Transcript Δέκαθλο-Έπταθλο

ΤΑ ΣΥΝΘΕΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ
(ΔΕΚΑΘΛΟ-ΕΠΤΑΘΛΟ)
Κουτσιωρας Ιωαννης PhD Φυσικής
Αγωγής
Προπονητής Κλασικού Αθλητισμού
Τα σύνθετα αγωνίσματα στο πέρασμα των αιώνων
Από ιστορικές πηγές φαίνεται ότι τα πολυαθλα
κάνουν την εμφάνιση τους για πρώτη φορά στην
αρχαία Ελλάδα.Οι αρχαίοι Έλληνες θέλοντας να
τιμήσουν τον Ηρακλή και τους άθλους του,
θεσπίζουν περίπου το 700 Π.Χ το 5αθλο.
Το αγώνισμα αυτό αποτελούνταν από: 192μ.,
μήκος, δισκοβολία, ακοντισμός και πάλη. Η σειρά
διεξαγωγής και τρόπος βαθμολόγησης δεν είναι
γνωστός. Το μόνο είναι ότι το άθλημα της πάλης
ήταν το τελευταιο.
Τα σύνθετα αγωνίσματα στο πέρασμα των αιώνων
Το δέκαθλο στην επίσημη σημερινή μορφή
λαμβάνει χώρα για πρώτη φορά στην ολυμπιάδα
της Στοκχόλμης το 1912.
Τα αγωνίσματα που συμπεριλήθφησαν στο
πρόγραμμα ήταν: 100μ., άλμα σε μήκος,
σφαιροβολία ,άλμα σε υψος,400μ.,110μ έμπα.,
δισκοβολία ,επί κοντώ,
ακοντισμός και 1500μ.
Η μόνη διαφορά ήταν ότι το αγώνισμα λόγω της
υπερβολικά μεγάλης συμμετοχής διεξηχθη σε
τρεις ημέρες αντί των δυο που επικράτησε στις
επόμενες ολυμπιάδες.
Εξέλιξη της βαθμολογίας
Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο στην εξέλιξη
του αγωνίσματος ήταν και οι αλλαγές στη
βαθμολογία που έγιναν κατά καιρούς μέχρι να
φτάσουμε στη σημερινή μορφή της.
Σε όλα τα παλιότερα συστήματα, η βαθμολογία
δεν ήταν αποτέλεσμα της αξιολόγησης των
επιδόσεων από πίνακες βαθμολογίας, αλλά από
συγκρίσεις με κάποιες αριθμητικές σταθερές.
Εξέλιξη της βαθμολογίας
Ο W.B.Gurtis (1883) έδωσε 1000 βαθμούς για να
εξισώσει τις επιδόσεις του 1883 και στη συνέχεια
κατασκεύασε κλίμακα βαθμολογίας χωρίς όμως να
υπάρχει ισορροπία μεταξύ των αγωνισμάτων.
Στην προσπάθεια για την εξεύρεση ενός δικαίου
συστήματος βαθμολόγησης χωρίς διακρίσεις στα
αγωνίσματα έχουν γίνει πολλές προτάσεις από
τους Σουηδούς, τους Φιλανδούς, τους Δανούς,
τους Νορβηγούς και τους Γερμανούς.
Εξέλιξη της βαθμολογίας
Στις βαθμολογίες που προτάθηκαν και
χρησιμοποιήθηκαν μέχρι το 1962, δεν υπήρχε
ισορροπία στην απόδοση βαθμών μεταξύ των
αγωνισμάτων, με συνέπεια την εμφάνιση μεγάλων
διαφορών μεταξύ των δρομικών, των αλτικών και
των ριπτικών αγωνισμάτων.
Οι διαφορές αυτές μεγάλωσαν ακόμη περισσότερο
με τη βελτίωση των τεχνικών και των μεθόδων
προπόνησης στα διάφορα αγωνίσματα, καθώς και
με τη βελτίωση των χρησιμοποιούμενων από τους
αθλητές οργάνων όπως το κοντάρι, τα στρώματα
προσγείωσης, το ακόντιο (Κέλλης 1995).
Η Βαθμολογία όπως αποδίδεται σήμερα
Οι παρόντες πίνακες απόδοσης της βαθμολογίας
δημιουργηθήκαν το 1983 μετά από εκτεταμένες συζητήσεις
Βασικά η παρούσα μέθοδος απόδοσης της βαθμολογίας για
το κάθε αγώνισμα βασίζεται στη παρακάτω εξίσωση:
S(P) = A.(P-B)c
P = η επίδοση στο συγκεκριμένο αγώνισμα όπως αυτή
εκφράζεται σε cm, sec κτλ.
S = η βαθμολογία που αποδίδεται από τον πίνακα
βαθμολόγησης
Α,Β και C είναι σταθερές που ορίζονται μαθηματικά
ανάλογα με τη φύση του αγωνίσματος
Για τα δρομικά αγωνίσματα το(P-B) πρέπει να
αντικατασταθει από (B-P) λόγω της κατιουσας σχέσης
της επίδοσης με το χρόνο.
Η Βαθμολογία όπως αποδίδεται σήμερα
100μ.
sec
= 23β ανά 1/10 110μ.εμπ.= 12β
ανα1/10sec
Mηκος
= 3β ανά 1cm
Δίσκος
= 21β ανά 1m
Σφαίρα = 6β ανά 10cm
Επικοντω = 28β ανά 10
cm
΄Υψος
1cm
Ακόντιο
= 15β ανά 1m
1500μ
1sec
= 14β ανά
= 9–13β ανά
400μ
= 3β ανά
1/10sec
Διάρκεια αγωνιστικής δράσης στα σύνθετα
Ένα δέκαθλο διαρκεί περίπου 30 με 36 ώρες
Ένα έπταθλο διαρκεί περίπου 22 – 26 ώρες
Ο δεκαθλητής βρίσκεται στο στάδιο 20 με 24 ώρες
Μια επταθλητρια βρίσκεται στο στάδιο 15 με 16
ώρες
Ο συνολικός χρόνος που αγωνίζεται ένας
δεκαθλητής είναι 7 με 9 λεπτά
Ο συνολικός χρόνος που αγωνίζεται μια
επταθλητρια
4 έως 6 λεπτά
Προφίλ αθλητών-τριών των συνθέτων
αγωνισμάτων ως προς την αθλητική απόδοση
Ο αθλητής των σύνθετων αγωνισμάτων πρέπει
να συγκεντρώνει κάποια φυσιολογικά
χαρακτηριστικά για να μπορέσει να διακριθεί σε
υψηλό επίπεδο:
Ταχυδύναμη με έμφαση στην αλτική δύναμη
Ταχύτητα (κυκλική- άκυκλη)
Μ. Δύναμη
Αερόβια αντοχή
Αναερόβια αντοχή
Ευλυγισία - Ευκινησια
Νευρομυϊκή συναρμογή
Ψυχικά χαρίσματα όπως:
πειθαρχία,επιμονη,υπομονη αποφασιστικότητα,
επιθετικότητα και επιθυμία για νίκη.
Σωματοτυποι αθλητών-τριών σύνθετων
αγωνισμάτων
Οι αθλητές διακρίνονται από αυξημένο σωματικό
ανάστημα και μεσαίο βάρος. Διακρίνονται και
κατηγοριοποιούνται ως:
Δρομικός – Αλτικός τύπος
Δρομικός - Ριπτικος τύπος
Αλτικός – Ριπτικος τύπος
Γενικός τύπος
Σωματότυποι αθλητών
σύνθετων αγωνισμάτων
Σωματομετρικά χαρακτηριστικά (Kouptshinov 1983)
Eκταση χεριών
(cm)
Ηλικία
Ύψος (cm)
Βάρος (kg)
10-11
149(±5)
157(±8)
37(±7)
12-13
164(±6)
172(±8)
53(±5)
14-15
173(±5)
186(±6)
62(±6)
16-17
181(±4)
190(±5)
72(±5)
18-19
183(±3)
194(±7)
80(±4)
20 και πάνω
187(±3)
199(±7)
88(±4)
Εξέλιξη των επιδόσεων
Εξέλιξη επιδόσεων στο 10θλο σε βαθμούς της 1ης, 10ης και 50ης θέσης στις χρονιές. (Κελλης 2005)
Ολυμπιάδα
1η Θέση
10η Θέση
50η Θέση
1964
8.075
7.521
6.929
1968
8.193
7.846
7.298
1972
8.465
7.978
7.608
1976
8.634
8.076
7.721
1980
8.668
8.190
7.770
1984
8.847
8.476
7.884
1988
8.512
8.387
7.976
1992
8.891
8.344
7.908
1996
8.824
8.462
8.031
2000
8.900
8.467
7.890
2004
8.893
8.285
7.805
Εξέλιξη των επιδόσεων
Επιδόσεις των καλύτερων 10αθλητών στην Ελλάδα. (Κελλης 2005)
Κορκίζογλου
Αγωνίσματα
(2000)
(1999)
Ανδρέογλου
(1997)
100 m (sec)
10.60
10.76
11.34
11.03
11.38
Μήκος (m)
7.24
7.18
7.11
7.36
7.20
Σφαίρα (m)
14.39
14.55
12.84
13.28
14.02
Ύψος (m)
2.01
2.02
2.07
2.02
2.02
400 m (sec)
49.86
50.14
51.81
50.83
50.47
110m έμπα (sec)
14.25
14.61
14.48
14.96
15.14
Δίσκος (m)
41.82
48.52
41.56
38.84
39.96
Επικοντώ (m)
5.00
4.80
4.90
4.60
4.60
Ακόντιο (m)
56.93
55.68
54.64
60.44
50.32
4.35.22
4.57.33
4.39.00
7.769
7.641
7.638
1.500 m (min)
Σύνολο (βαθμοί)
4.50.77 4.52.72
8.069
8.025
Σταφυλίδης
(1995)
Παμπαλιάρης
(1985)
Εξέλιξη των επιδόσεων
Επιδόσεις των καλύτερων 10θλητών στον κόσμο (Κελλης 2005)
2001
1999
1992
1984
Αγωνίσματα
Sebrle
(CZE)
Dvorak
(CZE)
O’ Brien
(USA)
Thompson
(GB)
100 m (sec)
10.64
10.54
10.43
10.44
Μήκος (m)
8.11
7.90
8.08
8.01
Σφαίρα (m)
15.33
16.78
16.69
15.72
Ύψος (m)
2.12
2.04
2.07
2.03
400 m (sec)
47.79
48.08
48.51
46.97
110m έμπα
(sec)
13.92
13.73
13.98
14.34
Δίσκος (m)
47.92
48.33
48.56
46.56
Επικοντώ (m)
4.80
4.90
5.00
5.00
Ακόντιο (m)
70.16
72.32
62.58
65.24
4.21.98
4.37.20
4.42.10
4.35.00
9.026
8.994
8.891
8.847
1.500 m (min)
Σύνολο
Εξέλιξη των επιδόσεων
Επιδόσεις των καλύτερων 7αθλητριων στην Ελλαδα
Αγωνίσματα
Στρατακη(2006)
Βανακαρα (2000)
Δεληνικολα(2003)
100 m έμπα.
(sec)
13.93
14.10
13.36
Ύψος (m)
1.76
1.72
1.72
Σφαίρα (m)
13.81
10.96
12.01
200 m (sec)
24.60
24.20
24.74
Μήκος (m)
6.34
6.25
6.06
Ακόντιο (m)
4516
44.96
44.54
800 m (min)
2.15.09
2.18.79
2.29.13
Σύνολο
(βαθμοί)
6.235
5.927
5.909
Εξέλιξη των επιδόσεων
Επιδόσεις των καλύτερων 7αθλητριων στον κόσμο (Κελλης
2005)
1988
1989
1992
2003
Joyner-Kersee
(USA)
Nikitina
(RUS)
Braun
(GER)
Kluft
(SWE)
12.69
13.40
13.11
13.18
Ύψος (m)
1.86
1.89
1.93
1.94
Σφαίρα (m)
15.80
16.45
14.84
14.19
200 m (sec)
22.56
23.97
23.65
22.98
Μήκος (m)
7.27
6.73
6.63
6.68
Ακόντιο (m)
45.66
53.94
51.82
49.90
800 m (min)
2.08.51
2.15.31
2.12.67
2.12.12
7.291
7.007
6.985
7.001
Αγωνίσματα
100
m
(sec)
έμπα.
Σύνολο (βαθμοί)
Τα Σύνθετα στην Ελλάδα σήμερα
ΠΠ-ΠΚ Β’ (12-13 ετών) αγωνίζονται στο τριαθλο με
τις εξής τρεις μορφές.
-Δρομικό (60 –Μήκος –1.000)
-Ριπτικο (60-Μήκος- Σφαίρα)
-Αλτικό (60 εμπ - Υψος – Μήκος)
ΠΠ Α’ (14-15 ετών)
Εξαθλο (100 ΕΜΠ - Μήκος – Σφαίρα – Υψος -Ακοντιο -1.000)
ΠΚ Α’ (14-15 ετών)
Πένταθλο (80 ΕΜΠ - Μήκος –Σφαίρα – Ακοντιο - 600)
Τα Σύνθετα στην Ελλάδα σήμερα
Παιδες (16-17 ετών)
Οκταθλο (100μ – Μήκος – Σφαίρα – 400 -110μ εμπ
– ακόντιο – 1.000μ)
Κορασίδες (16-17 ετών)
Επταθλο (100 ΕΜΠ - Υψος - Σφαίρα – 200 – Μήκος –
ακόντιο – 800μ)
Τα Σύνθετα στην Ελλάδα σήμερα
ΔΕΚΑΘΛΟ ΑΝΔΡΩΝ - ΝΕΩΝ (ΑΝΔΡΩΝ) - ΕΦΗΒΩΝ:
-Α΄ ΗΜΕΡΑ: 100 – ΜΗΚΟΣ – ΣΦΑΙΡΟΒΟΛΙΑ – ΥΨΟΣ - 400
-Β΄ ΗΜΕΡΑ: 110 ΕΜΠ – ΔΙΣΚΟΒΟΛΙΑ - ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ –
ΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ – 1.500.
ΕΠΤΑΘΛΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΝΕΩΝ (ΓΥΝΑΙΚΩΝ) ΝΕΑΝΙΔΩΝ:
-Α΄ ΗΜΕΡΑ: 100 ΕΜΠ – ΥΨΟΣ – ΣΦΑΙΡΟΒΟΛΙΑ - 200
-Β΄ ΗΜΕΡΑ: ΜΗΚΟΣ – ΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ – 800.
Ιδιαιτερότητες στην προπονητική
διαδικασία των συνθέτων αγωνισμάτων
Οι προπονητικες ιδιαιτερότητες των συνθέτων πηγάζουν αφ'
ενός από την ανάγκη για την εξάσκηση 10 αγωνισμάτων
ώστε να επιτευχθούν υψηλές επιδόσεις αφετέρου από τους
κανονισμούς που ρυθμίζουν τη σειρά με την οποία
διεξάγονται τα αγωνίσματα. Οι προπονητικες αυτές
ιδιαιτερότητες αφορούν (Κελλης 2005):
την προπόνηση τεχνικής
τον αριθμό των αγώνων
τη συχνότητα των αγώνων
την προετοιμασία για τον αγώνα
την προθέρμανση πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα
την αποδοτικότητα στα σύνθετα αγωνίσματα
τον εξοπλισμό του αθλητή.
Ιδιαιτερότητες στην προπόνηση τεχνικής
Εξαιτίας όμως των πολλών τεχνικών και της παράλληλης
εξάσκησης αυτών, δημιουργούνται ορισμένες ιδιαιτερότητες
στην προπονητική διαδικασία που πρέπει να λαμβάνονται
υπόψη. Για παράδειγμα, πρέπει να αξιοποιούνται
συστηματικά οι θετικές σχέσεις που υπάρχουν στην
εκμάθηση των τεχνικών, και να ελαχιστοποιούνται οι
αρνητικές σχέσεις που εμφανίζονται στην εκμάθηση των
τεχνικών. (Κελλης 2005)
Σε σχέση με τα παραπάνω, τα κύρια προβλήματα που
παρουσιάζονται είναι τρία :
-Τα αγωνίσματα κλειδιά ως προς την τεχνική
-Η σειρά εκμάθησης και τελειοποίησης των τεχνικών
Αγωνίσματα κλειδιά
Τα αγωνίσματα τα οποία έχουν “θετική
μεταφορά” σε άλλα αγωνίσματα στο
δέκαθλο είναι τα εμπόδια, το επικοντώ και
το ακόντιο. Στο έπταθλο είναι τα εμπόδια,
το ακόντιο και το μήκος. Στα παραπάνω
αγωνίσματα πρέπει να δίνεται μεγάλη
προσοχή στα πρώτα χρόνια προπόνησης.
Αγωνίσματα κλειδιά
Εμπόδια: σύνθετη επίδραση στη
δύναμη και στις συντονιστικές
ικανότητες
Αγωνίσματα κλειδιά
στα σύνθετα
Επί κοντώ: σύνθετη
επίδραση
στη δύναμη και στις
συντονιστικές ικανότητες
Μπαλάκι/ακόντιο: σύνθετη
επίδραση στη φυσική κατάσταση και
στις συντονιστικές ικανότητες
Αγωνίσματα κλειδιά του 10θλου (τροποποιημένο από Joch W. 1994)
Σειρά εκμάθησης και τελειοποίησης των
τεχνικών
Οι τεχνικές ορισμένων αγωνισμάτων
αλληλοσυμπληρώνονται τόσο σε επίπεδο νευρομυϊκού
συντονισμού όσο και στις επιμέρους ικανότητες της φυσικής
κατάστασης. (Κελλης 2005)
Σε μακροχρόνια βάση ακολουθείται μια σειρά η οποία δεν
είναι κατ’ ανάγκη ίδια για όλους τους αθλητές. Συνιστάται να
ξεκινά κανείς με τα αγωνίσματα κλειδιά και στη συνέχεια τα
υπόλοιπα αγωνίσματα. (Κελλης 2005)
Σε ετήσια βάση η εκμάθηση και τελειοποίηση των τεχνικών
γίνεται με δύο τρόπους : την επικεντρωμένη προπόνηση και
τη συνδυασμένη προπόνηση. (Κελλης 2005)
Επικεντρωμένη προπόνηση
Η επικεντρωμένη προπόνηση είναι η στοχευμένη
προπόνηση
τεχνικής
σε
μερικά
αγωνίσματα
«προτεραιότητας» ή πιο συχνά για τα αγωνίσματα
κλειδιά στους αρχάριους για συγκεκριμένο χρονικό
διάστημα.
Χρησιμοποιείται κυρίως:
1) στους αρχάριους
2) στην περίοδο προετοιμασίας
3) σε προχωρημένους αθλητές όταν παρουσιάζουν αδυναμίες
στην τεχνική συγκεκριμένων αγωνισμάτων
Συνδυαστική προπόνηση
Η συνδυαστική προπόνηση:
1) Είναι η εξάσκηση σε 2-3 αγωνίσματα μέσα σε μία
προπονητική μονάδα με τη σειρά που εκτελούνται
στον αγώνα.
2) Η ανάγκη για την εφαρμογή της συνδυασμένης
προπόνησης προέκυψε από την πράξη, όπου
διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι αθλητές δεν
πετυχαίνουν παραπλήσιες επιδόσεις με τα ατομικά
τους ρεκόρ, στα αγωνίσματα που γίνονται με τη σειρά
του 10άθλου-7άθλου.
3) Η συνδυασμένη προπόνηση εφαρμόζεται στο τέλος
της προαγωνιστικής και κατά την αγωνιστική περίοδο.
4) Η συνδυασμένη μορφή προπόνησης πρέπει να
εφαρμόζεται συστηματικά. Η τυχαία εφαρμογή της δεν
φέρνει αποτελέσματα.
5) Εφαρμόζεται και σε άλλους συνδυασμούς
αγωνισμάτων όταν ένας αθλητής παρουσιάζει
Μακροχρόνιος Προγραμματισμός
Οι περισσότερες απόψεις γύρω από το ζήτημα
αυτό καταλήγουν στη δημιουργία τριών σταδίων
εξέλιξης σύμφωνα με την ηλικία του αθλητή:
-Στάδιο πρώτο:12-15χρ (Βασική προπόνηση)
-Στάδιο δεύτερο:16-19χρ (Ειδική ως προς τα
σύνθετα)
-Στάδιο τρίτο:20+ (Υψηλών επιδόσεων)
Υψηλότερες επιδόσεις στα σύνθετα μετά τα 26 έτη
Μακροχρόνιος Προγραμματισμός
Στάδιο πρώτο: Σ’ αυτό το στάδιο πρέπει να αναπτυχθούν οι
βασικές τεχνικές των κυριότερων αγωνισμάτων μαζί με την
ταχύτητα και την σωστή δρομική τεχνική. Η προπόνηση με
τα βάρη πρέπει να έχει τη μορφή εκμάθησης της βασικής
τεχνικής των ολυμπιακών άρσεων. Η δύναμη καλό θα είναι
να αναπτύσσεται με ασκήσεις ενόργανης γυμναστικής και
γενικώς με το βάρος του σώματος. Η γενική αντοχή, η
ευκινησία και η ευλυγισία αποτελούν επίσης προπονητικους
στόχους.
Σταθερή πρόοδος χωρίς τραυματισμούς είναι το κλειδί της
επιτυχίας σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης ενός ανερχόμενου
δεκαθλητή. Γι’ αυτό τον λόγω δυο αγώνες σύνθετου
αγωνίσματος είναι αρκετοί για να μην επιβαρυνθεί και
σωματικά αλλά κυριότερα ψυχολογικά ο νεαρός αθλητής.
Μακροχρόνιος
Προγραμματισμός
Παράδειγμα ΜΙΚ Βασικής περιόδου πρώτου σταδίου ( 12-15)
Δευτέρα
Τρίτη
Τέταρτη
Παρασκευή
Σάββατο
Προθέρμανση Προθέρμανση Προθέρμανση Προθέρμανση
20’
20’
20’
20’
Προθέρμανση
20’
Δρομική
τεχνική
Τεχνική
Μήκος
Τεχνική
Εμπόδια
Δρομική
τεχνική
Τεχνική
ακόντιο/μπαλ
άκι
Ταχύτητα
Τεχνική
Σφαίρα
Τεχνική
Ολυμπιακών
Άρσεων
Ταχύτητα
Γενική
Ταχυδυναμη
Γενική
ενδυμανωση
Δύναμη
κορμού
Γενική
Ταχυδυναμη
Τεχνική
Ολυμπιακών
Άρσεων
Δύναμη
κορμού
Μακροχρόνιος Προγραμματισμός
Στάδιο δεύτερο: Καθώς ο αθλητής εισέρχεται σ’αυτό το
στάδιο ο προπονητής έρχεται αντιμέτωπος με το πρόβλημα
της γεφύρωσης του χάσματος που σίγουρα θα υπάρχει
μεταξύ των αγωνισμάτων. Το πρόγραμμα πρέπει να γίνει πιο
συγκεκριμένο με ισόμερη κατανομή της ανάπτυξης των
φυσιολογικών και τεχνικών χαρακτηριστικών.
Η έμφαση εξακολουθεί να πέφτει στην ταχύτητα ακολουθεί η
Ταχυδύναμη και στο τέλος η αντοχή[αερόβια –αναερόβια].
Υπερβολική προπόνηση της δύναμης και της αναερόβιας
κυρίως αντοχής ,σε λάθος φάση θα καταστρέψει την
ταχυδυναμικη ικανότητα του αθλητή.
Μακροχρόνιος Προγραμματισμός
Ο προπονητής πρέπει είναι σίγουρος για την ιεράρχηση της
προπονητικης διαδικασίας.(1ταχυτητα,2 ταχυδύναμη, 3
τεχνική). Σ’ αυτό το στάδιο καλό θα είναι πραγματοποιούνται 69 Π.Μ εβδομαδιαίως, πράγμα που εξαρτάται από το άτομο
την σωματική ανάπτυξη και την προηγούμενη προπονητική
ηλικία.
Επίσης πρέπει να τονιστεί ότι αυτό το χρονικό σημείο είναι
κρίσιμο διότι πολλοί σύνθετοι αθλητές τραυματίζονται εξαιτίας
λανθασμένων επιλογών των προπονητών, δίνοντας πολύ
μεγάλη αύξηση του προπονητικου φορτίου και μεγάλη
αγωνιστική δραστηριότητα.
Μακροχρόνιος
Προγραμματισμός
Παράδειγμα ΜΙΚ Ειδικής περιόδου, δευτέρου σταδίου ,χειμερινού κύκλου (
16-20)
Δευτέρα
Τρίτη
Προθ. 20’
Προθ. 20’
Τεχνική
Επί κοντώ
Ταχύτητα
Τέταρτη
Πέμπτη
Παρασκευ
ή
Σάββατο
Προθ. 20’
Προθ. 20’
Προθ. 20’
Αερόβια
αντοχή
Τεχνική
Εμπόδια
Τεχνική
Επί κοντώ
Τεχνική
Ακόντιο
Τεχνική
Δίσκος
Τεχνική
Ακόντιο
Ειδική
ταχυδυναμ
η
Μ Δύναμη
Ειδική
ταχυδυναμ
η
Προθ. 20’
Τεχνική
Ύψος
Μ Δύναμη
Ενόργανη
Μακροχρόνιος Προγραμματισμός
Στάδιο τρίτο: Όταν ο αθλητής εισέλθει στο στάδιο αυτό η
επιβάρυνση θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά εξατομικευμένα
πάντα στις ανάγκες του. Η προπόνηση τεχνικής πρέπει να
μοιραστεί σωστά σε όλα τα αγωνισματα.Τα αγωνίσματα
εκείνα που τεχνικά ο αθλητής αντεπεξέρχεται σε υψηλό
βαθμό θα χρειαστεί να δοθεί ελαφρώς μικρότερη σημασία
έτσι ώστε να γίνει επικέντρωση στα πιο αδύναμα.
Σε όλες τις περιπτώσεις όμως θα πρέπει να δίνουμε πάντα
ιδιαίτερη σημασία και να παραμένουμε προσεκτικοί με το
άλμα επί κοντώ και το ακόντιο. Οι προπονητικές μονάδες
εβδομαδιαίως πρέπει να αυξηθούν σημαντικά και μπορεί να
φτάσουν και τις δώδεκα.
Μακροχρόνιος Προγραμματισμός
Ένα άλλο πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί σε
αυτό το επίπεδο είναι το επίπεδο τις αποδοτικότητας του
αθλητή.
Με τον όρο αυτό προσεγγίζουμε τη διάφορα των
επιδόσεων εντός και εκτός δεκάθλου.
Η διάφορα αυτή δεν θα πρέπει να είναι πάνω από 5% σε
αθλητές αυτού του επιπέδου. Μερικοί δεκαθλητές πολύ
υψηλού επιπέδου έχουν καταφέρει να έχουν μια απόκλιση
της τάξης του 2%.
Μακροχρόνιος Προγραμματισμός
Παράδειγμα Προαγωνιστικης περιόδου σταδίου τρίτου (20+)
Δευτέρα
Τρίτη
Τέταρτη
Προθερ. 30’
1Χ60
1Χ80
Προθερ. 30’ ΧΑΛΑΡΩΜ
1Χ6ο εμπ
Α
1Χ8ο εμπ
3-4αλματα
3 βολές στο
μήκος με όλη δίσκο
τη φορά
4-6 άλματα
5-6βολες
στο επί
σφαίρα
κοντώ
Προθερ. 30’
6-8 άλματα
στο ύψος
Προθερ. 30’
3 βολές στο ΧΑΛΑΡΩΜ
ακόντιο
Α
1Χ250
1Χ350
1Χ1200
Πέμπτη
Παρασκευή
Σάββατο
Κυριακή
Προθερ. 30’ Προθερ. 30’
1Χ60
Δουλεύουμε 1Χ80
κάποια
τεχνική
3-4αλματα
αδυναμία
μήκος με
που πιθανόν όλη τη φορά
να
χρειάζεται
5-6βολες
σφαίρα
Τόνωση με
βάρη
Προθερ. 30’ Προθερ. 30’
1Χ6ο εμπ
ΧΑΛΑΡΩΜ
1Χ8ο εμπ
Α
Προθερ. 30’ Προθερ. 30’
6-8 άλματα
ΧΑΛΑΡΩ
στο ύψος
ΜΑ
1Χ250
1Χ350
Προθερ. 30’ Προθερ. 30’
3 βολές στο ΡΕΠΟ
ακόντιο
3 βολές στο
δίσκο
4-6 άλματα
στο επί
κοντώ
1Χ1200
Μακροχρόνιος
Προγραμματισμός
Aύξηση της ποσότητας της προπόνησης και της μέσης συχνότητας των
Π.Μ/εβδομάδα, στην αναπτυξιακή φάση και στον πρωταθλητισμό
(τροποποιημένο από Joch W. 1994).
Π.Μ./εβδομάδα
8
6
4
Βασικό
στάδιο
2
11
12
Ειδικό στάδιο
13
14
15
16
Μεταβατικό στάδιο
17
18
19
Πρωταθλητισμός
Ηλικία
20+
Μακροχρόνιος
Προγραμματισμός
Συχνότητα εμφάνισης των βασικών προπονητικών στόχων σε
επίπεδο Π.Μ. στην αναπτυξιακή φάση (Κελλης 2005)
Αγ ώνες
Τεχνική
Ταχυδύναμη
Ριπτική δύναμη
Αλ τική δύναμη
Αντοχή στην ταχύτητα
Μ εταβατικό στάδιο
Ταχύτητα
Ειδικό στάδιο
Βασική αντοχή
Γενική δύναμη
Ειδική-πούπλ ευρη προπόνηση
0
50
100
150
200
250
300
Ετήσιος Προγραμματισμός
Έμφαση στην εξάσκηση των βασικών κινητικών ικανοτήτων και της
τεχνικής στον ετήσιο κύκλο (Κελλης 2005)
Μεσόκυκλοι
1ος
2ος
3ος
4ος - 5ος
Γενική αθλητική εξάσκηση
xx
x
Εξάσκηση βασικής αντοχής
xxx
xx
x
x
Εξάσκηση μέγιστης δύναμης
x
xxx
xx
x
Εξάσκηση ταχύτητας
x
xx
xxx
xxx
Εξάσκηση ταχυδύναμης –
ειδικής δύναμης
x
xx
xxx
xxx
xx
xx
xxx
xxx
Εξάσκηση τεχνικών
δεξιοτήτων
Ετήσιος Προγραμματισμός
Έμφαση της γενικής πολύπλευρης προπόνησης στον ετήσιο κύκλο (το
ύψος τον ενδείξεων αναφέρεται στην ποσότητα-έμφαση της
προπόνησης). (Κελλης 2005)
1η Π.Π.
Οκτ
Παιχνίδια,
γυμναστική
Άλλα
αθλήματα
Νοε
Δεκ
Α.Π.
Ιαν
Φεβ
2η Π.Π.
Μαρ Απρ
2η Α.Π.
Μαι
Ιουν
Ιουλ
Μ.Π.
Αυγ
Σεπ
Αγωνίσματα με θετική Μεταφορά
Οι παρακάτω συνδυασμοί έχουν θετική μεταφορά:
Μήκος - Ακόντιο
Εμπόδια – Επί κοντώ
Ύψος – Ακόντιο
Μήκος- Εμπόδια
Αγωνίσματα με αρνητική Μεταφορά
Ενώ οι παρακάτω συνδυασμοί έχουν αρνητική
μεταφορά:
Σφαίρα – Ακόντιο
Επί κοντώ – Υψος
Δίσκος - Ακόντιο
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Η βιβλιογραφία είναι φτωχή γενικώς για θέματα που
αφορούν τα σύνθετα αγωνίσματα, και υπό τη γνώση
υπάρχουν μόνο για το δέκαθλο. Αφορούν κυρίως τη
συνεισφορά των αγωνισμάτων στην διαμόρφωση της
τελικής επίδοσης και στον τρόπο απόδοσης της
βαθμολογίας.
Παρακάτω θα αναφερθούν κάποιες που διεξηχθησαν με
σοβαρό επιστημονικό τρόπο και προσπάθησαν να ρίξουν
φως στο αρκετά σοβαρό αυτό ζήτημα.
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Οι Κουτσιώρας Ι., Γεωργανάκης Γ., Τσιόκανος Α.,
Τσαόπουλος Δ. (2003) εξέτασαν την ποσοστιαία
συνεισφορά του κάθε αγωνίσματος του δεκάθλου στην
διαμόρφωση της επίδοσης του αγωνίσματος Ελλήνων και
ξένων αθλητών.
Τον πληθυσμό της έρευνας αποτέλεσαν οι τρεις πρώτοι
νικητές των πανελληνίων πρωταθλημάτων από το 1991 έως
το 2001 και των αντίστοιχων τριών πρώτων νικητών των
παγκοσμίων πρωταθλημάτων της IAAF.
Η κατάταξη των αγωνισμάτων έγινε σε δρόμους ταχύτητας,
άλματα, ρίψεις και δρόμο αντοχής.
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στη διαμόρφωση
της τελικής βαθμολογίας σε ότι αφορά στους
Έλληνες σε σύγκριση με τους ξένους
δεκαθλητές συνεισφέρουν περισσότερο με
τα άλματα (32,72% έναντι 31,31%) και με
τους δρόμους ταχύτητας (33,18% έναντι
32,56%) ενώ παρουσιάζουν μειωμένη
συνεισφορά με τις ρίψεις (27,02% έναντι
28%) και την αντοχή (7,08% έναντι 8,13%).
Ερευνητικά δεδομένα για τα
σύνθετα αγωνίσματα
Foreigners
40
40
30
30
%
%
Greeks
20
10
20
10
0
0
Jumps
Throws
Sprints
1500 m
Jumps
Throws
Sprints
1500 m
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Ο Westera (2006) χρησιμοποιώντας μια απλή τεχνική σε
σχέση με τις υπάρχουσες αναλύσεις στη βιβλιογραφία,
ανέλυσε τους μέσους όρους των εκατό καλύτερων
δεκαθλητών από το 1984 (ισχύουσα βαθμολογία) σε κάθε ένα
από τα επιμέρους αγωνίσματα και κατέληξε ότι το παρόν
σύστημα βαθμολόγησης φαίνεται να ωφελεί τους αθλητές
που πετυχαίνουν πολύ αξιόλογες επιδόσεις στους δρόμους
ταχύτητας.
Αντίθετα τα ριπτικά και αλτικά αγωνίσματα μειονεκτούν στην
σχέση επίδοσης – απόδοσης βαθμολογίας.
Η έρευνα παρουσιάζει αρκετές αδυναμίες ως προς την
εγκυρότητα του στατιστικού ελέγχου, λόγω ανομοιογένειας
του εξεταζόμενου δείγματος και τη μη γραμμική σχέση των
αγωνισματων μεταξυ τους.
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Οι Cox και Dunn (2002) ανάλυσαν τα δεδομένα 5
παγκοσμίων πρωταθλημάτων 1991 (Tokyo), 1993
(Stuttgart), 1995 (Gotebοrg), 1997 (Athens), 1999 (Seville).
Χρησιμοποίησαν στατιστικές τεχνικές που βασίζονταν στην
ανάλυση ομάδων (cluster analysis) στο τεστ ομοιογένειας
της διακύμανσης του Bartlett, στο συντελεστή του Kendall
για την συμφωνία των δεδομένων, και στη συσχέτιση
κατάταξης του Spearman.
Οι πιο πάνω ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η
βαθμολογία του δεκάθλου με τον τρόπο που δίνεται ευνοεί
του αθλητές εκείνους που διακρίνονται για τις επιδόσεις τους
στα ριπτικά και τα αλτικά αγωνίσματα.
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Ο Χαλίτσιος (2007) μελέτησε την συνεισφορά των
αγωνισμάτων του δεκάθλου, αφού πρώτα ομαδοποιήθηκαν
σε δρομικά, αλτικά και ριπτικά, στην τελική επίδοση
αθλητών παγκοσμίου επιπέδου.
Το δείγμα της έρευνας μας απαρτίσθηκε από τους δέκα
πρώτους νικητές των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων της
IAAF από το 1995 έως το 2005 (n=60).
Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε
περιγραφική στατιστική και ανάλυση πολλαπλής
γραμμικής παλινδρόμησης.
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Από την ανάλυση των δεδομένων, όταν τα δεδομένα της
κάθε μεταβλητής ληφθούν από κοινού για όλες τις χρονιές,
παρατηρήθηκε ότι τα αλτικά (Beta = 0,543) και τα ριπτικά
(Beta = 0,539) αγωνίσματα έχουν μεγαλύτερο μερίδιο
συνεισφοράς στην τελική επίδοση (βαθμολογία) των
αθλητών από ότι τα δρομικά αγωνίσματα (Beta = 0,503).
Το μοντέλο αυτό ερμηνεύει το 99,70% (Adjusted R Square)
της συνολικής διασποράς της εξαρτημένης μεταβλητής.
Συνεισφορά των ομαδοποιημένων αγωνισμάτων
κάθε πρωτάθλημα. (Χαλίτσιος 2007)
δρόμοι
άλματα
στην επίδοση για
ρίψεις
0,8
συνεισφορα (Beta)
0,7
0,6
0,5
0,4
0,3
0,2
0,1
0
1995
1997
1999
2001
WC's
2003
2005
Ερευνητικά δεδομένα για τα σύνθετα
αγωνίσματα
Η σε βάθος ανάλυση αυτών των ερευνητικών
ευρημάτων μπορεί να παράσχει σημαντικές
πληροφορίες για το σχεδιασμό της προπονητικής
διαδικασίας αθλητών υψηλού επιπέδου, καθώς και
για την καταλληλότερη στρατηγική επιλογής
μελλοντικών δεκαθλητών.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Cox T., Dunn R. (2002) An analysis of decathlon data.
The statician,
Vol 51, 179-187.
Ching-Liang Chang, Chih-Hung Tsai, Lieh Chen (2003).
Applying Grey Relational Analysis to the Decathlon
Evaluation Model. International Journal of The
Computer, The Internet and Management, Vol. 11, No.3,
2003, pp. 54 - 62 .
Dawkins, B. P., Andrea, P. M and O’ Connor, P. M. (1994)
Analysis of Olympic decathlon data. J .Am. Statistical
Ass. 89, 1100-1106.
Grubb, H. J. (1998) Models for comparing athletic
performances. The Statician 47 509-521.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
WWW.IAAF.ORG, World Championship’s Official
results
Κουτσιώρας Ι., Γεωργανάκης Γ., Τσιόκανος Α.,
Τσαόπουλος Δ. (2003). Συνεισφορά των
αγωνισμάτων του δεκάθλου στην τελική επίδοση
επιφανών Ελλήνων και Ξένων αθλητών. Exercise
& Society Journal of Sports Science, Issue 34.
Matsin Τ., Kaju R., Kingisepp P., Maiste E., Magi
A., Paasuke M. (2002). Morphological and
physiological characteristics of middle level
decathletes. Modern athlete and coach, Volume
23, pp14-19.
Westera W., (2006). Decathlon, towards a
balanced and sustainable performance
assessment method. New Studies in Athletics,
March/April, pp. 37- 48.
Ευχαριστώ για την
προσοχή σας