Transcript Ustawa wymienia podstawowe zadania Policji

Porządek publiczny - stan bezpieczeństwa
istniejący w społeczeństwie, stan niezakłóconego
panowania porządku prawnego, a z punktu
widzenia podmiotowego, stan świadomości
społeczeństwa o istnieniu tego stanu.
Bezpieczeństwo publiczne - ogół warunków i
instytucji chroniących życie, zdrowie, mienie
obywateli oraz majątek ogólnonarodowy, ustrój i
suwerenność państwa przed zjawiskami
groźnymi dla ładu prawnego, a także przed
zjawiskami mogącymi zakłócić normalne
funkcjonowanie obywateli, godzącymi w ogólnoprzyjęte normy postępowania.
Policja wykonuje swoje zadania w różnych prawnych
formach, nie tylko na podstawie ustawy o Policji, ale także
dziesiątków innych aktów normatywnych. Można tu
przykładowo wskazać takie dziedziny, jak: bezpieczeństwo i
porządek w ruchu drogowym, przestrzeganie przepisów
sanitarno-porządkowych, porządek w miejscach
publicznych, prowadzenie akcji w czasie klęsk żywiołowych
i katastrof.
Akty prawne statuujące powstanie umundurowanych i
uzbrojonych organizacji pełniących funkcje porządkowe
oraz antykryminalne na terenie Polski przed powstaniem
Policji:
- Rozporządzenie Prezydenta RP o Policji Państwowej z
1928 roku
- Dekret o Milicji Obywatelskiej z 7 października 1944
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Ustawa statuuje Policję jako umundurowaną i
uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i
przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi
oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i
porządku publicznego.
Ustawa wymienia podstawowe zadania Policji:
- ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed
bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra
- ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym
zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w
środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w
ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do
powszechnego korzystania
- inicjowanie i organizowanie działań mających na celu
zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz
zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie
z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami
społecznymi
Ustawa wymienia podstawowe zadania Policji:
- wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich
sprawców
- nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) oraz nad
specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w
zakresie określonym w odrębnych przepisach
- kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i
administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub
obowiązujących w miejscach publicznych
- współdziałanie z policjami innych państw oraz ich
organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i
porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów
Ustawa wymienia podstawowe zadania Policji:
- gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji
kryminalnych
- prowadzenie bazy danych zawierającej informacje o
wynikach analizy
kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA)
- utworzenie, eksploatacja i utrzymanie systemu
informacyjnego umożliwiającego organom administracji
rządowej i organom sprawiedliwości przekazywanie oraz
dostęp do danych gromadzonych w Systemie
Informacyjnym Schengen (SIS), niezbędnych z punktu
widzenia funkcjonowania obszaru Schengen
Rozdział 2
Organizacja Policji
Ustawa statuuje podział służb policji na kryminalną,
prewencyjną oraz wspomagającą działalność Policji w
zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym.
Policja sądowa - wchodząca w skład Policji państwowa
służba mundurowa, której zadaniem jest zapewnianie
prawidłowego przebiegu postępowania karnego. Policja
sądowa działa na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji i rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 16 sierpnia 2007 r. w sprawie
szczegółowego zakresu zadań i zasad organizacji policji
sądowej. Policja sądowa została powołana rozporządzeniem
Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 kwietnia 1996 r. w
sprawie szczegółowego zakresu zadań i zasady organizacji
policji sądowej.
Ustawa precyzuje podmioty wchodzące w skład Policji oraz
określa sposób wybierania i odwołania oraz kompetencje i
obowiązki centralnego organu administracji rządowej,
właściwego w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz
utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, którym
jest Komendant Główny Policji.
Komendant Stołeczny Policji wykonuje na obszarze,
województwa mazowieckiego obszar m.st. Warszawy oraz
powiatów: grodziskiego, legionowskiego, mińskiego,
nowodworskiego, otwockiego, piaseczyńskiego,
pruszkowskiego, warszawskiego zachodniego i
wołomińskiego zadania i kompetencje odpowiadające
zadaniom i kompetencjom komendanta wojewódzkiego
Policji. Komendanta Stołecznego Policji powołuje i odwołuje
minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek
Komendanta Głównego Policji złożony po zasięgnięciu
opinii wojewody oraz opinii Prezydenta m.st. Warszawy.
Ustawa wymienia organy właściwe w sprawach ochrony
bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i
porządku publicznego na poziomie wojewódzkim i
powiatowym oraz precyzuje ich kompetencje i obowiązki.
Reforma ustrojowa państwa, wprowadzona od 1 stycznia
1999r., usytuowała organy Policji jako organy administracji
zespolonej: na stopniu wojewódzkim z wojewodą, na
stopniu powiatowym – ze starostą wykonującym zadania z
zakresu administracji ogólnej. Również określone
uprawnienia w stosunku do Policji przyznane zostały radom
powiatów i gmin.
Organami administracji rządowej na obszarze województwa w
sprawach ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego są:
- wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego Policji
działającego w jego imieniu albo komendant wojewódzki
Policji działający w imieniu własnym w sprawach:
a) wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych,
dochodzeniowo-śledczych i czynności z zakresu ścigania
wykroczeń
b) wydawania indywidualnych aktów administracyjnych, jeżeli
ustawy tak stanowią
- komendant powiatowy (miejski) Policji
- komendant komisariatu Policji
Takie rozwiązanie wskazuje na podwójną rolę komendanta
wojewódzkiego Policji:
- organu działającego w imieniu wojewody
- organu działającego w imieniu własnym – przy wskazaniu
tu zakresu przedmiotowego spraw
Ustawa określa zasady finansowania Policji i
rozporządzania przez nią środkami pieniężnymi.
Rozdział 3
Zakres uprawnień Policji
Ustawa wyznacza cele działania Policji: rozpoznawanie,
zapobieganie i wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz
wykonywanie czynności: operacyjno-rozpoznawczych,
dochodzeniowo-śledczych i administracyjno-porządkowych.
Ustawa precyzuje prawa i obowiązki funkcjonariuszy, a
także określa ich kompetencje w zakresie wykonywania
czynności służbowych (m.in. odnośnie zasad prowadzenia
kontroli operacyjnej i stosowania środków przymusu
bezpośredniego oraz używania broni palnej), a w
przypadku zaistnienia zagrożenia dla bezpieczeństwa
publicznego lub zakłócenia porządku publicznego reguluje
ona zasady użycia uzbrojonych oddziałów lub
pododdziałów Policji.
Rozdział 3a
Bandera i znaki rozpoznawcze
Ustawa wskazuje, iż Jednostki pływające Policji
podnoszą jako banderę flagę państwową z godłem
Rzeczypospolitej Polskiej, określoną w odrębnych
przepisach, a w czasie wykonywania zadań
określonych w ustawie podnoszą, niezależnie od
bandery, flagę Policji.
Rozdział 5
Służba w Policji
Ustawa przewiduje, iż Służbę w Policji może pełnić
obywatel polski o nieposzlakowanej opinii, nie karany,
korzystający z pełni praw publicznych, posiadający co
najmniej średnie wykształcenie oraz zdolność fizyczną i
psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych,
podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotów
jest się podporządkować.
Ustawa określa wymagania zdrowotne dla policjantów,
statuuje stosunek służbowy policjanta jako stosunek
administracyjnoprawny, nawiązany na podstawie
mianowania oraz wyznacza czas pełnienia służby, zasady
przenoszenia, delegowania, zwolnienia, przenoszenia na
niższe stanowisko i zawieszania policjantów.
Rozdział 6
Korpusy i stopnie policyjne
Ustawa ustanawia korpusy Policji i stopnie policyjne
oraz określa zasady mianowania, obniżenia,
przywrócenia i utraty tych stopni.
Rozdział 7
Obowiązki i prawa policjanta
Ustawa określa związanie policjanta rotą jego
ślubowania oraz obowiązek niewykonania rozkazu
lub polecenia które łączyłoby się z popełnieniem
przestępstwa.
Ustawa ustanawia zakaz podejmowania zajęcia
zarobkowego przez policjanta poza służbą bez
pisemnej zgody przełożonego, obowiązek złożenia
oświadczenia o swoim stanie majątkowym oraz
zakaz członkostwa w partii politycznej.
Ustawa statuuje ochronę policjantów
przewidzianą w Kodeksie karnym dla
funkcjonariuszy publicznych w związku z
pełnieniem obowiązków służbowych oraz
przewiduje możliwość zrzeszania się w związku
zawodowym policjantów.
Ustawa wskazuje zasady przyznawania i
wysokości emerytury policyjnej i policyjnej renty
inwalidzkiej, precyzuje czas i zasady udzielania
urlopu wypoczynkowego oraz określa zasady
udzielania wyróżnień.
Rozdział 8
Mieszkania funkcjonariuszy Policji
Ustawa przyznaje policjantowi w służbie stałej prawo
do lokalu mieszkalnego lub tymczasową kwaterę i
określa zasady ich przyznawania oraz opróżniania.
Rozdział 9
Uposażenie i inne świadczenia pieniężne
policjantów
Ustawa określa zasady otrzymywania i wysokości
uposażenia policjanta składającego się z uposażenia
zasadniczego i z dodatków do uposażenia.
Rozdział 10
Odpowiedzialność dyscyplinarna i karna policjantów
Ustawa określa zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej
policjanta za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego
polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub
nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej, wskazuje
katalog kar dyscyplinarnych i zasady ich wymierzania oraz
określa zasady prowadzenia postępowania
dyscyplinarnego.
Ustawa wskazuje iż odpowiedzialność karną
funkcjonariuszy Policji regulują przepisy Kodeksu Karnego
z odpowiednim zastosowaniem art. 115 § 18 oraz art. 318 i
344 KK.
Rozdział 10a
Kontyngenty policyjne wydzielone do realizacji
zadań poza granicami państwa
Ustawa reguluje tworzenie i likwidację
kontyngentów policyjnych do realizacji zadań poza
granicami państwa, w szczególności zasady
delegowania funkcjonariuszy, przepisy
dyscyplinarne i porządkowe oraz wysokość
uposażenia zasadniczego, dodatków do
uposażenia i innych należności pieniężnych
obowiązujących w kontyngencie.
Rozdział 10b
Realizacja wspólnych działań na terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej
Ustawa stanowi, iż policjanci i pracownicy Policji są
uprawnieni do wykonywania obowiązków służbowych na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w celu realizacji zadań:
- w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych
operacji w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa
publicznego oraz zapobiegania przestępczości, o których
mowa w art. 17 decyzji Rady 2008/615/ WSiSW z dnia 23
czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy
transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i
przestępczości transgranicznej
- w formie udzielania wsparcia w związku ze zgromadzeniami,
imprezami masowymi lub podobnymi wydarzeniami, klęskami
żywiołowymi oraz poważnymi wypadkami w celu ochrony
porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania
przestępczości, o którym mowa w art. 18 decyzji Rady
2008/615/WSiSW
- w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę
interwencyjną, o której mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW z
dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie usprawnienia współpracy
pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi państw
członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych
O wykonywaniu obowiązków służbowych przez policjantów lub
pracowników Policji poza granicami Polski na terytorium innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz określenia
warunków wykonywania tych obowiązków postanawia Komendant
Główny Policji w drodze decyzji lub minister właściwy do spraw
wewnętrznych – zarządzeniem.
Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
Ustawa statuuje rozwiązanie Milicji Obywatelskiej z
chwilą utworzenia Policji oraz likwidację urzędów
spraw wewnętrznych z chwilą zorganizowania
Policji.
Ustawa stanowi, iż z chwilą wejścia w życie
niniejszej ustawy ustaje członkostwo w partiach
politycznych tych policjantów, którzy do takich
organizacji dotąd należeli.