Transcript Document

OCHRONA POWIETRZA
Aspekty prawne wynikające z
USTAWY – PRAWO OCHRONY
ŚRODOWISKA
i przepisów wykonawczych do tej ustawy
ANNA RYBAK
CZERWIEC 2011 r.
RAMY PRAWNE
USTAWA
z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska
(tekst jednolity z 2008 r. Dz. U. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.)
Rozporządzenia Ministra Środowiska:


z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu
(Dz. U. Nr 47, poz. 281),
z dnia 4 listopada 2008 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia
pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz. U. Nr 206,
poz. 1291),

z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych
substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87)

z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub
pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz. U. Nr 130, poz. 881),
z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga
zgłoszenia (Dz. U. Nr 130, poz. 880)


z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji
Nr 95, poz. 558),
(Dz. U.
RAMY PRAWNE - c.d.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia

z dnia 23.12.2002 r. w sprawie dopuszczalnych sposobów i warunków unieszkodliwiania
odpadów medycznych i weterynaryjnych (Dz. U. Nr 8, poz. 104, z późn. zm),
Rozporządzenia Ministra Gospodarki

z dnia 21.03.2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego
przekształcania odpadów (Dz. U. Nr 37, poz. 339, z późn. zm.),

z dnia 16.01.2007 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących ograniczenia emisji
LZO powstających w wyniku wykorzystywania rozpuszczalników organicznych w
niektórych farbach, lakierach oraz w preparatach do odnawiania pojazdów (Dz. U. Nr
11, poz. 72, z późn. zm.),

z dnia 04.01.2007 r. w sprawie wymagań jakościowych dotyczących zawartości siarki
dla olejów oraz rodzajów instalacji i warunków, w których będą stosowane ciężkie oleje
opałowe (Dz. U. Nr 4, poz.30)
wydane na podstawie ustawy z dnia 25.08.2006 r. o systemie monitorowania i
kontrolowania jakości paliw (dyrektywa 1999/32/WE, zm. dyr. 2005/33/WE)
PRAWO WE
ROZPORZĄDZENIE WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY nr 1774/2002
z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych
pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi

ROZPORZĄDZENIE WE NR 166/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i
Transferu Zanieczyszczeń i zmieniające dyrektywę Rady 91/689/EWG i 96/61/WE

ROZPORZĄDZENIE WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY nr 1907/2006
z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych
ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów,
zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i
rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy
Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE

ROZPORZĄDZENIE WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY nr 1272/2008
z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin,
zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające
rozporządzenie (WE) nr 1907/2006

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) nr 453/2010
z dnia 20 maja 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i
Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie
chemikaliów.

wg Art. 249 Traktatu rozporządzenia mają bezpośrednie zastosowanie w Państwach Członkowskich UE
USTAWA -
PRAWO OCHRONY
ŚRODOWISKA
POZWOLENIA
Art. 180.
Eksploatacja instalacji powodująca:
1) wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,
3) wytwarzanie odpadów,
jest dozwolona po uzyskaniu pozwolenia, jeżeli jest ono wymagane.
Art. 181.
1. Organ ochrony środowiska może udzielić pozwolenia:
1) zintegrowanego,
2) na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
3) wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,
4) na wytwarzanie odpadów
Art. 186.
Organ właściwy do wydania pozwolenia odmówi jego wydania, jeżeli m.in.:

eksploatacja instalacji powodowałaby przekroczenie
dopuszczalnych standardów
emisyjnych,

eksploatacja instalacji powodowałaby przekroczenie standardów jakości środowiska,
DEFINICJE - Art. 3
Pkt 33 - Standardy emisyjne - dopuszczalne wielkości emisji (art. 3 pkt 33)
Pkt 34 - Standardy jakości środowiska - poziomy dopuszczalne substancji lub
energii, które muszą być osiągnięte w określonym czasie przez środowisko jako
całość lub jego poszczególne elementy przyrodnicze wymagania, które muszą być
spełnione w określonym czasie przez środowisko jako całość lub jego poszczególne
elementy przyrodnicze (art. 3 pkt 34),
Pkt 28 - Poziom substancji w powietrzu – jest to stężenie substancji w powietrzu w
odniesieniu do ustalonego czasu lub opad takiej substancji w odniesieniu do
ustalonego czasu i powierzchni, w tym:
a)
poziom dopuszczalny – jest to poziom substancji, który powinien być osiągnięty w
określonym terminie i który po tym terminie nie powinien być przekraczany; poziom
dopuszczalny jest standardem jakości powietrza, albo
b)
poziom docelowy – jest to poziom substancji, który ma być osiągnięty w określonym
czasie za pomocą ekonomicznie uzasadnionych działań technicznych i
technologicznych; poziom ten określa się w celu zapobiegania lub ograniczania
szkodliwego wpływu danej substancji na zdrowie ludzi lub środowisko jako całość, albo
c)
poziom celu długoterminowego – jest to poziom substancji w powietrzu, poniżej
którego, zgodnie ze stanem współczesnej wiedzy, bezpośredni szkodliwy wpływ na
zdrowie ludzi lub środowisko jako całość jest mało prawdopodobny; poziom ten ma być
osiągnięty w długim okresie czasu, z wyjątkiem sytuacji, kiedy nie może być osiągnięty
za pomocą ekonomicznie uzasadnionych działań technicznych i technologicznych;
POZIOMY SUBSTANCJI W POWIETRZU
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie
poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz.U. Nr 47, poz.281),
określa:
I. Dopuszczalne poziomy (standardy jakości powietrza) dla następujących substancji:
benzenu,
dwutlenku azotu / tlenku azotu,
dwutlenku siarki,
ołowiu,
pyłu PM10,
tlenku węgla.
II. Docelowe poziomy dla następujących substancji:
arsenu,
benzoapirenu,
kadmu,
niklu,
ozonu.
III. Poziom celu długoterminowego dla ozonu.
STANDARDY JAKOŚCI POWIETRZA –POZIOMY
DOPUSZCZALNE - ZAŁĄCZNIK NR 1
Lp.
1.
Nazwa substancji
(numer CAS ) a)
2.
rok kalendarzowy
5 c)
-
200 c)
18 razy
rok kalendarzowy
40 c)
-
rok kalendarzowy
30 e)
-
jedna godzina
350 c)
24 razy
24 godziny
125 c)
-
20 e)
-
Dwutlenek azotu
jedna godzina
(10102-44-0)
Tlenki azotu
Dwutlenek siarki
(7446-09-5)
dopuszcz. poziomu w
roku kalendarzowym b)
d)
(10102-44-0,
10102-43-9)
3.
Dop. poziom substancji
w powietrzu w [µg/m3]
Benzen
(71-43-2)
Dop. częstość
przekraczania
Okres
uśredniania
wyników
pomiarów
rok kalendarzowy
Lp.
4.
5.
Nazwa substancji
(numer CAS ) a)
Ołów f)
(7439-92-1)
Dop. poziom substancji
w powietrzu
w [µg/m3]
rok kalendarzowy
0,5 c))
-
50 c)
35 razy
40 c)
-
10000 c)k)
-
Pył zawieszony
24 godziny
PM10 j)
rok kalendarzowy
6.
Tlenek węgla
(630-08-0)
Dop. częstość
przekraczania
Okres
uśredniania
wyników
pomiarów
osiem godzin k)
dopuszcz. poziomu w
roku kalendarzowym b)
ART. 222 ust. 1
W razie braku standardów emisyjnych i dopuszczalnych poziomów
substancji w powietrzu
ilości gazów lub pyłów dopuszczonych do wprowadzania do powietrza ustala się na
poziomie niepowodującym przekroczeń wartości odniesienia w powietrzu i
wartości odniesienia substancji zapachowych w powietrzu .
ROZPORZĄDZENIE OBOWIĄZUJĄCE W TYM ZAKRESIE:
Rozporządzenie z dnia 26.01.2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych
substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87)
Zgodnie z § 6 tego rozporządzenia;
1.
Do postępowań w sprawie pozwoleń na wprowadzanie gazów lub pyłów do
powietrza oraz pozwoleń zintegrowanych wszczętych, a niezakończonych przed
dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy tego rozporządzenia.
2.
Pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza oraz pozwolenia
zintegrowane wydane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, są wydane na
okres od dnia wskazanego we wniosku o wydanie pozwolenia.
KAŻDY WNIOSEK O WYDANIE POZWOLENIA
POWINIEN ZAWIERAĆ ELEMENTY WYMIENIONE w
art. 184
Dodatkowe wymagania dotyczące wniosku o wydanie
pozwoleń określają przepisy dot. pozwoleń:
- zintegrowanych – art. 208,
- na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza – art. 221,
oraz przepisy ustawy o odpadach
Art. 221, 208 i 152
Ustawą z dnia 17.07.2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji dodano:

do art. 221 ust. 1, 208 ust. 2 i 152 ust. 2 ustawy – Poś odpowiednie punkty,
z których wynika potrzeba zamieszczenia we wniosku o wydanie
pozwolenia lub w zgłoszeniu
wykazu źródeł emisji, instalacji, środków technicznych mających na celu
zapobieganie lub ograniczanie emisji oraz listę substancji podlegających
obowiązkowi sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych
substancji.

do art. 221 ust. 1a, z którego wynika, że:
Kierując się potrzebą ujednolicenia i kompletności informacji przekazywanych na
potrzeby Krajowego systemu bilansowania i prognozowania emisji, o którym
mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji, minister właściwy do spraw środowiska
określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza obejmującego wykaz źródeł
emisji, instalacji, środków technicznych mających na celu zapobieganie lub
ograniczanie emisji oraz listę substancji podlegających obowiązkowi
sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17.07.2009 r.
o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.
Ustawa z dnia 17 lipca 2009 r.
o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych
substancji (Dz. U. Nr 130, poz. 1070)
Art. 58. 1. Prowadzący instalacje eksploatowane na podstawie ważnego
pozwolenia zintegrowanego, pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów
do powietrza lub zgłoszenia z uwagi na wprowadzanie gazów lub pyłów do
powietrza, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na
podstawie art. 221 ust. 1a ustawy zmienianej w art. 56, mają obowiązek
przekazania organowi właściwemu do wydania pozwolenia lub organowi
właściwemu do przyjęcia zgłoszenia informacji obejmującej wykaz źródeł emisji,
instalacji, środków technicznych mających na celu zapobieganie lub ograniczanie
emisji oraz listę substancji podlegających obowiązkowi sporządzenia raportu, o
którym mowa w art. 7 ust. 1.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zostać przekazana na formularzu,
którego wzór jest określony w przepisach wydanych na podstawie art. 221
ust. 1a ustawy zmienianej w art. 56.
Art. 59. Pierwszy raport, o którym mowa w art. 7 ust. 1, podmiot korzystający ze
środowiska sporządza za rok 2010 i wprowadza do Krajowej bazy w terminie do
końca lutego 2011 r.
PRTR
TYTUŁ III dział IVa - Krajowy Rejestr Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń
Art. 236a.
1. Tworzy się Krajowy Rejestr Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń, zwany dalej
„Krajowym PRTR”,
będący elementem Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń, o którym
mowa w rozporządzeniu (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i
Transferu Zanieczyszczeń i zmieniającego dyrektywę Rady 91/689/EWG i 96/61/WE
(Dz.Urz. UE L 33 z 4.2.2006, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem 166/2006”.
2.
Krajowy PRTR jest prowadzony przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
Art. 236b.
1.
Prowadzący instalację, obejmującą co najmniej jeden z rodzajów działalności
spośród wymienionych w załączniku nr I do rozporządzenia 166/2006, z
przekroczeniem obowiązujących wartości progowych dla uwolnień
zanieczyszczeń, określonych w załączniku nr II do tego rozporządzenia,
w terminie do końca marca roku następującego po danym roku sprawozdawczym,
przekazuje, do WIOŚ, sprawozdanie zawierające informacje niezbędne do
tworzenia Krajowego PRTR.
Rozporządzenie 166/2006 obejmuje 65 rodzajów działalności w 9 branżach
- są to rodzaje działalności określone w zał. I do dyrektywy IPPC oraz
dodatkowo następujące rodzaje działalności:
Młyny węglowe o zdolności produkcyjnej 1 tona na godzinę;
Instalacje do wytwarzania produktów węglowych i bezdymnego paliwa stałego;
Górnictwo podziemne i działalności powiązane;
Górnictwo odkrywkowe i kamieniołomy, powierzchnia terenu objętego rzeczywistą
działalnością wydobywczą 25 hektarów;
5. Oczyszczalnie ścieków komunalnych o wydajności odpowiadającej liczbie 100 000
mieszkańców;
6. Niezależnie eksploatowane oczyszczalnie ścieków przemysłowych, które obsługują
jeden lub więcej rodzajów działalności wymienionych w załączniku, wydajność 10
000 m3 na dobę;
7. Zakłady przemysłowe do produkcji … oraz innych podstawowych produktów
drewnopochodnych (takich jak płyta wiórowa, płyta pilśniowa i sklejka), zdolność
produkcyjna 20 ton na dobę;
8. Zakłady przemysłowe do konserwacji drewna i produktów drewnopochodnych za
pomocą środków chemicznych o zdolności produkcyjnej 50 m3 na dobę;
9. Intensywna akwakultura o zdolności produkcyjnej 1000 ton ryb lub skorupiaków na
rok;
10. Instalacje do budowania i malowania lub usuwania farby ze statków o wydajności
dla statków o długości 100 m.
1.
2.
3.
4.
ZAŁĄCZNIK II do rozp. 166/2006
ZANIECZYSZCZENIA
(wybrane)
TLENEK WEGLA
DWUTLENEK WĘGLA
AMONIAK
BENZEN
NMVOC
1,2-DWUCHLOROETAN (EDC)
1,1,1-TRICHLOROETAN
TRICHLOROETYLEN
PYŁ ZAWIESZONY (PM10)
TLENKI SIARKI (SOx/SO2)
TLENKI AZOTU (NOx/NO2)
WARTOSC PROGOWA dla uwolnień do
POWIETRZA (kg/rok)
500 000
100 000 000
10 000
1 000
100 000
1000
100
2000
50 000
150 000
100 000
Wg art. 5 rozp. uwolnienia obejmują wszystkie uwolnienia ze
wszystkich źródeł określonych w zał. I znajdujących się na terenie
zakładu.
PRTR- c.d.
2.
3.
Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą
zapewnienia kompletności i przejrzystości informacji.
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, zostaną ustalone:
1)
forma przedkładania sprawozdania;
2)
wymagane techniki przedkładania sprawozdania.
W tym zakresie obowiązuje obecnie rozporządzenie MŚ z dnia 14.08.2009 r. w
sprawie sprawozdania do tworzenia Krajowego PRTR (D. U. Nr 141, poz. 1154)
4.
WIOŚ ocenia jakość dostarczonych przez prowadzących instalacje danych, w
szczególności pod względem ich kompletności, spójności i wiarygodności.
5.
WIOŚ przekazuje, do GIOŚ, dane niezbędne do tworzenia Krajowego PRTR, w
terminie do dnia 30 września roku następującego po danym roku sprawozdawczym.
6.
Gromadzone przez WIOŚ dane, niezbędne do tworzenia Krajowego PRTR, są
dostępne dla Krajowego Administratora Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji.
7.
W sprawach dotyczących sprawozdawczości, nieuregulowanych w ustawie,
stosuje się przepisy rozporządzenia 166/2006.
PRTR- c.d.
Art. 236c.
1. GIOŚ przekazuje Komisji Europejskiej, po uzgodnieniu z KASHUE w zakresie substancji
wprowadzanych do powietrza, objętych krajową inwentaryzacją emisji, sprawozdanie, według
wzoru określonego w załączniku nr III do rozporządzenia 166/2006:
1)
2)
za pierwszy rok sprawozdawczy – w terminie do dnia 30 czerwca 2009 r.;
za kolejne lata sprawozdawcze – w terminie 15 miesięcy po upływie danego roku
sprawozdawczego.
Art. 236d.
1.
W przypadku niewypełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 236b ust. 1, WIOŚ nakłada na
prowadzącego instalację, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości 10 000 zł.
2.
W przypadku niezapewnienia przez prowadzącego instalację jakości przekazywanych
danych pod względem ich kompletności, spójności lub wiarygodności WIOŚ nakłada na
prowadzącego instalację, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości 5 000 zł.
3.
Karę pieniężną wnosi się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1 i 2,
stała się ostateczna.
4.
W sprawach dotyczących kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio
przepisy działu III ustawy– Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych
przysługują WIOŚ.”;
„Wytyczne dotyczące wdrażania Europejskiego
Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń”,
przygotowane przez Dyrekcję Generalną ds..
Środowiska Komisji Europejskiej
opublikowane są na stronie internetowej;
www.prtr.ec.europa.eu
Art. 7 ust. 1, 4, 6 i 7 ustawy o systemie zarządzania emisjami
gazów cieplarnianych i innych substancji
Art. 7. 1. Podmiot korzystający ze środowiska sporządza i wprowadza do
Krajowej bazy, w terminie do końca lutego każdego roku, raport
zawierający informacje wskazane w art. 6 ust. 2 pkt 1-5, dotyczące
poprzedniego roku kalendarzowego.
Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia:
-
może określić sposoby ustalania wielkości emisji dla poszczególnych rodzajów instalacji,
kierując się potrzebą zapewnienia wysokiej jakości danych o emisji, w tym zapewnienia
ich wiarygodności i spójności, oraz biorąc pod uwagę rozwój w zakresie dostępnych
metod i technologii służących redukcji emisji,
-
może określić rodzaje instalacji, których eksploatacja powoduje sezonową lub
technologiczną zmienność emisji w ciągu roku wynikającą z charakteru i sposobu
eksploatacji instalacji, kierując się potrzebą uzyskania reprezentatywnych danych,
-
-
określi wzór formularza raportu oraz sposób jego wprowadzania do Krajowej bazy,
kierując się potrzebą zapewnienia sprawnego funkcjonowania Krajowej bazy oraz
jednolitości i kompletności danych zawartych w tej bazie.
(rozporządzenie zostało wydane w dniu 28.12.2010 r. i opublikowane w Dz. U. Nr 3,
poz. 4; weszło w życie w dniu 12.01.2011 r.)
Art. 13 i 15 ustawy o s.z.e.g.c.ii.s.
Art. 13.
1. Tworzy się system zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych
substancji, zwany dalej "systemem zarządzania", w celu:
1) zarządzania krajowymi pułapami emisji oraz zapewnienia ich trwałego nieprzekraczania;
2) ograniczania emisji do wymaganych pułapów, jeżeli krajowe pułapy emisji zostały
przekroczone;
3) zarządzania niewykorzystanymi częściami krajowych pułapów emisji.
W skład systemu zarządzania wchodzi m.in. Krajowy system.
Art. 15.
1. W przypadku gdy z informacji uzyskanych w ramach Krajowego systemu
wynika, że wielkość emisji powoduje lub może powodować przekroczenie
krajowego pułapu emisji, Krajowy ośrodek opracowuje projekt Krajowego
planu redukcji emisji (KPRE) i przedkłada go ministrowi właściwemu do
spraw środowiska.
Krajowy pułap emisji to maksymalna wielkość emisji, jaka może być wyemitowana
na terytorium RP w danym okresie rozliczeniowym, wynikająca z przepisów prawa
międzynarodowego lub przepisów prawa Unii Europejskiej (art. 2 pkt 17)
Art. 15 ustawy o s.z.e.g.c.ii.s. - c.d.
2. KPRE przyjmuje, w drodze rozporządzenia, Rada Ministrów, kierując się
potrzebą ograniczenia emisji i trwałego nieprzekraczania krajowych pułapów emisji
w przyszłości oraz biorąc pod uwagę interesy gospodarcze RP oraz jej
zobowiązania wynikające z przepisów prawa UE lub umów międzynarodowych z
zakresu ochrony środowiska.
3. KPRE powinien zawierać w szczególności:
1) określenie substancji, których plan dotyczy, wraz z podaniem zakresu
przekroczenia krajowego pułapu emisji tych substancji;
2) wykaz sektorów gospodarki objętych planem;
3) określenie podstawowych kierunków i zakresu działań dla poszczególnych
sektorów gospodarki, niezbędnych do przywracania krajowego pułapu emisji;
4) określenie sposobu dokumentowania realizacji planu i jego efektów przez
Krajowy ośrodek.
4. W przypadku przyjęcia KPRE organy administracji publicznej są obowiązane
do dokonania analizy dotyczącej konieczności ograniczenia lub cofnięcia
pozwoleń zintegrowanych albo pozwoleń na wprowadzanie gazów lub pyłów,
niezbędnych dla osiągnięcia celów wynikających z planu.
Art. 16 ustawy o s.z.e.g.c.ii.s.
Art. 16. 1. W przypadku gdy RM przyjmie KPRE, minister właściwy do spraw
środowiska, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw gospodarki,
transportu, rolnictwa, budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz
gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości, określi, w drodze
rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji (SPRE), kierując się ustaleniami
KPRE oraz potrzebą zapewnienia ograniczania emisji, a także nieprzekraczania w
przyszłości krajowych pułapów emisji dla poszczególnych sektorów gospodarki.
2. SPRE powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji,
których krajowe pułapy emisji zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania
instalacji do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały
przekroczone, jeżeli takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy emisji zostały
przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego
paliwa lub surowca
- obowiązujące w trakcie realizowania planu;
Art. 56 pkt 7 ustawy o s.z.e.g.c.ii.s.
7)
art. 285 i 286 otrzymują brzmienie:
Art. 285.
1. Opłatę ustala się według stawek obowiązujących w okresie, w którym korzystanie ze
środowiska miało miejsce.
2.
Za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, pobór wód oraz za składowanie
odpadów podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę do końca miesiąca
następującego po upływie każdego półrocza.
3.
Opłatę za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza podmiot korzystający ze
środowiska wnosi do końca miesiąca następującego po upływie pierwszego
półrocza i w terminie do końca lutego roku następnego za drugie półrocze.
Opłatę za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza ustala się na podstawie
wielkości rocznej rzeczywistej emisji, określonej w raporcie, o którym mowa w art.
7 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o s.z.e.g.c.ii.s.
5.
Opłatę za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza:
1)
za pierwsze półrocze wnosi się w wysokości 50 % rocznej opłaty za
wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza uiszczonej w poprzednim roku
kalendarzowym;
2)
za drugie półrocze wnosi się na zasadach określonych w ust. 3 w wysokości
pomniejszonej o kwotę opłaty uiszczonej za pierwsze półrocze.
4.
Art. 56 pkt 7 ustawy o s.z.e.g.c.ii.s.– c.d.
Art. 286.
1.Podmiot korzystający ze środowiska w terminie, o którym mowa w art. 285 ust. 2 i
7, przedkłada marszałkowi województwa wykaz zawierający informacje i
dane, o których mowa w art. 287, wykorzystane do ustalenia wysokości opłat
oraz wysokość tych opłat.
2.
Podmiot korzystający ze środowiska, wprowadzający gazy lub pyły do
powietrza, przedkłada marszałkowi województwa wykaz sporządzony na
podstawie informacji zawartych w raporcie, o którym mowa w art. 7 ust.
1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o s.z.e.g.c.ii.s., uwzględniający
informacje o rodzajach substancji wprowadzonych do powietrza,
wielkości emisji oraz wysokości opłat za wprowadzanie gazów i pyłów
do powietrza uiszczonych za poprzedni rok kalendarzowy.
3.
Wykaz, o którym mowa w ust. 2, podmiot korzystający ze środowiska
przedkłada w terminie do końca lutego roku następnego za poprzedni
rok kalendarzowy.
Informacje zawarte w wykazie, o którym mowa w ust. 2, stanowią podstawę
do wystawienia tytułu wykonawczego.
4.
ZMIANA ustawy
o s.z.e.g.c.ii.s.
W ustawie z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy – Poś oraz ustawy o
systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji
(Dz. U. Nr 249, poz. 1657), która weszła w życie z dniem 31 grudnia 2010 r.,
nadano nowe brzmienie przepisom art. 60a-62 ustawy o s.z.e.g.c.ii.s.
Art. 60 a ma obecnie następujące brzmienie:
„1. Do opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, o której mowa w
art. 273 ust. 1 pkt 1 ustawy – Poś,
należnej za okres do dnia 31 grudnia 2012 r.
stosuje się przepisy art. 285-288 ustawy – Poś w brzmieniu obowiązującym
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Opłatę za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza
za pierwsze półrocze 2013 r.
wnosi się w wysokości 50% sumy opłat za wprowadzanie gazów lub pyłów do
powietrza należnych za pierwsze i drugie półrocze 2012 r.”
KAŻDE POZWOLENIE EMISYJNE POWINNO
SPEŁNIAĆ WYMAGANIA OKREŚLONE W ART. 188
Dodatkowe wymagania dotyczące pozwoleń
określają przepisy:
- art. 211 – dla pozwoleń zinterowanych,
- art. 224 – dla pozwoleń na wprowadzanie gazów lub
pyłów do powietrza,
oraz przepisy ustawy o odpadach
Art. 188
1. Pozwolenie jest wydawane na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.
2. Pozwolenie określa:
1) rodzaj i parametry instalacji istotne z punktu widzenia przeciwdziałania
zanieczyszczeniom;
2) wielkość dopuszczalnej emisji w warunkach normalnego funkcjonowania
instalacji, nie większą niż wynikająca z prawidłowej eksploatacji instalacji,
dla poszczególnych wariantów funkcjonowania;
3) maksymalny dopuszczalny czas utrzymywania się uzasadnionych
technologicznie warunków eksploatacyjnych odbiegających od normalnych, w
szczególności w przypadku rozruchu i wyłączenia instalacji, a także warunki
wprowadzania do środowiska substancji lub energii w takich przypadkach;
4) jeżeli ma to wpływ na określenie wymagań ochrony środowiska:
a) wymagany termin zakończenia eksploatacji instalacji,
b) dopuszczalny łączny czas dalszej eksploatacji instalacji oraz sposób dokumentowania
czasu tej eksploatacji;
5) źródła powstawania albo miejsca wprowadzania do środowiska substancji lub
energii;
6) termin, od którego jest dopuszczalna emisja, w przypadku określonym w art.
191a;
Art. 188
3. Pozwolenie może określać, o ile przemawiają za tym szczególne
względy ochrony środowiska m.in.:
4)
5)
6)
7)
rodzaj i ilość wykorzystywanej energii, materiałów, surowców i paliw, biorąc pod
uwagę wymagania, o których mowa w art. 143 pkt 1-5;
zakres i sposób monitorowania procesów technologicznych, w tym pomiaru i
ewidencjonowania wielkości emisji w zakresie, w jakim wykraczają one poza
wymagania, o których mowa w art. 147 i 148 ust. 1;
sposób postępowania w przypadku uszkodzenia aparatury pomiarowej służącej do
monitorowania procesów technologicznych, jeżeli jej zastosowanie jest wymagane;
sposób i częstotliwość przekazywania informacji i danych, o których mowa w pkt 5,
organowi właściwemu do wydania pozwolenia i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska.
OBOWIĄZKI POMIAROWE - od art. 147

Prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia są obowiązani
do okresowych pomiarów wielkości emisji lub do ciągłych pomiarów
wielkości emisji w razie wprowadzania z instalacji do środowiska znacznych
ilości substancji lub energii.

Zakres obowiązku prowadzenia pomiarów, może być związany z parametrami
charakteryzującymi wydajność lub moc instalacji albo urządzenia.

Prowadzący instalację nowo zbudowaną lub zmienioną w istotny sposób, z
której emisja wymaga pozwolenia, jest obowiązany do przeprowadzenia
wstępnych pomiarów wielkości emisji z tej instalacji. Obowiązek ten
należy zrealizować najpóźniej w ciągu 14 dni od zakończenia rozruchu
instalacji lub uruchomienia urządzenia, chyba że organ właściwy do wydania
pozwolenia określił w pozwoleniu inny termin.
Wymagania w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji określił, w
drodze rozporządzenia z dnia 4 listopada 2008 r., Minister Środowiska.

Dodatkowe obowiązki pomiarowe organ ochrony środowiska może
nałożyć na prowadzącego instalację, w drodze decyzji, w przypadkach
określonych w art. 150 i 151 ustawy – Poś.
PRZEKAZYWANIE WYNIKÓW POMIARÓW
Przekazywanie organowi ochrony środowiska i WIOŚ
wyników pomiarów emisji do powietrza i innych danych zbieranych przy
monitorowaniu procesów technologicznych w związku z wymaganiami
pozwolenia:
(art. 149 ust. 1 ustawy - POŚ i rozporządzenie MŚ z dnia 19.11.2008 r. )
ciągłych - w układzie obejmującym wyniki pomiarów, bilans ładunków substancji
oraz analizę statystyczną wyników, w oparciu o oprogramowanie będące
elementem systemu pomiarowego, zgodnie z rozp. MŚ z 4.11.2008 r.,


w terminie 30 dni od zakończenia I półrocza
do 31 stycznia roku następnego za rok kalendarzowy, wraz z
porównaniem do emisji dopuszczalnej ustalonej w pozwoleniu
(§ 3 i § 7 pkt 1 rozporządzenia)
okresowych - w układzie określonym w zał. nr 1,

w terminie 30 dni od zakończenia pomiaru
(§ 5 ust. 1 i § 7 pkt 3 rozporządzenia)
WYMAGANIA DOTYCZĄCE POZWOLEŃ NA WPROWADZANIE
GAZÓW LUB PYŁÓW DO POWIETRZA - art.224
1. Pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
oprócz wymagań, o których mowa w art. 188, powinno określać:


charakterystykę miejsc wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza,
usytuowanie stanowisk do pomiaru wielkości emisji w zakresie gazów lub pyłów
wprowadzanych do powietrza.
2. Wielkość dopuszczalnej emisji wyraża się w:
mg/m3 gazów odlotowych w stanie suchym
w temperaturze 273 K i ciśnieniu 101,3 kPa albo

kg/h, albo

kg na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub
powstającego produktu
– dla każdego źródła powstawania i miejsca wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza,

a w przypadku, gdy dla instalacji, procesu technologicznego lub operacji
technicznej prowadzonych w instalacji są ustalone standardy emisyjne – w
takich jednostkach miary, w jakich wyrażone są te standardy,

Mg/rok - dla całej instalacji
ART. 224 ust. 3, 3a i 4



W pozwoleniu nie określa się wielkości emisji dla tych rodzajów gazów lub
pyłów, które wprowadzone do powietrza ze wszystkich wymagających
pozwolenia instalacji położonych na terenie jednego zakładu nie
powodują przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w
powietrzu albo 10% wartości odniesienia, uśrednionych dla godziny; w
takim przypadku w pozwoleniu wskazuje się rodzaje gazów i pyłów, których
wielkości emisji nie określono.
Przepis ten nie ma zastosowania w przypadku gdy dla instalacji,
procesu technologicznego lub operacji technicznej, prowadzonych w
instalacji, są określone standardy emisyjne.
Jeżeli dla instalacji albo procesu technologicznego lub operacji
technicznej, prowadzonych w instalacji, są ustalone standardy
emisyjne, to w pozwoleniu na wprowadzanie gazów lub pyłów do
powietrza nie określa się dla tej instalacji, procesu lub operacji innych
rodzajów gazów lub pyłów niż objęte standardem; w takim przypadku w
pozwoleniu wskazuje się na odstąpienie od określania warunków emisji dla
pozostałych gazów i pyłów.
Art. 220

1. Wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów z instalacji wymaga
pozwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których wprowadzanie gazów lub pyłów
do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia, uwzględniając rodzaj i
skalę działalności prowadzonej w instalacjach oraz rodzaje i ilości
gazów lub pyłów wprowadzanych z instalacji do powietrza.

3. Jeżeli w związku z wejściem w życie rozporządzenia, o którym
mowa w ust. 2, wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza:
1) nie będzie wymagać pozwolenia, to pozwolenie wydane na
podstawie dotychczasowych przepisów wygasa z dniem wejścia w
życie tego rozporządzenia;
2) będzie wymagać pozwolenia, a dotychczas pozwolenie nie było
wymagane, to obowiązek posiadania pozwolenia powstaje po
upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie tego rozporządzenia.
ZAŁĄCZNIK do rozporządzenia MŚ z dnia 2 lipca 2010 r.
NIE WYMAGA POZWOLENIA wprowadzanie gazów lub pyłów z instalacji:
Instalacje energetyczne – o nominalnej mocy cieplnej do:
- 5 MW – opalane węglem kamiennym;
- 10 MW – opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną,
biopaliwami ciekłymi lub opalane koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem
opałowym, benzyną, biopaliwami ciekłymi oraz węglem kamiennym, z tym że
nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW;
- 15 MW – opalane paliwem gazowym lub opalane paliwem gazowym oraz węglem
kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną,
biopaliwami ciekłymi, z tym że nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu
kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna wprowadzona w węglu
kamiennym, koksie, biomasie, oleju napędowym, oleju opałowym, benzynie,
biopaliwach ciekłych, nie przekracza 10 MW.

Instalacje inne niż energetyczne – o nominalnej mocy cieplnej do 1 MW, opalane
węglem kamiennym, koksem, biomasą, olejem napędowym, olejem opałowym,
benzyną, biopaliwami ciekłymi, paliwem gazowym, z których:
- wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzą wyłącznie ze spalania tych paliw lub
- wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzące z prowadzonych w tych instalacjach
procesów innych niż spalanie paliw nie powodują przekroczenia 10 % dopuszczalnych
poziomów substancji w powietrzu albo 10 % wartości odniesienia, uśrednionych dla 1
godziny.

ZAŁĄCZNIK do rozporządzenia MŚ z dnia 2 lipca 2010 r.
NIE WYMAGA POZWOLENIA wprowadzanie gazów lub pyłów z instalacji:

Instalacje do produkcji szkła – o wydajności mniejszej niż 1 Mg na
dobę.

Instalacje do suszenia, brykietowania lub mielenia węgla – o
mocy przerobowej mniejszej niż 30 Mg surowca na godzinę.

Instalacje do produkcji wapna palonego – o wydajności mniejszej
niż 10 Mg na dobę.

Instalacje do spawania – obejmujące nie więcej niż 3 stanowiska
spawalnicze.

Instalacje do chowu lub hodowli zwierząt – z wyłączeniem
instalacji zaliczonych do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco
oddziaływać na środowisko, o których mowa w przepisach wydanych
na podstawie art. 60 ustawy ooś (tzw. przedsięwzięć I grupy)

Instalacje do powlekania – do których nie stosuje się przepisów
w sprawie standardów emisyjnych z instalacji i w których zużywa
się mniej niż jedną tonę powłok w ciągu roku.

Zbiorniki materiałów sypkich – o pojemności mniejszej niż 50 m3.
ZAŁĄCZNIK do rozporządzenia MŚ z dnia 2 lipca 2010 r.
NIE WYMAGA POZWOLENIA wprowadzanie gazów lub pyłów z instalacji:

Instalacje do przetwórstwa owoców lub warzyw – o zdolności
produkcyjnej mniejszej niż 50 Mg na rok.

Instalacje do suszenia owoców, warzyw, zboża, innych płodów rolnych
lub leśnych.

Instalacje do przechowywania owoców, warzyw, zboża, innych płodów
rolnych lub leśnych.

Młyny spożywcze.

Instalacje stosowane w gastronomii.

Instalacje do produkcji węgla drzewnego.

Instalacje do przesyłu, przeładunku lub magazynowania paliw
płynnych.

Instalacje do oczyszczania ścieków.

Instalacje do odprowadzania gazu składowiskowego do powietrza.

Zbiorniki bezodpływowe kanalizacji lokalnej.

Dygestoria.

Garaże.
OBJAŚNIENIA do zał. do rozporządzenia
1)
Parametry tego samego rodzaju (nominalna moc cieplna, wydajność, moc
przerobowa, liczba stanowisk spawalniczych, pojemność, zużycie powłok,
zdolność produkcyjna), charakteryzujące skalę działalności prowadzonej w
instalacji i odnoszące się do więcej niż jednej instalacji tego samego rodzaju
położonych na terenie jednego zakładu sumuje się.
2)
Instalacje energetyczne są to instalacje, w których następuje proces spalania
paliw w celu wytworzenia wyłącznie energii.
3)
Nominalna moc cieplna instalacji jest to ilość energii wprowadzonej do
instalacji w paliwie w jednostce czasu przy ich nominalnym obciążeniu.
4)
Biomasa oznacza biomasę w rozumieniu przepisów w sprawie standardów
emisyjnych z instalacji.
5)
Biopaliwa ciekłe oznaczają:
- benzyny silnikowe zawierające powyżej 5 % objętościowo biokomponentów lub
powyżej 15 % objętościowo eteru etylo-tert-butylowego lub etylo-tert-amylowego,
- olej napędowy zawierający powyżej 5 % objętościowo biokomponentów,
- ester, bioetanol, biometanol, dimetyloeter oraz czysty olej roślinny – stanowiące
samoistne paliwa.
OBJAŚNIENIA do zał. do rozporządzenia (c.d.)
6)
Paliwo gazowe oznacza gaz ziemny, płynny (węglowodorowy
C3 – C4), miejski, koksowniczy, wielkopiecowy lub gaz
powstający w procesie fermentacji substancji organicznych
(biogaz).
7)
Powlekanie jest to proces, w którym następuje nałożenie
powłoki na powierzchnię materiału lub produktu.
8)
Powłoka oznacza każdy preparat, łącznie z wszystkimi
rozpuszczalnikami organicznymi lub preparatami
zawierającymi rozpuszczalniki organiczne niezbędnymi do
jego właściwego zastosowania, który nakłada się na
powierzchnię w celu nadania jej efektu dekoracyjnego,
ochronnego lub innego efektu funkcjonalnego.
§ 1 - wg. nowego rozporządzenia
w sprawie zwolnienia z obowiązku posiadania pozwolenia
§ 1.1. Pozwolenia nie wymaga wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w przypadku
instalacji określonych w załączniku do rozporządzenia.
2. Pozwolenia nie wymaga wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z innych niż określone
w ust. 1 instalacji, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów
emisyjnych, w przypadku gdy spełniony jest przynajmniej jeden z poniższych warunków:
1) gazy lub pyły są wprowadzane z instalacji do powietrza w sposób niezorganizowany, bez
pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych lub za pośrednictwem
wentylacji grawitacyjnej;
2) żadna z substancji wprowadzanych z instalacji do powietrza nie jest objęta poziomami
dopuszczalnymi lub wartościami odniesienia w powietrzu;
3) instalacja stosowana jest wyłącznie do badania, rozwoju lub testowania nowych
produktów lub procesów technologicznych przez okres nie dłuższy niż dwa lata.
3. Pozwolenia nie wymaga wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z innych niż określone
w ust. 1 lub 2 rodzajów instalacji, do których nie stosuje się przepisów w sprawie
standardów emisyjnych,
w przypadku gdy żadna z substancji wprowadzanych do powietrza z wszystkich tych
rodzajów instalacji położonych na terenie jednego zakładu nie powoduje
przekroczenia 10 % dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10 %
wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny.
§ 2 ust 4 - wg. nowego rozporządzenia MŚ z dnia 02.07.2010 r.
w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia
Zgłoszenia z uwagi na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza
wymagają instalacje, z których emisja nie wymaga pozwolenia,
określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 220 ust. 2
ustawy – Poś,
z wyjątkiem:

instalacji energetycznych – o nominalnej mocy cieplnej do 1 MW;

instalacji innych niż energetyczne – o nominalnej mocy cieplnej do 0,5 MW;

instalacji do suszenia owoców, warzyw, zboża, innych płodów rolnych lub leśnych
– o wydajności do 30 Mg na godzinę;

instalacji do przechowywania owoców, warzyw, zboża, innych płodów rolnych lub
leśnych – w ilości do 50 Mg;

instalacji do chowu lub hodowli zwierząt niezaliczonych do przedsięwzięć
mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;
§ 2 ust 4 - wg. nowego rozporządzenia MŚ z dnia 02.07.2010 r.
w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia
z wyjątkiem (c.d.):








instalacji stosowanych w gastronomii – przystosowanej do obsługi do 500 osób
na dobę;
instalacji do oczyszczania ścieków;
zbiorników bezodpływowych kanalizacji lokalnej;
dygestoriów – wykorzystywanych do celów laboratoryjnych;
garaży;
instalacji innych niż wymienione w pkt 1-10, do których nie stosuje się przepisów
w sprawie standardów emisyjnych, w przypadku gdy spełniony jest przynajmniej
jeden z poniższych warunków:
gazy lub pyły są wprowadzane z instalacji do powietrza w sposób
niezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków
technicznych lub za pośrednictwem wentylacji grawitacyjnej,
żadna z substancji wprowadzanych z instalacji do powietrza nie jest objęta
poziomami dopuszczalnymi lub wartościami odniesienia w powietrzu.
Art. 152
1. Instalacja, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie
oddziaływać na środowisko, podlega zgłoszeniu organowi ochrony
środowiska, z zastrzeżeniem ust. 8.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1)
oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania lub siedziby;
2)
adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja instalacji;
3)
rodzaj i zakres prowadzonej działalności, w tym wielkość produkcji lub wielkość
świadczonych usług;
4)
czas funkcjonowania instalacji (dni tygodnia i godziny);
5)
wielkość i rodzaj emisji;
6)
opis stosowanych metod ograniczania wielkości emisji;
7)
informację, czy stopień ograniczania wielkości emisji jest zgodny z obowiązującymi
przepisami;
8)
wykaz źródeł emisji, instalacji, środków technicznych mających na celu
zapobieganie lub ograniczanie emisji oraz listę substancji podlegających
obowiązkowi sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy
os.z.e.g.c.ii.s.
2a. Do informacji przekazywanych w wykazie, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, mają
zastosowanie przepisy wydane na podstawie art. 221 ust. 1a.
USTAWA z dnia 21 maja 2010 r. o zmianie ustawy OOŚ
Art. 3. W ustawie POS wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 152:
a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Prowadzący instalację, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany do dokonania zgłoszenia
przed rozpoczęciem jej eksploatacji, z zastrzeżeniem ust. 5.
Przepis art. 64 ust. 2 KPA stosuje się odpowiednio.
4. Do rozpoczęcia eksploatacji instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny
można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia
doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.”,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 4, jest wnoszony, jeżeli:
1) eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie
standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska;
2) instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, o których mowa w art. 76
ust. 2 pkt 1 i 2.”;
Art. 152
5. Instalację objętą obowiązkiem zgłoszenia w okresie, gdy jest już ona
eksploatowana, prowadzący ją jest obowiązany zgłosić w terminie
6 miesięcy od dnia, w którym została ona objęta tym obowiązkiem.
6. Prowadzący instalację objętą obowiązkiem zgłoszenia jest obowiązany
przedłożyć organowi właściwemu do przyjęcia zgłoszenia informacje o:
1) rezygnacji z rozpoczęcia albo zakończenia eksploatacji instalacji;
2) zmianie danych, o których mowa w ust. 2 pkt 2-6.
7. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 6, należy dokonać w terminie 14 dni
od dnia rezygnacji z podjęcia działalności albo zaprzestania
działalności lub zmiany danych, o których mowa w ust. 2 pkt 2-6.
ART. 202
1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
w pozwoleniu zintegrowanym ustala się warunki emisji na zasadach określonych dla
pozwoleń, o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2-4, oraz pozwolenia
wodnoprawnego na pobór wód.
2. W pozwoleniu zintegrowanym ustala się wielkość emisji gazów lub pyłów
wprowadzanych do powietrza z instalacji, niezależnie od tego, czy wymagane
byłoby dla niej, zgodnie z ustawą, uzyskanie pozwolenia na wprowadzanie gazów
lub pyłów do powietrza; przepisu art. 224 ust. 3 nie stosuje się w przypadku
instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanego .
2a. W pozwoleniu zintegrowanym nie ustala się wielkości emisji gazów lub
pyłów wprowadzanych do powietrza:
1) w sposób niezorganizowany z instalacji, do których nie stosuje się przepisów w
sprawie standardów emisyjnych w zakresie wprowadzania gazów i pyłów do
powietrza;
2) z instalacji do odprowadzania gazu składowiskowego do powietrza;
3) z systemów wentylacji grawitacyjnej.
COFNIĘCIE LUB OGRANICZENIE POZWOLENIA
– art. 195
1. Pozwolenie może zostać cofnięte lub ograniczone bez odszkodowania, jeżeli:
1)
eksploatacja instalacji jest prowadzona z naruszeniem warunków
pozwolenia, innych przepisów ustawy lub ustawy o odpadach;
2)
przepisy dotyczące ochrony środowiska zmieniły się w stopniu
uniemożliwiającym emisję na warunkach określonych w pozwoleniu;
3)
instalacja jest objęta postępowaniem, o którym mowa w art. 227-229,
4)
nastąpiło przekroczenie krajowych pułapów emisji, o których mowa w
art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania
emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (obowiązuje od dnia
18.09.2009 r.)
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przed wydaniem decyzji w
przedmiocie cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia organ wzywa prowadzącego
instalację do usunięcia naruszeń w oznaczonym terminie.
PROJEKTY ZMIANY USTAWY - POŚ
Aktualnie trwają prace przygotowawcze (obejmujące m.in. zmianę ustawy- Poś i
aktów wykonawczych do tej ustawy), których celem będzie przeniesienie
do naszego porządku prawnego postanowień wynikających z:

Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE
z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego
powietrza dla Europy (tzw. CAFE)

Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE
w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie
zanieczyszczeniom i ich kontrola)
Rozporządzenie
Ministra Środowiska
z dnia 22 kwietnia 2011 r.
w sprawie standardów emisyjnych z instalacji
(Dz.U. Nr 95, poz. 558)
STANDARDY EMISYJNE – przepisy ogólne (rozdz. 1 )
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) biomasie – rozumie się przez produkty składające się z substancji roślinnych pochodzących z rolnictwa
lub leśnictwa spalane w celu odzyskania zawartej w nich energii oraz następujące odpady:





roślinne z rolnictwa i leśnictwa,
roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną
energię cieplną,
włókniste roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu
produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu, w którym
powstają, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana,
korka,
drewna, z wyjątkiem odpadów drewna, które mogą zawierać związki
fluorowcoorganiczne lub metale ciężkie, jako wynik obróbki środkami do
konserwacji drewna lub powlekania, w skład których wchodzą w szczególności
odpady drewna pochodzące z budownictwa i odpady z rozbiórki;
2) LZO – rozumie się przez to lotne związki organiczne mające w temperaturze 293,15 K prężność par nie
mniejszą niż 0,01 kPa, względnie posiadające analogiczną lotność w szczególnych warunkach
użytkowania;
3) paliwie – rozumie się przez to dowolną palną substancję stałą, ciekłą lub gazową, z wyjątkiem
odpadów, które nie stanowią biomasy;
4) rozruchu instalacji i zatrzymaniu instalacji – rozumie się przez to działania prowadzone w trybie
przewidzianym w tej części instrukcji obsługi instalacji, która określa w szczególności warunki oraz
odpowiednio czas rozruchu i zatrzymania instalacji;
5) rozruchu źródła i zatrzymaniu źródła – rozumie się przez to działania prowadzone w trybie
przewidzianym w tej części instrukcji obsługi źródła, która określa w szczególności warunki oraz
odpowiednio czas trwania rozruchu i zatrzymania źródła.
BIOMASA
INNE DEFINICJE BIOMASY ZAWARTE SĄ W:

rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 2008 r.
w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia
opłaty zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła
wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz obowiązku
potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej
wytworzonej w odnawialnym źródle energii (Dz. U. Nr 156, poz.
969),

rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 12 września 2008 r.
w sprawie sposobu monitorowania wielkości emisji substancji
objętych wspólnotowym systemem handlu uprawnieniami do emisji
(Dz. U. Nr 183, poz. 1142)
– § 2 pkt 1 i załącznik nr 1, część F
STANDARDY EMISYJNE – spalanie paliw (rozdz. 2)
(do rozdziału 2 rozp. przeniesione są postanowienia dyrektywy 2001/80/WE)
§4
1. Standardy emisyjne ustala się dla stacjonarnych urządzeń technicznych, w których
następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia wyłącznie energii, o nominalnej
mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW, zwanych dalej „źródłami”, innych niż:
1) źródła, w których produkty spalania są wykorzystywane bezpośrednio w procesach
wytwórczych, w tym w szczególności:

źródła, w których produkty spalania są wykorzystywane do ogrzewania, suszenia lub
innej obróbki przedmiotów lub materiałów;

źródła wtórnego spalania przeznaczone do oczyszczania gazów odlotowych poprzez
spalanie, nieeksploatowane jako niezależne źródła spalania paliw;

źródła do regeneracji katalizatorów w krakowaniu katalitycznym;

źródła do konwersji siarkowodoru w siarkę;

reaktory używane w przemyśle chemicznym;

źródła do opalania baterii koksowniczych;

nagrzewnice Cowpera;
2) stosowane do napędu instalacji silniki Diesla, silniki benzynowe lub gazowe, włącznie z
turbinami gazowymi, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Standardy emisyjne ustala się także dla turbin gazowych, dla których decyzje o
pozwoleniu na budowę wydano po dniu 30 czerwca 2002 r., lub które zostały oddane
do użytkowania po dniu 27 listopada 2003 r., z wyjątkiem turbin gazowych
usytuowanych na platformach wiertniczych.
STANDARDY EMISYJNE – spalanie paliw (rozdz. 2)
(do rozdziału 2 rozp. przeniesione są postanowienia dyrektywy 2001/80/WE)
§5
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) nominalnej mocy cieplnej źródła – rozumie się przez to ilość
energii wprowadzanej w paliwie do źródła w jednostce czasu przy
jego nominalnym obciążeniu;
2) turbinie gazowej – rozumie się przez to wirujące urządzenie
przetwarzające energię cieplną w energię mechaniczną, w skład
którego wchodzą w szczególności:

sprężarka,

komora spalania, w której następuje utlenianie paliwa w celu
podgrzania sprężonego czynnika roboczego,

turbina, w której podgrzany czynnik roboczy rozpręża się, oddając
energię wirnikowi.
STANDARDY EMISYJNE – spalanie paliw (§ 6)
1.SE dwutlenku siarki, tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, pyłu, zwane dalej
w niniejszym rozdziale „standardami emisyjnymi”, ze źródeł, dla których pierwsze
pozwolenie na budowę lub odpowiednik tego pozwolenia wydano przed dniem 1 lipca
1987 r., zwanych dalej „źródłami istniejącymi”, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 8-10.
2. SE ze źródeł, dla których pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r.,
zwanych dalej „źródłami nowymi”, jeżeli wniosek o wydanie pozwolenia na budowę
złożono przed dniem 27 listopada 2002 r., a źródła zostały oddane do użytkowania nie
później niż do dnia 27 listopada 2003 r., określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, z
zastrzeżeniem § 7, 8 i 10.
3. Standardy emisyjne:

ze źródeł nowych, dla których wniosek o wydanie pozwolenia na budowę złożono po
dniu 26 listopada 2002 r. lub które zostały oddane do użytkowania po dniu 27 listopada
2003 r.,

z turbin gazowych, dla których decyzje o pozwoleniu na budowę wydano po dniu 30
czerwca 2002 r., lub które zostały oddane do użytkowania po dniu 27 listopada 2003 r.,

ze źródeł istotnie zmienionych po dniu 27 listopada 2003 r. w sposób zgodny z art. 3 pkt
7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska

- określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 7, 8 i 10.
ZAŁĄCZNIK 1 – STANDARDY EMISYJNE DWUTLENKU SIARKI, TLENKÓW AZOTU
W PRZELICZENIU NA DWUTLENEK AZOTU, PYŁU ZE ŹRÓDEŁ ISTNIEJĄCYCH
I. Standardy emisyjne dwutlenku siarki ze spalania węgla kamiennego, węgla brunatnego,
koksu, biomasy, paliw ciekłych i paliw gazowych
1. Standardy emisyjne dwutlenku siarki ze spalania węgla kamiennego określa tabela 1.
Tabela 1.
Nominalna
moc cieplna
źródła
w MW
Standardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6% tlenu w
gazach odlotowych
Źródła istn. oddane do użytkowania przed dniem 29 marca 1990 r.
Źródła wymienione w poz. IV.1. i 4.
niniejszego załącznika do
rozporządzenia, do terminów tam
określonych1)
Źródła pozostałe
Źródła istn.
oddane do użytkowania po
dniu 28 marca 1990 r.
1
3
4
5
<5
1500
1500
1500
 5 i < 50
1500
1500
1300
 50 i < 100
1500
1500
850
 100 i < 225
1500
1500
 225 i < 500
1500
Liniowy spadek od
1500 do 4002)
Liniowy spadek
od 850 do 4001) 2)
 500
1200
4002)
400 2)
ZAŁĄCZNIK 2 – STANDARDY EMISYJNE ZE ŹRÓDEŁ NOWYCH, DLA KTÓRYCH
WNIOSEK O WYDANIE POZWOLENIA NA BUDOWĘ ZŁOŻONO PRZED DNIEM
27 LISTOPADA 2002 R., A ŹRÓDŁA ZOSTAŁY ODDANE DO UŻYTKOWANIA NIE
PÓŹNIEJ NIŻ DO DNIA 27 LISTOPADA 2003 R.
I. Standardy emisyjne dwutlenku siarki ze spalania węgla kamiennego, węgla
brunatnego, koksu, biomasy, paliw ciekłych i paliw gazowych
Standardy emisyjne dwutlenku siarki ze spalania węgla kamiennego określa
tabela 1.
Tabela 1.
Nominalna moc cieplna
źródła
w MW
Standardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u,
przy zawartości 6% tlenu w gazach odlotowych
1
2
<5
1500
 5 i < 50
1300
 50 i < 100
850
 100 i < 500
Liniowy spadek od 1500 do 4001)
 500
4001)
STANDARDY EMISYJNE – spalanie paliw (§ 7)
Standardy emisyjne ze źródeł nowych o łącznej nominalnej
mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW,
z których gazy odlotowe są odprowadzane do powietrza
wspólnym emitorem,
stanowią standardy emisyjne, o których mowa w § 6 ust. 2 i 3,
odpowiadające łącznej nominalnej mocy cieplnej tych
źródeł.
PROJ. ROZPORZĄDZENIA W SPRAWIE STANDARDÓW
EMISYJNYCH Z INSTALCJI - § 13
W przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych ograniczających
wprowadzanie substancji do powietrza powodujących, że średnia dobowa wielkość emisji
substancji przekracza standard emisyjny o więcej niż 30 %, oraz braku możliwości
przywrócenia normalnych warunków użytkowania źródła w ciągu 24 godzin, prowadzący
źródło ogranicza lub wstrzymuje jego pracę oraz możliwie jak najszybciej, lecz nie później niż
w ciągu 48 godzin od momentu wystąpienia zakłóceń, informuje o zakłóceniach
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz organ ochrony środowiska właściwy do
wydania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia
zintegrowanego.
2. W przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych ograniczających
wprowadzanie substancji do powietrza z turbin gazowych (…….) .
3. Łączny czas pracy źródła bez sprawnych urządzeń ochronnych ograniczających
wprowadzanie substancji do powietrza nie może przekroczyć 120 godzin w ciągu każdego
okresu dwunastomiesięcznego.
4. Dopuszcza się zwiększenie z 24 i 120 godzin, o których mowa w ust. 1–3, ale nie
1.
więcej niż odpowiednio do 72 i 300 godzin w przypadkach uzasadnionych
nadrzędną koniecznością utrzymania dostaw energii lub koniecznością
zastąpienia źródła, w którym nastąpiło zakłócenie w pracy urządzeń ochronnych
ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza, przez inne źródło,
którego użytkowanie spowodowałoby ogólny wzrost wielkości emisji substancji.
Rozporządzenie
Ministra Środowiska
z dnia 4 listopada 2008 r.
w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów
wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody
(Dz.U. Nr 283, poz. 2842)
POMIARY- spalanie paliw- § 2
1. Ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji spalania paliw:

wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo
pozwolenia zintegrowanego,

do których stosuje się przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie art. 145 ust. 1
pkt 1 ustawy - Prawo ochrony środowiska,
zwanych dalej "instalacjami spalania paliw", w tym dla instalacji turbin gazowych, bez względu na
datę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę lub oddania instalacji do użytkowania.
2. Ciągłe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla instalacji energetycznego spalania paliw
o łącznej nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW
3. Łączną nominalną moc cieplną instalacji energetycznego spalania paliw stanowi suma
nominalnych mocy cieplnych źródeł, z których gazy odlotowe są odprowadzane do powietrza
wspólnym emitorem;
źródło oznacza stacjonarne urządzenie techniczne, w którym następuje proces spalania
paliw w celu wytworzenia energii,
a nominalna moc cieplna źródła oznacza ilość energii wprowadzonej w paliwie do źródła w
jednostce czasu przy jego nominalnym obciążeniu.
4. Przepisy dotyczące odprowadzania gazów odlotowych ze źródeł wspólnym emitorem,
stosuje się odpowiednio do emitorów wieloprzewodowych.
POMIARY- spalanie paliw- § 2
5. Ustalając łączną nominalną moc cieplną instalacji energetycznego spalania paliw, o której mowa w
ust. 2., nie uwzględnia się:
1)
źródeł, dla których okres pozostający do końca użytkowania, liczony od dnia 7 stycznia
2005 r., nie przekracza 10.000 godzin;
2)
źródeł o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 100 MW, dla których pierwsze pozwolenie na
budowę lub odpowiednik tego pozwolenia wydano przed dniem 1 lipca 1987 r., jeżeli zostały
oddane do użytkowania przed dniem 29 marca 1990 r., dla których prowadzący takie źródła
zobowiązał się w pisemnej deklaracji złożonej właściwemu organowi ochrony środowiska nie
później niż do dnia 30 czerwca 2004 r., że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia
31 grudnia 2015 r., a czas jego użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31
grudnia 2015 r. nie przekroczy 20 000 godzin;
3)
źródeł o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 100 MW, dla których pierwsze pozwolenie na
budowę lub odpowiednik tego pozwolenia wydano przed dniem 1 lipca 1987 r., które w roku
kalendarzowym pracują nie dłużej niż 2000 godzin (średnia krocząca z pięciu lat).
7. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla:
- instalacji spalania paliw o łącznej nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 100MW;
źródeł, o których mowa w ust. 5.
8. Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dwa razy w roku, raz w sezonie zimowym
(październik-marzec) oraz raz w sezonie letnim (kwiecień-wrzesień); w przypadku instalacji
lub źródeł pracujących sezonowo w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy, pomiary
emisji do powietrza prowadzi się raz w roku w okresie pracy instalacji lub źródeł.
ZAŁĄCZNIK 1 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania ciągłych
pomiarów emisji do powietrza z instalacji energetycznego spalania paliw
Lp.
Nazwa substancji lub parametru zakres
Jednostka
miary
Metodyka referencyjna
1.
Pył ogółem
mg/m3
Technika dowolna wzorcowana metodą
grawimetryczną
2.
SO2
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR lub UV, lub inna
metoda optyczna z uwzględnieniem normy
PN-ISO 7935
3.
NOx (w przeliczeniu na NO2)
mg/m3
Chemiluminescencyjna lub absorpcja
promieniowania IR, lub inna metoda
optyczna z uwzględnieniem normy PN-ISO
10849
4.
CO
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR
5.
O2
%
Paramagnetyczna, celi cyrkonowej lub
elektrochemiczna gwarantująca niepewność
pomiaru nie gorszą niż ± 0,4 % obj. O2
6.
Prędkość przepływu spalin lub
ciśnienie dynamiczne spalin
m/s
Pa
1), 2)
7.
Temperatura spalin
K
3)
8.
Ciśnienie statyczne spalin
Pa
1)
9.
Współczynnik wilgotności
-
1), 4)
ZAŁĄCZNIK 2 - Zakres oraz metodyki referencyjne wykonywania okresowych pomiarów
emisji do powietrza z instalacji energetycznego spalania paliw, oraz częstotliwość
prowadzenia tych pomiarów
Lp.
Nazwa substancji
lub parametru - zakres
Jednostka
miary
Metodyka referencyjna
1.
Pył ogółem1)
mg/m3
Grawimetryczna
2.
SO2
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR lub UV, lub
inna metoda optyczna 2), lub inna
metoda zgodna z normą PN-EN 14791
3.
NOx (w przeliczeniu na NO2)
mg/m3
Chemiluminescencyjna lub absorpcja
promieniowania IR lub inna metoda
optyczna
4.
CO
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR
5.
O2
%
Paramagnetyczna, celi cyrkonowej lub
elektrochemiczna gwarantująca
niepewność pomiaru nie gorszą niż ± 0,4
% obj. O2
6.
Prędkość przepływu spalin
ciśnienie dynamiczne spalin
m/s
Pa
3), 5)
7.
Temperatura spalin
K
5)
8.
Ciśnienie statyczne spalin
Pa
6)
9.
Współczynnik wilgotności
-
3), 7)
lub
STANDARDY EMISYJNE – spalanie i współspalanie odpadów
(do rozdziału 3 rozp. przeniesione są postanowienia dyrektywy 2000/76/WE)
1.
§ 16
Standardy emisyjne ustala się dla instalacji spalania i współspalania
1)
instalacje, w których spalane lub współspalane są wyłącznie następujące odpady:
odpadów innych niż:
a)
b)
c)
d)
stanowiące biomasę,
promieniotwórcze,
pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego na
platformach wydobywczych oraz spalane na tych platformach,
zwłok zwierzęcych w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz.
1342 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278, Nr 60, poz. 372 i Nr 78, poz. 513);
2)
instalacje doświadczalne wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych, prac
naukowych i prób mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających
mniej niż 50 Mg odpadów rocznie
2.
Jeżeli w instalacji współspalania odpadów wraz z paliwami są spalane odpady inne
niż niebezpieczne w ilości nie większej niż 1 % masy tych paliw, to do instalacji tej
przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się, z tym że do źródeł spalania paliw, w
których są współspalane odpady, stosuje się przepisy rozdziału 2.
(+POMIARY)
STANDARDY EMISYJNE – spalanie i współspalanie odpadów
(do rozdziału 3 rozp. przeniesione są postanowienia dyrektywy 2000/76/WE)
§ 17
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1)
instalacji spalania odpadów – rozumie się przez to instalacje wykorzystywane do termicznego
przekształcania odpadów lub produktów ich wstępnego przetwarzania, z odzyskiem lub bez
odzysku wytwarzanej energii cieplnej; obejmuje to spalanie przez utlenianie odpadów,
jak również inne procesy przekształcania termicznego odpadów, w tym pirolizę, zgazowanie i
proces plazmowy, o ile substancje powstające podczas przekształcania są następnie spalane;
2)
instalacji współspalania odpadów – rozumie się przez to każdą instalację, której głównym
celem jest wytwarzanie energii lub innych produktów, w której wraz z paliwami są spalane
odpady w celu odzyskania zawartej w nich energii lub w celu ich unieszkodliwienia;
obejmuje to spalanie przez utlenianie odpadów i paliw, jak również inne procesy
przekształcania termicznego odpadów, w tym pirolizę, zgazowanie i proces plazmowy, o ile
substancje powstające podczas przekształcania są następnie współspalane z paliwami.
§ 18.
Standardy emisyjne z instalacji spalania odpadów określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 19.
Standardy emisyjne z instalacji współspalania odpadów określa załącznik nr 6 do
rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 20.
STANDARDY EMISYJNE – spalanie i współspalanie odpadów
§ 20.
1.
Standardy emisyjne z instalacji współspalania odpadów niebezpiecznych, w
przypadku gdy moc cieplna ze spalania tych odpadów przekracza 40 %
nominalnej mocy cieplnej instalacji, innych niż instalacje, w których są
współspalane:
1) ciekłe odpady palne, w tym oleje odpadowe, spełniające jednocześnie następujące
warunki:
a) zawartość polichlorowanych węglowodorów aromatycznych, w szczególności
polichlorowanych difenyli (PCB) lub pentachlorofenolu (PCP), nie przekracza wartości,
które powodowałyby, że odpady te są niebezpieczne,
b) odpady te nie stanowią odpadów niebezpiecznych ze względu na zawartość w nich innych
składników, o których mowa w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o
odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 i Nr 203, poz. 1351),
c) ich wartość opałowa wynosi co najmniej 30 MJ/kg;
2) ciekłe odpady palne, które nie powodują w gazach odlotowych powstających
bezpośrednio z ich spalania innych emisji niż emisje powstające w wyniku
spalania oleju napędowego
- określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
Lp.
ZAŁĄCZNIK 5
Nazwa substancji
1
2
Standardy emisyjne w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/ m3u),
przy zawartości 11% tlenu w gazach odlotowych
Średnie dobowe
Średnie trzydziestominutowe
A
B
3
4
5
102)
30
10
1
pył ogółem
2
substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone
jako całkowity węgiel organiczny
10
20
10
3
chlorowodór
10
60
10
4
fluorowodór
1
4
2
5
dwutlenek siarki
50
200
50
6
tlenek węgla
50
100
1503)
7
NOx z istniejących instalacji o zdolności przerobowej
większej niż 6 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny
lub z nowych instalacji
2004), 5)
4004), 6)
2004), 7)
NOx z istniejących instalacji o zdolności przerobowej do
6 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny
4004), 8)
-
-
8
9
metale ciężkie i ich związki wyrażone jako metal
Średnie z próby o czasie trwania od 30 minut do 8 godzin
kadm + tal
0,05
rtęć
0,05
antymon + arsen + ołów + chrom + kobalt + miedź +
mangan + nikiel + wanad
0, 5
dioksyny i furany
Średnia z próby o czasie trwania od 6 do 8 godzin
0,19)
ZAŁĄCZNIK NR 6
Vodp  Codp + Vproc  Cproc
= C
Vodp + Vproc
gdzie:
C
– oznacza standardy emisyjne z instalacji współspalania odpadów dla substancji zawartych w gazach
odlotowych, dla których w tabelach niniejszego załącznika do rozporządzenia standardy emisyjne nie
zostały wprost określone,
Vodp –
oznacza objętość gazów odlotowych powstających ze spalania odpadów o najniższej wartości
opałowej, określoną dla umownych warunków gazów odlotowych przy zawartości 11 % tlenu (dla spalania
olejów odpadowych 3 % tlenu przy spalaniu olejów odpadowych w gazach odlotowych); jeżeli moc cieplna
ze spalania odpadów niebezpiecznych wynosi poniżej 10 % nominalnej mocy cieplnej instalacji, Vodp należy
wyznaczyć z ilości odpadów, której spalenie odpowiadałoby 10 % nominalnej mocy cieplnej instalacji,
Codp – oznacza standardy emisyjne z instalacji spalania odpadów, określone w kolumnie 3 tabeli załącznika
nr 5 do rozporządzenia jako średnie dobowe,
Vproc – oznacza objętość gazów odlotowych powstających w czasie prowadzenia procesu obejmującego
spalanie paliw (bez spalania odpadów), wyznaczoną dla zawartości tlenu, dla której, według niniejszego
rozporządzenia, należy standaryzować emisje, a w przypadku nieokreślenia w rozporządzeniu takich
zawartości tlenu dla instalacji – objętość gazów odlotowych wyznaczoną dla rzeczywistej zawartości tlenu w
gazach odlotowych, nierozrzedzonych dodatkiem niepotrzebnego powietrza,
Cproc – oznacza standardy emisyjne określone dla niektórych rodzajów instalacji wskazanych w tabelach 2
– 4 niniejszego załącznika do rozporządzenia lub, w przypadku nieokreślenia w tym załączniku takich
standardów emisyjnych dla instalacji lub substancji – rzeczywiste wartości stężeń substancji w gazach
odlotowych występujące w czasie prowadzenia procesu obejmującego spalanie paliw (bez spalania
odpadów), pod warunkiem że taka wielkość emisji substancji nie spowoduje przekraczania dopuszczalnego
poziomu substancji w powietrzu lub wartości odniesienia.
§ 21
1.



3.
Standardy emisyjne z instalacji spalania odpadów uznaje się za dotrzymane, jeżeli w przypadku
prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji są spełnione jednocześnie
następujące warunki:
średnie dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par w
przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki oraz
tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, a w przypadku tlenku węgla 97
% średnich dobowych wartości stężeń w ciągu roku kalendarzowego, licząc od początku roku, nie
przekraczają standardów emisyjnych tych substancji określonych, jako średnie dobowe, w
załączniku nr 5 do rozporządzenia;
średnie trzydziestominutowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par
w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki oraz
tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu nie przekraczają wartości A
standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, lub 97
% średnich trzydziestominutowych wartości stężeń tych substancji w ciągu roku kalendarzowego,
licząc od początku roku, nie przekracza wartości B standardów emisyjnych tych substancji,
określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia;
średnie trzydziestominutowe wartości stężeń tlenku węgla nie przekraczają wartości A standardu
emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia, lub 95 % średnich
dziesięciominutowych wartości stężeń tej substancji w ciągu 24 godzin nie przekracza wartości B
standardu emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
W przypadkach instalacji współspalania odpadów, dla których
standardy emisyjne określa załącznik nr 5 do rozporządzenia, stosuje
się odpowiednio przepisy ust. 1.
§ 23
1. W przypadku:

wystąpienia zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach
technicznych dotyczących eksploatacji instalacji spalania lub
współspalania odpadów, powodujących przekroczenie standardów
emisyjnych, o których mowa w § 20 – 22;

spadku temperatury w komorze spalania poniżej 850oC, a przy spalaniu
odpadów niebezpiecznych zawierających ponad 1 % związków
fluorowcoorganicznych, w przeliczeniu na chlor – poniżej 1100oC
–
następuje:
wstrzymanie podawania odpadów do instalacji,
nie później niż w czwartej godzinie trwania zakłóceń rozpoczęcie
procedury zatrzymywania instalacji w trybie przewidzianym w instrukcji
obsługi instalacji.


§ 23 – c.d.
2. Podawanie odpadów do instalacji spalania lub współspalania odpadów
wstrzymuje się natychmiast, z jednoczesnym natychmiastowym rozpoczęciem
procedury zatrzymywania instalacji w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi
instalacji, w przypadku gdy:
dla instalacji spalania odpadów – łączny czas występowania zakłóceń, o których
mowa w ust. 1, przekroczy 60 godzin w roku kalendarzowym,
dla instalacji współspalania odpadów – w wyniku zakłóceń, o których mowa w ust.
1, standardy emisyjne zostaną przekroczone w roku kalendarzowym przez:

a) trzy średnie dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci
gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru,
fluorowodoru, dwutlenku siarki, tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na
dwutlenek azotu lub tlenku węgla lub

b) dwie średnie wartości stężeń metali ciężkich oraz dioksyn i furanów określonych
dla czasu uśredniania odpowiedniego dla tych substancji
z tym że ograniczenie to dotyczy każdej linii technologicznej instalacji spalania lub
współspalania odpadów wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne
ograniczające wprowadzanie substancji do powietrza.
POMIARY – spalanie i współspalanie odpadów
§ 3. - z zastrzeżeniem § 4
1.
Ciągłe i okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla wszystkich instalacji
albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów.
2. Okresowe pomiary emisji do powietrza, o których mowa w ust. 1, prowadzi się co
najmniej raz na sześć miesięcy, a przez pierwszy rok eksploatacji instalacji lub
urządzeń – co najmniej raz na trzy miesiące.
ZAKRES I METODYKI REFERENCYJNE POMIARÓW OKREŚLA ZAŁ. NR 3
3. Jeżeli prowadzący instalację lub urządzenie może wykazać, że emisje chlorowodoru,
fluorowodoru i dwutlenku siarki w żadnych okolicznościach nie będą wyższe niż ich
standardy emisyjne określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 145 ust. 1 pkt 1
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, to pomiary emisji tych
substancji mogą być prowadzone okresowo, z częstotliwością co najmniej raz na sześć
miesięcy, a przez pierwszy rok eksploatacji – co najmniej raz na trzy miesiące.
4. Jeżeli w wyniku neutralizacji chlorowodoru jest zapewnione dotrzymywanie standardu
emisyjnego tej substancji, to pomiary emisji fluorowodoru mogą być prowadzone
okresowo, z częstotliwością co najmniej raz na sześć miesięcy, a przez pierwszy rok
eksploatacji – co najmniej raz na trzy miesiące.
POMIARY – spalanie i współspalanie odpadów
Wymagania dotyczące wykonywania pomiarów wielkości emisji
nie dotyczą instalacji (§ 4 ust. 1):
spalania lub współspalania odpadów zaliczonych do biomasy,
odpadów płyty wiórowej, która nie stanowi odpadu
niebezpiecznego,
odpadów promieniotwórczych i odpadów zwłok zwierzęcych,
- na platformach wydobywczych, w których są spalane lub
współspalane odpady pochodzące z poszukiwań i eksploatacji
zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego,
- doświadczalnych wykorzystywanych do prac badawczorozwojowych, prac naukowych i prób mających na celu
usprawnienie procesu spalania, przerabiających mniej niż 50 Mg
odpadów rocznie.
Lp
Nazwa substancji
lub parametru
– zakres pomiarów ciągłych
Jedn.
miary
Metodyka referencyjna
1.
Pył ogółem
mg/m3
Technika dowolna wzorcowana metodą grawimetryczną
2.
SO2
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR lub UV, lub inna metoda
optyczna z uwzględnieniem normy PN-ISO 7935
3.
NOx (w przeliczeniu na NO2)
mg/m3
Chemiluminescencyjna lub absorpcja promieniowania IR, lub
inna metoda optyczna z uwzględnieniem normy PN-ISO 10849
4.
CO
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR
5.
HCl
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR
6.
Substancje organiczne w postaci
gazów i par wyrażone jako CWO
mg/m3
Technika ciągłej detekcji płomieniowo – jonizacyjnej (FID)
7.
HF
mg/m3
Absorpcja promieniowania IR
8.
O2
%
Paramagnetyczna, celi cyrkonowej lub elektrochemiczna
gwarantująca niepewność pomiaru nie gorszą niż ± 0,4 % obj.
O2
9.
Prędkość przepływu spalin lub
ciśnienie dynamiczne spalin
m/s
Pa
1), 2)
10.
Temperatura spalin w przekroju
pomiarowym
K
3)
11.
Ciśnienie statyczne spalin
Pa
4)
12.
Współczynnik wilgotności
-
2), 5)
POMIARY OKRESOWE
Lp.
Nazwa
Jedn.
substancj miary
i
1.
Pb
mg/m3
2.
Cr
mg/m3
3.
Cu
mg/m3
4.
Mn
mg/m3
5.
Ni
mg/m3
6.
As
mg/m3
7.
Cd
mg/m3
8.
Hg
mg/m3
9.
Tl
mg/m3
10.
Sb
mg/m3
11.
V
mg/m3
12.
Co
mg/m3
13.
Dioksyny i
furany
ng/m3
Metodyka referencyjna
Spektrometria absorpcji atomowej lub emisyjna
spektrometria atomowa ze wzbudzeniem
plazmowym6)
Norma PN-EN 13211
Spektrometria absorpcji atomowej lub emisyjna
spektrometria atomowa ze wzbudzeniem
plazmowym6)
Norma PN-EN 1948 – 1,2,3
Lotne związki organiczne (LZO)
– według definicji zamieszczonych w przepisach prawa unijnego



Związki organiczne mające w temperaturze 293,15 K prężność par nie mniejszą
niż 0,01 kPa, względnie posiadające analogiczną lotność w szczególnych
warunkach użytkowania
- wg. dyrektywy 1999/13/WE w sprawie
ograniczenia emisji lotnych związków organicznych w niektórych
rodzajach działalności i instalacji
Związki organiczne o początkowej temperaturze wrzenia mniejszej lub równej
250 oC, mierzonej w warunkach ciśnienia normalnego 101,3 kPa
– wg.
dyrektywy 2004/42 w sprawie ograniczeń emisji LZO w wyniku stosowania
rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach i lakierach oraz
produktach do odnawiania pojazdów, a także zmieniająca dyrektywę
1993/13/WE
Wszystkie związki organiczne powstające w wyniku działalności człowieka, inne
niż metan, które są zdolne produkować fotochemiczne oksydanty w drodze
reakcji z tlenkami azotu w obecności światła słonecznego
– niemetanowe
związki organiczne wg. dyrektywy 2001/81/WE w sprawie krajowych
pułapów emisji
STANDARDY EMISYJNE – LZO (rozdz. 6 )
(do rozdziału 6 rozp. przeniesione są postanowienia dyr. 1999/13/WE)
§ 31
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1)
2)
3)
fluorowcowanych LZO – rozumie się przez to LZO zawierające w cząsteczce co najmniej jeden
atom bromu, chloru, fluoru lub jodu;
instalacjach istniejących – rozumie się przez to instalacje, dla których wniosek o wydanie
decyzji o pozwoleniu na użytkowanie lub, (…), jeżeli instalacje zostały oddane do użytkowania
nie później niż do dnia 29 marca 2000 r.;
instalacjach nowych – rozumie się przez to instalacje, dla których wniosek o wydanie decyzji o
pozwoleniu na użytkowanie lub, (…) lub instalacje, które oddano do użytkowania po dniu 29
marca 2000 r.;
4) roku – rozumie się przez to rok kalendarzowy lub inny okres obejmujący kolejno
po sobie następujących 12 miesięcy;
5) rozpuszczalnikach organicznych – rozumie się przez to LZO, które są stosowane
oddzielnie lub w połączeniu z innymi substancjami i które nie podlegają
przemianie chemicznej, w celu rozpuszczania surowców, produktów, materiałów
odpadowych lub zanieczyszczeń, lub LZO, które są stosowane jako czynnik
rozpuszczający, czynnik dyspergujący, regulator lepkości, regulator napięcia
powierzchniowego, plastyfikator lub konserwant;
6) wsadzie LZO – rozumie się przez to masę zakupionych LZO, którą wprowadzono
do instalacji w okresie roku, oznaczoną jako I1, powiększoną o masę LZO
odzyskanych, ponownie wprowadzonych do instalacji w okresie roku, oznaczoną
jako I2.
STANDARDY EMISYJNE – LZO (rozdz. 6 )
(do rozdziału 6 rozp. przeniesione są postanowienia dyr. 1999/13/WE)
§ 32
1.
Procesy prowadzone w instalacjach, w których są używane
rozpuszczalniki organiczne, dla których ustala się standardy
emisyjne, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
2.
Standardy emisyjne ustala się dla instalacji, w których
prowadzone są procesy określone w załączniku nr 7 do
rozporządzenia i których łączna zdolność produkcyjna wymaga
dla danego procesu zużycia LZO,
określonego w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
Załącznik nr 7
PROCESY PROWADZONE W INSTALACJACH, W KTÓRYCH SĄ
UŻYWANE ROZPUSZCZALNIKI ORGANICZNE
Proces prowadzony w instalacji, w której są używane rozpuszczalniki
organiczne, zwany dalej w niniejszym załączniku „procesem”,
obejmuje czyszczenie wyposażenia, lecz nie obejmuje czyszczenia
produktów, chyba że z niniejszego załącznika do rozporządzenia
wynika inaczej.
1.
Nakładanie spoiwa – proces, w którym spoiwo jest nakładane na
powierzchnię, z wyjątkiem pokrywania spoiwem i laminowania
związanego z działalnością drukarską oraz produkcją laminatów z
drewna i tworzyw sztucznych.
Spoiwo oznacza każdą mieszaninę, łącznie ze wszystkimi
rozpuszczalnikami organicznymi lub mieszaninami zawierającymi
rozpuszczalniki organiczne potrzebnymi do jego właściwego
zastosowania, którą nakłada się w celu spojenia odrębnych części
produktu.
Załącznik nr 7
2.
Powlekanie - proces, w którym następuje jednorazowe lub
wielokrotne nałożenie powłoki na:
1)
następujące nowe pojazdy:
a)
b)
c)
d)
samochody osobowe kategorii M11), przeznaczone do przewozu pasażerów,
posiadające nie więcej niż osiem miejsc do siedzenia, poza miejscem dla kierowcy,
a także samochody kategorii N11) przeznaczone do przewozu towarów,
posiadające maksymalną masę nieprzekraczającą 3,5 Mg, w takim stopniu, w jakim
są pokrywane w tej samej instalacji co wskazane wyżej samochody osobowe
kategorii M11),
samochody dostawcze kategorii N1, N2 i N31) i samochody ciężarowe, z
wyłączeniem kabin samochodów ciężarowych,
autobusy kategorii N2 i N31) przeznaczone do przewozu pasażerów, które
posiadają więcej niż osiem miejsc do siedzenia, poza miejscem dla kierowcy,
przyczepy kategorii O1, O2, O3 i O4,
2)
kabiny nowych samochodów ciężarowych kategorii N2 i N3, przeznaczone
na pomieszczenie kierowcy oraz na wszelkie inne zintegrowane
pomieszczenia na sprzęt techniczny w pojazdach wykorzystywanych do
przewozu towarów i posiadających maksymalną masę przekraczającą 3,5
Mg,
3)
powierzchnie metalowe i z tworzyw sztucznych, w szczególności
powierzchnie samolotów, statków, pociągów, ciągników lub maszyn
rolniczych, przyczep do ciągników rolniczych,
4)
powierzchnie drewniane i drewnopochodne,
5)
tkaniny, włókna oraz powierzchnie folii i papieru,
6)
skórę.
Załącznik nr 7 - ust. 2 - c.d.
Przez pojazdy, o których mowa w poz. 2 pkt 1, należy rozumieć pojazdy
o napędzie silnikowym, które poruszają się dzięki własnemu napędowi,
posiadające co najmniej cztery koła, osiągające maksymalną prędkość
przekraczającą 25 km/h, jak również ich przyczepy (pojazdy na kołach
bez własnego napędu, ale z możliwością ciągnięcia przez pojazd
silnikowy), z wyłączeniem pojazdów przemieszczających się po
szynach, a także ciągników i maszyn rolniczych.
Powłoka oznacza każdą mieszaninę, łącznie ze wszystkimi
rozpuszczalnikami organicznymi lub mieszaninami zawierającymi
rozpuszczalniki organiczne niezbędnymi do jej właściwego
zastosowania, którą nakłada się na powierzchnię w celu nadania jej
efektu dekoracyjnego, ochronnego lub innego efektu funkcjonalnego.
Powlekanie nie obejmuje operacji powlekania podłoża metalami
technikami natrysku elektroforetycznego i chemicznego.
Kategorie pojazdów, o których mowa w poz. 2 i poz. 12 określone są
wg przepisów o homologacji typu pojazdów samochodowych i
przyczep (za dyr. 2007/46/WE)
Załącznik nr 7
3.
Powlekanie zwijanych metali walcowanych – proces, w którym produkty
walcowane w zwojach: stal, stal nierdzewną, stal powlekaną, stopy miedzi
lub taśmę aluminiową powleka się w sposób ciągły powłoką foliową lub
laminowaną.
4.
Czyszczenie na sucho – proces przemysłowy lub komercyjny, prowadzony
z zastosowaniem LZO w instalacji do czyszczenia odzieży, mebli i
podobnych towarów konsumenckich, z wyjątkiem ręcznego usuwania brudu i
plam w przemyśle tekstylnym i odzieżowym.
5.
Produkcja obuwia – proces produkcyjny, w którym wytwarza się kompletne
obuwie lub jego części.
6.
Produkcja mieszanin powlekających, lakierów, farb drukarskich lub
spoiw – proces, w którym następuje wytwarzanie wskazanych wyżej
produktów końcowych, a także produktów pośrednich, jeżeli są
wytwarzane w tym samym zakładzie, drogą mieszania pigmentów, żywic i
materiałów adhezyjnych z rozpuszczalnikiem organicznym lub z innym
nośnikiem, w tym dyspersja i dyspersja wstępna, regulacja lepkości i
odcienia barwy oraz operacje napełniania pojemników produktem
końcowym.
7.
Wytwarzanie produktów farmaceutycznych – wytwarzanie produktów
końcowych, a także produktów pośrednich, jeżeli są wytwarzane w tym
samym zakładzie, w procesach syntezy chemicznej, fermentacji, ekstrakcji,
formowania i proces wykańczania produktów farmaceutycznych.
Załącznik nr 7
8.
Drukarstwo – proces polegający na reprodukowaniu tekstu lub obrazów, w którym, przenosi się
farbę drukarską na powierzchnie dowolnego rodzaju, z zastosowaniem nośnika obrazu. Obejmuje
on również związane z tym techniki lakierowania, powlekania i laminowania. Przepisom
rozporządzenia podlegają tylko wymienione w tym ustępie procesy składowe.
9.
Przeróbka gumy – proces polegający na zestawianiu mieszanek, mieszaniu, mieleniu,
kalandrowaniu, wytłaczaniu i wulkanizacji gumy naturalnej lub syntetycznej oraz obejmujący inne
operacje pomocnicze przekształcania gumy naturalnej lub syntetycznej w wykończony produkt.
10.
Czyszczenie powierzchni produktów – proces polegający na stosowaniu rozpuszczalników
organicznych w celu usunięcia zanieczyszczeń z powierzchni produktów, łącznie z
odtłuszczaniem, z wyjątkiem czyszczenia na sucho. Proces czyszczenia, na który składa się
więcej niż jedna operacja, przed jakimkolwiek innym rodzajem działalności lub po nim, jest
traktowany jako jeden proces czyszczenia powierzchni. Proces ten nie dotyczy czyszczenia
wyposażenia, lecz czyszczenia powierzchni produktów.
11.
Wytłaczanie oleju roślinnego lub tłuszczu zwierzęcego oraz rafinowanie oleju roślinnego –
proces polegający na wytłaczaniu oleju roślinnego z nasion oraz innych surowców roślinnych,
przetwarzaniu suchych pozostałości w celu wytworzenia tłuszczu zwierzęcego, oczyszczeniu
tłuszczów i olejów otrzymanych z nasion, masy roślinnej lub surowców zwierzęcych.
13.
Powlekanie drutu nawojowego – proces polegający na powlekaniu przewodników metalicznych
stosowanych do nawijania cewek transformatorów i silników itp.
14.
Impregnowanie drewna lub wyrobów drewnopochodnych – proces polegający na
wprowadzaniu środka konserwującego do masy drewna lub wyrobów drewnopochodnych.
Laminowanie drewna i tworzyw sztucznych – proces polegający na sklejaniu drewna lub
tworzywa sztucznego w celu wyprodukowania laminatów.
15.
Załącznik nr 7
12. Obróbka wykończeniowa nowych pojazdów – proces przemysłowy lub
komercyjny polegający na powlekaniu i związanym z tym odtłuszczaniu,
obejmujący:
1)
pierwotne powlekanie pojazdów drogowych lub ich części materiałami
wykończeniowymi, wykonywane poza instalacją produkcyjną,
2)
powlekanie przyczep, w tym naczep,

lecz nieobejmujący wtórnego powlekania pojazdów drogowych lub ich
części, wykonywanego jako część naprawy, konserwacji lub zdobienia.
(doprecyzowanie zapisu ma związek z postanowieniami dyrektywy 2004/42/WE)
Do procesu lakierowania pojazdów drogowych lub ich części, wykonywanego jako część
naprawy, konserwacji i zdobienia pojazdu poza instalacją produkcyjną (tj. wtórnego
powlekania, czyli powlekania pojazdów „starych”) stosuje się przepisy
rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 16.01.2007 r. w sprawie szczegółowych wymagań
dotyczących ograniczenia emisji LZO powstających w wyniku wykorzystywania
rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach, lakierach oraz w preparatach do
odnawiania pojazdów (Dz. U. Nr 11, poz. 72)
ZAŁĄCZNIK NR 8
Standardy emisyjne LZO (zdefiniowane w § 33) - Tabela I
Standardy emisyjne LZO z instalacji wyrażone jako:

stężenie LZO, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny
(CWOrg.), w gazach odlotowych, w warunkach umownych i
oznaczone S1 (standard dla emisji zorganizowanej),

procent wsadu LZO i oznaczone S2 (standard dla emisji
niezorganizowanej),

stosunek masy LZO do jednostki produktu lub surowca i
oznaczone
S4 (standard dla emisji łącznej –
zorganizowanej i niezorganizowanej).
Przez zużycie LZO, oznaczone w tabeli 1 jako Z, rozumie się wsad LZO1) w okresie roku, pomniejszony
o masę LZO, które zostały w tym okresie odzyskane w celu ich wtórnego wykorzystania (Z = I1 – I3).
Lp.
Procesy wymienione w tabeli
I załącznika nr 8
Zużycie LZO
w Mg/rok
S1 w
mg/m3u
S2 w %
S4
1
2
3
4
5
6
1
Gorący offset rotacyjny
> 15 i ≤
> 25
25
100
30
20
30
-
2
Rotograwiura publikacyjna
> 25
75
10 / 151)
-
3
Sitodruk rotacyjny na tkaninie lub
tekturze
> 30
100
20
-
4
Inny rodzaj rotograwiury i sitodruku
rotacyjnego, fleksografia,
laminowanie lub lakierowanie w
drukarstwie
> 15 i ≤ 25
> 25
100
25
-
100
20
5
Czyszczenie na sucho mebli,
odzieży i innych podobnych
produktów, z wyjątkiem ręcznego
usuwania plam i zabrudzeń
>0
-
-
20 g/kg
czystego,
suchego
produktu
6
Czyszczenie powierzchni z
zastosowaniem LZO, o których
mowa w § 35 i 36
>1i≤ 5
>5
20 2)
15
-
20 2)
10
7
Inny rodzaj czyszczenia powierzchni
> 2 i ≤ 10
> 10
75
75
20
15
-
8
Powlekanie nowych pojazdów
> 0,5 i ≤ 15
50
25
-
9
Obróbka wykończeniowa nowych
pojazdów
> 0,5
50
25
-
10
Powlekanie zwijanych metali walcowanych (stali,
aluminium, stopów miedzi)
> 25
50
5 /10
-
11
Inny rodzaj powlekania metali, tworzyw
sztucznych, tkanin, włókien, folii lub papieru
> 5 i ≤ 15
> 15
100 / 100
75 / 50
20
20
-
12
Powlekanie drutu nawojowego o średnicy:
-  0,1 mm
-  0,1 mm
>5
-
-
10 g/kg powleczonego drutu
5 g/kg powleczonego drutu
13
Powlekanie drewna lub wyrobów
drewnopochodnych
> 15 i ≤ 25
> 25
100 / 100
75 / 50
25
20
-
14
Impregnowanie drewna lub wyrobów
drewnopochodnych:
- kreozotem
- innymi LZO
> 25
-
45
100
45
11 kg/m3 impregnowanego
drewna
11 kg/m3 impregnowanego
drewna
.
.
.
Zużycie LZO określone w kolumnie 3 tabeli 1 odpowiada łącznemu zużyciu LZO we
wszystkich instalacjach w zakładzie, w których prowadzony jest dany proces.
ZAŁĄCZNIK NR 8
Standardy emisyjne LZO (zdefiniowane w § 32) -Tabela II
Standardy emisyjne LZO z instalacji wyrażone jako:

stężenie LZO, w przeliczeniu na CWOrg., w gazach odlotowych, w warunkach
umownych i oznaczone jako S1 (standard dla emisji zorganizowanej);

procent wsadu LZO i oznaczone jako S3 (standard dla emisji
niezorganizowanej);

procent wsadu LZO i oznaczone jako S5 (standard dla emisji łącznej –
zorganizowanej i niezorganizowanej).

Emisja LZO z instalacji, wymienionych w tej tabeli nie może przekraczać
łącznie standardów emisyjnych S1 i S3 lub standardu emisyjnego S5
(podobna zasada obowiązuje w odniesieniu do procesu wymienionego
w tabeli I Lp.14 w załączniku nr 8 - impregnowanie drewna lub wyrobów
drewnopochodnych).
Przez zużycie LZO, oznaczone w tabeli 2 jako Z, rozumie się wsad LZO w okresie
roku, pomniejszony o masę LZO, które zostały w tym okresie odzyskane w celu ich
wtórnego wykorzystania (Z = I1 – I3).
Wsad jest to masa zakupionych LZO, którą wprowadzono do instalacji w okresie roku,
oznaczona jako I1, powiększona o masę LZO odzyskanych, ponownie wprowadzonych
do instalacji w okresie roku, oznaczona jako I2.
Lp.
Procesy wymienione w
tabeli II załącznika nr 8
Zużycie LZO
w Mg/rok
S1 w
mg/m3
S3w %
S5 w %
5
6
u
1
2
3
4
Wytwarzanie preparatów
powlekających, lakierów,
farb drukarskich lub spoiw
> 100 i ≤ 1000
150
5
5
> 1000
150
3
3
2
Przeróbka gumy
> 15
20
25
25
3
Wytwarzanie produktów > 50
farmaceutycznych
20
5 / 15
5 / 15
1
Zużycie LZO określone w kolumnie 3 tabeli 2 odpowiada łącznemu zużyciu LZO we
wszystkich instalacjach w zakładzie, w których prowadzony jest dany proces.
ZAŁĄCZNIK NR 8
Tabela III - standardy emisyjne LZO z instalacji powlekania nowych
pojazdów,
których zdolność produkcyjna wymaga zużycia nie mniej niż 15 Mg LZO
w ciągu roku, wyrażone jako stosunek masy LZO do jednostki
powierzchni produktu oraz jako stosunek masy LZO do jednostki
produktu.
Standardy emisyjne LZO z tych instalacji dotyczą wszystkich etapów
procesu prowadzonych w tej samej instalacji, od powlekania
elektroforetycznego, lub wszelkiego innego rodzaju procesu
powlekania, aż do końcowego woskowania i polerowania, jak
również dotyczą LZO zużytych zarówno w czasie produkcji, jak i
poza nim, do czyszczenia wyposażenia procesowego, w tym komór
natryskowych oraz innego wyposażenia stałego.
Roczna produkcja określona w kolumnie 3 tabeli 3 dotyczy łącznej
produkcji we wszystkich instalacjach w zakładzie
STANDARDY EMISYJNE – LZO (§ 33 ust. 4 i 5)
4.
5.
LZO wprowadzane do powietrza przez systemy wentylacji
grawitacyjnej, z wyjątkiem ich wprowadzania do powietrza przez
urządzenia ograniczające wielkość emisji LZO,
traktuje się jako LZO wprowadzane do powietrza w sposób
niezorganizowany.
Jako LZO wprowadzane do powietrza w sposób
niezorganizowany traktuje się także LZO wprowadzane do
powietrza przez:
1)
systemy mechanicznej wentylacji ogólnej,
2)
zawory bezpieczeństwa i zawory odpowietrzające w
instalacjach do magazynowania LZO
z wyjątkiem ich wprowadzania do powietrza przez urządzenia
ograniczające wielkość emisji LZO.
STANDARDY EMISYJNE – LZO (§ 35-37)
Dla LZO określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z
dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. z 2009 r.
Nr 152, z późn. zm.), jako substancje:
1.
1)
2)
3)
4)
rakotwórcze kategorii 1 lub 2 z przypisanym zwrotem R45 lub R49,
mutagenne kategorii 1 lub 2 z przypisanym zwrotem R46,
działające szkodliwie na rozrodczość, kategorii 1 lub 2 z przypisanym zwrotem R60 lub
R61,
rakotwórcze kategorii 3 z przypisanym zwrotem R40 lub R68
stosuje się standard emisyjny S1; standard emisji niezorganizowanej
tych LZO wynosi 0, z zastrzeżeniem ust.4.
2.
Standard emisyjny S1 dla LZO, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, jeżeli suma mas
takich LZO wprowadzanych do powietrza w ciągu jednej godziny jest nie mniejsza
niż 10 g, wynosi 2 mg/m3u; standard ten dotyczy sumarycznego stężenia takich
LZO bez przeliczenia na całkowity węgiel organiczny.
3.
Standard emisyjny S1 dla fluorowcowanych LZO, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
jeżeli suma mas takich LZO wprowadzanych do powietrza w ciągu jednej godziny
jest nie mniejsza niż 100 g, wynosi 20 mg/m3u; standard ten dotyczy
sumarycznego stężenia takich LZO bez przeliczenia na całkowity węgiel organiczny.
LZO – zmiana oznaczeń niektórych LZO
Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
1272/2008/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i
pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy
67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006
Tytuły II, III i IV rozporządzenia mają zastosowanie do:
substancji - od dnia 1 grudnia 2010 r.,
mieszanin - od dnia 1 czerwca 2015 r.
Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia podane są w załączniku III.
Dotychczasowym zwrotom odpowiadać będą odpowiednio zwroty wskazujące
rodzaj zagrożenia :
R40
R45
R46
R49
R60
R61
- H351
- H350
- H340
- H350i
- H360F
- H360D
LZO – zmiana oznaczeń niektórych LZO – c.d.
Na mocy art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/112/WE z
dnia 16 grudnia 2008 r. zmieniającej niektóre dyrektywy w celu dostosowania
ich do rozporządzenia nr (WE) 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i
pakowania substancji i mieszanin
W dyrektywie 1999/13/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) wyrazy "preparat" lub "preparaty" w rozumieniu art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr
1907/2006, w jego brzmieniu z dnia 30 grudnia 2006 r., zastępuje się, odpowiednio,
wyrazami "mieszanina" lub "mieszaniny" w całym tekście z zachowaniem
odpowiednich form gramatycznych;
2) w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:
a) od dnia 1 grudnia 2010 r. ust. 6 otrzymuje brzmienie:

"6. Substancje lub mieszaniny, które z przyczyny zaklasyfikowania ich ze względu
na zawartość LZO jako substancji rakotwórczych, mutagennych lub działających
szkodliwie na rozrodczość, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 [ ], mają
przypisane lub powinny być oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia
H340, H350, H350i, H360D lub H360F lub zwrotami R45, R46, R49, R60 lub R61,
zostaną zastąpione innymi, mniej szkodliwymi substancjami lub mieszaninami, tak
dalece jak jest to możliwe i w możliwie najkrótszym czasie oraz przy uwzględnieniu
zaleceń określonych w art. 7 ust. 1.
LZO – zmiana oznaczeń niektórych LZO – c.d.
b) od dnia 1 czerwca 2015 r. ust. 6 otrzymuje brzmienie:

"6. Substancje lub mieszaniny, które z przyczyny zaklasyfikowania ich ze względu
na zawartość LZO jako substancji rakotwórczych, mutagennych lub działających
szkodliwie na rozrodczość, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 [ ], mają
przypisane lub powinny być oznaczone zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia
H340, H350, H350i, H360D lub H360F, zostaną zastąpione innymi, mniej szkodliwymi
substancjami lub mieszaninami, tak dalece jak jest to możliwe i w możliwie
najkrótszym czasie oraz przy uwzględnieniu zaleceń określonych w art. 7 ust. 1.
c – e ) w ust. 8, 9, 13 wprowadza się odpowiednio następujące zmiany:

wyrazy "zwrot R40" zastępuje się wyrazami "zwroty R40 lub R68";

wyrazy "oznakowanie R40" zastępuje się wyrazami "oznakowanie R40 lub R68";

wyrazy "oznakowanie R40, R60 lub R61" zastępuje się wyrazami "zwrot R40, R68,
R60 lub R61";

od dnia 1 czerwca 2015 r. :
- wyrazy "zwrot R" zastępuje się wyrazami "zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia";
- wyrazy "zwrot R40 lub R68" zastępuje się przez "zwroty wskazujący rodzaj zagrożenia
H341 lub H351";
- wyrazy "oznakowanie R40 lub R68" zastępuje się wyrazami "zwrot wskazujący rodzaj
zagrożenia H341 lub H351";
- wyrazy "zwrot R40, R68 lub R61" zastępuje się wyrazami "zwrot wskazujący rodzaj
zagrożenia H341 H351, H360F lub H360D".
STANDARDY EMISYJNE – LZO (§ 33 i 34)

Dotrzymanie standardów emisyjnych sprawdza się na podstawie
pomiarów wielkości emisji LZO i rocznego bilansu masy LZO, stosując
odpowiednio wzory podane w § 34.
Standardy emisyjne LZO z niektórych instalacji określone w zał. nr 8 do
rozporządzenia w tabeli I jako S2 (dla LZO wprowadzanych do powietrza w
sposób niezorganizowany - wyrażone jako % wsadu LZO (I1 + I2)
sprawdza się stosując następujący wzór:

I1  (I3  H  O  W  R  G)
100 
 S2
I1  I2
BILANS MASY LZO
(wg. dyrektywy 1999/13/WE - plan zarządzania rozpuszczalnikami)
WYKONYWANY W CELU
sprawdzenia zgodności z wymaganiami, tj.
ustalenia, czy:

emisja niezorganizowana
lub emisja całkowita nie powoduje
przekroczenia standardu emisyjnego

emisja całkowita jest zgodna z
planem obniżenia emisji
I1 – masa zakupionych LZO, którą wprowadzono do instalacji
w okresie roku ,
I2 – masa LZO odzyskanych ponownie wprowadzonych
do instalacji w okresie roku,
I3 – masa LZO odzyskanych w celu ich wtórnego użycia,
lecz nie jako wsad do instalacji, w okresie roku,
Masa wyj.
Zasada
bilansu:
Masa
wejściowa
I1
Masa wej. LZO
=
Masa wyj.LZO
Masa wyj. G
Masa wyj. R
Masa wyj. O
Masa wyj. W
H – masa LZO zawarta w produktach o wartości handlowej,
Masa wyj. H
O – masa LZO zawartych w odpadach,
Masa wyj. I3
W – masa LZO zawartych w ściekach,
R – masa LZO utraconych lub zatrzymanych w urządzeniach
redukujących emisję LZO, nie uwzględnionych w O i W,
Em.niezorg.
Masa wej. I2
G – masa LZO zawartych w gazach odlotowych wprowadzanych do powietrza
w sposób zorganizowany,
Masa wej. I2
Standardy emisyjne LZO z niektórych instalacji określone w zał. nr 8 do
rozporządzenia w tabeli II jako S3 (dla LZO wprowadzanych do powietrza
w sposób niezorganizowany - wyrażone jako % wsadu LZO
sprawdza się stosując następujący wzór:
I1  (I3  H  O  W  R  G)
100 
 S3
I1  I2
GDZIE:
I1 - masa zakupionych LZO, którą wprowadzono do instalacji w okresie roku,
I2 - masa LZO odzyskanych, ponownie wprowadzonych do instalacji w okresie roku,
I1 + I2 = WSAD LZO do instalacji
I3 - masa LZO odzyskanych z instalacji w celu ich wtórnego użycia, lecz nie jako
wsad do instalacji, w okresie roku,
STANDARDY EMISYJNE – LZO (§ 34)


Wzór, według którego sprawdza się dotrzymywanie standardu
emisyjnego S4, stosowany jest także do sprawdzania
dotrzymywania standardów określonych dla procesów powlekania
nowych pojazdów, których zdolność produkcyjna wymaga
zużycia nie mniej niż 15 Mg LZO w ciągu roku, z tym że zamiast
S4 przyjmuje się te standardy.
Sprawdzania dotrzymywania standardów emisyjnych
dokonuje się w terminie 2 miesięcy od zakończenia roku
objętego bilansem;
o każdym przypadku niedotrzymania tych standardów
informuje się niezwłocznie organ ochrony środowiska
właściwy do wydania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub
pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego,
przedkładając roczny bilans masy LZO.
STANDARDY EMISYJNE – LZO (§ 37 ust. 1 - 4 )
Przepisu § 33 (czyli standardów emisyjnych) nie stosuje się do instalacji,
w których nie są dotrzymywane standardy emisyjne, ale dla których:
1.


spełniony jest warunek planu obniżenia emisji określony w załączniku nr 9, albo
prowadzący instalacje opracuje inny plan obniżenia emisji, którego realizacja
zapewni spełnienie warunku obniżenia emisji równoważnego temu, które zostałoby
osiągnięte przy zastosowaniu standardów emisyjnych.
2.
Równoważne obniżenie emisji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, z instalacji
nowych, które zostaną oddane do użytkowania, powinno nastąpić z dniem
oddania instalacji do użytkowania.
3.
W terminie 2 miesięcy od zakończenia każdego roku objętego planem obniżenia
emisji przedkłada się organowi ochrony środowiska właściwemu do wydania
pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia
zintegrowanego i ministrowi właściwemu do spraw środowiska sprawozdanie
dotyczące poprzedniego roku, zawierające odpowiednio:
sprawdzenie spełnienia warunku planu obniżenia emisji określonego w załączniku nr
9 do rozporządzenia albo
rozliczenie planu obniżenia emisji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w tym roczny bilans
masy LZO.


ZAŁĄCZNIK NR 9
Zgodność z wymaganiami jest osiągnięta, jeżeli emisja LZO wyznaczona z „planu
zarządzania rozpuszczalnikami” nie przekracza wielkości emisji docelowej.
Warunek, którego spełnienie umożliwia odstąpienie od standardów
emisyjnych, w związku z planem obniżenia emisji
I1 - (I3 + H + O + W + R) ≤ E
gdzie:
I1 – masa zakupionych LZO, którą wprowadzono do instalacji w okresie roku,
I3 – masa LZO odzyskanych z instalacji w celu ich wtórnego użycia, lecz nie jako wsad do instalacji, w
okresie roku,
H – masa LZO zawartych w produktach o wartości handlowej,
O – masa LZO zawartych w odpadach,
W – masa LZO zawartych w ściekach,
R – masa LZO utraconych lub zatrzymanych w urządzeniach ograniczających wielkość emisji LZO,
nieuwzględnionych w O i W,
E – oznacza wielkość emisji docelowej ustaloną w następujący sposób:
1. Masę substancji stałych zawartych w zużywanych w ciągu roku powłokach, farbach
drukarskich, lakierach lub klejach mnoży się przez odpowiedni współczynnik
krotności.
ZAŁĄCZNIK NR 9
Procesy prowadzone w instalacjach, w których używane są
LZO
- Współczynnik krotności




Rotograwiura, fleksografia, laminowanie lub lakierowanie jako
część drukarstwa, powlekanie drewna, wyrobów
drewnopochodnych, tkanin, włókien, folii lub papieru,
pokrywanie klejem
- 4
Powlekanie zwijanych metali walcowanych
-3
Powlekanie produktów mających kontakt z żywnością,
powlekanie dla potrzeb lotnictwa
- 2,33
Inne rodzaje powlekania, sitodruk rotacyjny
- 1,5
ZAŁĄCZNIK NR 9
2. Do standardu emisyjnego S2 dodaje się liczbę n
wynoszącą:
a)



b)
15 – w przypadku instalacji określonych w tabeli 1 w załączniku nr 8
do rozporządzenia w:
lp. 8 i 9
lp. 11, jeżeli roczne zużycie LZO jest nie większe niż 15 Mg
lp. 13, jeżeli roczne zużycie LZO jest nie większe niż 25 Mg,
5 – w przypadkach innych niż określone w lit. a;
3. Mnoży się wartości otrzymane w pkt 1 i 2, a następnie
dzieli przez 100.
Przykład obliczania emisji docelowej
Roczna emisja odniesienia
Standard
Całkowita masa
Współcz.
emisji niezorg.
substancji stałych
krotności
: 100=
[%]
we wszystkich
dla
x
x
stosowanych
działaln.
+ 15
materiałach
(małe obiekty)
(Mg/rok)
lub + 5
(inne obiekty)
100 t (subs. stałe) x 1,5 x (20+5) : 100 = 37,5 t
Emisja
docelowa
(maks. całkowita emisja lZO)
I. Warunek planu obniżenia emisji może być dostosowany do
specyfiki działalności
II. Warunek planu obniżenia emisji może być spełniony dzięki
np.:
- zastosowaniu rozpuszczalników o mniejszej zawartości LZO niż
wcześniej stosowane - rozpuszczalników opartych na wodzie,
produktów o wysokiej zawartości cząstek stałych, produktów pozbawionych
rozpuszczalników,
- zmniejszeniu ilości rozpuszczalników do czyszczenia.
III. Zaleta stosowania warunku planu obniżenia emisji
nie ma potrzeby inwestowania w techniki do oczyszczania gazów
odlotowych, a więc nie jest wymagany monitoring emisji.
Rozporządzenie
Ministra Środowiska
z dnia 4 listopada 2008 r.
w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów
wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody
(Dz.U. Nr 283, poz. 2842)
POMIARY – LZO (§ 7 rozporządzenia)
1.
Pomiary emisji LZO prowadzi się dla instalacji, do których stosuje się
przepisy w sprawie standardów emisyjnych z instalacji, jeżeli spełnienie
wymagań wynikających z tych przepisów wymaga stosowania
urządzeń ograniczających wielkość emisji LZO.
3. Ciągłe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się, jeżeli z jednego
emitora są wprowadzane do powietrza LZO w ilości nie mniejszej niż
średnio 10 kg/h w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla
organicznego.
4. Okresowe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się, jeżeli z
jednego emitora są wprowadzane do powietrza LZO w ilości średnio do
10 kg/h w przeliczeniu na emisję całkowitego węgla organicznego.
5. Okresowe pomiary emisji LZO do powietrza prowadzi się raz na rok.
POMIARY – LZO (§ 11 rozporządzenia)
4. Ciągłe i okresowe pomiary emisji LZO wprowadzanych do powietrza
z instalacji, o których mowa w § 7 ust. 1, wykonuje się:

metodą ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, oznaczając całkowity
węgiel organiczny – w przypadku instalacji, dla których określono standard
emisyjny S1;

metodą chromatograficzną lub metodą ciągłej detekcji
płomieniowo-jonizacyjnej, oznaczając całkowity węgiel organiczny – w
przypadku instalacji, dla których określono standard emisyjny S4, oraz instalacji
powlekania nowych pojazdów, których zdolność produkcyjna wymaga zużycia
nie mniej niż 15 Mg LZO w ciągu roku;

metodą chromatograficzną – w przypadku LZO klasyfikowanych w przepisach
w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją
i oznakowaniem jako R40, R45, R46, R49, R60 lub R61.
5. W przypadku pomiarów okresowych emisji LZO, wykonywanych metodą
ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej, z oznaczeniem całkowitego
węgla organicznego, całkowity czas pomiaru powinien wynosić co
najmniej 60 minut, w co najmniej 3 seriach pomiarowych nie krótszych niż
20 minut, w przypadku, jeżeli w instalacji dany proces prowadzony jest
w czasie krótszym niż 60 minut, pomiar powinien zostać przeprowadzony
w całym czasie trwania procesu.
WYTYCZNE KE
Wytyczne dotyczące zastępowania i redukcji LZO z rodzajów
działalności podlegających Dyrektywie w sprawie emisji LZO
z rozpuszczalników (w języku angielskim) zamieszczone są na
stronie internetowej:
http://circa.europa.eu/Public/irc/env/voc/home
A tłumaczenia wytycznych na język polskich dla niektórych rodzajów
działalności (czyszczenie powierzchni, pokrywanie spoiwem,
pokrywanie i wykańczanie pojazdów, wytwarzanie artykułów
farmaceutycznych, wytwarzanie preparatów powlekających,
lakierów, farb drukarskich i klejów, powlekanie metali, tworzyw
sztucznych, tkanin, włókien, folii i papieru, przeróbka gumy,
laminowanie drewna i tworzyw sztucznych) zamieszczone są na
stronie internetowej www.mos.gov.pl w zakładce
Prawo – Wyjaśnienia do przepisów
WYTYCZNE KE
Wytyczne zawierają szczegółowe informacje dotyczące:
-
-
-
-
stosowania substancji i technik, które potencjalnie obniżają skutki LZO w
powietrzu, wodach, glebach, ekosystemach i dla zdrowia ludzi,
krótki przegląd poszczególnych rodzajów działalności i związanych z nimi sektorów
przemysłu,
opis stosowanych rozpuszczalników organicznych, powodowanych przez nie emisji
LZO oraz możliwych oddziaływań na środowisko i zdrowie ludzi,
wszechstronny przegląd środków niezawierających LZO, alternatywnych wobec
konwencjonalnych układów rozpuszczalnikowych, układów ze zredukowaną
zawartością LZO, a także innych środków prewencyjnych i technik obniżających
emisje LZO. Szczególną uwagę poświęcono zastępowaniu LZO klasyfikowanych
jako substancje rakotwórcze, mutagenne, lub działające szkodliwie na rozrodczość
oraz chlorowcowanych LZO zgodnie z wyrażeniami ryzyka od R40 do R68.
Wytyczne prezentują także pojawiające się techniki oraz praktyczne przykłady
skutecznego wdrożenia środków zapobiegających i redukujących LZO.
DZIĘKUJĘ
ZA UWAGĘ