Transcript Państwowa Straż Pożarna

mł. bryg. mgr inż.
Piotr Wójcik
Ochrona
przeciwpożarowa
w szkole
dla uczniów
Schemat organizacji ochrony
przeciwpożarowej w Polsce
Minister Spraw Wewnętrznych
i Administracji
Zarząd Główny Związku OSP RP
Zakładowe straże pożarne
Zarząd Wojewódzki ZOSP RP
Zarząd Powiatowy ZOSP RP
Zarząd Gminny ZOSP RP
Ochotnicza Straż Pożarna
Ochotnicza Straż Pożarna
Ochotnicza Straż Pożarna
Komenda
Główna PSP
Komenda
Wojewódzka PSP
Krajowy System
Ratowniczo - Gaśniczy
Komenda
Miejska/Powiatowa PSP
Jednostka Ratowniczo - Gaśnicza
Jednostka Ratowniczo - Gaśnicza
Specjalistyczne Grupy Ratownicze
2
Ustawa Kodeks pracy:
Pracodawca jest obowiązany przekazywać pracownikom informacje
o pracownikach wyznaczonych do:
• udzielania pierwszej pomocy,
• wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji
pracowników.
Pracodawca jest obowiązany:
1) zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych
wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
2) wyznaczyć pracowników do:
a) udzielania pierwszej pomocy,
b) wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji
pracowników,
3) zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi
w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych
wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.
3
Najważniejsze pojęcia ustawy
o ochronie przeciwpożarowej
Ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć
mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed
pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem
poprzez:
•
zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski
żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia,
•
zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej lub
innego miejscowego zagrożenia,
•
prowadzenie działań ratowniczych.
4
Zapobieganie pożarowi, klęsce żywiołowej
lub innemu miejscowemu zagrożeniu
Art. 3.
1.
Osoba fizyczna, osoba prawna, organizacja lub instytucja
korzystające ze środowiska, budynku, obiektu lub terenu są
obowiązane zabezpieczyć je przed zagrożeniem pożarowym
lub innym miejscowym zagrożeniem.
2.
Właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub
terenu, ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów
przeciwpożarowych.
5
3.
Ustawa o ochronie przeciwpożarowej art. 4:
Właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu budowlanego
lub terenu jest obowiązany:
• przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych,
instalacyjnych i technologicznych,
• wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w urządzenia
przeciwpożarowe i gaśnice,
• zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych
i gaśnic,
• zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym
lub na terenie, bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji,
• przygotować budynek, obiekt budowlany lub teren do prowadzenia akcji
ratowniczej,
• zapoznać pracowników z przepisami przeciwpożarowymi,
• ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski
żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.
Znaki ochrony przeciwpożarowej - atest
Schemat transmisji sygnałów alarmowych - MONITORING
Spalanie a pożar
Podstawowe pojęcia
Pożar to:
- niekontrolowane spalanie,
- w miejscu do tego nie przeznaczonym,
- powodujące zagrożenie dla życia
- i straty materialne.
Materiałem palnym mogą być ciała stałe (rozdrobnienie ułatwia spalanie), ciecze oraz
gazy lub pary. Proces spalania zachodzi zawsze fazie parowo-powietrznej, dlatego
też materiały ciekłe i stałe podlegają przemianom fazowym, w konsekwencji
prowadzącym do wydzielania lotnych produktów palnych. Przemiany fazowe
najlepiej widać w spalaniu świecy. Wpływ stanu skupienia na szybkość spalania.
Utleniaczem najczęściej jest tlen z powietrza (20% składu, poniżej 14% tlenu spalanie
płomieniowe zanika). Spalanie bezpłomieniowe, inaczej tlenie, następuje bez
dostępu powietrza - to spalanie z tlenem zawartym w materiale palnym w postaci
związków chemicznych lub porach materiału. Drewno zawiera 40 – 50 % tlenu. Inne
utleniacze to chlor, fluor i związki tych pierwiastków.
Bodziec energetyczny może pochodzić od płomienia, iskry elektrycznej, nagrzanego
elementu (przewodu). Proces spalania może być zainicjowany przez zapalenie
(podgrzanie całej masy do temperatury zapalenia), zapłon (punktowy bodziec
energetyczny), samozapalenie biologiczne lub chemiczne. Raz rozpoczęty proces
spalania sam wytwarza ciepło do dalszego spalania.
10
Spalanie jest związane ze spełnieniem warunków
trójkąta spalania.
Brak jednego elementu uniemożliwia wystąpienie
spalania.
11
Grupy pożarów:
A – pożary ciał stałych pochodzenia organicznego, podczas
których występuje tlenie (drewno, papier, węgiel, itp.).
B – pożary cieczy palnych i ciał stałych topiących się
podczas spalania (ropopochodne, alkohole, oleje i
tłuszcze).
C – pożary gazów (metan, gaz ziemny, acetylen).
D – Pożary metali (sód, potas, magnez)
E – jeden z wyżej wymienionych w obrębie urządzeń
F
elektrycznych pod napięciem.
– pożar oleju jadalnego
12
Pożar, wypadek - jak się zachować?!
Pomyśl – co masz zrobić
14
Jeżeli zobaczysz dym lub ogień, wypadek:
1. Zaalarmuj innych ludzi (w tym przełożonych) o zagrożeniu
i w razie potrzeby pomóż im opuścić zagrożone pomieszczenia;
2. Zawiadom straż pożarną, policję, pogotowie ratunkowe lub
kierownictwo;
3. Dyspozytorowi powiedz:
• rodzaj zdarzenia (pożar, wypadek, inne zagrożenie); co się pali
(np. rodzaj obiektu, ilość kondygnacji),
• gdzie się pali - dokładny adres zdarzenia i jeżeli to możliwe drogę
dojazdu,
• czy są zagrożeni ludzie np. uwięzieni w pomieszczeniach, na
których kondygnacjach?
• czy w obrębie pożaru mogą znajdować się substancje łatwo
zapalne lub niebezpieczne?
• swoje nazwisko i numer telefonu, z którego dzwonisz,
• nie rozłączaj się aż dyspozytor nie potwierdzi przyjęcia zgłoszenia.
15
• Dyspozytor może oddzwonić
celem sprawdzenia autentyczności zgłoszenia lub
uzyskania bardziej szczegółowych danych
• Jeżeli sytuacja pozwala - przystąp do
gaszenia pożaru gaśnicą lub wodą z
hydrantu (wcześniej odłącz zasilanie prądu
i gazu), ale bez narażania życia lub zdrowia
na niebezpieczeństwo.
O tym trzeba pamiętać:
- Pożar – opanuj się; nie biegnij; nie używaj wind;
- Gaśnicą można ugasić niewielki pożar;
- Nie ryzykuj życia i zdrowia dla ratowania mienia;
- Staraj się zejść na piętro niżej lub wyjść na zewnątrz budynku – dym
unosi się do góry.
- Nie otwieraj drzwi, przez które wydobywa się dym, tlen może
spowodować rozwój pożaru i płomienie mogą poparzyć;
- Jeżeli pali się na kimś ubranie - zmuś go do położenia się, owiń lub
przykryj go kocem, kurtką lub podobną rzeczą, tłumiąc płomienie; (w
szczególnych sytuacjach możesz użyć wody).
17
- Udziel poparzonemu pierwszej pomocy: sprawdź,
czy jest przytomny, jeśli nie ma ran postaraj się schłodzić
poparzone miejsca wodą, zawiadom pogotowie ratunkowe.
- Nie gaś płonącego gazu, wyłącz jego dopływ i schłodź
otoczenie rozproszoną wodą (np. butle gazowe);
- Nie używaj wody do gaszenia urządzeń elektrycznych pod
napięciem, najpierw odłącz zasilanie; (np. drewnianym kijem
od szczotki), wykręć bezpieczniki;
18
•
•
•
Nie ryzykuj – jeśli nie jesteś w stanie opanować pożaru - opuść
budynek, pomóż innym;
Jeżeli w pomieszczeniach, w których panuje wysoka temperatura
i silne zadymienie, znajdują się ciecze łatwopalne lub inne
niebezpieczne materiały (np. pirotechniczne, trujące itp.) nie
próbuj sam gasić pożaru – zawiadom o tym straż pożarną;
Zwracaj uwagę, czy nie zostanie odcięta droga ucieczki (np.
przez zapalenie się mebli lub innych materiałów palnych
ustawionych na drodze ewakuacyjnej);
19
- Jeżeli nie możesz opuścić zagrożonych pomieszczeń (np. wskutek
silnego zadymienia klatki schodowej) zamknij drzwi (nie na klucz utrudni to dostęp ratowników), w miarę możliwości uszczelnij szpary
w drzwiach mokrymi ręcznikami lub kocem, pozostań przy oknie i
czekaj na pomoc straży pożarnej;
- Nie wdychaj dymu – zasłoń usta mokrą tkaniną; jeżeli to możliwe,
zmocz swoje ubranie lub owiń ciało mokrą grubą tkaniną z
naturalnych materiałów (z lnu, bawełny).
- Przy podłodze jest mniej dymu i niższa temperatura, dlatego
przyjęcie "niskiej pozycji" umożliwi lepszą widoczność i ułatwi
oddychanie;
20
Podstawowe zasady ewakuacji
• Bezpieczna ewakuacja ludzi jest możliwa przy zachowaniu
odpowiednich warunków dla dróg ewakuacyjnych i elementów
wystroju wnętrz oraz ustaleniu zasad ewakuacji.
• Plan ewakuacji jest elementem Instrukcji Bezpieczeństwa
Pożarowego
• Ewakuację podejmuje się tylko, gdy w ocenie kierującego akcją
ratowniczą (zarządzającego obiektem), rzeczywiście istnieje taka
potrzeba.
• Obowiązkiem wszystkich osób przebywających w budynku jest
współpraca oraz bezwzględne podporządkowanie się poleceniom
kierującego akcją ratowniczą. Osoby powinny ewakuować się
najkrótszą oznakowaną drogą ewakuacyjną poza strefę objętą
pożarem lub na zewnątrz budynku.
Znaki ewakuacyjne.
21
• W drugiej kolejności ewakuuje się zwierzęta –
cierpienie.
• Następnie materiały niebezpieczne pożarowo:
pirotechniczne, butle z gazami palnymi, łatwopalne
chemikalia, itp.,
• Materiały wartościowe: biżuteria, dokumenty,
elektronika.
• Mienie niezbędne do przetrwania ludzi: odzież,
pościel, żywność.
• Nie ewakuuje się przedmiotów ciężkich i o dużych
wymiarach – sejfy, szafy, łóżka itp.
Postępowanie w ewakuacji
Pojedyncza osoba, niewielkie
zadymienie - mokry tampon na
drogi oddechowe
Ewakuacja grupy osób linka lub rozwinięty wąż
Przy silnym zadymieniu
24
Ewakuacja przy zadymionych korytarzach
Organizacja i prowadzenie akcji ratowniczej
• Akcję ratowniczą organizuje i kieruje nią PSP.
• Strażacy, w zakresie niezbędnym, mają prawo korzystania z:
1) dróg, gruntów i zbiorników wodnych,
2) ujęć wodnych i środków gaśniczych.
W okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności strażak
kierujący akcją ratowniczą ma prawo zarządzenia:
1) ewakuacji ludzi i mienia z terenu objętego akcją ratowniczą,
2) koniecznych prac wyburzeniowych i rozbiórkowych,
3) wstrzymania komunikacji w ruchu lądowym,
4) udostępnienia pojazdów, środków i przedmiotów niezbędnych do akcji
ratowniczej,
5) zakazu przebywania osobom postronnym w rejonie akcji ratowniczej.
Ponadto, kierujący akcją ma prawo:
1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, jednostek
gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli,
2) odstąpienia od zasad działania uznanych powszechnie za bezpieczne.
26
Komenda Miejska PSP w Tarnowie
zaprasza na zajęcia edukacyjne:
Ul. Klikowska 39
tel. 631-70-00
Szafka hydrantowa
Hydrant wewnętrzny
Środki gaśnicze i sprzęt do ich podawania
Środek gaśniczy - substancja, której podanie z wymaganą intensywnością zgodnie
z grupą pożaru umożliwia jego ugaszenie.
Środki gaśnicze
· woda
· piana gaśnicza
· proszki gaśnicze
· halony
· dwutlenek węgla (CO2) i inne gazy obojętne pożarowo.
Efekty gaśnicze:
• chłodzenie materiału palnego np. woda
• chłodzenie strefy spalania ( prąd wody mgłowy, CO2)
• izolowanie materiału palnego od utleniacza np. piana
• inhibicja procesów w strefie spalania (halon, proszek)
• rozrzedzanie gazów palnych, zmniejszanie stężenia tlenu (CO2, para wodna,
spaliny, gazy obojętne)
• rozcieńczanie alkoholi palnych (woda),
• zdmuchnięcie płomienia – prąd wody, materiał wybuch.
Podręczny sprzęt gaśniczy jest to lekki, przenośny sprzęt
gaśniczy uruchamiany ręcznie służący do zwalczania pożarów
w początkowej fazie
hydronetka - przenośny pojemnik wyposażony w zbiornik, pompkę tłoczną i wężyk z
prądowniczką. Zawiera ok. 15 l wody.
gaśnica pianowa - należy wbić zbijak i odwrócić do góry dnem. Działania gaśnicy nie
można przerwać. Gasimy pożary grupy A i B
gaśnica śniegowa - zawiera skroplony CO2. Uruchamiamy przez odkręcenie kurka, a
gaśnica jest koloru srebrnego. Podczas gaszenia gaśnica staje się bardzo zimna,
dlatego należy trzymać za uchwyty.
gaśnica halonowa - wypełniona cieczą o bardzo niskiej temperaturze parowania. W
trakcie gaszenia halon spowalnia reakcję spalania. Obecnie wycofuje się z użycia
gaśnice halonowe ze względu na niszczenie ozonu.
gaśnica proszkowa - zawiera proszek gaśniczy i gaz pod ciśnieniem np. azot, który
znajduje się w zbiorniku głównym lub w dodatkowym zbiorniku.
koc gaśniczy - wykonany z tkaniny niepalnej o powierzchni ok. 2 m2. Kocem okrywamy
źródło ognia, a obrzeża dokładnie dociskamy do podłoża, dzięki czemu
ograniczamy dostęp tlenu do palącego się materiału
agregat gaśniczy - sprzęt gaśniczy mający zapas środków w ilości większej niż 20 kg (od
25 kg do 750 kg). Są wyposażone w kółka. Dzielimy na agregaty: pianowe,
halonowe, proszkowe i śniegowe.
Przykładowe gaśnice i agregaty
Agregat
proszkowy 50kg
Gaśnica proszkowa z manometrem
Gaśnica proszkowa 9 kg proszku
Agregat śniegowy
Gaśnica śniegowa 5 kg CO2
Gaśnica pianowa
GP-1x/n BC proszkowa (powder) waga: 2,0 kg
• Gaśnica z manometrem, który
umożliwia bieżącą kontrolę sprawności
gaśnicy.
GS-2x waga: 8,0 kg; GS-5x waga: 17,0 kg
Gaśnice śniegowe przeznaczone są
do gaszenia pożarów z grupy BC.
Stosowane w samochodach
ciężarowych, autobusach,
garażach, hotelach, biurach,
warsztatach, magazynach,
hurtowniach, stacjach paliw
Wytłumaczyć ponownie?
Pytania ?
Dziękuję
za uwagę.