Transcript Przypisy

Przypisy
jak je poprawnie
skonstruować?
Co to są przypisy?
Przypisy – to wydzielone fragmenty
tekstu w publikacji wskazujące
dodatkowe informacje o danym
fragmencie utworu.
Przypis wskazuje na źródło, z jakiego
korzystał piszący w swojej pracy.
Pamiętaj!!!
Przywoływanie cudzych myśli w
oryginalnym brzmieniu lub
parafrazowanie ich bez
udokumentowania tego w formie
przypisu stanowi naruszenie prawa i
traktuje się jako plagiat.
Normy
Każdy przypis ma ściśle określoną
formę, dzięki której jest czytelny i
jasny dla wszystkich użytkowników.
Normy, które wyznaczają nam zasady
tworzenia przypisów i bibliografii są
takie same na całym świecie, dlatego
muszą zostać zachowane.
Zasady tworzenia przypisów:

Przypis powinien jednoznacznie
odwoływać nas do źródła skąd została
zaczerpnięta myśl

W całym tekście należy stosować
konsekwentnie jeden system przypisu
Zasady tworzenia przypisów:

Przypisy powinny być krótkie, konkretne

Przypisy umieszczamy u dołu strony

Numer przypisu zaznaczamy w tekście cyfrą
arabską w indeksie górnym, np. Mickiewicz¹
Zasady tworzenia przypisów:

Przypis musi zawsze znajdować się na tej
samej stronie, co stosowny dla niego
numerek, inaczej praca jest nieczytelna

Tekst w przypisie piszemy zazwyczaj
mniejszą czcionką
Przypis a opis bibliograficzny
Istotną różnicą pomiędzy przypisem
a bibliografią jest to, że w pozycjach
tych pierwszych mających postać
przypisów dolnych imiona lub inicjały
umieszcza się przed nazwiskami.
Przykład:

Opis bibliograficzny:
Moczarski Kazimierz: Rozmowy z katem.
Wyd. 14. Warszawa: PWN. 2001. ISBN 8301-11069-4

Przypis:
K. Moczarski, Rozmowy z katem,
Warszawa 2001, str. 30
Konstrukcja przypisu
Przypis do książki

Poprawny przypis zawiera:
Pierwszą literę imienia i nazwisko autora
cytowanego dzieła, tytuł pracy (kursywą),
miejsce i rok wydania, dokładny numer
strony (bądź przedział stron, np. 1 – 34),
która jest wykorzystana w naszej pracy.
Przykład:
¹A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, Warszawa
1990, str. 4
Należy pamiętać o znakach interpunkcyjnych:
przecinkiem oddzielamy nazwisko,
tytuł, miejsce i rok wydania, stronę/y
 kropkę stosujemy tylko po skrócie
str.

Konstrukcja przypisu:
Przypis do książki (praca zbiorowa)
Inna procedura obowiązuje przy pracy zbiorowej
(książce, w której są teksty wielu autorów).

Jeżeli korzystamy z całej pracy (np. słownik)
procedura jest następująca:
Tytuł, nazwisko redaktora, miejsce i
rok wydania, numer strony
Przykład:
¹Słownik ortograficzno-gramatyczny
języka polskiego z zasadami ortografii i
interpunkcji, pod red. I. KamieńskiejSzmaj, Wrocław 2002, str. 89
Konstrukcja przypisu:
Przypis do książki (praca zbiorowa)

Jeżeli korzystamy z publikacji, która znajduje się w
tomie zbiorowym procedura jest następująca:
Imię i nazwisko autora, tytuł tekstu (z
którego korzystaliśmy), [w:] tytuł pracy
zbiorowej, nazwisko redaktora, miejsce
rok wydania, numer strony
Przykład:
¹E. Polański, Zasady pisowni, [w:]
Polszczyzna na co dzień, pod red. M.
Bańko, Warszawa 2006, str. 347 – 472
Symbol [w:] oznacza, że tekst, z którego korzystaliśmy nie jest
osobną publikacją, tylko częścią pracy zbiorowej albo był
drukowany w jakimś czasopiśmie.
Konstrukcja przypisu:
Przypis do artykułu z czasopisma

Jeżeli tekst, z którego korzystaliśmy był drukowany
w czasopiśmie, obowiązuje kilka innych informacji.
Musimy podać:
Imię i nazwisko autora, tytuł
czasopisma (zwykłą czcionką w
cudzysłowie), rocznik i numer
wydania oraz numer stron/y
Przykład:
¹A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, [w:]
„Dekada Literacka” 1989/4, str. 3 –
33
Skróty:
Istnieją również skróty, które możemy
stosować, aby nie przepisywać
wszystkich informacji po kilka razy,
jeśli korzystamy z jakichś źródeł
częściej niż raz
Skróty stosowane w opisach:
W języku polskim:
W języku łacińskim:

Dz. cyt., s. 17

Op. cit., s. 17

Tamże, s. 45-50

Ibid., s. 45-50
Skróty:

Pamiętaj, aby w całej pracy stosować
skróty w jednym języku!!!
Przykład:
¹F. Adamski. Rodzina nowego miasta:
kierunki przemian w strukturze społecznomoralnej rodziny nowohuckiej. Warszawa
1970, s. 61
Przypis wyjściowy:
¹F. Adamski. Rodzina nowego miasta: kierunki przemian w strukturze
społeczno-moralnej rodziny nowohuckiej. Warszawa 1970, s. 61

Jeżeli chcemy zacytować to samo dzieło,
które cytowaliśmy w poprzednim przypisie
wówczas stosujemy określenie: tamże lub
ibid. Dopisujemy wtedy tylko numer strony,
z której pochodzi cytowany tekst.
_________________
¹ Tamże, s. 17
¹ Ibid., s. 17
Przypis wyjściowy:
¹ F. Adamski. Rodzina nowego miasta: kierunki przemian w strukturze
społeczno-moralnej rodziny nowohuckiej. Warszawa 1970, s. 61

Jeżeli chcemy odwołać się do dzieła autora, które
było cytowane wcześniej (ale nie bezpośrednio
przed) używamy skrótu, który oznacza – jak w
cytowanym dziele. Wówczas piszemy: nazwisko
autora, op. cit., numer strony
__________________________________
¹ F. Adamski, op. cit., s. 67.
¹ F. Adamski, dz. cyt., s. 67.
Przypis wyjściowy:
¹ F. Adamski. Rodzina nowego miasta: kierunki przemian w strukturze
społeczno-moralnej rodziny nowohuckiej. Warszawa 1970, s. 61

Jeżeli praca opiera się na kilku dziełach tego
samego autora, należy przed skrótem op. cit.,
umieścić pierwsze słowa tytułu tekstu, o który nam
chodzi i wielokropek „(…)” lub zastosować pewne
skróty, np.:
_________________
¹ F. Adamski, Rodzina… s. 38.
¹ F. Adamski, op. cit., s. 34.
¹ F. Adamski, dz. cyt., s. 45.