Transcript Niemiecki Parlament

Siedziba Bundesratu w Berlinie
Ustrój polityczny Republiki Federalnej Niemiec to
demokratyczna republika federalna z jedynym w swoim
rodzaju systemem kanclersko-parlamentarnym.
Podstawowymi konstytucyjnymi zasadami ustrojowymi
Republiki Federalnej Niemiec są: federalizm, demokratyzm,
zasada państwa socjalnego i zasada podziału władz oraz
samorządności.
Niemcy są dobrowolną federacją państw związkowych
zwanych landami. Każdy kraj związkowy posiada swój własny
rząd i parlament (zwany landtagiem), które posiadają
szerokie kompetencje w tworzeniu prawa i sprawowaniu
władzy wykonawczej. Na szczeblu federalnym praktycznie
cała władza wykonawcza należy do kanclerza – głowy rządu
federalnego, który jest wybierany przez niższą izbę
parlamentu, czyli Bundestag. Większość władzy
prawodawczej należy do niższej izby parlamentu –
Bundestagu, która jest wybierana w wyborach mieszanych,
proporcjonalno-większościowych z 5-procentową klauzulą
zaporową. Wyższa izba parlamentu Bundesrat składa się z
delegatów rządów krajowych i pełni głównie rolę kontrolną.
Siedziba
Bundesratu w
Berlinie
Prezydent Niemiec jest formalnie głową
państwa, lecz pełni on w zasadzie rolę
głównie reprezentacyjną oraz posiada pewną
władzę nad systemem sądowniczym. Jego
władza nabiera większego znaczenia tylko w
czasie kryzysów gabinetowych, kiedy to ma
on prawo wskazać kandydata na kanclerza
oraz rozwiązać parlament.
Stolicą federalną Niemiec jest Berlin,
mieszczą się tam organy ustawodawcze oraz
większość ministerstw (pozostałe są w Bonn,
mieście o statusie miasta federalnego).
Najwyższe organy sądownicze mają siedzibę
poza Berlinem , co odpowiada
decentralistycznemu modelowi państwa
niemieckiego oraz obrazuje niezawisłość
trzeciej władzy.
Horst Köhler obecny
prezydent Niemiec
Kanclerz i rząd federalny
Rząd federalny składa się z kanclerza związku i ministrów związkowych.
Kanclerz wybierany jest w następującej drodze:
kandydata desygnuje prezydent, musi go zaakceptować parlament
bezwzględną większością głosów,
jeżeli kandydat prezydenta nie uzyska wymaganej większości głosów, prawo
nominacji przechodzi na parlament, który desygnuje własnego kandydata,
którego musi wybrać również większością bezwzględną,
jeżeli w ciągu 14 dni nie dokona wyboru kanclerza większością bezwzględną,
może przystąpić do wyboru zwykłą większością (tzw. kanclerz mniejszości).
Wówczas jednak kandydatura musi zostać poparta przez minimum 1/4
ogólnej liczby głosów.
Kanclerz kieruje pracami rządu i określa jego skład. Kanclerz przedstawia prezydentowi wnioski o
nominacje określonych osób na stanowiska ministrów. Prezydent nie może odmówić mianowania
ministrem kandydata przedstawionego przez kanclerza.
Kanclerz wyznacza także jednego z członków gabinetu na wicekanclerza. Przeważnie otrzymuje on
również tekę ministra spraw zagranicznych. Zwykle wicekanclerz pochodzi z mniejszej partii spośród
tych, które tworzą koalicję.
Konstytucja RFN przewiduje instytucję tzw. konstruktywnego wotum nieufności. Parlament może
wyrazić kanclerzowi wotum nieufności tylko w przypadku, kiedy jednocześnie dokona wyboru jego
następcy, za pomocą bezwzględnej większości głosów. Jeżeli taka większość nie może się
ukonstytuować, wówczas albo prezydent rozwiązuje parlament i rozpisuje nowe wybory, albo udziela
poparcia kanclerzowi mniejszości i mianuje go. Parlament nie może wyrazić wotum nieufności wobec
pojedynczego ministra, ale od razu wobec całego rządu.
Kanclerz może także wykorzystywać instytucję wotum zaufania. Szef rządu zwraca się z wnioskiem o
udzielenie mu wotum zaufania, mogąc połączyć go z projektem ustawy lub innego aktu prawnego.
Wniosek musi zostać przyjęty bezwzględną większością głosów. W przeciwnym wypadku rząd upada,
a parlament musi wybrać nowego kanclerza lub przynajmniej kanclerza mniejszości, aby liczyć na to,
że prezydent nie zdecyduje się na jego rozwiązanie.
Kanclerz może również zgłosić do prezydenta federalnego wniosek o ogłoszenie ustawodawczego
stanu wyjątkowego. Zgodę na to musi wyrazić również Bundesrat. Podczas jego trwania, każdy
rządowy projekt ustawy odrzucony przez Bundestag, może być po uzyskaniu zgody Bundesratu
uznany za obowiązujące prawo. Wyjątkiem jest zmiana konstytucji. Ustawodawczy stan wyjątkowy
może trwać maksymalnie 6 miesięcy i może być ogłoszony tylko raz przez danego kanclerza.
Siedziba kanclerza, Berlin
Angela Merkel
ur. 17 lipca 1954 w Hamburgu, – polityk,
przewodnicząca Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej,
kanclerz Niemiec od 22 listopada 2005. Merkel jest
przewodniczącą CDU od 2000. Jest również członkinią
niemieckiego parlamentu, reprezentuje powiaty
Nordvorpommern i Rügen w landzie MeklemburgiaPomorze Przednie.
Wykonały :
Paulina Ciarka
Małgorzata Iwańska