Transcript Prezentacja "Motyw żołnierza"

LITERATURA
ANTYCZNA
Samson już jako dziecko miał nadludzką
moc. Darem został obdarzony od Boga,
ponieważ miał on prowadzić walkę z
niewiernymi Filistynami. Samson został
pozbawiony siły przez Dalię, która
obcięła mu włosy podczas snu.
Żołnierz - wojownik Boży: Goliat walczył
w pojedynku z Dawidem i został przez
niego pokonany. Goliat był człowiekiem
nadzwyczaj silnym. Jego wygląd
świadczył o tym, że jest człowiekiem
stworzonym jedynie do walki.
Żołnierz – dręczyciel: taką postawę
przyjęli żołnierze, którzy nadzorowali
drogę Chrystusa na Golgotę. Żołnierze
biczowali go , zabrali mu szaty i się nimi
dzielili. Jeden z dręczycieli przebił
włócznią bok Chrystusa.
żołnierz–walczący : spośród wojowników
mitologicznych należy wyróżnić:
Achillesa, Diomedesa, Hektora,
Odyseusza, Patroklesa. Oni
charakteryzowali się męstwem, odwaga,
walka do końca, pojedynkowali się
broniąc ojczyzny i narodu.
ŚREDNIOWIECZE
Roland to dowódca armii, wierny poddany
króla Francji Karola Wielkiego. Odznaczał
się ogromną odwagą, męstwem,
oddaniem ojczyźnie i patriotyzmem.
Roland za najwyższe wartości uznawał
miłość do Boga i honor. Świetnie władał
bronią. Roland umiera po pokonaniu
wroga sam, bez przyjaciół i rodziny,
oddając się pod opiekę Bogu.
Tristan jest średniowiecznym rycerzem,
bardzo dzielnym, pokonał wielu wrogów.
Jego zwycięstwa były nie tylko wynikiem
odwagi, ale również świetnego
przygotowania do rycerskiego zawodu.
Uczył się władania bronią oraz wykonywał
ćwiczenia myśliwskie. Był oddany i
bezinteresowny. Jak przystało na rycerza,
nie bał się śmierci, z godnością jej
oczekiwał.
Etos rycerski - zespół wartości, powszechnie przyjętych i
akceptowanych przez uczestników kultury rycerskiej.
Najważniejsze kryteria etosu rycerskiego:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
dobre urodzenie
lojalność wobec władcy
solidarność
hojność
żądza sławy
odwaga
wierność danemu słowu
etyka walki
siła fizyczna
szlachetność wobec kobiet
BAROK
Makbet był dumnym wojownikiem,
jednak zdradził swego władcę, pragnąc
sięgnąć po koronę. Bohater przeczy
średniowiecznym wzorcom rycerza. Był
człowiekiem niecofającym się przed
zbrodnią, aby tylko osiągnąć. Namiętność
władzy powoduje, że podlega
metamorfozie odrzucając wartość
honoru i lojalności.
ROMANTYZM
Żołnierz – bohater: w tej roli wystąpił ksiądz Robak,
czyli Jacek Soplica. Był to młody szlachcic, który po
zabójstwie Stolnika Horeszki uciekł z kraju. Od tego
czasu zmienia swe postępowanie, oddaje się całym
sercem służbie ojczyźnie, dzięki temu ciężką pracą,
poświęceniem, a nawet krwią powoli naprawia błędy
przeszłości. Soplica obył służbę żołnierską w
Legionach Polskich generała Dąbrowskiego. Walczył w
kampanii włoskiej. W celu odbycia pokuty wstąpił do
zakonu bernardynów i został tajnym emisariuszem
Napoleona. Po wielu latach żołnierskiej służby wrócił
na Litwę.
Dowódcą oddziałów przed natarciami Rosjan w czasie
powstania listopadowego był Ordon. On jak i jego
podwładni woleli zginąć niż się poddać. Ordon walczył
do końca, chociaż wiedział, że nie pokonają Moskali.
Podjął decyzję, że wysadzi fort - poświęcając swe
życie oraz podwładnych, nie odda się w ręce wroga.
W wierszu występuje mitologizacja, czyli
przekształcenie wydarzeń, bohaterów w mit, opowieść
zawierającą archetypy zachowania, pierwotne wzorce.
W rzeczywistości Ordon przeżył wybuch, a swoje życie
zakończył, popełniając samobójstwo w czasie pobytu
na emigracji we Włoszech.
Papkin łączy w sobie komediowe,
konwencjonalne postacie błazna, żołnierza samochwała, kochanka, rycerza i posła. Jest
tchórzliwy, kłamliwy, strachliwy, elokwentny.
Udaje przed wszystkimi rycerza, który jest
odważny, szlachetny, z czego wynikają śmieszne
sytuacje. Ma on tendencję do fantazjowania.
Opowiada zmyślone opowieści o swoim
męstwie, dlatego nikt nie traktuje go serio.
Znakomity przykład komizmu postaci
budowanego za pomocą karykatury.
Żołnierz - emigrant, patriota i wierny tułacz.
Bohater noweli jest starym, około
siedemdziesięcioletnim człowiekiem. Z jego
pierwszej rozmowy z Izaakiem Falconbridge'em
wynika, że Skawiński niejeden raz brał udział w
walce o wolność. Został odznaczony krzyżem za
udział w powstaniu listopadowym (1830 r.),
walczył też na Węgrzech (Wiosna Ludów) i w
Stanach Zjednoczonych (wojna secesyjna). Jego
życie to wieczna tułaczka i tęsknota za ojczyzną,
do której powrócić nie może.
Żołnierz – ideał: Andrzej Kmicic jest żołnierzem,
ale skory jest też do miłości. Bohater przeżywa
metamorfozę: ze szlacheckiego warchoła,
zabijaki, sarmaty staje się szlachetnym,
honorowym patriotą, gotowym poświęcić życie
dla ojczyzny. Kmicic walczy w czasie potopu
szwedzkiego, m.in. broniąc klasztoru
jasnogórskiego. Z sytuacji bez wyjścia, których
los zsyła mu całe krocie, zawsze wychodzi
zwycięsko. Po przemianie na pierwszym miejscu
stawia dobro ojczyzny.
Rycerzem jest Zawisza Czarny z Grabowa .
Symbolizuje wszelkie rycerskie ideały.
Charakteryzuj go waleczność, męstwo i świetność
Polskiego okresu Jagiellonów. Jest gotów
poprowadzić swój kraj do zwycięstwa. W utworze
Wyspiańskiego pełni funkcję postaci – symbolu,
ukazany jest nie tyle jak waleczny mąż, co
fantastyczna postać, która pragnie przypomnieć
pogrążonym w obojętności, zaczytującym się
dekadencką poezją Polakom o dawnych
bohaterskich czynach swoich rodaków. Ukazuje się
jako tajemnicza zjawa Poecie.
Jest to liryczna wypowiedź matki do syna,
który został zmuszony do walki za ojczyznę.
Syn w czasie obrony kraju zginął. Tytułowy
chłopiec polski nie ma imienia, jest nim
więc każdy młody człowiek, który walczył
za ojczyznę i za nią umarł. Matką jest każda
kobieta, która utraciła dziecko podczas
wojny. (motyw matki – Polki) Utwór
nawiązuje do konwencji poezji tyrtejskiej,
czyli wzywającej do walki w obronie
zagrożonego kraju.
Żołnierzami – patriotami: byli Alek, Rudy,
Zośka. Wyróżniali się z tłumu oddaniem,
honorem i wielką odwagą. Pomagali
innym, choć wiedzieli, że narażają własne
życie. Bohaterowie byli gotowi oddać
życie za ojczyznę.