Transcript • Kunst en cultuur op de Boulevard • Klassiek futurisme • Swingen

• Kunst en cultuur op de Boulevard
• Klassiek futurisme
• Swingen op het consulaat
STICHTING
VAN & VOOR BEWONERS EN BEDRIJVEN
Blvd is het magazine van en voor donateurs, bewoners en bedrijven, van Stichting Boulevard
Verschijnt 2 á 4 keer per jaar | Jaargang 4 Nummer 7 - december 2016
Achter de voordeur van:
Karen Hamerlynck
Voordat we achter de voordeur belanden, gaan we terug in de tijd naar het jaar 2000. In dat jaar wonen Karen
Hamerlynck en Edwin van der Meijde samen in hun allereerste huis aan de Heemraadssingel.
Het is een geweldige tijd van net getrouwd, jong en onafhankelijk zijn. Ze werken beiden als journalist, schrijven artikelen
en reizen de wereld over. Samen hebben ze een kinderwens
en de droom om ooit een hotel te beginnen. In 2004 wordt
hun drieling geboren: Fay, Coco en Lotte. In het blok waar
zij wonen, worden veel kinderen geboren en is er een grote
verbroedering en saamhorigheid tussen de jonge gezinnen.
Karen en Edwin genieten van het leven aan de Singel.
Hun wens om een hotel te beginnen, werd met de jaren
steeds concreter en in 2007 zegden ze hun baan op en verkochten hun huis. Van journalisten wilden zij hoteliers worden. Om hun droom in vervulling te laten gaan, lieten zij hun
oog vallen op het historisch Douanegebouw op de Kop van
Zuid. Zelf verhuisden zij mee en hadden in “De Compagnie”
een huurappartement. Het Douanegebouw werd getransformeerd tot “Suitehotel Pincoffs”. Het hotel nam hen geheel in
beslag . Het was hard werken in het hotel, daarom verhuisde
het gezin naar de wijk Stadstuinen, vlakbij het hotel. Met hun
drie dochters woonden zij negen jaar op de Kop van Zuid .
De kinderen werden groter, gingen naar de middelbare school
“over de brug” en ze begonnen te verlangen naar elk een
2
eigen kamer. En… bij Karen begon het ook te kriebelen...
Edwin had in 2013 hotel “Stroom” overgenomen in het Lloydkwartier. De wereld van de Kop van Zuid begon zich te verbreden en te verplaatsen naar de wereld aan de andere kant
van de Maas. En hiermee werden de herinneringen aan het
leven van ruim zeven-en-een-half jaar aan de Heemraadssingel weer wakker. Karen verlangde terug naar haar wijk vol
romantiek met prachtige huizen, statige gebouwen en mooie
bomen. De mengeling van romantiek doorsneden met het pittige stadsleven vol rumoer en levendigheid begon aan haar
te trekken.
Het is november 2016. Heemraadssingel 236 heeft het gezin
met zijn romantische kamers, open haard, glas in lood ramen
en… met zicht op de Singel, volledig omarmd. De familie
voelde zich er onmiddellijk thuis. Karen kijkt verwachtingsvol
naar hoe de kinderen het gebied verkennen en hoe ze hier
zullen gedijen. Er is een nieuw tijdperk in hun leven aangebroken, een tweede fase Heemraadssingel in een nieuwe en
ook vertrouwde wereld.
Pieter Loef
Inhoudsopgave
2. Achter de voordeur van
3. Woord van de voorzitter
4. Cultuur op de Boulevard
7. Pieter belt aan
8. Boulevaarder in Beeld
10. Consulaat van Angola
14. Agenda & Recept
15. Portret Boulevard Kids
16. Nico’s Column
Beste Boulevaarder
Het is toch weer gelukt om vlak voor de
feestdagen een Boulevard Magazine op
uw deurmat te laten landen. De redactie heeft daarmee weer een topprestatie
geleverd en ik merk dat ik nieuwsgierig
ben naar welke buren met hun talenten
en interessante, persoonlijke verhalen nu
weer aan het woord komen. Ook deze
keer bevestigt het Magazine weer dat we
in een bijzonder stukje Rotterdam wonen.
Dat zien we ook op de woningmarkt. Op
verschillende plaatsen zijn recent panden
verbouwd tot appartementen en die vinden gretig aftrek. Komt er een woning of
pand te koop, dan is het zo verkocht. Dat
is goed nieuws. Toch is de vitaliteit van
Boulevard al langer een zorg van het bestuur en zocht ze al een tijdje naar het ei
van Columbus. Dat heeft helaas niet tot
het gewenste resultaat geleid. Vandaar
dat ze haar positie op de donateursavond
beschikbaar heeft gesteld. Op uitnodiging van het bestuur heeft daarop een
kleine groep donateurs de handschoen
opgepakt en zij brainstormt over hoe
Boulevard toekomstproof wordt. In maart
verwachten we nieuwe voorstellen en
een nieuwe voordracht voor bestuur. Voor
die tijd zien wij u uiteraard weer graag op
onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie of op
één van onze informele vrijdagmiddagborrels verschijnen. Want zoals we tijdens
onze bijzondere ontmoeting met het Consulaat van Angola mochten ervaren: een
goede buur is beter dan een verre vriend.
Resteert mij om u namens het bestuur en
de redactie gezellige feestdagen en een
fantastisch 2017 toe te wensen.
Erwin Zwijnenburg
voorzitter
JA, IK WORD DONATEUR
Nieuwjaarsreceptie
Zaterdag 7 januari 2017
Van 18.00 uur tot 21.00 uur
Bij Iety
Hoek Heemraadssingel / 2e Middellandstraat
Bent u pas op de Mathenesserlaan, de Heemraadssingel,
het Heemraadsplein of in één van de zijstraten komen wonen of is uw bedrijf hier recentelijk gevestigd? Of woont
en/of werkt u hier al langer en steunt u onze doelstellingen? Dan nodigen wij u van harte uit om donateur te
worden. Het lidmaatschap voor particulieren bedraagt
€ 35 per jaar, voor bedrijven is het € 70 per jaar. U kunt
zich aanmelden via de website of stuur een mailtje naar
[email protected]. Wij nemen dan zo snel mogelijk contact met u op.
CHAMBRES D'AMIS BOULEVARD 2017
Pieter Loef en Rob de Moes hebben het initiatief genomen voor een
chambres d'amis op de boulevard, uit te voeren op zondagmiddag
21 mei 2017. Bij een chambres d'amis stellen bewoners enkele uren
hun huis (of kamer(s) ter beschikking aan kunstenaars (schrijvers,
dichters, toneelspelers, musici), die daar hun professie voor gasten
ten gehore brengen.
Pieter en Rob zoeken bewoners die met hun huis daaraan mee willen werken. Twee boulevarders hebben zich reeds gemeld. Daar-
naast zoeken wij kunstenaars woonachtig
op de boulevard die zouden willen optreden.
Voor informatie en aanmelding: Rob de Moes:
06-20 361 256
[email protected]
3
Kunst en cultuur op de Boulevard
Peter Swanborn, dichter
Foto: Hans van Dam
Het is vrijdagmiddag. Samen met nog vier dichters zit Peter Swanborn aan een grote houten tafel
in de achterkamer van zijn woning aan de Mathenesserlaan. Met elkaar praten ze over de gedichten die ze hebben geschreven. Wat goed is, wat anders moet, anders zou kunnen. Ze bespreken
beelden, formuleringen, compositie. Peter is schrijfdocent bij de SKVR, maar in 2017 stopt de SKVR
met het volwassenenonderwijs. Sinds enkele jaren geeft Peter ook poëzieles bij hem thuis. Deze
bijeenkomsten zijn met name bedoeld voor personen die al een tijdje aan het schrijven zijn.
Mathenesserlaan 414
Op de begane grond van de Mathenesserlaan 414 is een
huisartsenpraktijk gevestigd. De twee verdiepingen boven
de praktijk vormen de woon- en werkplek van de dichter
Peter Swanborn (1963). Op de eerste verdieping wordt gewoond, op de verdieping erboven gewerkt. Als we in zijn
werkkamer aan de voorkant van het huis staan zegt Peter:
‘Hier zit ik elke dag van ongeveer half negen tot een uur of
een te schrijven, geen internet, geen telefoon, daarna ben
ik leeg, dan ga ik andere dingen doen.’
versitaire wereld hem niet bevalt. Hij wil iets anders met
zijn leven, uiting geven aan zijn creativiteit. Hij gaat naar
de academie voor beeldende kunsten in Den Haag en Breda en houdt zich daar bezig met fotografie. Na een paar
jaar als beeldend kunstenaar gewerkt te hebben, dient zich
weer een keerpunt aan. Peter besluit zijn roeping te volgen
en dichter te worden. Hij vertrekt voor een half jaar naar
Antwerpen, waar hij de dagen vult met lezen en schrijven.
Terug in Rotterdam bekwaamt hij zich verder in het schrijversmetier.
Van wetenschap naar kunst
Wat doet de dichter?
Peter is geboren in Bussum, met zijn ouders, broers en zus
verhuist hij in 1966 naar Rotterdam. De familie gaat aan
de Schiedamsesingel wonen, direct naast de Rotterdamse
School Vereniging (RSV) waar Peter naar de basisschool
gaat. Zijn vader is werkzaam in de jeugdhulpverlening en
zijn moeder is actief in de Pauluskerk. Na de basisschol
gaat Peter naar het Erasmiaans Gymnasium, hij kiest de
beta-kant en haalt in 1981 zijn diploma. Hij droomt ervan
paleontoloog te worden en gaat aan de Rijksuniversiteit
Utrecht geologie studeren. Al snel merkt hij dat de uni-
4
De dichter schrijft gedichten, maar moet om de schoorsteen te laten roken vaak ook andere werkzaamheden
verrichten. Zo geeft Peter trainingen zakelijk schrijven bij
gemeentes en bedrijven, werkt hij als docent Nederlands
op het Goethe Institut en schrijft hij recensies voor de
Volkskrant. Peter: ‘Wie wil schrijven, moet vooral ook veel
lezen.’ Als ik hem vraag wat hij op dit moment leest, vertelt hij vol enthousiasme: ‘Erik Menkveld (1959-2014), een
dichter, romancier en criticus. Van 1998 tot 2002 was hij
organisator en programmamaker bij Poetry International.
Hij heeft prachtige, vaak ook geestige poëzie geschreven, die ik iedereen kan aanraden.’ En dan noemt hij met evenveel enthousiasme de Duitse schrijver en dichter
Jan Wagner (1971) en de Zuid-Afrikaanse
dichteres Elisabeth Eybers (1915-2007).
Poëzie kent vele gezichten. ‘Ik houd met
name van beeldende poëzie en wat minder van extreem talige varianten. Maar
ook weer geen beeldenstapeling, dan
liever zoals in de Angelsaksische poëzie: een beeld uitwerken en als een diamant van alle kanten bekijken. In een
gedicht is het slotbeeld heel belangrijk, dat blijft bij de lezer hangen.’
Tortuca
Sinds 2006 is Peter redacteur bij Tortuca, een Rotterdams tijdschrift over
literatuur en beeldende kunst. Uit
de kast pakt hij Tortuca nummer 38,
voorjaar 2016. Een uitgave met veel
buitenlandse poëzie zoals van de Argentijn Sergio Raimondi en de Amerikaanse Elizabeth Bishop. Maar het
bevat ook mooie tekeningen van
Theo – strandbeest - Jansen en Seet
BEELD op BLAAK
Zijn het twee armen zonder handen
licht geneigd als klemmen ze leegte
vast, de ochtendzon, een havenstad
zijn het grenspalen van een vergeten
niemandsland, twee gouden tanden
van een Rotterdamse Reus, zijn elf
meter lange lichaam verdubbeld in
de grond, zijn het de benen van een
goddelijk instrument, poten van een
prehistorische vogel, zijn het stelten
van een bovenmaatse circusartiest?
De man van Peter heet Bram de Vries. Hij is schoenontwerper en woont in Castricum. Is dat lastig? Peter: ‘We zijn allebei freelancer en leiden een nogal onregelmatig bestaan. Er
kunnen weken voorbijgaan dat we elkaar niet zien. Maar we
plannen regelmatig een paar dagen in de natuur.’
van Hout. Een bijzonder tijdschrift dat wordt uitgegeven
in een oplage van 600 exemplaren en elk exemplaar is genummerd.
Publicaties
Peter debuteerde in 2007 met Bij het zien van zijn lichaam,
in de Contrabas-reeks. Deze bundel werd genomineerd
voor de C. Buddingh’-prijs voor het beste poëziedebuut.
Uit het juryrapport: ‘Het zijn stuk voor stuk toegankelijke,
rake gedichten die tezamen een steeds groter raadsel opgeven.’
Begin 2009 verscheen Een koud bad, geschreven in opdracht van de Zeeuwse Slibreeks. Deze bundel met 24 liederen over verdronken Zeeuwen werd genomineerd voor
de PZC-publieksprijs.
In het najaar van 2009 verscheen bij Uitgeverij Podium Tot
ook ik verwaai, een monument voor een dementerende
moeder. Tot ook ik verwaai werd genomineerd voor de J.C.
Bloem-poëzieprijs. In 2013 volgde Het huis woont in mij,
eveneens bij Uitgeverij Podium.
Peter werkt op dit moment aan een nieuwe bundel, die
naar verwachting in het najaar van 2017 zal verschijnen.
Meer informatie over Peter Swanborn staat op zijn website: www.peterswanborn.nl.
Rob de Moes
Is het een tang om wolken te vangen
gebakjes geklopt van room en eiwit
in een azuurblauwe vitrine, is ‘t een
eerbetoon aan de lijstenmaker, één
zijde open, verbeelding vraagt om
lucht, is het een Tweestromenland
90 graden gekanteld om uitzicht te
bieden op herkomst, reisdoel? Of
zijn het twee metalen platen, die
eerst in ijle hoogten elkaar raken
door geen voorbijganger gezien –
(dit gedicht is ook te vinden op de kunst en poëzie app
Rotterdam Routes.)
5
Rijke en De Wit
het nieuwe bruine café
Arjen de Wit
Foto: Luci Craamer
De horeca in het boulevardgebied leeft! Op 21 april 2016 ging IETY open (we berichtten erover in ons
vorige nummer), maar de primeur van dit jaar staat op naam van café RIJKE & DE WIT (Nieuwe Binnenweg 332, hoek Heemraadsplein). Is IETY een geheel nieuwe uitspanning in een bestaand pand, RIJKE
& DE WIT is eerder een Gestalt Switch, in dit geval van café Vanouds Vermeulen, een van de oudste
bruine cafés in Delfshaven dat al in 1905 de deuren openden.
Van oud bruin naar nieuw bruin!
Don Rijke en Arjen de Wit zijn twee ervaren horecamannen.
Don runt in Dordrecht stadscafé Rijke en werkte in Rotterdam in café de Oude Sluis in de Havenstraat en café Voorheen
Voigt in de Bloemkwekerstraat. Arjen werkte jaren in Melief
Bender aan de Oude Binnenweg. De twee horecamannen besloten eind 2015, begin 2016 hun krachten te bundelen en
namen café Vanouds Vermeulen over van Bertus Vermeulen,
een legendarische horecabaas in Rotterdam, die zijn imperium heeft teruggebracht tot één café, te weten café Timmer
aan de Oude Binnenweg.
Dertig soorten bier
Maar er gebeurde meer. Was in café Vanouds Vermeulen uit
de tap maar een biermerk (Heineken) te koop, Rijke & de Wit
heeft drie pompen met zes kranen met zes soorten bier. En
nog 24 andere soorten uit de fles, waarvan ik Brand noem al
was het alleen maar omdat de achtermuur van het café is gesierd met een prachtige schildering gewijd aan dit biermerk.
Niet alleen het bierassortiment is uitgebreid, datzelfde geldt
voor de wijnen, er zijn rode wijnen op basis van cabernet en
merlot, maar ook diverse witte wijnen, zoals een Oostenrijkse
Gruner Veltliner. Het café heeft een kleine keuken, toch hebben Don en Arjen kans gezien een kleine menukaart samen
te stellen, bestaande uit ossenworst, balletjes gehakt, Old
Rotterdam en brood met smeersels. Ook het personeel is het
vermelden waard: vriendelijk, toegankelijk en in het bezit van
de nodige horecakennis.
6
Jugendstil
Op een regenachtige dinsdagmiddag spreek ik Arjen de Wit.
Het schemert buiten en het licht in het café is gedempt.
Aan de lange bar zitten enkele passanten. Ik kijk naar het
houten wandmeubel naast de bar. Arjen: ‘Dit meubel hebben we gehandhaafd, het is afkomstig uit een schip van de
Holland-Amerika Lijn: de eerste Statendam.’ Het meubel in
combinatie met dertien kleine bloemenschilderijtjes van de
Rotterdamse kroegschilder Anton Funke geven het café een
authentieke sfeer. Indrukwekkend zijn de grote glas-in-loodramen met Jugendstilmotieven in de hoge raampartijen, ze
behoren tot het oorspronkelijke interieur.
Wie komen er zoal?
Rijke & de Wit is een buurtcafé, maar door haar ligging tevens een hotspot voor studenten van Codarts en de Volksuniversiteit. Donateurs van Stichting Boulevard komen hier elke
eerste vrijdag van de maand bijeen om met elkaar te borrelen
en van gedachten te wisselen. Eenmaal per jaar, in mei, juni
of september, organiseert Rijke & de Wit een jeu-de-bouleswedstrijd aan de singel en het café speelt hierbij natuurlijk
een centrale rol.
Het café is alle dagen van de week geopend van 12.00-01.00
uur, op vrijdag en zaterdag tot 02.00 uur. Voor meer informatie over café Rijke & de Wit zie: www.rijkeendewit.nl
Rob de Moes
PIETER BELT AAN
Nieuwsgierig speurt Pieter Loef door het Boulevardgebied, zijn
aandacht wordt getrokken door een bijzonder naambordje bij
de deur aan de Mathenesserlaan 253, ‘ITHA’ staat er op het
bordje en Pieter belt aan.
Overgrootvader kijkt mee
De schouw
Na opening van een statige deur word ik vriendelijk ontvangen door een energieke, kwieke dame, mevrouw Milo Bellaar
Spruijt. Ze neemt mij mee naar de trots van het huis: de voorkamer. De kamer huist aan de straatzijde en is voorzien van
een prachtige eikenhouten lambrisering. Het geheel wordt
gecompleteerd door een prachtig bewerkte houten schouw
waardoor de kamer een klassieke sfeer ademt. Milo Bellaar
Spruijt vertelt dat vanaf de bouw in 1910 hier een arts woonde. “Hij werkte in het Mathenesser Ziekenhuis, dat lag hier
achter het huis aan de Mathenesserlaan. Via de achterdeur,
door de tuin kon hij dus zo naar zijn werk lopen. Bij zijn afscheid als arts kreeg hij deze schouw aangeboden.” Met dit
verhaal betreden we het pad van de historie van dit huis. Na
de arts was in het pand een aantal jaren Ludwig’s Handelskantoor gevestigd. De familie Bellaar Spruijt kocht het huis
ruim 26 jaar geleden.
Haar eigen methode
Na haar studie Nederlands werd Milo Bellaar Spruijt gevraagd
om aan de Erasmus Universiteit Nederlandse les te geven aan
buitenlandse studenten. “Omdat er geen boeken of ander
lesmateriaal voorhanden was, ben ik zelf materiaal gaan vervaardigen en zo ontwikkelde ik mijn eigen methode. In 1991
begon ik met ITHA, dat staat voor Intensieve Taaltrainingen
voor Hoogopgeleide Anderstaligen. Door de toenmalige inburgeringsplicht was het een komen en gaan van cursisten
Milo Bellaar Spruijt
Foto: Luci Craamer
van allerlei nationaliteiten zoals Spanjaarden, Portugezen,
Irakezen, Iraniërs en Bosniërs.” ITHA groeide uit tot een gerenommeerd taalinstituut. Cursisten volgden een zeer intensieve taaltraining, vier maanden lang vier ochtenden in de week.
Door de gemengde groepen was er veel interactie en leerden
ze snel de cultuur, de taal en Rotterdam kennen. “Dat is onze
specialiteit, door een actieve benadering de taal aanleren.
Naast grammatica en schrijven, oefenen we met de cursisten
daarom ook heel actief in het spreken en discussiëren.” Sinds
het wegvallen van taaltrainingen bij de inburgeringsplicht,
heeft het taalinstituut een andere doelgroep. “We richten ons
nu meer op particulieren en kleine groepjes van bedrijven die
een korte intensieve cursus willen volgen.”
Op de hoogte
Aan het eind van ons gesprek vraag ik Milo Bellaar Spruijt
wat zij zelf zoal leest om bij te blijven. “Ik lees veel romans en
het financieel dagblad om op de hoogte te zijn van de wereld
van mijn klanten. En daarnaast lees ik elke week de Donald
Duck.”
Bij het afscheid valt mijn oog op een antiek schilderij. Het
blijkt het portret van de overgrootvader van de echtgenoot
van Milo Bellaar Spruijt, vroeger professor in de wijsbegeerte
aan de universiteit van Amsterdam. En zo waakt een Amsterdamse voorouder over de taaltrainingen in een Rotterdamse
voorkamer.
7
Girl with White Collar at Table (2009)
Boulevaarder in Beeld: Marie Cécile Thijs
Ervaring rechtspraktijk zinvol bij creatie van artistiek concept
Klassiek futurisme
Bij ons in Rotterdam-West woont een fotograaf die enige tijd geleden is doorgebroken bij het landelijke en het internationale museumpubliek. Zij heeft bijna zestig exposities op haar naam staan in
België, Denemarken, Frankrijk, Ierland, Italië, Nederland en de Verenigde Staten: in Californië, Florida
en New York om precies te zijn. Werk van haar is niet alleen aangekocht door particuliere kunstverzamelaars maar ook opgenomen in de collecties van het Museum of Photographic Arts San Diego, Museum Rotterdam en het Rijksmuseum Amsterdam. In de media is Marie Cécile Thijs niet onopgemerkt
gebleven. Zet haar naam in je browser en er rollen talloze publicaties over je scherm, bijvoorbeeld in
het FD. Dit artikel is wellicht een andere invalshoek om deze kunstenaar te kunnen plaatsen.
Portretten en stillevens uit uw oeuvre ademen op
het eerste gezicht de sfeer van Hollandse Meesters uit de 17e eeuw. Maar als je wat beter kijkt
dan lijkt er heel wat anders aan de hand te zijn.
Ik heb u het woord futuristisch horen noemen.
Waarom?
Mijn werk kan op sommige onderdelen, namelijk de lichtval
en een bepaalde statigheid, misschien verwijzen naar onze
klassiekers, maar mijn intentie is echt heel anders dan van die
generatie schilders. Ik ben bijvoorbeeld helemaal niet bezig
met de maatschappelijke statuur van de geportretteerde en
al helemaal niet met religieuze of morele verwijzingen die je
8
vaak aantreft in de 17e eeuw. Ik ben wel geïnteresseerd in
deconstructie. Ik bedoel daarmee het ontleden van een bepaalde complexiteit die ik aantref bij mijn modellen. Ik ga hier
natuurlijk niet benoemen welke. Woorden schieten daarvoor
tekort. Is dat niet het geval, dan kan ik beter meteen stoppen
met fotografie en beginnen met schrijven. Ik ben altijd bezig
met zoeken naar een abstracte uitwerking. Daar richt ik al
mijn aandacht op. Ik maak gebruik van details die je surrealistisch kunt noemen. Die zouden onmogelijk kunnen bestaan
zonder hoogwaardige technologie. Alleen al om die reden is
mijn werk futuristisch.
U was ooit een veelbelovend advocaat met belangstelling voor de rechtelijke macht. Was dat stimulerend om een nieuwe weg in te slaan als fotograaf?
Als u bedoelt dat mijn werk voor de rechtbank vervelend was om
te doen, dan zeg ik nee. Want ik had het daar echt naar mijn zin.
Nu geniet ik nog eens extra van mijn werk als fotograaf. Ik heb
veel geleerd in de juristerij. Bepaalde manieren van denken en
redeneren in dat vak zijn handig bij wat ik zojuist deconstructie
noemde. Als jurist moet je vaak dingen uitpluizen en scherp analyseren. Anders ga je keihard onderuit in de rechtspraktijk. Die
scherpte heb ik net zo intens nodig in mijn atelier. Denk dus maar
niet dat ik romantisch een glaasje wijn voor mijzelf inschenk
overdag, zoals sommige mensen van kunstenaars menen te weten. Geen sprake van. Ik zet liever een flinke kan water klaar.
Hoe ziet het proces eruit dat u met uw model doormaakt? Wat moeten wij ons daarbij voorstellen?
Met levende modellen is de relatie onontkoombaar, zelfs wenselijk. Dit geldt zowel voor dieren als voor mensen. Een goede
relatie tussen het model en mij is essentieel voor het beslissende
moment. Ik voel een platonische liefde opwellen voor de kat, de
vaas, de bankdirecteur. Is die oprechte liefde manifest, dan is al-
Cat with White Collar II (2011)
les mogelijk: een totale herschepping van het personage. Begrijp
dit goed: juist een vertrouwelijke relatie met het model is nodig
om tot de nodige artistieke afstandelijkheid en analyse te komen.
De reële persoonlijkheid van mijn model hoeft er dan niet langer
toe te doen. Mijn opgave is het scheppen van een totaal nieuw
beeld: in mijn atelier, in mijn camera, op mijn beeldscherm, op
mijn fotopapier. Zo bezien is de fotografie van het stilleven niet
wezenlijk anders dan van het levende model; ik bedoel dus vanaf
de fase waarin ik een nieuw beeld creëer.
U sprak zojuist van hoogwaardige technologie
waarmee u een futuristisch element van uw werk
aanduidde. Over welke technologie heeft u het?
Ik ga niet alles verklappen, maar bij sommige van mijn portretten
en stillevens speel ik met de zwaartekracht en met de factor tijd.
Kijk goed naar wat op mijn foto’s te zien is en probeer jezelf een
voorstelling te maken van het realiteitsgehalte. Daarnaast pas
ik hoogwaardige digitale technieken toe die nadelen wegnemen
van het weglaten van bepaalde filters. Ik heb gekozen voor de
Hasselblad-camera, onder andere vanwege het ontbreken daarin van het moiréfilter. Dit filter, dat standaard in de meeste camera’s zit, gaat namelijk ten koste van de resolutie: je verliest
scherpte. Maar dit betekent dan weer wel dat je op sommige
Citrus and Glass (2015)
plekken interfererende patronen in het beeld kunt krijgen. Dat
is niet mooi. Je ziet dat geworstel van lijntjes weleens op televisie als iemand per ongeluk een streepjesoverhemd draagt.
Die rommel moet dan netjes worden opgeruimd. Dit is een heel
precies en tijdrovend werkje. Ook met het oog daarop besteed ik
veel aandacht aan de voorbereiding van de photoshoot. Welke
kleding draagt iemand, hoe valt het haar? Het model krijgt heldere suggesties van tevoren. De styling, de kleuren, de textuur:
dit zijn allemaal elementen waarin ik keuzes maak om tot het
beslissende moment te komen.
Uw werk gaat steeds vaker de grens over, tot nu toe
uitsluitend in de Westerse wereld; waar blijven de
Russen en de Chinezen eigenlijk?
Uit Rusland heb ik tot nu toe geen uitnodiging ontvangen om te
exposeren, maar wel uit China. Vanaf half november zijn dertig
van mijn werken in Shanghai te zien, namelijk op een vestiging
van de Italiaanse store and gallery keten 10 Corso Como. Dit
is gebeurd op uitnodiging van het Nederlandse consulaat. Zelf
was ik nog niet in China geweest. Heel bijzonder dus dat mijn
expo in Shanghai de aanleiding werd om dat land voor het eerst
te bezoeken. Iemand suggereerde laatst dat ik daar ter plekke
portretten en stillevens zou kunnen maken. Dat doen wel meer
kunstenaars. Dat is een inspirerende gedachte, al hecht ik ook
sterk aan mijn eigen atelier waar alles op zijn plek ligt. Bovendien: Chinezen zijn vaak heel reislustig, toch? Misschien komen
ze mij wel opzoeken in mijn atelier in Rotterdam. Dat is wellicht
gelijk ook goed voor onze stad.
Jeroen Deckers
www.mariececilethijs.com
Zelfportret (2015)
9
Op bezoek bij de buren: alles
heeft een ritme
Foto: Dana LaMonda
Werkgroep Biz
Angola kent vele gezichten: Diamanten, olie, ritme. Agustinho Neto, dichter en eerste
president van een onafhankelijk Angola, formuleerde het zo: “Rhythm in light, Rhythm
in color, Rhythm in sound, Rhythm in movement, Rhythm in bleeding cracks of unshod
feet, Rhythm in torn nails ripped from flesh, but Rhythm Rhythm ... “.
Het Angolees Consulaat opende op 5 oktober de deuren voor
de donateurs van Boulevard om hen welkom te heten. Het
idee was om hun ‘nieuwe buren’ te laten zien wat het betekent om Angolees te zijn op de Mathenesserlaan.
in 2015 van de gemeente Rotterdam, die het sinds 1998 aan
verschillende partijen verhuurde. Vanaf nu heeft het ritme van
het gebouw een heel andere wending genomen: het lijkt ons
te groeten, welkom, wij zijn hier. Kijk, dit is onze vlag.
Twee medewerkers van het Consulaat wezen de gasten de
weg door de gangen van het monumentale pand naar de
conferentieruimte, alwaar de Consul-generaal van Angola, de
heer Clement Camenha, samen met een aantal anderen, gezeten aan een lange tafel met Afrikaans tafelkleed, in trotse
afwachting was om hun land te presenteren. Aan deze tafel
en elders voegde zich eveneens de genodigden en sprekers
waaronder WillemJan Droog van Boulevard, Boulevard voorzitter Erwin Zwijnenburg, bouwhistoricus Thieu Knibbeler
(bureau Monumenten & Cultuurhistorie), die in zijn voordracht het Consulaatgebouw omschreef als ‘het mooiste gebouw van Rotterdam’, economische vertegenwoordigers van
Angola Miguel de Sousa Martins en Luter Sambo, en ten slotte toeristisch vertegenwoordiger Miranda Maas (Ango Tours).
Te midden van het publiek waren nog een aantal afgevaardigden aanwezig van het voormalig Angola Comité, in Nederland
opgericht in 1961 om de onafhankelijkheidsstrijd van Angola
te ondersteunen.
Afrika op de Mathenesserlaan. Het mysterie van Afrika, de
diepte van Afrika. De eerste diplomatieke entiteit sinds lange
tijd in het Boulevardgebied. Het Consulaat kocht het gebouw
10
De Angolese consulaire staf met in het midden de Consul-generaal dhr. Clement Camenha. De (vrouwelijke) Vice-consul
staat uiterst rechts. Foto: Dana LaMonda
Terwijl de conferentieruimte zich vult met donateurs van Boulevard en de ontmoeting tussen ‘nieuwe buren’ een aanvang
neemt, opent zich de ervaring voor een nieuwe hartslag die is
neergedaald tussen het Albeda College en de Katholieke Kathedraal. Na een aantal presentaties ontvouwt zich een caleidoscoop aan kleuren: dansers en trommelaars, met geestdrift
in hun ogen en een glimlach die de continenten overbrugt. Ze
tonen ons hoe “Rhytm… of unshod feet” kan klinken, terwijl
de handen over de djembés vliegen en de hoofden bewegen
op het ritme. Een lachend Angolees meisje nodigt Erwin Zwijnenburg uit tot dans. Hij beantwoordt haar aanstekelijke beweging en danst mee.
Foto: Floor van Dongen
speech de spijker op z’n kop: “Voordat u ons uitnodigde, wisten we niet wat we ons bij Angola moesten voorstellen. Maar
als we nu voorbij het Consulaatgebouw lopen, zullen we er
met een warme glimlach aan voorbij gaan.”
De vlag van Angola
Foto: Floor van Dongen
Na afloop wordt er een uitbundig buffet met Angolese culinaire specialiteiten opgediend. Boulevard zou eigenlijk om
negen uur vertrekken. Maar wanneer de muziek swingt en
het buffet warm is, wanneer de drank én de gesprekken vloeien, wanneer iedereen zich vermaakt, kunnen er magische dingen gebeuren. Om half elf is het feest nog volop aan de gang.
Een aantal Angolezen dansen ballroom stijl vanuit de heupen, opgenomen in het ritme van de muziek, terwijl anderen
zich bij de Boulevard-buren voegen om kleine geanimeerde
gespreksgroepen te vormen. Erwin Zwijnenburg sloeg in zijn
De nationale vlag bestaat uit twee horizontale banen in de
kleuren rood (boven) en zwart, met in het midden een deel
van een tandwiel, een ster en een kapmes (alle drie goudkleurig). Het rood symboliseert het bloed dat gevloeid heeft voor
de onafhankelijkheid van Angola. Het zwart symboliseert
Afrika. Het gereedschap symboliseert de industriële arbeiders
(het tandwiel) en de boeren (het kapmes), en de ster symboliseert het socialisme.
Wist u dat?
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Het ontspannen Boulevard organisatieteam: Hans, Gloria
Alyssaa, Jan Willem, WillemJan. Foto: Dana LaMonda.
•
•
•
Angola in het zuidwesten van Afrika ligt en is één
van de 54 landen op het Afrikaanse continent.
Het één van de minst dichtbevolkte landen ter
wereld is.
De bevolking 26.165.815 zielen telt en groeit. Het
heeft het op één na hoogste geboortecijfer ter
wereld.
Er een netto toename van 1 persoon per 37 seconden is.
Verwacht wordt dat de bevolking verdrievoudigt
in minder dan 50 jaar.
Het in meerderheid een Christelijk land is: 50%
katholiek, 30% protestant.
1 à 2% van de bevolking soennitische moslim is.
Portugees de officiële taal is.
Ongeveer 70% van de bevolking onder de 24 jaar
oud is.
Het een Portugese kolonie was van 1575 tot 1974,
behalve van 1641 tot 1648, toen waren de Nederlanders kort de baas.
De onafhankelijkheidsoorlog van 1961 tot 1974
was.
Het Angola Comité, opgericht in 1961 in Nederland, een belangrijke ondersteunende factor was
bij de onafhankelijkheidsstrijd van Angola.
De burgeroorlog van 1975 tot 2002 was.
Pas na 2002 de opbouw eindelijk kon beginnen.
De naam van Angola afgeleid is van het Kimbundu, het woord voor koning.
11
Werkgroep Kids
Sint Maarten in het café
Sint Maarten eindigde dit keer voor veel kinderen aan de bar. Na
een uurtje langs de huizen lopen, veel gezang en nog meer snoep,
was de chocolademelk of Fristi in café De Rijke en de Wit meer
dan verdiend. Ouders konden nog even napraten, opwarmen en de
laatste ontwikkelingen in de buurt doornemen.
Kids Boulevard had voor Sint Maarten de buurt als vanouds weer
voorzien van een pompoen op een A4 om voor het raam te hangen. Het was erg leuk dat veel bewoners het leuk vonden hier weer
aan mee te doen en wat lekkers voor de kinderen in huis hadden
gehaald. Sommigen huizen hadden zelfs een echt kaarsje met pompoen voor het raam gezet. Dit jaar was er ook weer een aantal
nieuwe bewoners met jonge kinderen bij dat meeliep; welkom in
het Boulevard gebied!
Wat gaan we volgend jaar doen? Gepland staan weer een echte
vrijmarkt voor kids op het Heemraadsplein met Koningsdag, een
tennisclinic en een bezoek aan zoiets als de Kunsthal. Wil je op de
hoogte blijven en heb je kids tussen de 3 en 12 jaar? Meld je aan bij
de groepsapp, door een bericht te sturen naar 0655304978.
We zoeken overigens nog een paar ouders die het leuk vinden om
een paar uur per jaar mee te helpen met de organisatie. Leuk om
de buurt te leren kennen en de kids zijn jullie eeuwig dankbaar. De
glimlach van een kind maakt het lastig om het excuus van “ik heb
het erg druk” vol te houden, is toch de ervaring. Schroom dus niet
en stuur even een appje naar 0655304978 als je mee wilt helpen!
Van het bestuur
Ruime steun van donateurs voor nieuw elan Boulevard
De donateursavond was met 35 donateurs gezellig druk. Nadat het bestuur decharge was verleend
op de financiën 2016 lichtte voorzitter Erwin Zwijnenburg de uitslag van de enquête toe. Met 27
ingevulde formulieren viel de response wat tegen, die bleef ruim onder de 10%, en daarmee kunnen geen algemene conclusies worden getrokken.
Als belangrijkste functie van Boulevard wordt de zorg voor
de veiligheid en leefbaarheid van de buurt gezien. Op een 2e
en 3e plek was er de brugfunctie naar gemeente en het bieden van een verbindingsplatform. Best gewaardeerde media
zijn de uitnodigingskaarten, het Boulevard Magazine en de
nieuwsmails. De vraag aan welke onderwerpen Boulevard
snel aandacht zou moeten besteden, leverde geen eenduidig
antwoord op. Verkeersveiligheid werd door vijf personen vermeld. De animo om een rol in de organisatie van Boulevard
te nemen, was buiten de mensen die al actief zijn, beperkt.
De antwoorden bevestigden het bestuur dat de donateurs
Boulevard zien als een waardevol platform dat in positie
komt als de leefbaarheid van het Boulevardgebied daartoe
aanleiding geeft. Echter, nu dat het goed gaat met het Boulevardgebied is er geen gemeenschappelijke opgave die de
donateurs verbindt. Het geopperde idee om de stichting op te
heffen, werd niet gesteund. Maar het langzaam teruglopend
12
aantal donateurs en de lage response op deze enquête waren
onverbloemd signalen van verminderde vitaliteit en dus een
ongewisse toekomst. Het bestuur heeft de afgelopen vier jaar
naar oplossingen gezocht maar die niet gevonden. Vandaar
dat ze in de donateursvergadering haar positie beschikbaar
heeft gesteld. Daarmee wil ze ruimte aan anderen geven om
op een vernieuwende manier de schouders onder Boulevard
te zetten. WillemJan Droog, Jan Willem de Laive, Hans van
Dam en Rob de Moes hebben een werkgroep opgericht die
met ideeën komt voor een nieuw elan met bijpassende invulling van bestuurlijke posities. Namens het bestuur hebben
Koos, Riitta en Leo aangegeven eventueel weer in bestuur te
kunnen terugkeren als dat nodig is. Erwin zal vanwege zijn
werk, zijn functie als voorzitter definitief neerleggen. Totdat
een nieuw bestuur aantreedt, blijft het bestuur demissionair
actief. Alle suggesties en bijdragen voor vernieuwing zijn van
harte welkom: [email protected]
Freule Fran: Werken met je hart
Liefdevol vertelt Francella Hakvoort over haar klantenkring, ouderen, veelal nog thuiswonend,
waar zij als Freule Fran gezelschapsdame voor is. Gezelschapsdame is een breed begrip, met sommige mensen gaat ze naar musea, anderen uit wandelen. Indrukwekkend vond ik haar verhaal
dat ze vier maanden bij iemand was, vijf dagen op, vijf dagen af, 24 uur per dag. Aanwezig zijn is
dan belangrijk, er voor iemand zijn. Goed en lekker koken voor haar klanten is zeker zo belangrijk en maakt deel uit van haar werk als gezelschapsdame. Werken met je hart, dat komt bij mij
op als ik naar het passievolle verhaal van Francella luister.
Dit is leuker!
Francella, of Freule Fran is niet al haar hele werkende leven
een Freule geweest. Tot haar 46e was zij meer een carrièretijger als Human Resources Manager o.a. bij DSM en Fokker.
Naast deze baan zocht ze meer naar een maatschappelijk
sociale invulling en werd vrijwilliger in een verpleeghuis
voor één avond in de week. Bij een lieve demente dame. Het
besef kwam gestaag: dit is veel leuker! In een gesprek met
de activiteitenbegeleider bleek er een vacature te zijn. Het
gesprek met manlief Hans verliep stroever. Een succesvolle
carrièrevrouw met een goed salaris en mooie auto wordt
part-time activiteitenbegeleidster in een verpleeghuis. Dat
was voor hem even wennen.
trouwen in hun leven te komen. Vertel me wie je bent, en ik
loop een eindje met je mee. Een uitspraak van de schrijfster
Connie Palmen die volgens Francella bij haar werk past. Ook
de kinderen van de ouderen zijn belangrijk in het maken van
keuzes wie zij in het huis van hun ouders toelaten. Familiebanden, de omgang met elkaar en het er voor zowel de ouderen alsook de zorgende kinderen zijn, dat is waar zij met
hart en ziel voor gaat. Ooit zei een goede vriend: Als ik later
oud ben, kom je mij dan ook gezelschap houden? Freule!
www.freulefran.nl
Relinde Noordegraaf
Spannend
In de jaren die volgden, werd duidelijk dat het individueel
contact onderhouden met ouderen haar beter lag. Voor
haar vijftigste verjaardag kwam de tweede ommezwaai: de
start van haar eigen bureau, Freule Fran. Wel getrouwd, niet
van adel. Maar de naam straalt een terechte klasse uit. Haar
echtgenoot was inmiddels ook enthousiast, en ontwierp
flyers, briefpapier (ouderwets klassiek) en het visitekaartje. Iedereen uit haar omgeving vond het wel bij Francella
passen en verwachtte een andere koers, maar een gezelschapsbureau dat was spannend. Klanten kwamen niet zomaar. Haar lieve buurvrouw Angelique, reumatoloog, bood
aan om op de reumabeurs Freule Fran onder de aandacht
te brengen. De eerste klant werd een feit. Via via blijven
klanten komen.
Steeds langer thuis
Door de jaren heen heeft Francella boeiende klanten ontmoet in een wisselende dynamiek en aanbod. Wel is nu een
feit, dat mensen steeds langer thuis blijven wonen en gezelschap zich uitbreidt naar 24 uur. Dit is voor de mensen
heel prettig, maar soms ook heel moeilijk. Kinderen kunnen
deze zorg in beperkte mate bieden. Een persoonsgebonden
budget biedt ook mogelijkheden om een gezelschapsdame
als Freule Fran in te huren en gezamenlijk met thuisorganisaties ouderen de gelegenheid te bieden in hun vertrouwde
leefomgeving te blijven.
Aandacht en warmte
Onlosmakelijk bij dit vak hoort dood en afscheid nemen.
Haar kracht hierin is professioneel te blijven, waarbij toch
ook op momenten de emotie een rol speelt. Zeker bij het
afscheid nemen van een oudere heer met wie Francella drie
jaar wekelijks ging wandelen. Er zijn voor ouderen betekent
ook dat je wel aandacht en warmte biedt, maar zonder alle
zorgen mee naar huis te nemen. Ouderen geven je het ver-
Francella Hakvoort
13
We heten u van harte welkom op vrijdag
23 december vanaf 12.00 uur bij de eerste kleine en huiselijke (kerst)markt in de
mooie danszaal van Balletschool Staluse
Pera, aan de Heemraadssingel 235, het is
overdekt en dus droog, warm en erg gezellig! Op deze kerstmarkt krijgen kunstenaars de mogelijkheid om hun kunstwerken te koop aan te bieden. Onder andere
etsen, foto’s, sieraden & stenen, vintage,
design en meer. Een leuke gelegenheid om een mooi kerstcadeau voor
je familie of vrienden te kopen! Onder genot van een lekker kopje kof
fie of thee met een koekje en later op de middag ook een glaasje fris,
bier of wijn. En terwijl er leuke muziek door de boxen klinkt, wordt
het nog gezelliger! Heeft u nog vragen of suggesties, of mocht u ook
nog mee willen doen met een kraam/tafel, stuur dan een mail naar
[email protected]
COLOFON
Heb je ook zin om op dé ultieme party-avond van het jaar, op zaterdag 31
december 2016, het nieuwe jaar 2017 met je vrienden in te luiden op een
feestelijke manier en wil je graag swingen op de bekende ‘Four on the Floor’
discobeats? Bestel dan kaarten voor het Ouden Nieuwjaarsfeest in de prachtige danszaal van Balletschool Staluse Pera voor € 10,- per persoon. Het feest
begint om 22.00 uur en luiden we het 12 uurtje in met heerlijke bubbels!
Kaarten bestellen kan via [email protected] of 06-41456631
Blvd verschijnt (indien redactieteam compleet) twee á vier keer per
jaar. Het blad informeert, enthousiasmeert en verbindt bewoners &
bedrijven om en rond het gebied van Stichting Boulevard. Bewoners
zijn van harte uitgenodigd bijdragen te leveren. Het copyright berust
bij Boulevard. Reproductie na toestemming.
Missie
Stichting Boulevard is er voor iedereen die begaan is met leven,
wonen en werken op de Mathenesserlaan, Heemraadsplein en –
singel en is alert op verstoringen van het woon- en werkklimaat in
het Boulevardgebied, bindt ondernemers en bewoners en ontsluit
culturele initiatieven in Delfshaven.
Redactie: Redactieadres: [email protected].
Geplande volgende (lente)editie: mei 2017. Alle kopij en ideeën zijn
welkom en kunnen worden verzonden naar het adres van de redactie.
Website: Alle informatie is ook terug te vinden op de website van
Stichting Boulevard: www.boulevardrotterdam.nl.
Foto omslag: Luci Craamer
Teksten uitgave: Jeroen Deckers (Boulevaarder in Beeld), Ada Hill
(Boulevard Kids), Pieter Loef (Achter de Voordeur en Pieter belt aan),
Rob de Moes (Kunst en cultuur op de Boulevard, Café Rijke en De Wit),
Relinde Noordegraaf (Freule Fran), Nico Haasbroek (Column)
Eindredactie: Landa Endlich en Marije Huijssen
Vormgeving en drukwerkbegeleiding
Mariël de Vos
14
Recept Boulevaarder
Gingerbread
Zo vlak voor de kerst ben je rijkelijk laat met het maken van een christmaspudding. Tenzij voor volgend jaar. Een originele pudding moet rijpen,
eind november starten is een mooie tijd. Enfin, een sneller feestelijk recept is
gingerbread. Als mannetje, ster of ander kerstmateriaal. De langste tijd die
je hiermee kwijt bent, is het wachten. En mogelijk ook het versieren, afhankelijk van je eigen handigheid, of als de kids helpen. Voor het versieren kan
je natuurlijk zelf glazuur maken, maar smokkelen met een topping uit een
pakje met spuitmond is in drukke tijden zeker geen overbodige luxe! Leuke
bijkomstigheid is dat gember een remedie is tegen misselijkheid. Vraag blijft
natuurlijk of dit ook geldt als het in koekjes verwerkt zit. Misschien is maat
houden dan een beter idee.
Ingrediënten koekjes
500 g bloem
225 g boter
160 g bruine basterdsuiker
160 g stroop
1 ei
1 dooier
1 eetlepel gemberpoeder
1 eetlepel koekkruiden
Snuf zout
Ingrediënten glazuur
1 eiwit
1-2 tl citroensap
250 g poedersuiker
Bereiding
Meng boter, suiker en stroop. Voeg het ei en de dooier toe. Meng bloem,
gember, koekkruiden en zout apart. Voeg dit in delen aan het botermengsel
toe. Maak van dit, plakkerige, deeg plakken en pak ze in vershoudfolie. Minimaal 4 uur in de koelkast laten rusten. Na 4 uur verwarm je de oven voor
op 160 graden (elektrisch). Het deeg rol je uit op een met bloem bestoven
werkplek. Nu kun je de koekjes uitsteken en vervolgens 16 minuten in de
oven bakken. Klop voor het glazuur het eiwit met citroensap stijf. Voeg al
kloppend geleidelijk de poedersuiker toe. Schep dit glazuur in een spuitzak
en versier het gingerbread. Eet smakelijk!
Relinde Noordegraaf - Heemraadssingel 54
Belangrijke Telefoonnummers
Meldpunt overlast (drugs, prostitutie, burengerucht)
010-2760000 / [email protected]
Klachtentelefoon Buitenruimte
(Roteb, reinigingspolitie, graffiti, grofvuil)
0800 1545 / 14 010
Politie (spoedeisend)
112
Politie (niet spoedeisend)
0900 8844
Meld Misdaad Anoniem
0800-7000 (gratis) / www.meldmisdaad.nl
Gemeente Rotterdam
14 010 / www.rotterdam.nl
Algemeen storingsnummer gas en stroom
0800-9009 (gratis) / www.gasenstroomstoringen.nl
Jesse (13)
Heemraadssingel 288b
Boulevard Kids….
Ada Hill in gesprek met Jesse Loef (13)
Jesse woont met zijn ouders aan de Heemraadssingel 288b, samen met zijn ouders Pieter Loef en
Marga Loef-Zwirs.
Hoe is het om aan de Heemraadssingel te wonen?
“Ik geniet altijd van de seizoenswisselingen. Prachtig die bomen aan de singel. Drie winters heb ik ook op de singel kunnen schaatsen.”
Welke basisschool bezocht je en welke vervolg opleiding?
“Ik zat op de Vrije School ‘Vredenhof’ in Kralingen. Nu zit ik
op de ‘Havo voor Muziek en Dans’ op het Kruisplein. Hierna
zou ik naar Muziek theater van Codarts kunnen gaan.”
Bespeel je ook een instrument?
“Ja, ik speel een beetje piano en ik zing er soms bij. Dansen en
bewegen doe ik heel graag. Van mijn 11e tot 12e jaar speelde
ik de hoofdrol van Pluk in de musical ‘Pluk van de Petteflet’,
van een boek van Annie M.G Smith. We traden op in het Oude
Luxor theater en we gingen op tournee met optredens door
heel Nederland met overal volle zalen.”
Welke sporten beoefen je?
“Ik zit op boogschieten bij USV. Verder voetbal ik graag met
vrienden of soms met mijn vader. Hier op de singel maar liever
op de Mullerpier.”
Wat is je lievelingseten?
“Pizza, Schnitzel en het aller, aller lekkerste vind ik Tiramisu.
Dit dessert kan ik zelf klaarmaken. Mmmm, ik denk dat ik het
vandaag ga maken.
Heb je een favoriet TV programma?
“Nou ik kijk geen TV, maar op Youtube kijk ik Roadtrippers.
Ik ben heel actief met Youtube en Netflix. Mijn favoriete YouTube kanaal is ‘Dagelijks Haadee’. Ik heb een eigen licentie
op mijn Youtube kanaal met mijn logo JL . Er staan al twaalf
video’s op dit kanaal. Er staan ook ‘vlogs’ op. Dat zijn video’s
van een stukje uit mijn leven.”
Terwijl Jesse trots zijn video opnamestudio op zolder laat zien, vraag ik hem “welke onderwerpen kies
je?”
“Bijvoorbeeld ‘Een dag op vakantie’ of ‘Mijn gekste voorwerpen in huis’. Dan laat ik ze een gipsafdruk zien van mijn gebit,
van voordat ik deze beugel kreeg, of mijn Bert & Ernie schaar
en het poppetje Pikachu. In elk geval is humor het hoofdthema. Kijkers kunnen er ook op reageren via de Q&A - Questions en Answers.”
Indrukwekkend Jesse, en zo te horen verveel je je
nooit. Weet je al wat je later wilt worden?
“Zanger, maar niet zo’n Justin Bieber dat lijkt me erg beklemmend met al die fans.”
Wat zou je in de wereld graag anders willen?
“Geen oorlogen meer, maar wereldvrede.”
15
N I C O’S C O L U M N
TIPS OM MEE TE DOEN IN MIDDELLAND
Bij het herlezen van de stukjes die ik de afgelopen tijd
voor Boulevard heb geschreven, valt mij een komische
ontwikkeling op: van zeurende burger tot optimistische
‘stadmaker’. Het begon met klagen over het lawaai dat
de brug veroorzaakte en verbazing over betonnen ballen
voor mijn deur. Vervolgens liet ik u weten hoe ik me in
mijn buurt en de stad wilde gaan verdiepen (‘urban in
2015’). En het stadium waarin ik inmiddels ben beland,
is dat van ‘happy infiltrator’, vroeger zou dat misschien
omschreven zijn als vrolijke activist. Ik bedenk gewaagde
plannen, bijvoorbeeld om van een deel van de Mathenesserlaan een winkelwandelgebied te maken (wat anders
dan ik verwachtte opvallend veel instemming kreeg) en ik
riep Boulevard-lezers op om na te denken over investeren
in Middelland.
Mijn rol als De Middellandman bevalt mij ondertussen zo
goed dat ik voorlopig nog even door wil gaan met mijn
pogingen om aan de verandering en verbetering van onze
wijk bij te dragen. Zo hadden we gisteravond een bijzondere bijeenkomst over publiek vastgoed. Geïnspireerd
door de schrijvende architect Piet Vollaard vroegen we
ons af hoe we in de toekomst het best met de woningen
en gebouwen in Middelland om zouden kunnen gaan.
Een verslag daarvan is te zien via www.periscope.tv/TTMMM010
Mensen maken de stad. Dat is wat er nu ook in Middelland gebeurt. Wilt u ook mee doen, dan heb ik gratis een
lijstje tips voor U:
• Ga eens koffie drinken bij de Urban Espresso Bar
West (Nieuwe Binnenweg hoek Claes de Vrieselaan)
of Espresso Dates (Middellandplein) en maak een
praatje met uw buurtbewoners.
• Spreek eens af met uw buren om het over de zorg
voor elkaar te hebben.Wilt u uw ouder wordende buren wel helpen en zo ja op wat voor manier? Onder
het motto: ’Wie wast de billen van de buurman.’
• Kijk naar het TV programma Tegenlicht van de VPRO
op zondagavond. Dat gaat over de toekomst en hoe
mensen overal ter wereld in steden het heft in eigen
hand nemen. Er is ook een meet-up in Rotterdam.
Google daarvoor de woorden Tegenlicht Meet Up.
• Leg contact met buurtbewoners via uw hond. Wij gebruiken een app en vragen hoe laat hond X met onze
hond wil spelen. Dat leidt tot bijzondere ontmoetingen, vaak in het donker op de singel.
Er zijn interessante boeken over de nieuwe manier om
met de politiek en de stad om te gaan:
• Verandering van tijdperk. Nederland kantelt. Jan Rotmans (Aeneas)
• Tegen verkiezingen. David Van Reybrouck (De Bezige
Bij)
• Het nieuwe stadmaken. (Trancity en Valiz)
• De stad die de toekomst maakt, het Eindhoven van
Rob van Gijzel.
• Hans Horsten. (Lecturis Eindhoven)
Gelukkig 2017.
Nico Haasbroek
De Middellandman
Nico Haasbroek was
ondermeer buitenlandcorrespondent, oprichter en hoofdredacteur
van RTV Rijnmond en
hoofdredacteur van het
NOS Journaal. Hij doceerde een aantal jaren
aan de Universiteit van
Amsterdam en recent is
zijn nieuwste boek Nico’s Nieuws verschenen
(www.nicohaasbroek.nl). Hij woont op de Mathenesserlaan en is altijd op zoek naar een nieuw verhaal.