Transcript w_01 - PL - Politechnika Gdańska

Podstawy projektowania
i
grafika inżynierska
Wydział Zarządzania i Ekonomii
Politechnika Gdańska
2008 r.
Prowadzący zajęcia
Bohdan Ludwiszewski - wykłady
 [email protected],
 Pokój: 512 budynek WZiE,
Tomasz Gardzioła - projekty
 [email protected],
 Pokój: 511 budynek WZiE
Krzysztof Redlarski - projekty
 [email protected],
 Pokój: 512 budynek WZiE
Materiały do zajęć - literatura
Projekty



Tadeusz Dobrzański: „Rysunek techniczny
maszynowy” (wyd. 24), WNT Warszawa, 2005
Dodatkowo dowolne książki z zakresu rysunku
technicznego,
Poradnik Mechanika, tom II
Wykład



J. Mazur, K. Kosiński, K. Polakowski: „Grafika
inżynierska…”, Wydawnictwo PW 2006r.
Wojciech Gasparski: „Projektowanie”, PWN,
Warszawa 1978 i nowsze;
Danuta Miller: „Projektowanie metodyczne”, WNT,
Warszawa 1987 i nowsze.
Tematyka zajęć
Podstawy projektowania
Rysunek techniczny
Inżynier, projektant, menedżer
Rodzaje rysunków. Elementy rysunku
technicznego.
Praktyka, postępowanie praktyczne,
zmiana
Rzutowanie. Widoki, przekroje, kłady
Działanie a działanie twórcze
Wymiarowanie. Tolerowanie oznaczanie
chropowatości i falistości, obróbki
cieplnej i powłok
Metodologia projektowania (cz.1, cz.2)
Rysowanie połączeń części
maszynowych
Proces projektowania (cz.1, cz.2)
Rysowanie osi, wałów, sprzęgieł
i hamulców
Formułowanie problemu projektowego
Rysunki wykonawcze
Projektant – sylwetka, projektant
twórczy
Rysunki złożeniowe
Oceny
Zaliczenie wykładu:
 Na podstawie kolokwium zaliczeniowego,
Zaliczenie projektów:
 Średnia ocen z wykonanych projektów,
Zaliczenie przedmiotu:
 70% oceny z projektowania,
 30% oceny z kolokwium z wykładu
(zaliczenie kolokwium konieczne do
zaliczenia przedmiotu).
Materiały na zajęcia projektowe
Arkusze papieru – blok techniczny A4,
Ołówki (2B, H, HB),
Teczka,
Znajomość materiału z wykładu,
Wykonane poprzednie ćwiczenie
projektowe.
Informacje dodatkowe
Kolokwium zaliczeniowe z wykładu,
Przenoszenie pomiędzy grupami,
Odrabianie zajęć,
Nieobecności,
Inne informacje, odpowiedzi na
pytania.
Inżynier, projektowanie
Inżynier (fr. ingénieur) nauk. osoba mająca
wyższe wykształcenie techniczne lub
ekonomiczne.
Projekt (łc. proiicere, proiectus ‘rzucić
naprzód; wyciągnąć’) 1. wymyślony plan
działania; pomysł, zamysł, zamiar wykonania
czegoś. 2. ogólny zapis pomysłu na
wykonanie czegoś; szkic, plan obiektu,
przedsięwzięcia itp. 3. technol., ekon.
teoretyczny opis elementów składowych
danego produktu, związanych z jego
wytworzeniem działań produkcyjnych oraz
jego samego.
Manager-inżynier-projektant
Różne sfery projektowania,
Projektowanie procesów biznesowych,
Projektowanie technologii w aspekcie
ekonomii, ergonomii, ochrony środowiska,
Projektowanie procesów pracy,
Rysunek podstawowym językiem
komunikowania się w procesie
projektowania.
Praktyka
Całość społeczno-historycznej
działalności człowieka
przekształcającej i dostosowującej
rzeczywistość do jego potrzeb.
Dwa znaczenia praktyki:
 Rezultaty (produkty działań),
 Czynności (same działania).
Postępowanie praktyczne
Jest to taka działalność, której:
 Cel jest jasno określony,
 Rezultaty są dostępne do kontroli
obiektywnej.
Działalność praktyczna:
 Inżynier, lekarz, menedżer, …
Działalność „niepraktyczna”:
 Artysta, mistyk, duchowny.
Zmiana
Celem działań praktycznych jest
zmiana rzeczywistości.
Rodzaje zmian:
 Rzeczywiste, pozorne (istotność),
 Zamierzone, niezamierzone (człowiek),
 Racjonalne, nieracjonalne (poznanie),
 Dodatnie, ujemne (przydatność),
 Dopuszczalne, niedopuszczalne
(etyka),
 Dodatnie, ujemne (estetyka).
Działanie
Sytuacje przymusowe:
 Nieczynienie czegoś powoduje nie tylko
zło ale także pogorszenie, któremu
zapobiegłoby się czyniąc to właśnie.
Konsekwencje działań…
Działać czy nie działać?
„Działać – źle, nie działać jeszcze gorzej”
Jak działać?
Poszukiwanie metod modyfikacji
rzeczywistości przez człowieka.
Działanie twórcze
Poszukiwanie, obmyślanie i tworzenie
nowych rozwiązań (innowacji)
poszerzających poznanie problemu, lepiej
zaspokajających potrzeby organizacji i jej
zachowanie się w zmieniających się
środowisku, a także przynoszących
określone efekty materialne i społeczne.
Według T. Kotarbińskiego: "twórczo działa
ten, kto czynem osiągnął coś nowego a
cennego. Każdy przeto czyn skuteczny jest
twórczy. Różna jest wszelako miara
twórczości czynów".
Rodzaje rysunków -przykłady
W normie PN-ISO 10209-1:1994 wymienia
się 23 rodzaje rysunków m.in.:
 Rysunek wykonawczy,
 Rysunek złożeniowy,
 Rysunek szkicowy,
 Plan ogólny,
 Plan sytuacyjny,
 Rysunek instalacyjny.
Formaty rysunkowe
Formatem zasadniczym jest format A4 o
wymiarach 210x297 mm,
Formaty podstawowe powstają poprzez
zwielokrotnienie formatu A4,
 A3=2A4, A2=2A3=4xA4, itd., A1, A0;
Formaty pochodne powstają poprzez
zwielokrotnienie krótszych boków
formatów podstawowych,
 Na przykład oznaczenie: A4x3 – oznacza
rozmiar 297x630.
Obramowanie arkuszy
Formatem arkusza jest format kopii rysunku po
jej obcięciu,
Oryginał rysunku po jej obcięciu ma wymiary
większe od wymiarów kopii o 10 mm,
Każdy arkusz musi mieć obramowanie pola
rysunku,
Odległość a od linii obcięcia kopii,
a=5 na formatach A3 i mniejszych,
a=7-10 na formatach większych.
Rodzaje linii
Bardzo gruba
– 2a,
Tylko ciągła
Gruba
– a,
Ciągła i punktowa
Cienka
– b=a/3
Ciągła, kreskowa, punktowa, dwupunktowa,
falista, zygzakowa
Zastosowanie linii
Ciągła bardzo gruba
Ciągła gruba
Ciągła cienka
Kreskowa
Punktowa gruba
Punktowa cienka
Dwupunktowa cienka
Falista
Zygzakowa
Pismo techniczne
Konstrukcja pisma technicznego oparta
jest o siatkę pomocniczą kwadratową (lub
równoległoboczną)
Bok siatki ma długość „s”
Dwa rodzaje pisma A i B
A
B
- wysokość wynosi 14s
- wysokość wynosi 10s
Wysokości pisma dobierane do arkusza
Podziałki rysunkowe
Stosunek liczbowy wymiarów liniowych
przedstawionych na rysunku do
odpowiednich wymiarów rzeczywistych
Powiększające: 100:1, 50:1, 20:1,
10:1, 5:1, 2:1
Naturalna:
1:1
Zmniejszające: 1:2, (1:2,5), 1:5, 1:10,
(1:15), 1:20, (1:25),
1:50, 1:100, 1:200,
(1:250), 1:500
Tabliczki rysunkowe
Wzór tabliczki zależy od rodzaju rysunku,
dziedziny techniki, branży itd.
Trzy rodzaje tabliczek:
Podstawowe – najwięcej informacji
Zmniejszone – mniejsza ilość informacji
Uproszczone – najbardziej ubogie
Informacje grupuje się w strefach –
dokładny opis w normie i literaturze
KONIEC…
Ciągła bardzo gruba
Połączenia lutowane i klejone
Linie wykresowe
Powrót
Ciągła gruba
Widoczne krawędzie i wyraźne zarysy
przedmiotów w widokach i przekrojach
Zarysy kładów przesuniętych
Krótkie kreski oznaczające końce śladów
przekrojów
Zarysy powierzchni obrabianych na
rysunkach operacyjnych i zabiegowych
Linie obramowania arkusza
Linie wykresowe
Powrót
Ciągła cienka
Linie wymiarowe (główne i pomocnicze)
Inne pomocnicze (np. linia odniesienia)
Kreskowanie przekrojów
Zarysy „y” kładów miejscowych
Zarysy rdzeni gwintów, rowków w wałach
Zarysy wrębów kół zębatych
Osie kół o śr.<=12 i przedm. o wym.<=12
Przekątne prostokątów pow. płaskich
Znaki chropowatości
inne
Powrót
Kreskowa
Niewidoczne krawędzie i zarysy
przedmiotów
Linie wykresowe
Powrót
Punktowa gruba
Linie zaznaczające powierzchnie
podlegające obróbce cieplnej lub
powierzchniowej
Linie wykresowe
Powrót
Punktowa cienka
Osie symetrii
Linii podziałowych w kołach zębatych,
ślimakach i gwintach
Osie okręgów o średnicy pow. 12 oraz
innych obiektów o wym. Pow. 12
Linie wykresowe
Powrót
Dwupunktowa cienka
Skrajne położenia części ruchomych
Zarysy przedmiotów przyległych
dorysowanych dla celów orientacyjnych
Pierwotny kształt przedmiotu
Ostateczny kształtu przedmiotu
Linie gięcia przedmiotów
Linie osi ciężkości
Powrót
Linia falista
Linie urwania i przerwania (przy rysowaniu
odręcznym)
Linie ograniczające przekroje cząstkowe
Powrót
Linia zygzakowa
Takie samo zastosowanie jak linia falista
tylko wykorzystywana przy rysowaniu
„maszynowym”
Długie linie urwania lub przerwania
(rysowanie przy linijce)
Powrót