Transcript W czasach baroku

Klasa VI B
Jakub Perłowski
Filip Lipeński
Wojtek Świder
1. Historia baroku
2. Sztuka w krajach katolickich
3. Protestanccy mistrzowie malarstwa
4. Literatura i teatr
5. Barok w Polsce
Barok - jest to epoka kulturowa obejmująca okres pomiędzy
renesansem a oświeceniem, (pochodzi od portugalskiego barocco - perła
o nie regularnym kształcie, lub z francuskiego baroque - bogactwo ozdób).
Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej
i artystycznej, a także filozofię i architekturę.
W Baroku wyróżniamy 3 fazy :
· Wczesny Barok (lata ok. 1580-1620);
· Barok dojrzały (lata ok. 1620-1680);
· Schyłek Baroku (lata ok. 1680-1720).
Kościół Św. Anny w Krakowie - jedna z
najpiękniejszych budowli barokowych
w Polsce.
Ssztuka barokowa rozwinęła się najpełniej w takich krajach jak
Hiszpania, Francja i Polska.
W tych krajach powstało najwięcej
dzieł w tym stylu.
Były to głównie kościoły i kamienice.
Na zewnątrz dekorowane były licznymi
rzeżbami . W środku natomiast stosowano
dekoracje gipsowe – sztukaterie.
Rzeźby w okresie baroku często
ukazywała postacie w ruchu.
Do najbardziej znanych malarzy protestanckich XVII wieku
należą: Holendrzy: Rembrandt i Vermeer
oraz Włoch Carviggio.
Artyści dużą wagę przywiązywali do
pokazania danej postaci i w tym celu
rozjaśniali główne elementy obrazu.
Rembrandt –
największy
holenderski
malarz barokowy.
Protestanccy artyści malowali portrety,
sceny z życia codziennego , krajobrazy
i martwą naturę.
Rembrandt – Jeździec polski.
Literatura w okresie baroku głównie skupiała
się na tematach religijnych.
Skupiano się w niej nad losem człowieka i
nieuchronnością śmierci.
W okresie baroku również rozwinęła się sztuka
pisania poezji miłosnych, sztuka pisania
pamiętników i listów.
Doskonale rozwinął się dramat oraz komedia.
Do największych arcydzieł tego okresu należy
zaliczyć:
-
„Świętoszek”,
-
„Don Juan”
-
„Makbet”
-
„Otello”
Strona tytułowa pierwszego
wydania sonetów Szekspira
Do największych twórców literatury baroku należeli:
Jean Baptiste Poquelin
- Molier
William Szekspir
Barok w Polsce trwał od XVII do połowy XVIII wieku.
Doskonale rozwinęła się w tym okresie architektura i sztuka.
Powstało wiele kościołów w tym stylu np: Kościół św. Piotra i Pawła w
Krakowie, Klasztor w Kalwarii Zebrzydowskiej, które zachowały się do
dnia dzisiejszego.
Wznoszone były także pałace na wzór francuski jak dwór Jana III
Sobieskiego w Wilanowie.
Pałac Jana III Sobieskiego w Wilanowie nazywany też często małym polskim Wersalem
W życiu codziennym barok w Polsce wzorował się na motywach
francuskich oraz mieszaninie tureckich i perskich wpływów.
Szlachta gromadziła często obrazy jak również
azjatycką broń bogato zdobioną.
Kolekcjonowano także porcelanę i dywany.
Szlachta ubierała się w strój
zwany kontuszem na wzór turecki.
W literaturze barokowej ukazywano polskiego szlachcica jako
dobrego gospodarza, dzielnego wojownika i patriotę.
Wybitnymi przedstawicielami byli poeci :
Wacław Potocki oraz
Jan Andrzej Morsztyn
Jan Andrzej Morsztyn – wielki
podskarbi koronny, poeta
W okresie baroku upowszechnił się mit o pochodzeniu polskiej
szlachty od starożytnych Sarmatów.
Tak wywodzone pochodzenie szlachty i powszechne przekonanie o
odziedziczeniu po przodkach wielu pozytywnych cech takich jak:
męstwo, patriotyzm, uczciwość, umiłowanie wolności i
manifestowana religijność dały podstawy do ukształtowania i
utrwalenia zjawiska nazwanego sarmatyzmem.
Rzeczywistość jednak znacznie odbiegała od tych przekonań.
Szkolnictwo, mimo upowszechnienia, reprezentowało dość niski
poziom nauczania.
Gościnność charakteryzująca się powszechnym umiłowaniem jadła i
alkoholu zazwyczaj przeradzała się w obżarstwo i pijaństwo.
Wolność kojarzono przede wszystkim z obroną uzyskanych
przywilejów.