Transcript περσεας
ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΡΟΥΝΤΟΥΟ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΟΣ ΙΑΣΟΝΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ PROJECT ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΠΕΡΣΕΑΣ Περσεύς είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Συνορεύει με τους αστερισμούς Καμηλοπάρδαλη , Κασσιόπη, Ανδρομέδα, Τρίγωνον , Κριό, Ταύρο και Ηνίοχο. Βρίσκεται ολόκληρος στο βόρειο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα, είναι ορατός ολόκληρος, κυρίως τις χειμωνιάτικες νύχτες. Ο Περσεύς προσωποποιήθηκε από την αρχαιότητα ως ο ήρωας που έσωσε την Ανδρομέδα στον σχετικό μύθο. Παριστάνεται ως νέος, φορώντας τα ταλάρια (τα φτερωτά σανδάλια), να κρατά στο αριστερό του χέρι το Γοργόνειον, την κεφαλή της Μέδουσας, και στο δεξί την άρπην, δώρο του Ερμή. Ο Άρατος περιγράφει τον Περσέα να «σηκώνει σκόνη στον ουρανό», ίσως από το γεγονός ότι τα πόδια του εμφανίζονται να ακουμπούν πάνω στον Γαλαξία, καθώς τρέχει να σώσει την Ανδρομέδα. Τον χαρακτηρίζει ακόμα με το επίθετο περιμήκητος, πολύ ψηλός, δικαιολογημένα αφού έχει μήκος 28 μοίρες. Ο Κτησίας στα Περσικά του (περ.400 π.Χ.) αναφέρει το βαβυλωνιακό αστρικό όνομα Parsondas, που μπορεί να σχετίζεται με την ετυμολογία του ονόματος του ήρωα. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ MESSIER Ο Κάρολος Μεσσιέ, Σαρλ Μεσιέ (Charles Messier, 26 Ιουνίου 1730 – 12 Απριλίου 1817) ήταν επιφανής Γάλλος παρατηρησιακός αστρονόμος, γνωστός κυρίως από τη σύνταξη του πρώτου ομώνυμου αστρονομικού καταλόγου ουράνιων σωμάτων του «βαθέος ουρανού» (έξω από το Ηλιακό Σύστημα), όπως είναι νεφελώματα, γαλαξίες και αστρικά σμήνη. Η πρώτη εκδοχή του καταλόγου του Messier περιελάμβανε 45 ουράνια σώματα και δημοσιεύθηκε το 1774 στην περιοδική έκδοση της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών στο Παρίσι. Μέχρι το 1781, οπότε εκδόθηκε η τελική μορφή του καταλόγου, αυτά είχαν αυξηθεί σε 103. Σε ανεξάρτητες μεταξύ τους έρευνες μεταξύ 1921 και 1966, αστρονόμοι και ιστορικοί ανακάλυψαν ενδείξεις άλλων 7 μελών του καταλόγου, τα οποία είχαν παρατηρηθεί είτε από τον Μεσιέ, είτε από τον φίλο και βοηθό του Πιέρ Μεσαίν λίγο μετά την τελική έκδοση. Αυτά τα 7 μέλη (τα περισσότερα είναι γαλαξίες), γίνονται δεκτά από πολλούς αστρονόμους ως «επίσημα αντικείμενα Μεσιέ», με περισσότερη αμφισβήτηση για το Μ110. Οι χαρακτηρισμοί-ονομασίες των σωμάτων αυτών με το αρχικό γράμμα Μ (από το Messier), ακολουθούμενο από τον αύξοντα αριθμό στον κατάλογο, χρησιμοποιούνται ακόμα, τόσο από επαγγελματίες, όσο και από ερασιτέχνες αστρονόμους, ξεκινώντας από το M1 στον αστερισμό Ταύρο και καταλήγοντας στον μικρό ελλειπτικό γαλαξία M110, στον αστερισμό Ανδρομέδα. Ο κατάλογος δεν είναι επιστημονικά οργανωμένος κατά είδος ουράνιου σώματος ή κατά θέση στην ουράνια σφαίρα (όπως ο μεταγενέστερος Νέος Γενικός Κατάλογος). Ωστόσο, ο κατάλογος του Μεσιέ περιέχει παραδείγματα κάθε γνωστού είδους μακρινών αστρονομικών στόχων, όπως οι γαλαξίες, τα πλανητικά νεφελώματα, τα ανοικτά και σφαιρωτά αστρικα σμήνη. Επειδή όλα αυτά τα ουράνια σώματα ήταν ορατά με το μικρού διαμετρήματος τηλεσκόπιο (περίπου 102 mm) που χρησιμοποιούσε ο Μεσιέ για να μελετήσει τον ουρανό, τα «αντικείμενα Μεσιέ» είναι θεαματικά και ιδιαιτέρως δημοφιλή στους κύκλους των σύγχρονων ερασιτεχνών αστρονόμων οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούν ισχυρότερα τηλεσκόπια και γενικά πολύ καλύτερο εξοπλισμό από ό,τι ο Μεσιέ. Επιπλέον, σχεδόν όλα τα ουράνια σώματα του Μεσιέ είναι ανάμεσα στα πλησιέστερα στη Γη για τις αντίστοιχες κατηγορίες στις οποίες ανήκουν, γεγονός που τα καθιστά ενδιαφέροντα στην έρευνα με επαγγελματικά όργανα, που σήμερα μπορούν να διακρίνουν πολύ μικρές και θεαματικές λεπτομέρειές τους. Πρέπει και πάλι να τονισθεί ότι πολλά από τα μέλη του καταλόγου του Μεσιέ ανακαλύφθηκαν από τον βοηθό του Πιέρ Μεσαίν ΖΙΓΚΟΥΡΑΤ Ζιγκουράτ (Ziggurat) ήταν αρχαία κτίσματα σε μορφή πυραμίδας, αλλά, διαβαθμισμένων επιπέδων και με κάποιο κτίριο / ναό στην κορυφή. Στην λίστα με τα αξιοσημείωτα ζιγκουράτ συμπεριλαμβάνεται η μεγάλη Ζιγκουράτ της Ουρ κοντά στην Νασιρίγια (Ιράκ), η Ζιγκουράτ της Aqar Quf κοντά στην Βαγδάτη (Ιράκ), η Ζιγκουράτ της Chogha Zanbil στο Κουζεστάν (Ιράν), και άλλη μια Ζιγκουράτ στο Sialk κοντά στο Kashan (Ιράν). Τα Ζιγκουράτ χτίστηκαν από τους Σουμέριους , Βαβυλώνιους , Ελαμίτες , Ἀκκάδιους και Ασσύριους για τις τοπικές θρησκείες. Κάθε Ziggurat ήταν μέρος ενός σύνθετου ναού ο οποίος περιελάμβανε άλλα κτίρια. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο , στην κορυφή του κάθε ζιγκουράτ ήταν ένα ιερό, αν και κανένα από αυτά τα ιερά δεν έχει επιζήσει. Μια πρακτική λειτουργία των Ζιγκουράτ ήταν η υψηλή θέση στην οποία οι ιερείς μπορούσαν να είναι ασφαλείς από την αύξηση του νερού που κάθε χρόνο κατακλύζει στα πεδινά και περιστασιακά πλημμυρίσει για εκατοντάδες χιλιόμετρα, όπως για παράδειγμα το 1967 από τις πλημμύρες. Μια άλλη πρακτική λειτουργία του ζιγκουράτ ήταν για την ασφάλεια. Δεδομένου ότι το ιερό ήταν προσιτό μόνο μέσω τριών κλιμακοστασίων, ένας μικρός αριθμός φυλάκων θα μπορούσε να αποτρέψει μη ιερείς από την κατασκοπεία των τελετών στο ιερό που βρισκόταν στην κορυφή του ζιγκουράτ, όπως το μαγείρεμα των τροφίμων προς θυσία και των αποτεφρώσεων των ζώων προς θυσία. Κάθε Ζιγκουράτ ήταν μέρος ενός σύνθετου ναού που περιλάμβανε μια αυλή, αποθηκευτικούς χώρους, λουτρά, και των οικιστικές περιοχές, γύρω από την πόλη στην οποία χτιζόταν. Φυσικά όπως και για πολλά άλλα αρχαία κτίσματα υπάρχει και φήμη ότι τα Ζιγκουράτ, είχαν και άλλες χρησιμότητες πέραν τον προαναφερομένων. Μερικές από αυτές είναι ότι χρησίμευαν ως πύλες προς υπόγειους κόσμους ή άλλων διαστάσεων, μυστικούς ναούς στο υπέδαφος ή στο εσωτερικό τους, κλπ. CHICHEN ITZA(ΤΣΙΤΣΈΝ ΙΤΖΆ) Το Τσιτσέν Ιτζά( από την γλώσσα των Μάγια: "στο στόμα του φρεατίου του Ιτσά") είναι μια μεγάλη προκολομβιανή αρχαιολογική περιοχή που χτίστηκε από τον πολιτισμό των Μάγια και που βρίσκεται στο βόρειο κέντρο της χερσονήσου Γιουκατάν, στο σημερινό Μεξικό. Το Τσιτσέν Ιτζά ήταν σημαντικό περιφερειακό κέντρο στα βόρεια πεδινά των Μάγια από την Ύστερη Κλασική μέσω της Ύστερης Κλασικής και εώς τα αρχικά στάδια της Πρόωρης Μετακλασικής περιόδου. Η περιοχή εκθέτει ένα πλήθος αρχιτεκτονικών μορφών, από αυτέ που καλούνται "Μεξικανικές" και ενθυμίζουν της μορφές που βλέπουμε στο κεντρικό Μεξικό στο ύφος Puuc των Μάγια των βόρειων πεδινών. Η παρουσία κεντρικών μεξικανικών μορφών θεωρούνταν κάποτε ως αντιπροσωπευτική της άμεσης μετανάστευσης ή ακόμα και της κατάκτησης από το κεντρικό Μεξικό, αλλά οι περισσότερες σύγχρονες ερμηνείες βλέπουν την παρουσία αυτών των μη-Μάγια μορφών περισσότερο ως αποτέλεσμα της πολιτιστικής διάχυσης. Τα αρχαιολογικά στοιχεία, όπως τα στοιχεία πυρκαγιάς σε διάφορες σημαντικές δομές και αρχιτεκτονικά συγκροτήματα, υποδεικνύουν ότι η κατάρρευση της Τσιτσέν Ιτζά ήταν βίαιη. Μετά από την πτώση της ηγεμονίας του Τσιτσέν Ιτζά, η περιφερειακή δύναμη του Γιουκατάν μετατοπίστηκε σε ένα νέο κέντρο στο Μαγιαπάν. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ανθρωπολογική Ένωση, τα ερείπια του Τσιτσέν Ιτζά είναι ομοσπονδιακή ιδιοκτησία, και η διαχείριση της περιοχής ανήκει στο Εθνικό Ίδρυμα Ανθρωπολογίας και Ιστορίας (Instituto Nacional de Antropología e Historia, INAH) του Μεξικού. Το έδαφος κάτω από τα μνημεία, εντούτοις, ανήκει στην οικογένεια Barbachano. [3] ΖΩΔΙΑ ΚΑΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΔΕΞΙΑ: ΔΙΔΥΜΟ Σ ΑΡΙΣΤΕΡ Α:ΑΙΓΟΚ ΕΡΩΣ ΛΕΩΝ ΣΚΟΡΠΙΟΣ