutku), przez którą musiały przeprawiać się dusze
zmarłych, aby dostać się do Hadesu
 Kokytos - w mitologii greckiej rzeka lamentu znajdująca się w Hadesie.
Opływała podziemia, tworząc Jezioro Stygijskie. Umarli, którzy nie byli w
stanie zapłacić Charonowi za przewóz przez Styks, musieli wędrować jej
brzegiem przez sto lat. Od niej brała początek rzeka Lete, a jednym
ramieniem wylewał się w jej koryto Styks.
 Phlegethon (rzeka Ognia)-Była wypełniona płonącym ogniem
 Lete – Wypicie wody z niej miało powodować całkowitą utratę pamięci.
Niektóre greckie wierzenia mówiły o tym, że dusze musiały to czynić przed
reinkarnacją, aby nie pamiętać swoich przeszłych żywotów. Platon w
Fajdrosie - wspomina o tym, jak to kosztując wody ze źródeł niepamięci dusza traciła pamięć tego wszystkiego, co widziała wraz z bogami.

W Tartarze znaleźli się między innymi:

Uranos – bóg utożsamiany z Niebem;
pozbawiony władzy przez syna – Kronosa
Syzyf – za nadużywanie gościnności a później
oszukiwanie bogów, Syzyf musiał toczyć pod
górę wielki głaz, który przed szczytem zawsze
wysuwał mu się z rąk i spadał z powrotem na
dół. Praca była wieczna i bezsensowna.
Tantal – zabił syna i podał jego mięso na uczcie
dla bogów. Za okrucieństwo i oszukiwanie
bogów został strącony do Tartaru. Stał bez
jedzenia i picia naprzeciwko gałęzi z owocami,
która zawsze uchylała się, gdy próbował po nie
sięgnąć. Woda, w której stał po kolana,
uciekała, gdy chciał się jej napić. W dodatku
nad głową ciągle chybotała się skała.
Iksjon – cierpiał męki, będąc przytwierdzonym
do wiecznie obracającego się, płonącego koła,
co było karą za to, że zapałał namiętnością do
Hery, żony Zeusa.



 Z Hadesu raczej nie wracało się na ziemię, ale tak jak w
całej mitologii Greków, istniały wyjątki od reguły.
Przykładem jest żona utalentowanego muzycznie
Orfeusza, Eurydyka. Gdy zmarła, Orfeusz zszedł do krainy
zmarłych, grając na swoim instrumencie. Grał tak pięknie,
że wzruszył nawet Erynie, które zaczęły płakać i pozwoliły
potępionym na moment wytchnienia. Wzruszeni ich łzami
Hades i Persefona (Erynie nigdy przedtem nie płakały)
zgodzili się oddać Orfeuszowi żonę pod jednym
warunkiem: muzyk będzie szedł przodem, a Eurydykę
poprowadzi z tyłu Hermes. Orfeusz miał nie oglądać się za
siebie, aż nie wyjdą z Hadesu. Orfeusz nie dotrzymał
przyrzeczenia i utracił Eurydykę na zawsze.
Tekst na podstawie www.wikipedia.pl
Zdjęcia: Anna Matla, Edyta Balonek
Opracowanie projektu: Mikołaj Składnik
Sprzęt: Łukasz Kuska