Transcript Historia Zespołu Szkół Technicznych w Nysie najstarszej

Historia
Zespołu Szkół Technicznych
w Nysie
najstarszej szkoły zawodowej
w powiecie
Mgr inż. Zofia Goleniowska
Budynek szkoły
Budynek szkoły- 2009 rok
Publiczna
Szkoła Dokształcająca Zawodowa




W lipcu 1945 roku przybył do Nysy nauczyciel szkoły
zawodowej w Siemianowicach – Józef Dąbrowski,
który z polecenia kuratorium katowickiego przystąpił
do uruchomienia pierwszej polskiej szkoły zawodowej
na terenie ziemi nyskiej.
Powstała szkoła zawodowa będąca zalążkiem naszej
szkoły i innych szkół zawodowych w Nysie.
Nazywała się Publiczną Szkołą Dokształcającą
Zawodową
Dyrektorem był Józef Dąbrowski od 1945-1947
roku.
Z dniem 14 marca 1946 roku rozpoczęto naukę w nowym
budynku przy ulicy Szopena 22/24





Szkoły tego typu o trzyletnim okresie nauczania były
przeznaczone dla młodzieży pracującej.
W pierwszych latach po wyzwoleniu podstawą prawną
powoływania i działalności szkół była ustawa przedwojenna
z 1937 roku.
Z końcem września 1945 roku szkoła nyska otrzymała budynek
przy ulicy Sudeckiej 7.
Następne tygodnie upłynęły na werbowaniu uczniów do tej
placówki.
Dyrektor nawiązywał kontakty z istniejącymi i czynnymi już
zakładami pracy w Nysie, Paczkowie i Głuchołazach.
Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa
rozpoczęła swoją pracę w dniu 1 października 1945
roku a pod koniec listopada liczyła 40 osób.





Byli to uczniowie starsi w wieku 18-20 lat, którzy pracowali w
różnych zawodach,
głównie w zakładach Okręgowych Sieci Elektrycznych Śląska
Opolskiego- OSSO i przedsiębiorstwach zarządu miejskiego w
Nysie.
W ciągu pierwszego roku szkolnego 1945/1946 liczba uczniów
wzrosła do 103 osób pobierających naukę
w trzech klasach: elektrycznej, metalowej i handlowej.
Od 1948 roku wprowadzono klasy dla młodzieży niepracującej.
Przy szkole utworzono internat.


Z dniem 14 marca 1946 roku rozpoczęto
naukę w nowym budynku przy ulicy
Szopena 22/24
w którym przed wojną mieściły się szkoły niemieckie.
Chociaż nowy budynek dysponował większą liczba
pomieszczeń, to trudności były ogromne. Brakowało
sprzętów szkolnych, podręczników, pomocy
naukowych oraz brakowało nauczycieli (pracowało
tylko 4 nauczycieli ).

Dyrektorem szkoły był Władysław
Adamcewicz.
W październiku 1946 roku w budynku szkoły
powstaje Ośrodek Szkoleniowy Energetyki






z trzema klasami gimnazjalnymi i dwiema licealnymi podległymi
Ministerstwu Energetyki
Do gimnazjum przyjmowano uczniów po ukończeniu szkoły
podstawowej, natomiast warunkiem przyjęcia do liceum było
ukończenie gimnazjum lub liceum ogólnokształcącego.
W pierwszym roku uczęszczali uczniowie na wydziały :
elektryczny i mechaniczny
W roku szkolnym 1947/48 szkoła liczyła 13 oddziałów z 573
uczniami.
W roku szkolnym 1948/49 szkoła liczyła 16 oddziałów z 670
uczniami.
W roku szkolnym 1949/50 ośrodek szkoleniowy energetyki w
Nysie liczył 735 uczniów( gimnazjum – 348, liceum 387 a
publiczne średnie szkoły zawodowe – 415 uczniów.
W latach następnych nastąpił dalszy rozwój szkoły ze
względu na duże potrzeby związane
z kształceniem kadry technicznej.
 W 1949 roku powołano do życia Centralny Urząd
Szkolenia Zawodowego, który miał zająć się
szkolnictwem zawodowym z ośrodkiem
dyspozycyjnym przeniesionym z Katowic do Opola,
ponieważ w 1950 roku powstało województwo
opolskie.

Reforma z 1951 roku
wprowadziła nowe typy szkól zawodowych.



Głównym ich typem miały być zasadnicze szkoły
zawodowe - dwuletnie dla młodzieży od 14 lat,
przygotowujące robotników i pracowników
wykwalifikowanych w różnych specjalnościach.
Technika zawodowe - przyjmowały uczniów po szkole
podstawowej od 14 lat i kształciły w specjalnościach
technicznych w ciągu 4 lat a w specjalnościach
ekonomicznych 3 lata.
Dla absolwentów zasadniczych szkół zawodowych
organizowano trzyletnie technika dzienne, wieczorowe
i zaoczne.
Technikum Mechaniczno – Energetyczne



W roku 1951 utworzono również pierwsze
zasadnicze szkoły zawodowe metalowoenergetyczne kształcące kadry na potrzeby
Zakładu Urządzeń Przemysłowych i Zakładu
Budowy Nadwozi Samochodowych.
W roku szkolnym 1950/51 uruchomiono technikum
mechaniczne w Nysie na ulicy Szopena, które
otrzymało w następnym roku nazwę Technikum
Mechaniczno – Energetycznego
i podlegało resortowi przemysłu ciężkiego. Liczyło 20
oddziałów - uczęszczało do niej 903 uczniów oraz 3
klasy dla pracujących liczące 72 uczniów.
Przeniesienie Technikum Mechanicznego
do budynku na ulicy Orkana - 1959 rok





Szkoła kształciła w następujących kierunkach: technik sieci
napowietrznych, sieci kablowych, podstacji, budowy aparatury
chemicznej, obróbki metali skrawaniem, spawalnictwa i
planowania przemysłowego.
W latach następnych na wskutek zaspokojenia potrzeb
zmniejszono ilość kierunków do trzech.
Jednocześnie prowadzono zajęcia w Zasadniczej Szkole
Metalowo- Energetycznej o specjalności blacharz, ślusarz, tokarz,
od 1954 r.- formierz, monter urządzeń elektrycznych a od 1956 handlowiec.
W 1950 roku uruchomiono warsztaty szkolne, początkowo
w baraku obok kina nad Nysą, później na ulicy Świerczewskiego.
Od września 1959 roku Zasadnicza Szkoła Metalowa
została przeniesiona z ulicy Szopena do Technikum
Mechanicznego przy ulicy Orkana
Powstała Szkoła Rzemiosł Budowlanych


W związku z dużym zapotrzebowaniem miejscowego środowiska
na wykwalifikowanych robotników budowlanych w 1957 roku
otworzono dwa oddziały o specjalnościach budowlanych murarza , tynkarza, później - malarza, betoniarza, instalatora
urządzeń sanitarnych.
Powstała Szkoła Rzemiosł Budowlanych.
Powstanie Technikum Ekonomicznego – 1961 rok





Po długich staraniach uzyskano zgodę na otworzenie przy Szkole
Rzemiosł Budowlanych :
w roku 1961 filii Technikum Ekonomicznego w Opolu,
a od 1 września 1963 roku szkoła stała się szkołą samodzielną.
W roku 1965 rozpoczęto prace remontowo – adaptacyjne w
nieużywanym budynku przy ul.Ujejskiego, który stał się później
siedzibą Zespołu Szkół Ekonomicznych
w roku 1964 Technikum Budowlanego dla młodzieży, a w
roku szkolnym 1965 Technikum Budowlanego dla Pracujących
Po 1965 roku nastąpił również rozwój szkół przyzakładowychZakładu Urządzeń Przemysłowych i Zakładów
Energetycznych.
w roku 1967 utworzono Pomaturalne Studium Zawodowe istniejące tylko dwa lata,
w roku 1970 powstała Szkoła Rzemiosł Budowlanych przy
Nyskim Przedsiębiorstwie Budowlanym
Budynek przy ulicy Szopena mieścił w swoich
murach wszystkie szkoły zawodowe
i technika , które powstały w latach 1945 – 1965
roku w Nysie.
Z tego budynku zostały przeniesione
 do budynku przy ulicy Orkana w 1959 roku klasy
mechaniczne
 do budynku przy ul. Ujejskiego w 1965 roku klasy
ekonomiczne.
W 1972 roku Technikum Budowlane otrzymało
sztandar i imię Bohaterów Warszawy.


Od roku1975 roku zmieniano nazwę szkoły na Zespół Szkół
Zawodowych nr 2, Zespół Szkól Budowlanych, Zasadniczą
Szkołę Zawodową .
W 1982 roku ze względu na różnorodność zawodów i różne
typy szkół nazwa szkoły została zmieniona – na
Zespól Szkół Technicznych

Nazwa ta obowiązuje do dnia dzisiejszego.




W roku 1991 powołano Szkołę Zasadniczą Specjalną a
W 1996 r. Zasadniczą Szkołę Zawodową dla Dorosłych.
Na poziomie technikum kształcono w Technikum Budowlanym
dla młodzieży, dla dorosłych oraz od 1995 r. w Technikum
Budownictwa Wodnego i Technikum Technologii Żywności.
Reforma szkolnictwa w 2002 r. wprowadziła duże zmiany,
powstały licea profilowane – 3 letnie, technika – 4 letnie, szkoły
zawodowe – 2, 3 letnie, licea i technika uzupełniające i szkoły
policealne.
Obecnie w skład Zespołu Szkół Technicznych
wchodzą następujące szkoły:








IV Liceum Profilowane
Technikum nr 4
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 3
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 5 Specjalna
Liceum Uzupełniające
Liceum Uzupełniające dla Dorosłych
Technikum Uzupełniające i Technikum Uzupełniające dla
Dorosłych
Szkoły Policealne
Praktyki zawodowe

Uczniowie pogłębiają swoją wiedzę teoretyczną
na zajęciach praktycznych, praktykach
zawodowych, zajęciach laboratoryjnych. Spora
część zajęć praktycznych odbywała się i odbywa
na budowach w Nysie i okolicy, w zakładach
stolarskich, mechanicznych, lakierniczych,
fryzjerskich, krawieckich, w piekarniach i wielu,
wielu innych zakładach pracy.
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 3
murarz
stolarz
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 3
cieśla
monter konstrukcji
budowlanych
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 3
dekarz
monter instalacji i urządzeń
sanitarnych
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 3
krawiec
kucharz
Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 3
sprzedawca
cukiernik
Technikum nr 4
Technik budowlany
Technik architektury
krajobrazu
Gabinety i pracownie przedmiotowe




Na przestrzeniu tylu lat zaobserwować można jak zmieniało się
wyposażenie pracowni, gabinetów przedmiotowych,
laboratoriów.
Dzięki zapobiegliwości dyrekcji szkoły i nauczycieli nowe
technologie, metody, materiały, sprzęt, wyposażenie,
odpowiednia literatura były i są zawsze do dyspozycji uczniów.
Przez lata doposażano pracownie przedmiotowe, wprowadzano
nowe środki audiowizualne
Gabinety przedmiotowe posiadają wystrój adekwatny do
nauczanych treści – to zasługa nauczycieli przedmiotów
zawodowych, którzy w ramach prac dyplomowych razem z
młodzieżą tworzyli nowoczesne pomoce naukowe.
Pracownie komputerowe, obiekty sportowe



Baza dydaktyczna to również trzy pracownie
komputerowe wyposażone w nowoczesny sprzęt
z dostępem do Internetu
pracownia dla kucharzy małej gastronomii,
laboratorium budowlane.
W skład obiektów szkolnych wchodzi również
sala gimnastyczna, siłownia i boiska sportowe.
Olimpiady, turnieje i konkursy



Od wielu lat uczniowie nasze szkoły biorą udział w
różnych konkursach, olimpiadach i osiągają sukcesy.
Uczniowie technikum biorą udział w Olimpiadzie
Wiedzy i Umiejętności Budowlanych, murarze i stolarze
w Turnieju,, Złotej Kielni” osiągając duże sukcesy.
Młodzież naszej szkoły bierze udział w licznych
zawodach sportowych, wystawach, koncertach,
prelekcjach.


W tym miejscu wypada poświęcić klilka słów
przygotowaniu merytorycznemu i wynikom z
jakimi absolwenci opuszczają szkołę. Zdobyte
przez nich wysokie kwalifikacje powodują, że
zajmują oni odpowiedzialne stanowiska
gospodarcze i administracyjne w mieście,
regionie, kraju a nawet za granicami kraju.
Wielu absolwentów podejmuje studia wyższe na
uczelniach technicznych, część podejmuje pracę.
W ciągu tych lat nad całością kształcenia
sprawowali pieczę dyrektorzy :








Józef Dąbrowski 1945-1946
Władysław Adamcewicz – 1947- 1956
Wiktor Zych 1956 – 1960
Władysław Braniewski 1960 – 1967
Krystyna Warycka – 1967-1976
Edward Korytko 1976 – 1990
Stefan Kowal 1990 – 2006
obecnie Henryka Sępek od 2006
Pomagali im wicedyrektorzy, nauczyciele,
instruktorzy i kierownicy szkolenia
praktycznego.
 Trudno wymienić wszystkich i przedstawić
ogrom pracy jaka została wykonana przez
nauczycieli i pracowników szkoły.
Oddani swej pracy nauczyciele sprawili, że wielu
uczniów osiągnęło sukcesy życiowe, naukowe
i zawodowe.
