Transcript HDD_2
Interfejs SCSI SCSI (Small Computer System Interface) wykorzystywany do sterowania napędów dysków twardych, stanowi raczej standard szyny niż standard interfejsu dysków twardych. Jeśli w komputerze PC zostanie zainstalowany sterownik SCSI, to otrzymamy nową magistralę do której będzie można podłączyć kilka urządzeń. Poprzez SCSI można połączyć ze sobą 8 (16) inteligentnych jednostek w tzw. konfiguracji łańcuchowej (ang. Daisy Chain). W konfiguracji łańcuchowej wszystkie linie interfejsu są wspólne dla wszystkich urządzeń, a kabel łączy urządzenie pierwsze z drugim, drugie z trzecim, trzecie z czwartym, itd. Interfejs SCSI - konfiguracja Dysk twardy wymaga skonfigurowania: przede wszystkim ustawić należy numer dysku twardego (od 0 do 6, numer 7 zarezerwowany jest dla sterownika), który jest jednocześnie priorytetem urządzenia pracującego w systemie SCSI; ponadto za pomocą specjalnej zworki należy ustawić kontrolę parzystości lub zrezygnować z niej. Jeśli w komputerze będzie instalowanych więcej niż jeden dysk twardy, należy tylko na ostatnim ustawić terminatory (z pozostałych natomiast, terminatory należy usunąć lub wyłączyć). Terminatory to rezystory tłumiące odbicia. Interfejs SCSI Współczesne karty sterowników SCSI mogą posiadać złącza dwóch standardów: 50-stykowe złącza 8-bitowego interfejsu SCSI i 68-stykowe złącza 16-bitowe Wide / Fast / Ultra SCSI. IDE vs. SCSI Serial ATA Nowy kabel ma zaledwie 8 mm szerokości oraz siedem żył, z czego cztery to przewody sygnałowe (jedna para nadawcza i jedna para odbierająca sygnały). Taśma może mieć długość do jednego metra i być w dowolny sposób zaginana. Serial ATA Urządzenia Serial ATA działają w topologii gwiazdy z połączeniami typu punkt do punktu tzn. każdy napęd ma swój własny przewód. Obecnie stosuje się tzw. równoległą wersję Serial ATA, w której rozdzielono przewody sygnałowe i prądowe - stąd mamy do czynienia z dwoma złączami na dysku twardym (specyfikacja przewiduje jednak możliwość podłączania "twardziela" jednym kablem). Serial ATA Magistrala ta ma też wyjątkową odporność na zakłócenia, mimo że taktowana jest zegarem o częstotliwości aż 1,2 GHz. Dzieje się tak nie tylko za sprawą transmisji szeregowej, ale również ze względu na odpowiednie algorytmy przesyłania danych. Wysoka prędkość taktowania magistrali Serial ATA sprawia, że teoretyczna prędkość przesyłania informacji wynosi aż 150 MB/s. W praktyce jednak osiągi tych dysków są porównywalne z szybkością działania modeli UltraATA/100. Co daje standard SerialATA Własność UltraATA/133 Serial ATA Przepustowość Maks. długość kabla Podłączenie "na gorąco" 133 MB/s ok. 45 cm 150 MB/s 1m - + Maks. liczba dysków 4 4 Serial ATA II Zwiększenie prędkości przesyłania danych miedzy interfejsem dysku twardego a kontrolerem Serial-ATA z 1.5Gb/s (150MB/s) do 3.0Gb/s (300MB/s). Należy pamiętać, że podwojenie przepustowości interfejsu nie przekłada się bezpośrednio na wzrost wydajności dysków twardych. Serial ATA II Zwielokratniacze portów (ang. port multipliers). Czyli każde urządzenie wymaga własnego portu. W środowiskach serwerowych zaczyna to być problem. Każde takie urządzenie jest odpowiednikiem koncentratora sieciowego. Jego główne zadanie pokrywa się dokładnie z jego nazwa - zwielokratnia ilość portów. W ten sposób do jednego portu hosta można podłączyć nawet piętnaście urządzeń SATA. To właśnie w tym miejscu przyda się dodatkowa przepustowość interfejsu (3.0Gbps). Serial ATA II Wybieracze portów (ang. port selectors) - to kolejna nowość SATA II która nie koniecznie przyda się w domu, ale w serwerowni jak najbardziej. Wybieracz portów umożliwia podłączenie fizycznie jednego urządzenia SATA do dwóch kontrolerów hosta (jeśli jeden z kontrolerów zawiedzie, drugi przejmie jego rolę). Jest to również prosty sposób na udostępnienie zewnętrznej pamięci masowej więcej niż jednemu serwerowi. Serial ATA II Macierzyste kolejkowanie poleceń (ang. Native Command Queuing - NCQ) . Znane już z SATA. Wcześniej było to jednak tylko rozszerzenie oficjalnej specyfikacji. Stąd nie każdy chipset je obsługiwał, od producenta zależało bowiem czy implementować tę funkcjonalność czy nie. W chwili obecnej NCQ jest częścią oficjalnej specyfikacji i każdy kto chce otrzymać znaczek zgodności, będzie musiał je obsługiwać.