Rola etyki w praktyce prawniczej
Download
Report
Transcript Rola etyki w praktyce prawniczej
Etyka zawodowa
Definicja zawodu oraz etyki
zawodowej
Historia etyki zawodowej sięga czasów starożytności.
W starożytności uważano, że osoby wykonujące
zawody związane ze szczególnym zaufaniem podlegają
obostrzonym wymaganiom moralnym. Zagadnienie to
dotyczyło w szczególności lekarzy, w których ręce
powierzano pacjenta. Efektem takiego stanu jest znana
do dziś przysięga Hipokratesa.
W średniowieczu strażnikami etyki zawodowej były
cechy i gildie. Przynależność do nich była jedyną
możliwością wykonywania danego zawodu. Z biegiem
czasu powstawały i rozwijały się nowe zawody zaufania
publicznego, czego efektem był rozwój zagadnień
związanych z etyką zawodową.
Grupa zawodowa
Grupa, która ukształtowała się na bazie więzi
społecznych na tle stosunku pracy, a wspólna praca
i wspólne interesy pracownicze stanowią
podstawowe kryterium jej wyróżnienia.
Przy określaniu grupy zawodowej często brane są
pod uwagę takie elementy, jak trwałość
wykonywania czynności wydzielonych w ramach
podziału pracy, czerpanie z tych czynności
środków do życia oraz kwalifikacje i umiejętności
zawodowe danej grupy.
Korporacja
Źródłem korporacji jest specyficzna wiedza jej
członków, wymagania prawne, tradycje oraz interesy
grupy. Cieszą się one często pewnym stopniem
samorządności oraz autonomii. Rysem środowisk
korporacyjnych jest powstanie w ich obrębie
specyficznych obyczajów, mniej czy bardziej
zwerbalizowanych zasad postępowania oraz spisanych
zbiorów zasad etyki zawodowej.
Etyka zawodowa
Głównie zastosowanie ogólnych dyrektyw
moralnych występujących w danym
społeczeństwie do konkretnych sytuacji
zawodowych, czyli konkretyzacja moralności
ogólnospołecznej;
Spisane normy odpowiadające na pytanie, jak
przedstawiciel danego zawodu powinien
postępować. Normy te występują w postaci norm
zinstytucjonalizowanych (kodeksy, przysięgi, ślubowania)
bądź norm formułowanych jako indywidualne propozycje,
są luźne lub stanowią uporządkowany zespół postulatów.
Trzy poziomy etyki zawodowej
I normy spisane, odpowiadające na pytanie, jak
przedstawiciele danego zawodu powinni postępować
ze względów moralnych;
II przekonania moralne przedstawiciela zawodu;
III poziom postępowania przedstawicieli zawodu
oceniany według kryteriów moralnych.
Funkcje etyki zawodowej
Regulowanie funkcji wewnątrz grupy zawodowej;
Określenie stosunku przedstawicieli danej grupy do
przedmiotu działania, zwłaszcza jeżeli stanowią go
bezpośrednio jednostki ludzkie;
Zabezpieczenie przedstawicieli danego zawodu przed
zagrażającymi im pokusami,
Szczególnie związanymi z charakterem ich pracy;
*przestrzeganie norm etyki zawodowej i dbałość o
właściwy poziom moralny przedstawicieli danej
korporacji, co ma podnieść jej prestiż;
* Funkcjonowanie przedstawicieli danej grupy w życiu
społecznym, czyli: rzetelność w pracy, solidarność z
grupą i poczucie odpowiedzialności oraz ocena
człowieka w życiu prywatnym, co rzutuje na jego
postrzeganie jako członka danej grupy zawodowej.
Zaufanie publiczne
Zaufanie publiczne stanowi przymiot, a przy tym
etyczne zobowiązanie, sformułowane wobec
wszystkich zawodów prawniczych, których
przedstawiciele dokonują operacji na takich
wartościach, jak sprawiedliwość, własność, wolność,
godność, itp.
Pojęcie zawodu zaufania publicznego zostało wprowadzone
do art. 17 Konstytucji RP, jako kryterium wyodrębniania
kategorii samorządów zawodowych.
Status zbiorów etyki zawodowej
W większości państw wraz z powołaniem samorządów
zawodowych nałożono na nie lub przyznano
uprawnienie do sformułowania na piśmie zasad etyki
danego zawodu.
Konstytucja RP nie zalicza norm uchwalonych przez
samorząd zawodowy do katalogu aktów prawnych
powszechnie obowiązujących.
Jedną z najistotniejszych funkcji zbiorów praw
deontologicznych jest nakładanie pewnych nakazów i
zakazów na osoby należące do określonej grupy
zawodowej w sytuacji, gdy „nie wypada” tego czynić
prawodawcy, a jest to potrzebne dla właściwego
realizowania przez członków korporacji zawodowej
przypisywanej im roli społecznej.
Zasady etyki prawniczej
Zasady a wiedza
Zasada moralna może być stosowana w odpowiedniej
sytuacji tylko, gdy działający prawnik posiada
niezbędną wiedzę prawniczą i etyczną.
Wiele norm prawnych nie określa wymaganego
poziomu poznawczego, mimo że z konieczności musi
na nim polegać. Tam, gdzie brak owego określenia,
istotny prawnie standard osiągany jest przez moralne
metody interpretacji wszystkich okoliczności stanu
faktycznego granicach dopuszczalnych przez prawo.
Relacje prawnik – klient
Wielość modeli relacji prawnik-klient wskazuje, że nie są one
oczywiste – zarówno z prawnego, jak i moralnego punktu widzenia.
W większości kultur prawnych relacje prawnika z klientem opierają się
na całkowitej lojalności prawnika wobec swego klienta i jego interesów.
Tradycyjnie relacje prawnika z klientem oparte są na idei powiernictwa.
Zarówno w prawoznawstwie jak i etyce brak jest zgodności poglądów co
do ideału relacji prawnik-klient.
Dla moralnych relacji prawnik-klient podstawowe znaczenie ma ich
skuteczne komunikowanie się.
Zasada autonomii
Autonomia jest koncepcją filozoficzną odgrywającą
coraz to większą rolę w różnych segmentach etyki
stosowanej, szczególnie zawodowej i politycznej.
We współczesnej etyce stosowanej autonomia
współtworzy fundamenty myślowe etyk zawodowych.
W państwie liberalnym autonomia klienta w sferze
politycznej polega na tym, że państwo nie narzuca
obywatelom żadnej koncepcji dobrego życia.
Autonomia klienta w sferze społecznej wyraża się
niekwestionowaniem jego wyborów moralnych przez
innych ludzi, jeśli nie narusza to interesów strony
trzeciej.
Zasada kompetencji
Zasada kompetencji podkreśla kluczowe, chociaż dość
oczywiste, znaczenie dla każdej profesji, w
szczególności prawnika, dobrego przygotowania do
zawodu.
W świetle zasady kompetencji dobry prawnik łączy w
sobie cechy dobrego profesjonalisty z cechami
moralnie dobrego człowieka.
Brak albo niedostatek kompetencji prawników,
określany mianem złej praktyki prawniczej (legal
malpractice), może oczywiście narażać ich klientów na
różnorodne szkody.
Zasada uczciwości
Uczciwość należy do wartości moralnych najwyżej
cenionych i jednocześnie najtrudniejszych do
osiągnięcia. Przenikając wszystkie inne wartości
chronione przez normy moralne, zwłaszcza godność,
honor, obowiązkowość, cnotliwość, szczerość,
prawdomówność, sumienność, przyzwoitość,
wiarygodność, prawość, polega na ich rzetelnym
wypełnianiu.
Trwa spór o to, czy uczciwość prawnika w jego życiu
prywatnym jest warunkiem jego uczciwości
zawodowej.
Zasada poufności
Poufność kojarzona z tajemnicą, a ta z sekretem, odgrywa ważną rolę zarówno
w sferze prywatnej, jak i publicznej stosunków międzyludzkich.
Poufność, jako obowiązek zawodowy prima facie, może jednak ustępować
przed obowiązkiem ochrony wartości od niej wyższych.
Przedmiotem poufności jako zasady etyki prawniczej są zarówno wartości
etyczne, jak i dowody obejmowane regulacjami prawa dowodowego (evidence
law), objęte przywilejem prawnik-klient.
Prawnik ma obowiązek dołożyć możliwych starań w celu niedopuszczenia do
ujawnienia lub wykorzystania poufnych informacji lub tajemnic klienta przez
prawników, współpracowników lub inne osoby, z wyjątkiem ściśle określonych
przypadków.
Poufność może ograniczać zawodową nieodpowiedzialność moralną
prawników postępujących niemoralnie.
Zasada konfliktu interesów
Konflikt interesów dotyczy nieprawidłowego spełniania roli
zawodowej dla dwóch lub większej liczby stron z powodu
niezgodności ich interesów. Same uczucia przyjaźni i
wrogości, faworyzowania i uprzedzenia, mogące
powodować stronniczość, nie tworzą jeszcze konfliktu
interesów.
Zasada generalna konfliktu interesów głosi, że prawnik nie
może reprezentować klienta, jeżeli to będzie bezpośrednio
niekorzystne dla innego klienta.
W ostatnich dziesięcioleciach kłopotliwą sferą etyki
prawniczej stały się konflikty interesów między firmami
prawniczymi a ich klientami.
Zasada reklamy i akwizycji
Silny opór konserwatywnych przedstawicieli profesji
prawniczej przed reklama i akwizycją uznawany przez
nich za przejaw jej deprofesjonalizacji i
komercjalizacji, ulega ciągłemu osłabianiu. Raport
Commission on Advertising sporządzony przez
American Bar Association z 1995 r. wykazał, że
większość amerykańskich firm prawniczych korzysta z
reklamy jako elementu marketingu i kreowania ich
pozytywnego wizerunku.
Zasada honorariów
W sprawach finansowych obowiązuje adwokata w stosunku do klienta
szczególna skrupulatność.
Adwokatowi nie wolno uzależniać wydania klientowi pism i
dokumentów od uprzedniego uregulowania przez klienta opłat i
kosztów przypadających na rzecz adwokata.
Adwokatowi nie wolno zaniechać czynności prowadzonej sprawy z tego
powodu, że klient nie wniósł ustalonego honorarium, a w szczególności
nie wolno mu odmówić stawiennictwa na rozprawie.
Nieuiszczenie honorarium może stanowić podstawę do wypowiedzenia
pełnomocnictwa w trybie i terminie przewidzianym przez prawo.
Kodeksy etyki prawniczej
Kodeks Etyki Radcy Prawnego
Kodeks Etyki Zawodowej Komornika Sądowego
Kodeks Etyki Zawodowej Notariusza
Kodeks Etyki Doradców Podatkowych
Zbiór Zasad Etycznych Prokuratora
Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu
(Regulamin działania rzeczników dyscyplinarnych)
Zbiór Zasad Etyki Zawodowej Sędziów KRS
Zbiór Zasad Postępowania Sędziów SSP Iustitia
Code of Conduct for European Lawyers