Transcript twórcy impresjonizmu

IMPRESJONIZM
ZAŁOŻENIA, DZIEŁA, TWÓRCY
autor: Katarzyna Jarkiewicz
SPIS TREŚCI







podwaliny kierunku
powstanie kierunku
założenia kierunku
realizacja
twórcy impresjonizmu
impresjoniści polscy
pokłosie impresjonizmu
PODWALINY KIERUNKU
1.
2.
sprzeciw
wobec
akademizmu
szkoły
paryskiej,
zainteresowanie
dokonaniami
optyki
(upowszechnienie się prawa Cheyrela,
które głosi, iż oko widząc jakąś barwę
zawsze wytwarza barwę przeciwstawną, co
w konsekwencji prowadzi do tego, że
położone obok siebie na obrazie dwie
dowolne barwy oko widzi jako wzajemnie
maksymalnie zróżnicowane),
PODWALINY KIERUNKU
3. prekursorską
rolę
w
stosunku
do
impresjonizmu
odegrało
malarstwo
angielskich artystów Williama Turnera i
Johna
Constable'a
oraz
wskazówki
malujących w plenerze artystów Szkoły
Barbizońskiej (m.in.Gustava Courbeta i
Jeana Francoisa Milleta),
4. dzięki kontaktom ze sztuką Wschodu, a
zwłaszcza
z
drzeworytem
japońskim,
impresjoniści
zerwali
z
perspektywą
linearną i zaznaczali głębię kompozycji
jedynie za pomocą barwy.
POWSTANIE KIERUNKU
Nazwa „impresjoniści” to sarkastyczne
określenie grupy artystów sformułowane
przez krytyka Louisa Leroya w piśmie
Chiarivari, odnoszące się do słynnego
obrazu Claude’a Moneta: Impresja wschód słońca.
Został on wystawiony wraz z innymi
pracami grupy malarzy, studiujących w
Atelier Gleyère oraz w Académie Suisse,
w
paryskim
atelier
fotograficznym
Nadara w 1874 roku.
Impresja – wschód słońca
Claude Monet
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Claude_Monet%2C_Impression%2C_soleil_levant%2C_1872.jpg
POWSTANIE KIERUNKU
Impresjoniści nie tworzyli żadnej grupy
formalnej i nie wydawali manifestów;
byli
grupą
twórców
niezależnych
i
solidarnych zarazem.
W latach 1874 – 1886 wystawiali osiem
razy swoje prace w Paryżu prezentując
główne
założenia
kompozycyjne
i
tematyczne kierunku.
ZAŁOŻENIA KIERUNKU
Metodą twórczą impression ("wrażenia")
jest
utrwalenie
w
dziele
sztuki
indywidualnych, przelotnych i trudnych
do
określenia
wrażeń
i
stanów
psychicznych
(artysta
„rejestruje”
pędzlem to, co widzi i jak widzi,
odchodzi od przesadnie wiernego, a
nieraz
i
wyidealizowanego
sposobu
przedstawiania rzeczywistości na rzecz
szybko
zanotowanego
gwałtownymi
pociągnięciami lub uderzeniami pędzla
wrażenia).
REALIZACJA
Impresjoniści
propagowali
maksymalne
zbliżenie do natury poprzez studia
plenerowe oraz subiektywne utrwalanie
zjawisk
jednostkowych
prowadzone
w
oświetleniu naturalnym i w trakcie
obserwacji zmian koloru w zależności od
pory dnia.
REALIZACJA
Główne tematy, takie jak pejzaż i
martwa natura, należało namalować tak
jak się je dostrzegało w danej chwili,
respektując zamgloną warstwę powietrza
i eliminując zarówno koloryt lokalny,
jak również czerń cienia, który w
malarstwie
impresjonistycznym
był
utrwalany w błękitach.
REALIZACJA
W celu oddania bogactwa wrażeń barwnych
impresjoniści posługiwali się metodą
dywizjonizmu, polegającą na tworzeniu
plamy barwnej z kładzionych oddzielnie
obok siebie drobnych, nieregularnych
plamek farby i ograniczeniu palety do
czystych barw widma słonecznego.
REALIZACJA
Plamki farb wzajemnie oddziałują na
siebie i przy patrzeniu na obraz z
pewnej odległości łączą się w siatkówce
oka
patrzącego,
wywołując
wrażenie
intensywnych,
świetlistych
plam
barwnych, niemożliwych do osiągnięcia
przez mieszanie farb na palecie.
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
Edouard
Manet
nazwany
"ojcem"
impresjonistów,
nigdy
nie
stosował
metody dywizjonistycznej i nie brał
udziału
w
wystawach
impresjonistów,
choć
jak
większość
artystów
tego
kierunku
fascynował
się
japońskim
drzeworytem; pod koniec życia z powodu
choroby oczu malował pastelami.
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
W 1863 roku jury Oficjalnego Salonu
odrzuciło jego dwa obrazy: Śniadanie na
trawie
i
Olimpię
uznając
je
za
skandaliczne, dlatego artysta wystawił
je w Salonie Odrzuconych.
Inne
dzieła
artysty
to:
Balkon,
Chłopiec z piszczałką, Barka Moneta.
Śniadanie na trawie
Édouard Manet
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Edouard_Manet_024.jpg
Olimpia
Édouard Manet
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Edouard_Manet_038.jpg
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
Claude Monet - analizował współzależność
światła i koloru, wprowadził zasadę
dywizjonizmu i ograniczenie palety do
barw widma słonecznego.
Duże znaczenie miała jego podróż do
Anglii
w
czasie
wojny
francusko
–
pruskiej w 1870 roku, kiedy poznał
dzieła Johna Constable'a i Williama
Turnera.
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
W 1873 założył pływające atelier na
łodzi w celu lepszej obserwacji pejzaży
znad Sekwany.
Po 1890 roku tworzył serie obrazów
przedstawiające ten sam motyw w różnym
oświetleniu, np. Dworzec Saint Lazare,
Katedra w Rouen, Wenecja, Nenufary.
często zacierał kontury tworząc na wpół
abstrakcyjne formy złożone z drobnych
barwnych plam.
Katedra w Rouen
Claude Monet
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Claude_Monet_033.jpg
Japoński mostek
Claude Monet
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Claude_Monet-Waterlilies.jpg
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
August Renoir - we wczesnym okresie swej
twórczości malował głównie realistyczne
sceny figuralne w ciemnej gamie barwnej,
którą
rozjaśnił
i
zróżnicował
pod
wpływem studiów plenerowych, tematykę
stanowiły
martwe
natury,
portrety,
pejzaże.
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
Po 1881 roku, dzięki podróży do Włoch,
zmienił styl i częściowo odszedł od
impresjonizmu, koncentrując się bardziej
na
rysunku
wygładził
fakturę
i
ograniczył paletę do chłodnych tonów; po
tym klasycyzującym okresie, ok. 1890
roku powrócił do światła i koloru, tym
razem z przewagą ostrych czerwieni.
Główne prace to: Maki, Moulin de la
Galette, Huśtawka, Śniadanie wioślarzy.
Moulin de la Galette
August Renoir
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Galette-Renoir.jpg
Huśtawka
August Renoir
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Auguste_Renoir_-_La_Balan%C3%A7oire.jpg
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
Edgar Degas - interesował go problem
ruchu
baletnic,
koni
i
jeźdźców,
podejmował również temat kobiet podczas
toalety, stosował barwy lokalne, często
posługiwał się techniką pasteli, podczas
pracy
korzystał
ze
zdjęć
fotograficznych,
bowiem
w
przeciwieństwie do innych impresjonistów
nie malował w plenerze.
Reprezentatywne obrazy to: Dżokeje przed
biegiem, Klasa tańca, Kąpiel, Absynt,
Błękitne tancerki.
Tancerka
Edgar Degas
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Edgar_Germain_Hilaire_Degas_018.jpg
Miednica
Edgar Degas
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Edgar_Germain_Hilaire_Degas_032.jpg
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
Camille
Pissarro
malował
głównie
pejzaże, widoki Paryża i jego okolic,
nacechowane
subtelnym
kolorytem
i
przesycone
światłem,
często
ożywiał
obrazy
postaciami
przechodniów
lub
wieśniaków pracujących w polu.
Główne
prace
to:
Dyliżans
w
Louveciennes, Czerwone dachy, Kobieta na
polu, Bulwar Montmartre nocą, Jesienny
sad.
Bulwar Montmartre
Camille Pissarro
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Camille_Pissarro_007.jpg
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
Alfred
Sisley
malarz
francuski
pochodzenia
angielskiego,
malował
głównie
pejzaże
z
okolic
Paryża,
odznaczające się delikatnym kolorytem,
oddające przejrzystość powietrza, grę
refleksów świetlnych na wodzie i śniegu.
Niektóre prace to: Widok Montmartre,
Powódź
w
Port-Marly,
Śnieg
w
Louveciennes, Kanał w Loing.
Powódź w Port-Marly
Alfred Sisley
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Alfred_Sisley_062.jpg
TWÓRCY IMPRESJONIZMU
Bertha Morisot - malowała nastrojowe
sceny z postaciami kobiet i dzieci,
obrazy wyróżniające się migotliwością i
srebrzystym światłem.
Kołyska
Bertha Morisot
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Berthe_Morisot_008.jpg
IMPRESJONIŚCI POLSCY
We francuskiej wersji kierunek został
przeniesiony do Polski przez Józefa
Pankiewicza i Władysława Podkowińskiego,
bliskie impresjonizmowi było malarstwo
Aleksandra
Gierymskiego,
Olgi
Boznańskiej, Leona Wyczółkowskiego.
W altanie
Aleksander Gierymski
Prawa autorskie: Witold Raczunas, za: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Gierymski_A/Images/W_altanie.jpg
Portret dziewczynki
Józef Pankiewicz
Prawa autorskie: Witold Raczunas, za: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Pankiewicz/Images/Portret_dziewczynki.jpg
Łubin w słońcu
Władysław Podkowiński
Prawa autorskie: Witold Raczunas, za: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Podkowinski/Images/Lubin_w_sloncu.jpg
Dziewczynka z chryzantemami
Olga Boznańska
Prawa autorskie: Witold Raczunas, za: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Boznanska/Images/Dziewczynka_z_chryzantemami.jpg
Rybacy brodzący
Leon Wyczółkowski
Prawa autorskie: Witold Raczunas, za: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Wyczolkowski/Images/Rybacy_brodzacy.jpg
POKŁOSIE IMPRESJONIZMU
Ok. roku 1880 doszło do zreformowania
impresjonizmu przez Georges'a Seurata
poprzez
zastąpienie
lirycznej
improwizacji
ścisłą
metodą
budowania
obrazu
z
wykorzystaniem
naukowych
zdobyczy
optyki,
analizy
światła
i
koloru,
fizjologii
i
psychologii
widzenia.
POKŁOSIE IMPRESJONIZMU
Zwolennicy
neoimpresjonizmu,
m.in.
Camille Pissarro, Paul Signac, Henri
Cross, pierwszą wystawę zorganizowali w
Salonie Niezależnych w 1884 roku, w
płótnach
swych
stosowali
zasadę
dywizjonizmu
i
technikę
pointylizmu
polegającą
na
malowaniu
drobnymi
punktami czystej farby - najsłynniejszym
obrazem neoimpresjonizmu jest La grande
Jatte Seurata.
POKŁOSIE IMPRESJONIZMU
Technikę
pointylistyczną
stosował
również Paul Signac w dziele Źółte żagle
oraz Georges Seurat w pracy Niedzielne
popołudnie na wyspie Grande Jatte.
Niedzielne popołudnie na wyspie Grande
Jatte
Georges Seurat
http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Georges_Seurat_-_Un_dimanche_apr%C3%A8smidi_%C3%A0_l%27%C3%8Ele_de_la_Grande_Jatte.jpg
POKŁOSIE IMPRESJONIZMU
W latach 1886-1895 nastąpił odwrót od
impresjonizmu,
i
powstanie
kierunku
postimpresjonistycznego,
który
reprezentowali silnie zindywidualizowani
twórcy: Vincent van Gogh, Paul Gauguin,
Paul Cézanne oraz Henri Toulouse-Lautrec
(ten
ostatni
zachował
najwięcej
elementów impresjonistycznych).
POKŁOSIE IMPRESJONIZMU
Postimpresjoniści
kontynuowali
kolorystyczne poszukiwania, a zarazem
odrzucili
wiele
zasad
pierwotnego
impresjonizmu, starali się uwolnić obraz
od
naśladownictwa
natury,
czyli
koncepcji mimesis, kładli nacisk na
autonomiczność dzieła malarskiego.
BIBLIOGRAFIA
Prezentacje wykonano na podstawie:
S. Sproccati, Przewodnik po sztuce.
Artyści i ich dzieła. Style i kierunki
od
XIV
wieku
do
współczesności,
Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2003,
The impressionists. Handbook. A history
of impressionism. The life and works,
London 1999.