Transcript 1 rok świetlny
W stronę gwiazd Dział IV
Wszechświat i odległości we Wszechświecie
Jednostka astronomiczna (j.a.), która odpowiada średniej odległości Ziemi od Słońca i wynosi w przybliżeniu około 150mln km.
Bartosz Jabłonecki
Wszechświat i odległości we Wszechświecie
1 rok świetlny (1r. św.) - jest to odległość jaką światło, poruszające się z prędkością 300000 km / s , przebędzie w ciągu jednego roku.
1 rok świetlny = 9500 mld km Bartosz Jabłonecki
100 km 0 odległość Czersk - Gdańsk Bartosz Jabłonecki
1000 km 0 Polska Bartosz Jabłonecki
10 000 km 0 Ziemia Bartosz Jabłonecki
100 000 km 36 000 km 0 orbita satelity geostacjonarnego Bartosz Jabłonecki
1 mln km 0 orbita Księżyca 380 000 km Bartosz Jabłonecki
10 mln km 0 orbita Księżyca Bartosz Jabłonecki
100 mln km Ziemia 41 mln km Wenus 0 opozycja Wenus Bartosz Jabłonecki
1 mld km Słońce Jowisz 780 mln km Ziemia 0 orbita Jowisza Bartosz Jabłonecki
10 mld km 0 Układ Słoneczny Bartosz Jabłonecki
100 mld km Układ Słoneczny 0 orbity komet krótkookresowych Bartosz Jabłonecki
1000 mld km 0 orbity komet długookresowych Bartosz Jabłonecki
1 rok świetlny Obłok Oorta 0 zasięg występowania komet Bartosz Jabłonecki
10 lat świetlnych (lś) Słońce 0 najbliższa gwiazda Alfa Centauri 4,2 lś Bartosz Jabłonecki
100 lś Słońce 0 najbliższe gwiazdy Bartosz Jabłonecki
1000 lś Słońce 400 lś 0 gromady otwarte Bartosz Jabłonecki
10 000 lś 0 Słońce spiralne ramię Oriona Bartosz Jabłonecki
100 000 lś 0 Słońce 30 000 lś Droga Mleczna Bartosz Jabłonecki
1 mln lś Droga Mleczna 170 000 lś Wielki Obłok Magellana 0 najbliższe galaktyki Bartosz Jabłonecki
10 mln lś galaktyka Andromedy 2 mln lś Droga Mleczna 0 Grupa Lokalna Bartosz Jabłonecki
100 mln lś 0 okoliczne gromady galaktyk Bartosz Jabłonecki
1 mld lś 0 zakres obserwowanego wszechświata Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
Galaktyki to skupiska (układy) złożone nawet z miliardów gwiazd.
Siły grawitacji powodują, że gwiazdy tworzą takie układy.
Bartosz Jabłonecki
Bartosz Jabłonecki
Bartosz Jabłonecki
Wielki Obłok Magellana Bartosz Jabłonecki
Wielki Obłok Magellana - Seahorse Bartosz Jabłonecki
Mały Obłok Magellana
Galaktyka NGC 1569 Bartosz Jabłonecki
Bartosz Jabłonecki
Galaktyka Wirowa- M51 i jej towarzysz NGC 5195 Bartosz Jabłonecki
Hickson 44 – zwarta grupa galaktyk Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
Gwiazdy to rozżarzone kule gazowe. Temperatura we wnętrzu gwiazd sięga milionów stopni. Najbliższą nam gwiazdą jest Słońce. Za pomocą naszego wzroku możemy dostrzec w nocy ok. 2500 gwiazd. Bartosz Jabłonecki
Wielkość gwiazd
Bartosz Jabłonecki
Cykl życia słońca
http://apod.nasa.gov/apod/archivepix.html
Bartosz Jabłonecki
Bartosz Jabłonecki
Niebo nad mostem kolejowym w Buszkowie.
Bartosz Jabłonecki
Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
Planety to stosunkowo duże ciała niebieskie, obiegające Słońce lub inne gwiazdy. Są ciałami „zimnymi’’, nie emitują własnego światła i są widoczne dzięki oświetleniu przez gwiazdę, wokół której krążą. Posiadają atmosferę, a materia występuje na ich powierzchni jednocześnie w trzech stanach skupienia.
Bartosz Jabłonecki
Pierwsza zobrazowana planeta układu pozasłonecznego (2004r.)
2M1207b http://en.wikipedia.org/wiki/File:Primera_foto_planeta_extrasolar_ESO.jpg
Bartosz Jabłonecki
Pozasłoneczny układ planetarny (2008r.)
Wokół OGLE-06-109L krążą przynajmniej dwie planety: OGLE-2006-BLG-109L b OGLE-2006-BLG-109L c. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/ 5/59/OGLE-2006-BLG-109_scheme2.png
Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
Księżyce to mniejsze od planet ciała niebieskie, które często towarzyszą planetom.
Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
Komety obserwujemy na niebie jako jasno świecące kule z długimi warkoczami. Są to należące do Układu Słonecznego ciała niebieskie o średnicy od kilku do kilkudziesięciu kilometrów. Niewidoczne, gdy znajdują się daleko od Słońca. Gdy się zbliżają do Słońca, zaczynają świecić.
Komety to wielkie śniegowe kule. Ich budulcem jest zamrożony gaz i pył. Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
W przestrzeni pozaziemskiej porusza się wiele ciał o masach od kilku miligramów aż do brył o masach wielu ton, które nazywamy meteoroidami. Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
Część z meteoroidów, wpadając w atmosferę ziemską, dzięki tarciu rozgrzewa się i przechodzi ze stanu stałego w lotny (gazowy), a ogrzane wzdłuż drogi ich przelotu powietrze świeci. Świecenie to trwa przeważnie ułamek sekundy. Takie zjawiska świetlne, powstające w atmosferze ziemskiej nazywamy meteorami.
Bartosz Jabłonecki
Obiekty we Wszechświecie
Nieliczne z dużych meteoroidów nie wyparowują całkowicie i wtedy ich resztki spadają na ziemię. Bryły takiej materii nazywamy meteorytami. Bartosz Jabłonecki
KONIEC www.fizyka.iss.com.pl
Bibliografia R.Rozenbajgier i E. Misiaszek
Fizyka z astronomią dla zasadniczej szkoły zawodowej Kraków 2003, ZamKor
Podziękowania dla
Moniki Powałowskiej
za przepisanie tekstów.