Transcript Content - WordPress.com

Government and Innovation.
[email protected]
www.leennoordzij.me
“The nine most terrifying words in the English language are, ‘I’m from the government and
I’m here to help”.
Ronald Reagan.
It is in the air. Nu we ons allemaal wat ongemakkelijk voelen wordt de roep om een meer
actieve overheid weer groter. Een soort cyclus waar we maar niet vanaf kunnen komen.
Een actievere overheid resulteert in een grotere overheid en dat is zo gebeurd, maar het
kleiner worden?
In onderstaande beschouwingen zal ik de ideeën van enkele personen zoals bijvoorbeeld
Stiglitz bespreken.
Enige aandacht voor staatskapitalisme (The Economist november 22nd 2014) is ook op zijn
plaats.
Content
1.Stiglitz; tongue in cheek. .................................................................................................................. 1
2.The Entrepreneurial State. ............................................................................................................... 3
3.Innovative government. ................................................................................................................... 5
4.Government, innovation and subsidies. .......................................................................................... 6
5.The state. .......................................................................................................................................... 7
6.The state and start-ups. ................................................................................................................... 9
7.The state, green energy and the fallacy of sunk costs. .................................................................... 9
8. Wind, solar, picking winners and the holy grail. ........................................................................... 10
7. Literature. ...................................................................................................................................... 10
1.Stiglitz; tongue in cheek.
Bij deze bespreking maak ik gebruik van een interview in De Volkskrant van 15 november
2014. Reageren op een artikel in een krant is discutabel. Je weet niet of een krant de mening
van Stiglitz adequaat weergeeft. Ik heb aangenomen van wel. By default. Stiglitz, een
nobelprijs winnaar, zal zeker een juiste weergave hebben geëist. Indien niet dan is het de
vraag hoe serieus dit interview moet worden genomen. Een soort borrelpraat.
Een serieus interview dus. Stiglitz een criticus van de vrije markt en ‘vrije markt
fundamentalisten’. De aanhalingstekens staan in de Volkskrant. Wat vrije markt
1
fundamentalisten zijn? Ik weet het niet. Een soort verzonnen boeman. Net zoals hij zich afzet
tegen neo-liberalisme. Ook een boeman.(Van Hees, et al). Dan ook maar een nieuwe
boeman geïntroduceerd: Stiglitz de neo-socialist. A social democrat? We all know social
democrat to be an oxymoron. As Mao said: democracy is out socialism is in….Accelerate the
transition to socialism (in a way Robespierre would have liked it, Nz). (Dikötter).
In het interview vertelt Stiglitz dat de overheid, de staat, een onderschatte aanjager is van
innovatie. Underestimated indeed. It is not much paid attention to, nevertheless
government/the administration has been a major player in creating the financial crises
started in 2007/2008. The Clinton and later on the Bush administration implementing the
agenda to increase homeownership among the poor. Very innovative indeed. Clinton told
the banks to be more innovative. Then the door opens for fraud, corruption, etc. (Cohan).
Packer described the preceding in a more prosaic way.
De overheid is volgens Stiglitz wel in staat om winnaars te kiezen(picking winners). Stiglitz
legt uit dat het kiezen van winnaars gepaard gaat met het kiezen van verliezers. Het zegt het
niet met zoveel woorden, maar zeker impliciet: de overheid maakt bij deze keuzes fouten.
Maar dat geeft niet want het private bedrijfsleven maakt deze fouten ook. Stiglitz illustreert
dit aan de hand van een voorbeeld. Citaat: “Het gaat in de private sector er toch vaak zo aan
toe als bij de olie-industrie: je boort 10 keer en met de ene keer dat het raak is, financier je
de overige negen pogingen”. Ik heb dit een voorbeeld genoemd. Maar nemen we aan dat
Stiglitz dit voorbeeld als een neo-socialistische metafoor bedoeld , ach, dan kun je er om
glimlachen. Echter als dit een serieus voorbeeld is dan twijfel je aan het
beoordelingsvermogen van de Nobelprijs winnaar. Je mag toch aannemen dat hij als
vertegenwoordiger van de dismal sciences weet dat ondanks 3-D seismische technieken er
geen 100% zekerheid bestaat dat je een olie – en/of gasveld hebt gevonden. En mocht het
betrokken exploratie bedrijf een onvoldoende innovatief bedrijf zijn, dan wordt het bedrijf
wel door de concurrenten ingehaald(The Economist november 2014). Echter de scoring van
een exploratiebedrijf van 1 op 10 heeft niets met innovatie en picking winners te maken.
Deze verhouding is nu de praktijk en is in ieder geval onderhevig aan stapsgewijze innovatie.
Of had Stiglitz zijn tong toch diep in zijn wang?
Verder zegt Stiglitz eigenlijk: als de overheid maar lang genoeg belastinggeld ergens in stopt
er ook wel iets uitkomt. De belastingbetaler wordt niets gevraagd. Ook is het interessant om
te vernemen dat er slechts een paar voorbeelden van Picking Winners door Stiglitz worden
genoemd, te weten internet en de transistor. Deze voorbeelden zullen we later bespreken.
Stiglitz pleit voor een industriebeleid omdat elk land dit doet. Is een industriebeleid per land
goed voor de wereld? Of is de burger per land beter af zonder industriebeleid? Stiglitz
vermeldt er niets over in het interview. Wel stelt hij dat er sprake is van ideologische afkeer
van industriebeleid. Die afkeer zou in Nederland gevoed zijn door het debacle met RSV. Daar
tegenover staat EDF, het Franse elektriciteitsbedrijf, één van de meest succesvolle
elektriciteitsbedrijven ter wereld. Zouden de Fransen dat zelf ook vinden? EDF, zonder
concurrent van enige betekenis in Frankrijk.
Weer een ander voorbeeld van Stiglitz: het succesvolle EGKS-beleid. De EU is er uit voort
gekomen. Het was geen industriebeleid maar een politiek beleid voor de coherentie van het
verwoeste Europa. Maar goed laten we even meegaan met het idee dat het een succesvol
industriebeleid was. Waar meten we dat aan af? In de EU hebben we een aantal lidstaten die
2
de continuïteit van de EU op de proef stellen. (Fukuyama, 2014).
Een voorbeeld van het ontbreken van industriebeleid zijn de zonnepanelen(Stiglitz).
Blijkbaar, als er een industriebeleid geweest was, was de productie van zonnepanelen niet
naar China verhuisd. Maar er was wel een industriebeleid. De productie van zonnepanelen
werd gesubsidieerd. Maar wat is daar het gevolg van? Wel, als je als fabrikant gesubsidieerd
wordt dan wordt het verschil tussen kosten en opbrengsten(in die volgorde) gedekt door
subsidies. Een prikkel om te innoveren is dan niet of nauwelijks aanwezig. Gelet op de
arbeidskosten in Europa betekent dit dat de productie zal verdwijnen. China kon scoren voor
open doel. China heeft de innovatie bij de bedrijven aldaar opgejaagd volgens Stiglitz. Welke
innovatie? Dat wordt niet duidelijk gemaakt. De productie kosten in China zijn in ieder geval
lager. Overigens wordt de invloed van het industriebeleid in China overdreven. De groei in
China (GDP) wordt gegenereerd door de private ondernemingen en niet door de
zogenaamde SOE’s(Lardy, 2014; The Economist Sept 2015). Daarbij is het frappant dat de
private ondernemingen niet of nauwelijks in staat zijn om financiering te verkrijgen bij de
Chinese banken. Over industriebeleid gesproken. Stiglitz kan van mij het voordeel van de
twijfel krijgen. Daar waar hij spreekt over China kan hij ook private bedrijven bedoelen. Maar
ik heb zo mijn twijfels.
Stiglitz draagt een ander voorbeeld aan van Picking Winners door de overheid en wel het
internet. De overheid heeft de eerste browser ontwikkeld. Ik kom later op dit voorbeeld
terug. Weer een ander voorbeeld: de transistor ontwikkeld door Bell Labs (het oude AT&T)
met behulp van overheidssubsidies. AT&T was een monopolist en moest zeer voorzichtig
opereren met de uitvindingen om de overheid van het lijf te houden(Gertner, 2012). Als
AT&T geen monopolist was geweest, was de transistor dan niet uitgevonden? Veel
bedrijven, ook Philips, waren op zoek naar een vaste stof vervanger voor de
elektronenbuis(Davids, et al, 2013).
Stiglitz vindt het topsectoren beleid in Nederland een goede zaak. Anderen plaatsen er wel
vraagtekens bij(Labohm, 2014). Hebben de extra uitgaven van de overheden de economie
verder geholpen sinds, zeg, 2008? De vraag stellen is de vraag beantwoorden. Wel zijn de
koersen van de aandelen aanzienlijk gestegen door het goedkope geld waar de belasting
betaler de lasten van mag dragen.
In The Economist (2012) en door Lerner(2009) wordt de onmogelijkheid van “Picking
Winners” uit gelegd. In het algemeen geldt dit voor Venture Capital en helemaal voor de
overheid.
2.The Entrepreneurial State.
In het boek met bovenstaande titel en subtitel Debunking Public vs. Private Sector Myths in
Risk and Innovation door Mazzucato wordt dieper ingegaan op de door Stiglitz aangestipte
onderwerpen. Door Mazzucato wordt gesteld dat de overheid wel succesvol is in “Picking
winners”. Dit wordt aan de hand van twee casussen, DARPA en Apple, nader toegelicht. Het
internet(DARPA) wordt ook door Stiglitz genoemd. Zoals gezegd, volgens Mazzucato is de
overheid wel in staat om winnaars uit te kiezen. Dat er geen voorbeelden gegeven worden
waar het misgaat is ook niet nodig. Anderen geven die voorbeelden wel(The Economist en
Lerner). Overigens verschijnen er in Nederland wel rapporten over de zinvolheid van
onderzoek financiering door de overheid(Rathenau Rapport, 2007). De Algemene
3
Rekenkamer buigt zich ook over dit soort zaken. We horen er weinig van. Of er is enig
politiek rumoer en een ieder gaat weer over tot de orde van de dag.
Mazzucato, die op zijn zachts geformuleerd voor overheidssturing(push, Mazzucato) is, is
wel zo oprecht dat ze “risktaking” door de overheid tussen aanhalingstekens plaatst.
Waarom Mazzucato dat doet is niet duidelijk. Misschien voelt Mazzucato zich toch wat
onzeker. Wij weten allemaal dat de overheid geen enkel risico neemt: ze geeft geld uit van
de belasting betaler of laat de De Nederlandse Bank geld bij drukken. The Entrepeneurial
State is een oxymoron. Government is not at all entrepreneurial. A lot of taxpayers money in
spend on Research. De belastingbetaler is er gelaten onder, het geld is toch weg. En hier
krijgt het “Picking Winners” ook gelijk vorm: als je ergens maar lang genoeg geld in stopt
komt er altijd wat uit. Zelfs uit Nano Technologie. NanoTechnologie is langzamerhand een
containerbegrip geworden: voor elk wat wils. “Courageous risktaking, a visionary role of the
state”. Tja.
Overheid push: Duitsland en duurzame energie. De Duitse belasting betaler voelt het in ieder
geval in de portemonnee. Een ontregeld energie systeem. Door push ontstaat van nature
altijd stagnatie. De overheid zou beter het “pull” systeem kunnen handteren. Geen
technologie pushen maar belasting heffen over datgenen wat duurzaamheid in gevaar
brengt. Als daar een redelijke overeenstemming over zou zijn.
De redenering dat de overheid in staat is winnaars er uit te pikken hangt Mazzucato op aan
DARPA(zie Stiglitz hierboven) en Apple. DARPA zou de ontwikkeling van internet hebben
gestimuleerd. Apple zou alleen de IPod, IPad en IPhone hebben kunnen maken door de
ontwikkelingen die door de overheid zijn gesubsidieerd. Mazzucato zegt niet of dat nu goed
of slecht is. Maar welke winner heeft de overheid nu gekozen? Apple? Apple heeft ook
gebruik gemaakt van allerhande overheidssubsidies voor SME’s; BRIC. Is dat fout? Over het
effect van deze subsidies kan een en ander gevonden worden bij Lerner.
Nu eerst DARPA. DARPA heeft er voor gezorgd dat het DARPA-net er kwam. Op deze wijze
kon de Amerikaanse Defensie snel communiceren met de aangesloten research – en
ontwikkelingsinstituten. Dat heeft niets met internet zoals wij dat kennen te maken.
Anderen dan DARPA hebben van het DARPA-net internet gemaakt. DARPA heeft wel daartoe
haar net vrijgegeven. Is dat “Picking Winners”?
Dan Apple (Isaacson, 2011). Eigenlijk kan je hier kort over zijn. De Amerikaanse overheid
heeft niet de IPod, de IPhone en de IPad ontwikkeld. Dat heeft Apple gedaan: disruptive
innovation. Apple heeft dat eerder gedaan met de PC. Jobs was heel handig om de dingen te
gebruiken die bij anderen ongebruikt op de plank bleven liggen. Denk bijvoorbeeld maar aan
PARC(XEROX). Wie was er nu handig in het “Picking Winners”? De overheid of Jobs? Apple
innoveerde en niet de Amerikaanse overheid. Hoe efficiënt de Amerikaanse
stimuleringsprogramma’s zijn kan nog eens bij Lerner worden nagelezen. Het is niet duidelijk
wat Mazzucato ons wil vertellen. Heeft de Amerikaanse overheid Apple eruit gekozen als
winnaar? Dat wordt waarschijnlijk niet bedoeld. Maar wat dan wel? Mazzucato should be
happy: Apple cleared the way for the government to “Pick Winners”. Or is Mazzucato
looking for further implementation of state capitalism. I think the state should be very
grateful to Apple. Since the high “risk” taking government is saved by Apple after
government has spent a lot of taxpayers money. Again the government should be grateful
that there are entrepreneurs who can make something out of the gambling of the
4
government. When government is throwing around taxpayer’s money as an entrepreneur
you should wait and see. The question that remains on the table is: what is the role of
parliament/Congress in this respect?
Groene energie. De wijze waarop de overheid op groene energie inzet stimuleert geen
enkele entrepreneur om risico’s te nemen. Het geld van de belastingbetaler komt toch wel
naar ze toe.
In chapter 1 Mazzucato finally deleted the parenthesis for “risk” taking by the government.
Mazzucato makes a “strong” point by means of a vicious argument: Italy and Greece are
stagnant not due to their high public debt but more by a public sector which had not made
the kind of strategic investment that …….Germany made. Did the public sector did such an
investment in Germany? Infrastructure?
Mazzucato should not be surprised. Quote: “What drives business entry into industries are
not existing profits in that sector but projected technological and market opportunities. And
such opportunities are linked to the account of state investment in that area”. So what?
We will leave Mazzucato for a while and focus on an innovative government.
3.Innovative government.
Innovative government: Another oxymoron (Noordzij, Innovation and its fallacies).
De overheid kan zeker zorgen voor geschikte randvoorwaarden om het ondernemerschap te
bevorderen en daarmee innovatie. De beste rol voor de overheid is om niet in de weg te
staan. Een overheid welke niet in de weg wil staan moet per definitie klein zijn. Kan dat? De
roep om innovatie bij de overheid wordt aangedragen door haar eigen advies orgaan AWT.
Hoe realistisch is dit? De overheid kan als een grote organisatie worden beschouwd.
Kenmerkend voor de innovatiecultuur bij grote organisaties is dat innovatie met kleine
stappen plaats vinden. Maar dat gebeurt niet bij de overheid. Dit komt misschien niet door
gebrek aan creativiteit maar wel door risicomijdend gedrag. In adviezen (maart 2008) wordt
de overheid voorgehouden om volgens de nieuwe (2008) inzichten over innovatie –
bijvoorbeeld open innovatie – te functioneren. Dit is onhaalbaar. Open innovatie komt men
tegen bij kleine bedrijven. De overheid is een niet-innovatieve grote organisatie, welke over
heikele thema’s externe adviezen inwint en zich daar niet aan kan houden. Het gaat namelijk
tegen de cultuur van de organisatie van de overheid in. Het ligt voor de hand om aan te
nemen dat de overheid wel kan innoveren wanneer ze eerst zou afslanken waardoor er wel
een cultuuromslag naar bijvoorbeeld open innovatie kan plaats vinden. Open innovatie zou
bij uitstek geschikt zijn voor een overheid want een overheid heeft per definitie achterstallig
onderhoud en zou daarom snel via open innovatie kunnen leren van andere organisaties.
Helaas is hier sprake van een “Catch 22” situatie: de overheid is te groot en te log om van
anderen te leren en zal daarom niet in staat zijn om af te slanken en de mogelijkheid te
scheppen om van anderen te leren. Het is nu eenmaal zo dat bij een verandering, het
wisselen van een ministerspost, in het “circuit” rondgekeken wordt. De c.v. van de nieuwe
minister is een prachtige illustratie van het “geiten pad” waarin de overheid zich
voortbeweegt. Het geiten pad is een duidelijke metafoor voor kleine veranderingen. Zo ook
bij de overheid. Verdere vergelijking met het bedrijfsleven - grote versus kleine bedrijven –
heeft geen zin. Daar waar in het bedrijfsleven de succesvolle start-up moet groeien om
succesvol te blijven ( Apple, Google) is de groei bij de overheid juist niet gewenst. Wat de
5
groei van de overheid voor gevolgen heeft is vooral op lokaal/regionaal gebied te zien. A
mismatch between ambition or wishfullthinking and reality. Groeiprognoses of aannames,
bedrijven terreinen, onderwijsvernieuwingen met de snelheid van het licht, etc, het kan
niet op. Er komt een zwarte zwaan langs, zo treffend beschreven in het boek van Taleb “The
Black Swan” en het is gebeurd. De overheid draait hier niet voor op, het is de
belastingbetaler die de zwarte piet weer toegespeeld krijgt. De kiezer kan de overheid
dwingen tot innovatie door minder middelen ter beschikking te stellen. Dit is een
maatschappelijke of politieke innovatie. Daardoor zal de overheid afslanken en in kleinere
gebouwen kunnen trekken, minder ambtenaren aanstellen en minder beleidsnota’s
verzinnen welke de belastingbetaler alleen maar geld kosten en niets opleveren. Een
schrijnend voorbeeld zijn de verknoeide IT middelen IT bij de Belastingdienst en bij de
gehele overheidsbureaucratie. Het is echter zeer de vraag of dit aan de Belastingdienst ligt.
De politiek veroorzaakt door speciale wensen onmogelijk complexe software constructies.
Overigens is het verrassend om in het eerder gememoreerde AWT rapport geen literatuur
verwijzing naar Von Mises (‘Bureaucracy’) aan te treffen.
De overheid is helaas ongeschikt is om ondernemerschap te stimuleren. Echter, zoals in het
verhaal in The Economist(Schumpeter, march 17th 2012) wordt opgesomd, zijn er nog twee
belangrijke redenen waarom de overheid het ondernemen niet kan stimuleren. De eerste
reden is dat de overheid nu weer het stimuleren van ondernemen gelijk stelt aan het
stimuleren van kleine bedrijven, regionale ontwikkelingen en groei van werkgelegenheid. In
feite willen ondernemers hub kleine bedrijven laten groeien en geen grote hoeveelheden
kleine ondernemingen scheppen. De overheid moet zich realiseren dat echte ondernemers
niets om regionale ontwikkelingen geven en de ondernemer bemoeit zich niet met de
vigerende werkgelegenheid. Sterker nog door de nieuwe activiteiten zal bestaande
werkgelegenheid vaak afnemen. Ten tweede zijn overheden geobsedeerd door Silicon
Valley. Dit model is niet overdraagbaar of verplaatsbaar. Verder speelt geluk en toeval een
doorslaggevende rol. De clusters of valley’s ontstaan bij toeval.
Ook blijkt in Nederland dat de startende ondernemer te veel gekoesterd wordt door de
ontwikkelingsmaatschappijen. Startende ondernemingen bij Universiteiten fungeren veelal
als verlengstuk van de vakgroepen en modderen door zonder dat er ook maar enigszins
sprake is van groei.
Toch kan je weer verrast worden. In The Economist(December 6th 2014) schrijft Schumpeter
dat de overheid wel voorzichtig innoveert. Well, after reading carefully you can conclude
that there is no light at the end of the tunnel. It sounds very sophisticated: using the insights
of behavioral economics. However what I learned from Schumpeter is that the government
bureaucracy is only trying to do its job on a small scale. I can hardly call this innovative: just
doing the job. It appears to me that the bureaucracy is still to be considered a nuisance by
the citizens .
4.Government, innovation and subsidies.
The Dutch Chamber of Accountability(Algemene Rekenkamer) reports(may 2015) on a
regular basis whether or not the Dutch Government obtains its budget targets. A chapter in
the above mentioned report is dedicated to subsidies and the electric(hybrid) car. Well, as
you can imagine, the effect of subsidies for electric(hybrid) cars appears to be rather
6
unclear: €142 million of the budget cannot be related to any target. Not to say rather
ineffective as most subsidies are by nature. The argument goes for this subsidy that it
supports the development or innovation of electric(hybrid) cars. In the first place it is
questionable whether electric(hybrid) cars reduces 𝐶𝑂2 levels compared with cars using just
internal combustion engines. Not taking into account how these electric(hybrid) cars are
used-just running on gasoline, who cares? Secondly, subsidies do not stimulate
manufacturers. At the contrary, they will “sit on their hands”. Part of their costs are covered
by subsidies. So, why innovate?
In its chapter on green energy Mazzucato writes: “Given that innovation is about having the
right networks in the economy and commissioning specific technologies…”. This is nonsense.
It reminds me of Sesame Street: The king ordering the Chief Inventor, ’Invent the
toothbrush’.
5.The state.
Ik heb in het licht van het voorafgaande “entrepreneurial” maar weggelaten.
Wat wil Mazzucato? Nationalisering van private ondernemingen? Het zou zo maar kunnen.
To abandon “short-termism” of shareholders ? Again The Economist November 22nd 2014 in
Schumpeter under the title of “The tyranny of the long term” raised a finger: Caveat
Politicians. To cite The Economist: ‘All this is not to say, that we should start chanting:
“Short-term good, long-term bad”. Rather, it is an argument for nuance……….Long-termism
works well in stable industries that reward incremental innovation. But it is a recipe for
failure in such business as social media, where firms are constantly forced to abandon their
plans and “pivot“ to a new strategy, in markets that can change in the blink of an eye’.
Although Mazzucato describes how the state spoils taxpayer’s money, the author still longs
for the state to play a decisive role to stimulate innovation(It is confusing Mazzucato
mistakes R&D for innovation and vice versa). Disruptive innovation? Well, the best way to do
that is by a strong state. We do have great examples of that disruption created by Lenin,
Stalin and Mao in agriculture. Great examples from the past indeed. The more intrusive a
government the better a society will innovate for quite a few millions of death
more(Dikötter-2, Gellately and Snyder). Mao was also very disruptive with industrial
innovation. Citing Fukuyama: “This was the story of China during the Maoist period, when a
single leader with unlimited policy discretion could unleash untold suffering and cause the
death of tens of millions of people through willful innovation like the Great Leap Forward
and the Cultural Revolution”. Were these exceptions? Well, no. This is the consequence
leading to the devil.
May be Mazzucato is a strong supporter of state capitalism like Stiglitz. According to Stiglitz
and Mazzucato Google, Apple and so on are products of state capitalism. Do we find
enterprise like Google, Apple, Facebook and GE in Europe. Not to my knowledge. So we
conclude there is no state capitalism in Europe? This all sounds rather cynical. It is cynical.
What makes you really think is the European budget spent on agriculture: 40% of the total
budget. In Europe we are still living in a sort of rural state of mind. This contradicts that we
want to be in the vanguard of innovation. Let us put our money where our mouth is.
Real SOE we find in China and alas Mazzucato, innovation is dead out there(Lardy).
7
Mazzucato repeatedly beats the drum of “State/Government good, business wrong”. To
underline this the author mentioned the Vannevar Bush’s 1945 report. The report described
the technological development in the Second World war. Of course the report is correct in
concluding of the massive technological development due to government investment- by the
way the report is produced after the Second World war. Bush extrapolated the policy
necessary for that period into the time after the war and into the Cold war. To extend the
extrapolation into our time is meaningless unless Mazzucato foresees another war. In
addition the “Sputnik” effect is mentioned. Again this is war-like thinking. It was not about
losing a technological battle, it was about losing a battle. A decennium of massive
government investment as a policy for winning the war will by itself lead to a fat long tail of
technological development. It is of no surprise that a huge defense budget of the US will lead
to innovative spin offs. Wait and see whether the new US Offset Strategy(2015) creates
game changing budget. Or a war ascending over the horizon. For sure this again will create a
super budget. Is that what we want? Another war? Well, Mazzucato will be happy when
thinking that way. A war on climate? Well even in this dangerous situation, a huge research
program is meaningless when governments all over the world think to know how to direct
taxpayers money towards particular technology. “The Economics of Science”(Kealy) could be
good reading for Mazzucato.
Statements like: ”The spin off business model became viable and popular for technological
advancement ……….., yet would not have been possible without state involvement and its
functioning as a major early customer”. Can we do an experiment to prove this statement?
So business is profiting of the investment of the state. Well, naturally, if government is
spending a lot of money, why should an entrepreneur spend that money? As mentioned
before, Mazzucato paid special attention to the R&D/sales ratio of that company in relation
to the ratio of others like Microsoft and Nokia. A diagram is presented where Apple is at the
bottom of this diagram with the lowest R&D/Sales ratio and Microsoft is at the top with the
highest ratio. Which of both companies is the most innovative? This once more illustrates
that there is no such thing as a linear relationship between R&D and amount of innovation.
The so-called innovation paradox.
Nota bene: Mazzucato writes: “Interestingly, as the company continued to launch one new
product after the next with increasing success, the company’s financial reports reveal a
steady decline in the global sales/R&D ratios, which indicate the portion of funds allocated
to R&D activities in comparison to global product sales was falling over time…”. Sic.
It can be really funny. Mazzucato, in the section of the book on Nano technology, describes
the important role of the government in “letting the universities go” in this subject matter.
Then: “Nano technology does not yet create a major economic impact because of the lack of
commercialization of new technologies”. Does Mazzucato implies here the importance of
the entrepreneurs? I think so. Why not just admit it? I wonder what a communication
between Lerner and Mazzucato could reveal.
There are different opinions indeed. For example Ledbetter indicates the entrepreneurial
state to be pure thievery. Citation: “Political entrepreneurs who succeed through
governmental help and collusion are fundamentally different from market entrepreneurs
who succeed through providing better products and cheaper prices”.
8
In The Netherlands “Sustainable Energy” is killed by the socialists. You know those people
who believe society can be engineered/manufactured. They are planning all cars to be
electrical powered by 2015. Well, a child can forecast what will happen. This plan will cost a
lot of taxpayers money, subsidies. So, consequently the industry will sit on their hands and
wait for the money distributed by government. The industry for sure disinvest in innovation.
Why investing money in alternative power systems like fuel cells?
6.The state and start-ups.
In The Netherlands the state subsidies a lot of start-ups. This leads to chasing of a lot of
these start-ups after a view good ideas to no effect (Lerner). Consequently most of these
start-ups do not grow and do not contribute to the economics of the country. These startups are very creative in maximizing subsidies. Government should support almost mature
and fast growing start-ups in order to make start-ups to work harder. This you might call
innovation pull instead of using innovation push.
7.The state, green energy and the fallacy of sunk costs.
As could be expected, Mazzucato strongly believes in the stimulating role of government for
green energy. The subject matter is discussed by Mazzucato in Chapter 6.
A catching phrase is “Pushing vs nudging the Green Industrial Revolution”. That is the
socialistic approach with the result of a choking system in a foreseeable future. A simple
experiment with pushing will show that.
Another topic in this chapter of the book of Mazzucato is the sunk costs advantage of the
incumbent infrastructure. Due to these sunk costs a sustained support by the
government(the taxpayer) for new technologies is necessary.
Well, leaving the political preferences of Mazzucato aside, the reasoning for sustained
support is flawed. Why is that? The sunk costs argument also applies to renewables. The
investment in second generation wind – and solar power faces the sunk costs of the first
generation. Indeed sustained taxpayers money. Following the reasoning of Mazzucato:
eternal investment of the taxpayer is needed to overcome the sunk costs of the first, second,
third, etc., generation of wind – and solar power. This is the political message.
Mazzucato introduced a definition of renewables. Renewable fuels are fuels that originate
from the sun. From the sun? Yes, of course like oil, gas and coal.
What is also needed according to the author is creative destruction. How on earth do you
create creative destruction(Schumpeter) stimulating the green revolution with the top down
approach by the government? Mazzucato compared the green revolution with the ICT
revolution. What was the role of government by developing PC’s, laptops, tablets,
smartphones, the cloud, etc.? Government should stay out of technology development in
order not to create sunk costs. Government is there to develop rules in a democratic way.
Coming to Germany, you have the idea this country to be a great holiday resort: always sun
with all those solar cells on the roofs( I read this somewhere, probably The Economist). Also
a mil climate. Alas, that lignite.
Mazzucato is amusing to read. In a state of excitement the author is writing about China’s
investment policy and 5 year plan. A sort of old fashioned stalinistic fellow traveller lingo.
Well, to be adviser to a latter day stalinistic shadow prime minister creates commitment.
9
It becomes really humoristic where the author starts to compare China’s policy with UK’s
policy. Read and shudder.
8. Wind, solar, picking winners and the holy grail.
A couple of years ago the Dutch government signed an agreement with the industry to
develop so-called sustainable technology: mainly wind power. At a cost of 18 billion euro,
taxpayers money. In 2016 the government announced the subsidies needed added up to an
amount of 6 billion euro. This was communicated as a 12 billion euro gain. Well, that is a
joke. The taxpayer is still coughing up the money. There is a bit of solace: Shell is joining the
party as one of the participating incumbents. This is a bit of a relieve of misallocating
taxpayers money. Without wind and sun we can still rely on fossil fuels. So, this 6 billon euro
is a sort of assurance premium.
Mazzucato presented in chapter 7 on Wind and Solar Power, section on “Wind Rush”, clearly
the misallocation of taxpayers money. Citation: “The US Government outspent Germany and
Denmark on wind energy R&D and despite enlisting NASA to lead the program, failed to
produce a viable commercial design. Germany’s attempt met a similar fate. Only Denmark is
credited with succeeding in transforming government funded R&D into a commercial
success story…..”. Mazzucato: “…They (governments) are bound to fail sometimes”.
I cannot think of a better proof for governments to stay away from technology push. The
only thing governments can do is to tax 𝐶𝑂2 . The industry will find its way.
Nevertheless money has to be spend on fundamental R&D (Vannevar Bush).
Wind energy, a sustainable energy. A sort of contradiction in itself. At the end of 2016 an the
beginning of 2017, the months of November, December and January, there was hardly any
wind in the Netherlands. The more windmills, the less wind. Correlation with causation?
However, what is mentioned before, Shell is joining the wind program in the Netherlands. So
the billions of euros will support the bottom line of the oil- and gas company. Hence, this will
improve the way electricity is produced by means of oil and gas.
Oh, well, again government and innovation. To quote the Nobel prize winning inventor of
the microprocessor, Noyce (TI): “Innovation: Understand which industries are symbiotic so
they can capitalize on how they will spur each other”, (Isaacson 2).
Government get out of our innovative way and spent or tax money on fundamental
research.
Mazzucato is convinced government to qualify to pick winners. We know this to be
impossible: the holy grail. However, it is even worse. It is not about picking winners, but
about protecting the incumbent/established corporations (The Economist, January 21st
2017). It is about supporting zombies and/or potential zombies. Alas, we have to live with it.
In America and Britain the message communicated is : industrial policy. The China road to
success. Well, be sure, innovation will be killed.
Paraphrasing Clinton: “It is politics, stupid”.
7. Literature.
AWT-advies 73, Meer laten gebeuren-Innovatiebeleid voor de publieke sector, maart 2008.
10
Bush, V., Science, The Endless Frontier, 1945, Reprinted 1960, National Science Foundation,
Washington.
Cohan, W., D., House of Cards, how wall street’s gamblers broke capitalism, Allan Lane, 2009.
Davids, M., Lintsen, H. en A. van Rooij, Innovatie en Kennisinfrastructuur, vele wegen naar
vernieuwing, Boom, 2014.
Dikötter, F., The Tragedy of Liberation: A History of the Chinese Revolution 1945-1957,
Bloomsbury, 2013.
Dikötter, F. -2, Mao’s Great Famine: The history of China’s most Devastating
Catastrophe,1958-1962, Bloomsbury, 2010.
Fukuyama, F., Political Order and Political Decay, Profile Books, 2014.
Gellately, R., Lenin, Stalin and Hitler: The Age of Social Catastrophe, Vintage Books 2007.
Gertner, J., The Idea Factory, Bell Labs and the great Age of American Innovation, The
Penguin Press New York, 2012.
Isaacson, W., Steve Jobs, Simon &Schuster, 2011.
Isaacson, W., 2, The Innovators, how a Group of Hackers, Geniuses, and Geeks Created the
Digital Revolution, Simon & Schuster, 2014.
Kealy, T., The Economics of Science, Interview in the Scientific American, March 2003.
Labohm, H., Topsectorenbeleid. Selectief industriebeleid in een ander jasje, Liberaal Reveil
2,Teldersstichting, 2014.
Lardy, N., R., Markets over Mao: The rise of private business in China, Perterson Institute for
International Economics, 2014.
Ledbetter, M. D., America’s Forgotten History, Part III: a progressive empire, E-book, 2014.
Lerner, J., Boulevard of broken Dreams, Princeton University Press, 2009.
Lerner, J., The Architecture of Innovation: The Economics of Creative Organizations, Harvard
Business review Press, 2012.
Mazzucato, M., The Entrepreneurial State; Debunking Public vs. Private sector Myths in Risk
and Innovation, Anthem Press, London, 2013.
Noordzij, L., Innovation and its fallacies, www.leennoordzij.me, 2013.
Packer, G., The Unwinding, thirty years of American decline, Faber&Faber, 2013.
Rathenau Rapport 0703, Versleyen(red), Dertigjaar publieke onderzoeksfinanciering in
Nederland 1975-2005, Rathenau Instituut, 2007.
Schumpeter, J. A., Capitalism, Socialism and Democracy, Harper Perennial Modern Thought,
2008.
11
Snyder, T., Blood lands, Europe between Hitler and Stalin, Basic Books, 2010.
Taleb, N.N., The Black Swan. The impact of the highly improbable. PenguinBooks, Second
Edition, 2010.
The Economist, Back to business, A special Report Business in China, Sept. 12th 2015.
Van Hees, m., Van Schie, P. en M. van de Velde, Neo-Liberalisme, een politieke fictie, Boom,
2014.
Von Mises, L., Bureaucracy. New Haven, CT: Yale University Press, 1944.
12