Transcript Lees hier de overweging van Gerda Hendriks

Overweging 11 februari 2017 Citykerk Het Steiger Voorganger: Gerda Hendriks Lezingen: Deut. 30, 15‐20, Psalm 119, 9‐16, en Matteüs 5, 17‐26 Vandaag hoorden we een stukje van de afscheidsrede van Mozes. De Israëlieten staan vlak voor de Jordaan en gaan binnenkort het land aan de overkant van deze rivier in bezit nemen. Mozes zal dat niet meer meemaken; hij weet, dat zijn leven ten einde loopt. Mozes stelt het volk voor een heel essentiële keuze, de keuze tussen voorspoed en tegenspoed, tussen leven en dood. Kies voor het leven, zegt hij, voor uw eigen toekomst en die van uw nakomelingen. Houdt u daarom aan de geboden van de Eeuwige, door Hem lief te hebben en door de weg te volgen die Hij wijst. De psalmist van vandaag spreekt uit, dat leven naar de richtlijnen van de Eeuwige hem vreugde geeft en dat hij zich in de wetten verheugt. Hij bidt, dat hij niet af zal dwalen van de geboden van de Eeuwige. En Mozes, én de psalmist beamen dus, dat leven onder de zon menswaardig en gelukkig kan worden, door de gelovige levenshouding, die in de Wet vervat ligt. In Wet en Profeten zeggen we vaak, omdat profeten de Wet nadrukkelijk en vaak hartstochtelijk bij de mensen onder de aandacht brengen. Het kernwoord van heel de Schriften is “gerechtigheid” en dat wil zeggen: “je moet zo met anderen omgaan als jij wilt dat ze met jou omgaan”. Zo’n gerechtigheid is in zichzelf “overvloedig”, je kunt je er niet half vanaf maken. Vandaag hoorden we Jezus in zijn eerste grote rede, de Bergrede, zeggen, dat hij gekomen is om Wet en Profeten tot vervulling te brengen. Vervolgens probeert Jezus door te dringen tot het hart en de geest van een aantal bepalingen. Want hij ziet om zich heen, dat de gerechtigheid van de Schriftgeleerden en Farizeeën niet groot is. Jezus vindt het te mager, als het er alleen maar om gaat wat wij níet moeten doen. Hij wijst op de positieve bedoeling van een gebod. Het komt erop neer, dat wij de ander volledig tot zijn recht moeten laten komen. Dat kan alleen maar overvloedig gebeuren en niet met mondjesmaat. Hij begint met de bepaling “Pleeg geen moord” en werkt die uit. Het zijn radicale uitspraken, illustraties van een handel en wandel waarin het koninkrijk en de gerechtigheid contouren kunnen krijgen. Wat door de eeuwen heen veel indruk heeft gemaakt is zijn uitspraak: “Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gaven dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen”. Wij weten allemaal, dat het een bijna niet op te brengen opdracht is. Maar het wijst ons wel een richting. In alle lezingen van vandaag wordt ons voor ogen gehouden, dat een menswaardig en gelukkig leven mogelijk wordt door “gerechtigheid te doen” en de ander volledig tot zijn recht te laten komen. Dát heeft toekomst. Zo wordt ons een weg gewezen die we kunnen gaan. Het kan ons bemoedigen op de momenten, dat we het spoor een beetje bijster zijn en ons afvragen, hoe nu verder. Mogen we, gesterkt door deze gedachten, onze weg op een goede manier vervolgen. Amen