Transcript prezentacja naszego patrona
BOLESŁAW LIMANOWSKI
1835-1935
PATRON I LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO Z ODDZIAŁAMI INTERGRACYJNYMI W WARSZAWIE
dr filozofii socjolog historyk działacz socjalistyczny publicysta
ŻYCIORYS POLAKA PRZEŁOMU WIEKÓW
Urodził się w rodzinie szlacheckiej 18 X 1835 roku w majątku Podgórze w Inflantach Polskich (po pierwszym rozbiorze w 1772 roku Inflanty zostały wcielone do państwa rosyjskiego) Dom rodzinny Limanowskich w Podgórzu, fot. z 1925 r.
Europa, 2 połowa XIX wieku
RODZINA
Ojciec Bolesław Wincenty podsędek w dyneburskim sądzie powiatowym Matka Katarzyna z Wysłouchów Rodzeństwo: Aleksander, Anicety, Kamila, Lucjan, Józef, Jan Żonaty z Wincentyną Szarską (1874-1885) , synowie: Mieczysław, Zygmunt, Witold Po śmierci Wincentyny żoną Maria Goniewska (1887-1906) , syn Stanisław Katarzyna z Wysłouchów Limanowska, fot. z 1880 r.
Józef Limanowski, fot. z 1875 r.
Lucjan Limanowski, fot. z 1864 r.
PIERWSZE LEKTURY
Śpiewy historyczne Juliana Ursyna Niemcewicza Pielgrzym w Dobromilu Izabeli z Flemingów Czartoryskiej Dzieje Polski Joachima Lelewela dzieła Adama Mickiewicza Korsarz George Byrona Hrabia Monte Christo Aleksandra Dumas powieści Waltera Scotta
UCZONY
Wykształcenie zdobywał na uniwersytetach w Moskwie (1854-1858) , Dorpacie (1858-1860), Lwowie (1872-1873) Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i Uniwersytetu Warszawskiego Był honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego
ZESŁANIEC
1861-1867 Aresztowany przez władze rosyjskie za działalność patriotyczną i zesłany do guberni archangielskiej woroneskiej (1861), po próbie ucieczki został przeniesiony do guberni (1863) Cesarstwo Rosyjskie w XIX w.
EMIGRANT
1870-1906 Opuszcza Warszawę, do której przybył po zesłaniu, przenosi się do Lwowa (1870) , później do Genewy (1877) i Paryża (1889) Europa w latach 1871-1914
SOCJALISTA
Przewodniczył obradom zjazdu założycielskiego Polskiej Partii Socjalistycznej w Paryżu (1892) ,choć nie był inicjatorem jej utworzenia Działacz PPS
POLITYK - DEMOKRATA
Senator II Rzeczpospolitej Polskiej w latach 1922-1935 Fragment z filmu „Śmierć prezydenta”
HISTORYK I SOCJOLOG
Historia ruchu narodowego do 1864
(1882)
Stuletnia od 1861 walka narodu polskiego o niepodległość
(1894)
Historia demokracji polskiej w epoce porozbiorowej
(1901) Socjologia (t. 1-2) (1919)
Rozwój polskiej myśli socjalistycznej
(1929) Pamiętniki (t. 1-4) (1958-73)
PUBLICYSTA pisał artykuły do pism:
„Przegląd Tygodniowy”, „Bluszcz”, „Dziennik Polski”, „Równość”, „Naprzód” „Robotnik”
ZNANI O NIM
PATRIOTA
„We wszystkich swych dziełach był on bowiem wyrazicielem tęsknoty trzech ostatnich pokoleń polskich, które przez sto lat dążyły do sprawiedliwości i wolności Ojczyzny. Wysiłkiem twardym szedł ku pogodzeniu prawdy historycznej z głęboką wiarą w słuszność sprawy polskiej, bez względu na wartości tzw. czysto naukowe wyłącznie obiektywnych badań – i pozostanie w rozwoju polskiej myśli historycznej i narodowej symboliczną postacią tego dążenia.” (Marceli Handelsman „Przegląd Historyczny”, 2/1935 s. 332)
CZŁOWIEK LEGENDA
„Życie Bolesława Limanowskiego stanowi jedną wielką wspaniałą całość. To życie stało się legendą. A nie ma na świecie i być nie może legendy piękniejszej niż legenda o człowieku, który nigdy nie zdradził swej idei, nigdy nie sprzeniewierzył się własnemu poczuciu słuszności i prawdy, nigdy nie zawiesił białej chorągwi przed nikim i przed niczym, przed żadnym
„[…] uczyłeś nas miłości ojczyzny, uczyłeś kochać wolność i nienawidzieć tyranii, a zaznamiajając nas z dziejami ujarzmionego naszego narodu, nie zasklepiłeś się w ciasnych ramach ideałów przeszłości, lecz starałeś się jednocześnie wzbudzić w nas gorącą cześć dla tych haseł, które poruszają dziś szlachetne umysły starego i nowego świata […]” (Marian Żychowski: Bolesław Limanowski 1835-1935. Warszawa 1971 s. 231: Przemówienie na pożegnanie zorganizowane przez Towarzystwo Młodzieży Polskiej w Zurychu w dniu wyjazdu Limanowskiego do Paryża 27 XI 1889 r.
BOLESŁAW LIMANOWSKI ZMARŁ 1 II 1935
został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim
KALENDARIUM
18 X 1835
Bolesław Wincenty oraz matka Katarzyna z Wysłouchów należeli do zubożałej szlachty urodził się w Podgórzu k. Dyneburga (dziś Łotwa), rodzice- ojciec
1847-1854
rozpoczyna naukę w moskiewskim gimnazjum
1854-1858
studiuje medycynę na Uniwersytecie Moskiewskim, jest słuchaczem wykładów z historii
1856-1860
studiuje filozofię i medycynę na Uniwersytecie w Dorpacie, działa w nielegalnych kołach studenckich
1860-1861
1863 na wiadomość o organizowaniu polskich legionów wyjeżdża do Paryża, uczęszcza na wykłady na Sorbonie i w College de France, związuje się z patriotycznym obozem „czerwonych” przygotowującym powstanie styczniowe
1861
przybywa do kraju w celu organizacji manifestacji patriotycznej w katedrze wileńskiej w dniu św. Stanisława, aresztowany i uwięziony
1861-1863
zesłany do guberni archangielskiej
1863-1867
podejmuje próbę ucieczki ze zsyłki, by dołączyć do powstania styczniowego, zostaje pojmany i przeniesiony do guberni woroneskiej
1867-1870
po amnestii przybywa do Warszawy, utrzymuje się z publicystyki i pracy w fabryce Lewandowskiego, kontynuuje badania socjologiczne
1870
przenosi się do Lwowa, pracuje jako korektor w „Dzienniku Lwowskim”, publikuje artykuły w warszawskim „Przeglądzie Tygodniowym” , „Bluszczu” oraz „Dzienniku Polskim”
1872-1873
kończy studia na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego
1874
poślubia Wincentę Szarską (synowie: Mieczysław, Zygmunt, Witold)
1875
broni doktoratu z filozofii na podstawie rozprawy Socjologia Augusta
Comte’a
1877-1885
zostaje wydalony z terenu Austro-Węgier za działalność socjalistyczną, wyjeżdża do Genewy, wydaje pismo „Równość”, w którym krytykuje m.in. brak zrozumienia socjalistów dla idei wyzwolenia narodowego Polski, pracuje jako bibliotekarz Towarzystwa Polskiego w Genewie
1882
wydaje Historię ruchu narodowego od 1861 do 1864
1885
kupuje zakład fotograficzny w Thun w Szwajcarii, umiera jego żona Wincentyna
1887
wstępuje do Ligi Polskiej, bierze ślub z Marią Goniewską (syn Stanisław)
1889
wyjeżdża do Paryża
1892
działa w PPS, Zjednoczenie Towarzystw Młodzieży Polskiej w Paryżu nadaje jego imię swojemu wydawnictwu
1894
wydaje Stuletnią walkę narodu polskiego o niepodległość
1901
ukazuje się Historia demokracji polskiej w epoce porozbiorowej
1906
umiera jego druga żona Maria, Limanowski wraca do Galicji
1907-1919
mieszka w Krakowie, pisze do pisma „Naprzód”, to okres jego najintensywniejszej pracy naukowej – wydaje sześć prac z zakresu historii Polski
1912
zostaje prezesem Polskiego Skarbu Wojskowego związanego z Józefem Piłsudskim
1919
przenosi się na stałe do Warszawy
1922-1935
pełni mandat senatora z listy PPS, godność tę sprawuje aż do śmierci
1929
ukazuje się jego ostatnie wystąpienie publiczne – broszura Rozwój polskiej myśli socjalistycznej , w której analizuje rolę Polski w Europie Środkowo Wschodniej, przeciwstawia się marksizmowi i krytykuje politykę ZSRR
1 II 1935
umiera w Warszawie, zostaje pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach
BIBLIOGRAFIA
Atlas historyczny świata. Warszawa 1992 Atlas historyczny 1815-1939 szkoła ponadgimnazjalna. Warszawa 2006 Encyklopedia Britannica, Edycja Polska, T. 23. Poznań 2001 Limanowski B. Pamiętniki (1919-1928). Warszawa 1973 Targalski J. Szermierz wolności. Warszawa 1972 Żoliborska 1 – 65 lat istnienia. Warszawa 2000 Żychowski M. Bolesław Limanowski 1835-1935. Warszawa 1971
AUTORZY PREZENTACJI Jolanta Karpowicz Karolina Zawadzka Artur Sienicki