Transcript wel klagen… niet zeuren!

GODS GROTE PICKNICK VOOR HEEL DE AARDE....
AL BREKEND EN DELEND
bij de verbintenis van IJbo Buurma aan en zijn intrede in Haren
Anneke Heeringa
In een feestelijke dienst op zondag 26 maart 2017, de 4e zondag in de 40 dagentijd
van voorbereiding op het Paasfeest, wordt ds. Ybo Buurma verbonden aan de Gereformeerde Kerk van Haren-Onnen door ds. Marja de Jager, predikant van de
Gorechtkerk.
Muzikale medewerking: organist Hans Noordveld;Luuk Tuinder, zang en Rianne
Berends, piano.
De liturgische kleur op zondag Laetare is roze en komt tot uitdrukking in het kanselkleed en de stola’s van de beide voorgangers. Met de komst van de nieuwe predikant heeft de gemeente dit mooie cadeau er bij gekregen! Roze omdat het licht van
Pasen door het paars van de 40 dagentijd schijnt en doorbreekt in de duisternis.
Verheugt u! Met het mooie, toepasselijke intochtlied 280 ‘De vreugde voert ons naar
dit huis’ vangt de gemeente de dienst aan. Vreugde, omdat God ons door de woorden uit de Bijbel anders laat kijken naar de wereld, naar onszelf en naar de ander.
Met ogen die zien wat echt belangrijk is en met een hart vol liefde om te delen en te
ontvangen. Vreugde, omdat zovelen getuige willen zijn van deze verbintenis.
Door elkaar de hand te reiken en de vrede van Christus toe te wensen mag ieder, elkaar
wel of niet kennend, zich thuis voelen op deze plaats waar God allen wil ontmoeten.
Voorafgaand aan de verbintenis richt ds. De Jager een paar persoonlijke woorden
tot haar nieuwe collega. Het was een spannend moment om van de voorzitter van
de kerkenraad te horen wie haar mogelijke nieuwe collega zou worden. Een complete verrassing was het dan ook de naam van Ybo Buurma uit Zuidhorn te horen,
die ze lang geleden kende vanuit Ten Boer. Zij ‘juf’ op de basisschool ‘De Fontein’ en
Ybo Buurma, predikant van de Kloosterkerk aldaar. Wie had toen ooit kunnen denken dat ze hier als collega’s zouden staan.
Alvorens het verbintenisgebed uit te spreken vormt de kerkenraad een kring rondom ds. Buurma. Nadat ds. Buurma de vragen heeft beantwoord spreekt ds. De Jager
de zegen over hem uit en belooft de gemeente haar voorganger te aanvaarden, te
ontvangen, te omringen met meeleven, vertrouwen te geven, te dragen in de gebeden, met hem en anderen mee te werken aan deze gemeenschap van mensen
en Gods toekomst van Vrede.
Op zijn beurt richt ds. Ybo Buurma zich
tot de gemeente. Een hervormde jongen
op een gereformeerde kansel. Wie had
dat gedacht! De beroepingsavond liet
hem eigenlijk geen keus. Het moet wel
goed zitten als je nog geen stom woord
hebt gezegd en al applaus krijgt! Hartelijk dank voor jullie warm welkom; dat
was echt fantastisch. Veel woorden vallen te zeggen over de zorg waarmee hij
zich de afgelopen tijd omringd heeft
gevoeld en wegwijs is gemaakt door zijn
nieuwe collega ds. Marja de Jager maar
hij brengt dit met een symbool (roze,
gewikkeld in doeken, maar geen kindje)
een mooie kaars tot uitdrukking en
hoopt dat ze die regelmatig zal aansteken. “Wél doun hè!” “Goud jong!”
Groningers hebben weinig woorden
nodig om elkaar te begrijpen en met de
samenwerking zal het zeker goed zitten.
Na de officiële verbintenis zingt de gemeente haar nieuwe voorganger toe met het
mooie ‘Ga met God en Hij zal met je zijn’. Dan neemt ds. Buurma de dienst over.
Een mooi moment is het gesprek met de kinderen, waarbij de dominee aan de hand
van foto’s iets over zichzelf vertelt zodat ze hem een beetje leren kennen. Als zij
terugkomen uit de nevendienst blijkt, dat één foto met het kleine hondje Morris,
grote indruk op de kinderen gemaakt heeft en ze brengen dat tot uitdrukking in de
wensboom die ze hebben gemaakt. “Good luck met je hond; veel geluk, plezier en
liefde gewenst, waf woef; “ zijn toch mooie binnenkomers.
Het verhaal gaat vandaag over delen. Voor de kinderen heeft ds. Buurma muffins
(roze) gebakken. Wat nu te doen als er te weinig zijn? Hoewel delen voor de kinderen geen probleem blijkt stelt hij ze gerust, er is genoeg voor iedereen.
In de overdenking staat het verhaal over de vijf broden en twee vissen (Johannes
6:1-15) centraal. De evangelist wil ons met dit verhaal geen mirakel op de mouw spelden. Het is geen magische vertoning met Jezus als broodtovenaar. Het gaat er niet
om: Hoe kan dit nou? Maar: Waartoe wordt dit verteld? Johannes gebruikt nergens
het woord wonder, alleen het woord teken. Het verhaal leert dat delen van goedheid
en aandacht broodnodig is om menselijkheid te vermenigvuldigen. Een kaartje, een
kort bezoekje kan zich vermenigvuldigen in goedheid. Een hartelijk woord en een lief
compliment dat een mens zo broodnodig heeft doet meer dan we overzien. Een
moment tijd nemen voor wie in de put zit kan een wonderlijke uitwerking hebben.
Een kleine diaconale actie kan groots uitpakken. Zelfs het weinige dat mensen in huis
hebben heeft een grote uitwerkingskracht in zich. Want niet het vele is goed, maar het
goede is veel. Het weinige is niet niets zo vertelt dit verhaal. De vraag is alleen: hoe
ga je met dit weinige om? Wat een mens nodig heeft om van te leven is niet alleen
brood voor de maag. Liefde, geborgenheid, een hartelijk welkom, te mogen zijn wie
je bent, zijn evenzo van levensbelang.
Wie daarin deelt hoe weinig ook, die
mag er op vertrouwen dat mensen er
door worden gevoed.
Velen binnen en buiten de kerk hebben
zich door deze vertelling laten inspireren. Zo nadert Pasen. Het feest waar
Jezus zelf het levensbrood zal zijn dat
gebroken wordt en zich vermenigvuldigt
in een gemeente van geestverwanten
die Hem willen volgen. Gods grote picknick voor heel de aarde, al brekend en
delend.
Alvorens de zegen uit te spreken
bedankt ds. Buurma allen die hebben
meegewerkt vandaag tot een onvergetelijke dag te maken. Familie, vrienden,
gemeenteleden van Haren en uit zijn
eerste gemeente, de voltallige kerkenraad met aanhang uit Zuidhorn, de vele
gasten en genodigden, waaronder Rotary Groningen West. Ieder mag weer zijn
en haar weg gaan. Meenemend wat
goed was en van waarde en gedragen
door de zegen van onze Heer.
Nog even wordt ieders geduld op de proef gesteld. Kerkenraadsvoorzitter Jolly
Kerkstra bedankt de beroepingscommissie voor de zorgvuldigheid waarmee ze het
werk heeft gedaan en onder de voorwaarde dat geheim blijft wat ieder in vertrouwelijkheid is verteld, wordt de commissie ontbonden. Gedurende een vacaturetijd
van 11/2 jaar (vanwege het vertrek van ds. Marco Schut) was ds. Marieke Pranger
(Nietap) bereid het pastoraat te vervullen. Nu de vacature vervuld is komt hier een
eind aan en zal de gemeente binnenkort afscheid van haar nemen.
De ‘Taakgroep Bloemen’ is er weer in geslaagd de kerk prachtig te versieren, passend bij het thema. De oplettende kerkganger heeft wellicht twaalf manden met
bloemen in de kerk zien staan, die onder de leden van de beroepingscommissie en
de beide predikanten worden gedeeld.
Namens de gemeente laat mevrouw Kerkstra Ybo Buurma weten dat hij zeer welkom is en dat geldt natuurlijk ook voor zijn vrouw Afien, hun kinderen en de ouders,
die vandaag ook aanwezig zijn. Bij zijn afscheid had de gemeente in Zuidhorn
gemengde gevoelens. Het was duidelijk dat ze hem niet kwijt wilde, hetgeen ons
deugd doet. Ook waren ze een beetje bezorgd! Wat moet Ybo nou toch in Haren,
geen cantorij en ook nog niet eens een gefedereerde kerk. Ze stelt de in grote getale aanwezige Zuidhornsters gerust: wij zullen goed voor hem zorgen; hij zal geen
spijt krijgen van zijn komst naar Haren. Ze hoopt op een fijne samenwerking. Ze
wenst de predikant toe dat hij met veel plezier en geïnspireerd door Gods geest zijn
werk zal doen, tot zegen voor de gemeente en voor de samenwerking met de andere kerken in Haren.
Mevrouw Anneke Heeringa-Vrieling (Haren) is lid van het redactieteam
Foto’s: Okko Veling
Protestantse Kerkbode 9